INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2011r. (data wpływu 13 lipca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego, w przypadku stwierdzenia niedoboru inwentaryzacyjnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego, w przypadku stwierdzenia niedoboru inwentaryzacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) działa w branży gospodarowania odpadami. Wnioskodawca skupuje stłuczkę szklaną i uzyskuje z niej surowiec wtórny. Oferowany w wyniku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności surowiec dostarczany jest do producentów szkła oraz do producentów izolacyjnych materiałów z wełny szklanej. Działalność w całości podlega opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży zwolnionej. Przyjęcie towarów w ilości zgodnej z danymi zawartymi na fakturach zakupowych potwierdzają tzw. "kwity wagowe". W związku z tym, Wnioskodawca odliczał podatek od towarów i usług z faktur dokumentujących zakup stłuczki szklanej w pełnej wysokości.

W wyniku przeprowadzonej u Wnioskodawcy inwentaryzacji stwierdzono niedobór stłuczki szklanej o łącznej wartości 819.238,37 zł. Wnioskodawca nie jest w stanie dokładnie określić okoliczności i momentu powstania niedoboru. Z dotychczasowych ustaleń wynika, że niedobór jest wynikiem długotrwałej działalności dwóch pracowników. Jeden z nich pełnił funkcję prokurenta Spółki, a drugi prezesa zarządu. W związku ze stwierdzeniem nadużycia uprawnień i niedopełnienia obowiązków Wnioskodawca rozwiązał ich umowy o pracę i skierował do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa - w sprawie zaistniałego nadużycia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków przez osobę obowiązaną do zajmowania się sprawami majątkowymi i wyrządzenie w ten sposób znacznej szkody majątkowej w Spółce.

Ze zgromadzonych dowodów, opisanych w akcie oskarżenia wynika, iż byli pracownicy nadużyli udzielanych im uprawnień i nie dopełnili swoich obowiązków poprzez nie prowadzenie ewidencji ilości stłuczki szklanej, wadliwy nadzór nad pracą magazynu oraz kontroli jakościowej i ilościowej przyjmowanych i wydawanych towarów, wydawanie podmiotom i osobom spoza firmy opieczętowanych i podpisanych in blanco wewnętrznych dokumentów księgowych, nie podejmowanie działań korygujących ilości stłuczki szklanej pomimo istniejących braków oraz poprzez sporządzenie i przedkładanie dokumentów poświadczających nieprawdę co do faktycznego przeprowadzenia przez dwuosobową komisję inwentaryzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek naliczony, który został odliczony w momencie zakupu stłuczki szklanej objętych niedoborem należy skorygować...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Art. 86 ust. 1 uptu stanowi, iż podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Z przytoczonego przepisu wynika, że podstawową przesłanką decydującą o prawie czynnego podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego jest związek dokonanego zakupu z czynnościami opodatkowanymi. Jeżeli zakupione towary i usługi są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi, podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem, jeżeli na moment zakupu brak jest podstaw do wyłączenia prawa podatnika podatku VAT do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem, na podstawie art. 88 ust. 1 uptu, nie ma zatem w przedmiotowym stanie faktycznym podstaw do korygowania podatku naliczonego od powstałego niedoboru. Stanowisko takie zajął również Podkarpacki Urząd Skarbowy w postanowieniu z 14 lutego 2006r., nr PUS.II/443/217/2005/JZ, w którym czytamy: "Powyższe oznacza, że jeżeli w chwili nabycia towarów Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na związek ze sprzedażą opodatkowaną to późniejsza utrata tych towarów na skutek winy pracownika nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich zakupem." Podobnie zinterpretował tę sytuację Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 11 marca 2009. sygn. ILPP1/443-6/09-2/AT, w którym stwierdzono: "Zasada potrącalności podatku od towarów i usług wynikająca z art. 86 ust. 1 uptu ma zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanych z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej. Uptu przewiduje zatem metodę bieżącego odliczania podatku naliczonego, dlatego też późniejsza utrata przez Podatnika towaru na skutek np. zawinionego przez pracownika niedoboru nie ma wpływu na wcześniejsze odliczenie naliczonego podatku zawartego w fakturze dokumentującej zakup tego towaru. Dodać należy jednak, że dla celów dowodowych fakt wystąpienia powyższego zdarzenia winien być przez Podatnika należycie udokumentowany. Powyższe oznacza, że jeżeli w chwili nabycia towarów Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na związek ze sprzedażą opodatkowaną to późniejsza utrata tych towarów na skutek winy pracownika nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich zakupem."

Art. 88 uptu przewiduje katalog wyłączeń stosowania obniżenia podatku należnego. Z dniem 1 grudnia 2008r., art. 88 ust. 1 pkt 2 uptu uzależniający prawo do odliczenia podatku VAT od zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, został uchylony. Tym samym zniknęła podstawa dla różnicowania niedoborów zawinionych i niezawinionych w aspekcie prawa do odliczania podatku od towarów i usług.

Kwestie korekty podatku naliczonego zostały uregulowane w art. 91 uptu. Z przepisu art. 91 ust. 7 wynika, iż przepisy ust. 1 - 6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usług. Przytoczony przepis znajduje zastosowanie, gdy wskutek świadomego działania podatnika w takcie roku podatkowego wyłączone zostało jego prawo do odliczenia VAT naliczonego. Przykładowo, zakupione towary i usługi które według pierwotnego zamiaru podatnika miały służyć działalności opodatkowanej, lecz w skutek jego decyzji zostały przeznaczone finalnie do działalności niedającej prawa do odliczenia (Jerzy Martini. VAT 2010 Komentarz). W przypadku powstania niedoborów brak jest świadomego działania podatnika. W konsekwencji należy stwierdzić, iż powyżej przytoczony przepis art. 91 uptu nie przewiduje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze stwierdzonym niedoborem towarów.

Warto zwrócić uwagę na zapis art. 185 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE, który stanowi, iż: "w drodze odstępstwa od ust. 1, korekta nie jest dokonywana w przypadkach transakcji w całości lub częściowo niezapłaconych, w przypadku należycie udokumentowanego lub potwierdzonego zniszczenia, zagubienia lub kradzieży własności oraz w przypadku towarów przeznaczonych do przekazywania jako prezenty o małej wartości i próbki, o których mowa w art. 16. Państwa członkowskie mogą jednakże wymagać dokonania korekty w przypadku transakcji całkowicie lub częściowo niezapłaconych oraz w przypadku kradzieży." Z uwagi na to, iż przepisy krajowe nie regulują przedmiotowej sprawy tj. nie nakazują dokonywania korekty w przypadku stwierdzenia niedoborów, podatnicy VAT mogą powołać się na powyżej wymieniony przepis Dyrektywy. W związku z tym Wnioskodawca zapytuje jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 /…/.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści wyżej przytoczonego przepisu, wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, iż do dnia 30 listopada 2008r., obowiązywała zasada wynikająca z przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którą podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostawał w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z dniem 1 grudnia 2008r. na podstawie ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) nastąpiła zmiana niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, m. in. uchylono powołany wyżej przepis art. 88 ust. 1 pkt 2.

Kwestie korekty podatku naliczonego zostały natomiast uregulowane w art. 91 ww. ustawy o VAT ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przepisu art. 91 ust. 7 ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r., wynika, iż przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 7d ww. ustawy o VAT, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika że Wnioskodawca (Spółka) działa w branży gospodarowania odpadami. Wnioskodawca skupuje stłuczkę szklaną i uzyskuje z niej surowiec wtórny. Oferowany w wyniku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności surowiec dostarczany jest do producentów szkła oraz do producentów izolacyjnych materiałów z wełny szklanej. Działalność w całości podlega opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży zwolnionej. Przyjęcie towarów w ilości zgodnej z danymi zawartymi na fakturach zakupowych potwierdzają tzw. "kwity wagowe". W związku z tym, Wnioskodawca odliczał podatek od towarów i usług z faktur dokumentujących zakup stłuczki szklanej w pełnej wysokości.

W wyniku przeprowadzonej u Wnioskodawcy inwentaryzacji stwierdzono niedobór stłuczki szklanej. Wnioskodawca wskazał, że nie jest w stanie dokładnie określić okoliczności i momentu powstania niedoboru. Z dotychczasowych ustaleń wynika, że niedobór jest wynikiem długotrwałej działalności dwóch pracowników. Jeden z nich pełnił funkcję prokurenta Spółki, a drugi prezesa zarządu. W związku ze stwierdzeniem nadużycia uprawnień i niedopełnienia obowiązków Wnioskodawca rozwiązał ich umowy o pracę i skierował do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa - w sprawie zaistniałego nadużycia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków przez osobę obowiązaną do zajmowania się sprawami majątkowymi i wyrządzenie w ten sposób znacznej szkody majątkowej w Spółce.

Ze zgromadzonych dowodów, opisanych w akcie oskarżenia wynika, iż byli pracownicy nadużyli udzielanych im uprawnień i nie dopełnili swoich obowiązków poprzez nie prowadzenie ewidencji ilości stłuczki szklanej, wadliwy nadzór nad pracą magazynu oraz kontroli jakościowej i ilościowej przyjmowanych i wydawanych towarów, wydawanie podmiotom i osobom spoza firmy opieczętowanych i podpisanych in blanco wewnętrznych dokumentów księgowych, nie podejmowanie działań korygujących ilości stłuczki szklanej pomimo istniejących braków oraz poprzez sporządzenie i przedkładanie dokumentów poświadczających nieprawdę co do faktycznego przeprowadzenia przez dwuosobową komisję inwentaryzacji.

Jak wynika z powyższego w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabywał towary, które miały służyć działalności opodatkowanej i w związku z tym przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie przedmiotowych towarów, jednakże w wyniku inwentaryzacji stwierdzono niedobór nabytych towarów. A zatem dochodzi do sytuacji, w której nabyte towary nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej, co jest niezbędnym warunkiem dokonania odliczenia.

Należy zauważyć, iż w toku prowadzonej działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić niedobory towarów, zarówno zawinione, jak i niezawinione. Niedobory zawinione, są to niedobory, które powstały na skutek niedopełnienia obowiązków przez osobę odpowiedzialną za powierzone jej mienie. Natomiast niedobory niezawinione to te, które powstały z przyczyn niezależnych od osób odpowiedzialnych. Niedobory te mogą powstać na skutek zdarzeń losowych np.: pożaru, kradzieży, powodzi, zalania, jak również wskutek transportu, braku prądu itp. Są to przyczyny, na które osoba odpowiedzialna nie miała żadnego wpływu.

W przedmiotowej sprawie należy odwołać się do orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane.

W świetle powołanego wyroku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zakup danego towaru przez Wnioskodawcę jest dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to pomimo utraty danego towaru z przyczyn od niego niezależnych, tj. w sposób niezawiniony, czy jak to ujął Trybunał „z powodów pozostających poza kontrolą podatnika”, jego prawo do odliczenia w związku z ww. nabyciem zostaje zachowane, a tym samym nie ma podstaw do dokonywania korekt odliczonego podatku.

A contrario, w sytuacji, gdy z przyczyn od podatnika zależnych, w tym przypadku w wyniku niedoborów zawinionych, nie dochodzi do wykorzystania nabytych towarów do działalności opodatkowanej, prawo podatnika do odliczenia zostaje utracone. W takiej sytuacji odliczona kwota podatku z tytułu nabycia towarów, które ostatecznie nie zostały wykorzystane do działalności opodatkowanej winna być skorygowana.

Należy także wskazać, iż na podstawie powołanego przez Wnioskodawcę we wniosku art. 185 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1, ze zm.) nie powodują konieczności korekty udowodnione albo potwierdzone przypadki zniszczenia, utraty lub kradzieży własności (składników) majątku.

Z brzmienia ww. przepisu wynika zatem, że podatnik zobowiązany jest do dokonania stosownej korekty, gdy stwierdzone niedobory uznane zostają jako niedobory zawinione. W takim przypadku towary nie zostają wykorzystane do działalności gospodarczej – w związku z czym nie towarzyszy im prawo do potrącenia podatku naliczonego, gdyż post factum zmianie uległ ich charakter (por.: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 2010r. sygn. akt: I FSK 1849/09 oraz z dnia 14 października 2010r. sygn. akt: I FSK 1450/09).

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał, że niedobór stłuczki szklanej spowodowany jest wynikiem nadużycia uprawnień oraz niedopełnienia obowiązków przez dwóch pracowników (prokurenta i prezesa Zarządu). Pracowników tych zwolniono i przekazano do prokuratury zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez tych pracowników. Zatem w przedmiotowej sprawie nie można przyjąć, że przedmiotowe niedobory powstały z przyczyn niezależnych od osób odpowiedzialnych za działalność Wnioskodawcy.

Tym samym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie niedobór stłuczki szklanej powstał z przyczyn zależnych od Wnioskodawcy.

W tym stanie rzeczy odliczona kwota podatku naliczonego z tytułu nabycia stłuczki szklanej, która ostatecznie nie została wykorzystana do działalności opodatkowanej, winna być skorygowana na podstawie art. 91 ust. 7d ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie tutaj wyjaśnić, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika.

Bez wpływu więc na przedmiotowe rozstrzygnięcie pozostają powołane przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacje innych organów skarbowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.