INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1126/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 725/10 – stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Radcę Prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2009 r. (data wpływu 10 czerwca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 sierpnia 2009 r. (data wpływu 18 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania bonusów pieniężnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich udzielenie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek Spółki z o.o. z dnia 5 czerwca 2009 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy dokumentowania bonusów pieniężnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich udzielenie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) na podstawie zawartych umów dealerskich dokonuje na rzecz współpracujących z nim przedsiębiorców (dealerów) wypłat tzw. „bonusów”. Bonus naliczany jest od wartości obrotu zrealizowanego przez każdego dealera w okresie roku kalendarzowego, przy czym przysługuje on dealerowi w dwóch przypadkach:

• jako bonus za nowe technologie – w wysokości 1% zrealizowanego obrotu;
• jako bonus za terminowe płatności i realizację zaangażowania (w przypadku spełnienia wszystkich warunków zdefiniowanych w umowie o współpracy) – w wysokości 2,5% od obrotu.
  
  

Bonus naliczany jest i podlega wypłacie jednorazowo, po zakończeniu danego sezonu. W związku z otrzymanym bonusem, dealer wystawia fakturę VAT, zawierającą kwotę należnego podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do sprawy Wnioskodawca wskazał, iż bonusów nie można powiązać z konkretnymi dostawami, gdyż są one procentową wartością uzyskanego obrotu oraz spełnienia innych warunków sprzedaży za dany okres sprzedaży (okres sprzedaży trwa od 1 września do 30 sierpnia).

Zainteresowany stosuje następujące elementy motywacyjne: rabat podstawowy, rabat za „zaangażowanie” i „działania dodatkowe”, bonus za realizację zaangażowania i terminowość płatności a także bonus za nowe technologie.

Rabat podstawowy przyznawany jest każdemu kupującemu bez konieczności spełnienia dodatkowych warunków i związania się umową. Na rabat za „zaangażowanie” i „działania dodatkowe” wynoszący określony procent od wartości sprzedaży (i zależny od realizacji określonego pułapu obrotów w zależności od wyboru kategorii dealera) składają się cząstkowe procenty za spełnienie poszczególnych warunków:

1. podpisanie umowy,
2. zaangażowanie (na które składa się przygotowanie projektu sprzedaży maszyn, projektu sprzedaży części zamiennych oraz zobowiązanie do przeprowadzenia profesjonalnego pokazu), gdzie profesjonalny pokaz oznacza zobowiązanie do przeprowadzenia dwóch pokazów maszyn, w których udział będzie brać jeden z serwisantów dealera; na pokazie prezentowane są również maszyny, które dystrybuuje dealer (pokazy są wykonywane przez dealerów na ich rzecz, wnioskodawca nie angażuje się w pokazy i nie zwraca kosztów pokazów),
3. samodzielne uruchomienie maszyn (co do zasady dealer jest zobowiązany w ramach swojej działalności uruchomić maszyny, ale zdarza się, że chce przerzucić ten obowiązek na wnioskodawcę, rabat ma zmotywować dealera do uruchamiania maszyn we własnym zakresie),
4. uczestnictwo w dwóch targach regionalnych z maszynami i uczestnictwo w szkoleniach (dealer jest zobowiązany uczestniczyć w targach w swoim regionie w ramach prowadzonej przez niego działalności),
5. prawidłowy system zamówień (jest to niezbędne dla prawidłowej realizacji zamówień),
6. wysokość obrotów (uzależniona od kategorii dealera większa lub mniejsza i odpowiednio mniejszy lub większy procent bonusu).

Rabat przyznawany jest w praktyce na początku sezonu w oparciu o dane z poprzedniego sezonu i przy założeniu spełnienia takich samych warunków w kolejnym sezonie. Powyższy rabat przyznawany jest przy każdej sprzedaży maszyny. Po zakończeniu sezonu dokonuje się weryfikacji czy dealer spełnił wszystkie powyżej wymienione warunki. Jeżeli nie spełnił któregoś z warunków to rabat jest korygowany (pomniejszany) o procent przypadający za dane działania wymienione w pkt 1-6.

W przypadku, gdy dealer zrealizował zaangażowanie oraz terminowo płacił za wszystkie faktury (warunki łączne) na koniec sezonu przyznawany jest mu bonus określony procentowo (bonus za zaangażowanie i terminowość płatności). Jeżeli nie spełnił powyższych warunków powyższy bonus nie jest wypłacany.

Odrębnym bonusem jest bonus za nowe technologie. Przyznawany jest on wówczas, gdy dealer zamówi i sprzeda maszyny z listy maszyn zakwalifikowanych przez Wnioskodawcę do „nowych technologii”. Bonus ten wypłacany jest na koniec sezonu, liczony od obrotu związanego ze sprzedażą maszyn „nowych technologii”.

W działalności Zainteresowanego pojawia się też jeszcze dodatkowy rabat (powiększający inne przyznane rabaty „dealerskie”) przy zakupie części zamiennych zamówionych zgodnie z planem zamówień. Dealerzy nie są zobowiązani do dokonywania zakupów wyłącznie u Wnioskodawcy ani też do posiadania pełnego asortymentu towarów. Jedynym zobowiązaniem jest sporządzanie planów zakupów w kwocie 1-2% obrotów za poprzedni rok. Można stwierdzić, że dealerzy nie świadczą usług promocyjnych, marketingowych czy reklamowych na rzecz Zainteresowanego, gdyż organizacja pokazu czy udział w targach ma również na celu promocję działalności dealera. Brak organizacji pokazu czy udziału w targach pomniejsza rabat za te punkty. Projekt sprzedaży maszyn i części zamiennych polega na tym, że dealer zobowiązany jest przedstawić do końca listopada danego roku plan zakupów na kolejny rok (zamówienie przedsezonowe). W przedstawionym planie dealer zaznacza termin realizacji, który nie może przekroczyć 30 maja danego sezonu.

W przypadku braku jakichkolwiek działań dodatkowych i braku podpisania umowy może być przyznany wyłącznie rabat podstawowy. Rabat „za zaangażowanie” i „dodatkowe działania” przyznawany jest pod warunkiem podpisania umowy i spełnienia warunków opisanych powyżej. Przyznawany jest on z góry na dany sezon na każdą sprzedaż w sezonie, ale jest korygowany odpowiednio na koniec sezonu jeżeli jakieś warunki wymienione w pkt 1-6 nie zostaną spełnione (pomniejszenie o dany procent przypadający na dane działanie).

Aby uzyskać bonus dealer musi zrealizować zaangażowanie i terminowo płacić wszystkie płatności w danym sezonie. Bonus przyznawany jest na koniec sezonu procentowo od zrealizowanych obrotów. Bonus za sprzedaż maszyn „nowych technologii” zostaje przyznany na koniec sezonu od obrotu zrealizowanego z tych maszyn procentowo od obrotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez kontrahentów (dealerów), dokumentujących udzielony tym podmiotom „bonus” pieniężny.
2. Czy udzielenie bonusu powinno być udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez dealera, czy też notą księgową wystawioną przez Zainteresowanego...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przewiduje, iż opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatne świadczenie usług, przez które rozumieć należy „każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów”. Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „świadczenia”. Orzecznictwo NSA oraz wojewódzkich sądów administracyjnych (np. wyrok NSA z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. I FSK 94/06), kwestionuje dopuszczalność uznawania tej samej transakcji – np. sprzedaży towarów za dwie różne czynności podlegające opodatkowaniu, tj. sprzedaż towarów oraz świadczenie „usługi nabywania towarów w określonej ilości” lub „usługi dochowywania terminów płatności”. Sądy administracyjne wskazują, że premie pieniężne oraz tzw. „bonusy” nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W ocenie podatnika, wynikającej z analizy przepisów ustawy o VAT oraz Dyrektyw Unii Europejskiej dotyczących opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (z którym prawo krajowe powinno być zgodne), nie ma podstaw do uznania, że zdarzenia w związku z którymi następować ma wypłata „bonusu”, tj. np. dochowywanie terminów płatności wynikających z umowy sprzedaży (dystrybucyjnej) lub wywiązywanie się przez nabywcę z innych warunków zapisanych w takiej umowie, mogą podlegać odrębnemu opodatkowaniu jako odpłatne świadczenie usług. Zdaniem Wnioskodawcy, podejmowanie takich działań związane jest z wypełnieniem warunków transakcji, podlegającej opodatkowaniu VAT (odpłatnej dostawy towarów) i nie można twierdzić, że przedmiotem działalności jakiegokolwiek podatnika jest samo w sobie dochowanie terminów płatności lub wywiązanie się z obowiązków wynikających z umowy zakupu towarów. W konsekwencji Zainteresowany uważa, że wypłata bonusu, nie stanowi wynagrodzenia za odpłatne świadczenie usług i nie powinna być dokumentowana wystawieniem faktury VAT z naliczoną kwotą podatku. „Bonus” nie dotyczy konkretnych transakcji dostawy towarów, ale całokształtu realizacji umowy dealerskiej w oznaczonym okresie czasu. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku. Wyróżnić możemy następujące sytuacje:

1. Wypłata bonusu udokumentowana jest notą księgową, wystawioną przez Wnioskodawcę bez naliczenia podatku VAT. Jest to rozwiązanie w ocenie Zainteresowanego właściwe i zgodne z przepisami ustawy o VAT. Stanowisko takie prezentują także sądy administracyjne orzekające w sprawach podatkowych.
2. Wypłata bonusu udokumentowana jest fakturą z kwotą podatku VAT (fakturę wystawia odbiorca bonusu). Z uwagi na brzmienie powołanego wyżej art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, odliczenie podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej „bonus” winno być uznane za niedopuszczalne.

Dlatego też Wnioskodawca uważa, że prawidłowym sposobem jest dokonywanie rozliczeń z dealerami, z tytułu wypłacanych im bonusów, przy wykorzystaniu not księgowych (uznaniowych), bez naliczania kwoty podatku VAT.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 11 września 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-754/09-4/AD, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), rabat podstawowy, rabat za „nowe technologie” oraz rabat dodatkowy, który zwiększa oba wcześniej wymienione rabaty stanowi w istocie rabat obniżający wartość konkretnych dostaw udokumentowanych poszczególnymi fakturami – zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy – zmniejszający podstawę opodatkowania. Powinny one zostać udokumentowane, na podstawie przepisu § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., fakturą korygującą uwzględniającą wymogi wynikające z § 13 ust. 2 tego rozporządzenia. Natomiast przyznawane dealerom bonusy za terminowe płatności i realizację zaangażowania, są wynagrodzeniem za świadczone na rzecz Zainteresowanego usługi. W takiej sytuacji dealerzy dokumentują otrzymanie tych bonusów fakturami VAT.

W konsekwencji faktury VAT dokumentujące otrzymanie bonusu podstawowego, bonusu „za nowe technologie” oraz bonusów dodatkowych powiększających te bonusy, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie będą stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w nich wykazany, bowiem wystawca faktury nie będzie świadczył usług na rzecz dostawcy towarów. Tym samym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez dealerów w celu udokumentowania otrzymanych bonusów.

Natomiast faktury dokumentujące bonusy za terminowe płatności i realizację zaangażowania oraz bonusy dodatkowe powiększające te bonusy są wynagrodzeniem za świadczone na rzecz Zainteresowanego usługi. W przypadku tych bonusów Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w tych fakturach.

Pismem z dnia 1 października 2009 r. Spółka z o.o. reprezentowana przez Radcę Prawnego, wezwała Organ podatkowy, do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 28 października 2009 r. nr ILPP2/443/W-108/09-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka z o.o., reprezentowana przez Radcę Prawnego, wniosła w dniu 7 grudnia 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Po rozpoznaniu sprawy Sąd wydał wyrok w dniu 24 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1126/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 19 kwietnia 2010 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 725/10 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 24 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1126/09 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 725/10 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powyższy przepis jednoznacznie stanowi, iż usługą jest świadczenie niebędące dostawą towaru i tym samym wyklucza on sytuacje, aby dana czynność jednocześnie stanowiła dostawę towaru i świadczenie usługi. Przy tym istotne jest również, żeby dana usługa miała charakter odpłatny.

Należy również podkreślić, że obecnie w orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowany jest jednolity pogląd, że premie pieniężne, czy też bonusy otrzymywane przez nabywcę od dostawcy za dokonanie nabycia określonej ilości czy wartości towaru nie są wynagrodzeniem za świadczenie usługi, a wypłacenie takiej premii nie kreuje odrębnej od dostawy towaru czynności objętej podatkiem od towarów i usług. Nie może bowiem wystąpić taka sytuacja faktyczna, która stanowiłaby jednocześnie dostawę towaru i świadczenie usług. Jest to niedopuszczalne w świetle regulacji zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy.

Powodowałoby to bowiem podwójne opodatkowanie tej samej czynności. Pierwszy raz – jako sprzedaży (dostawy towaru), drugi – jako zakupu (świadczenia usługi) przez nabywcę tego samego towaru, w ramach tej samej transakcji. Tymczasem podwójne opodatkowanie stoi w sprzeczności z konstytucyjną zasadą równości i powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 84 oraz art. 217 Konstytucji RP.

Powyższe uzasadnia ocenę, że wypłacana nabywcy przez dostawcę premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego satysfakcjonującej dostawcę wielkości obrotów, nie odnosząca się do konkretnych transakcji, stanowi nagrodę za osiągnięcie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Czynności nabycia (dostawy) towarów przez nabywcę tylko poprzez fakt ich zsumowania nie stają się jednocześnie jego usługą na rzecz dostawy.

Jak stanowi z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast na mocy art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W przedmiotowej sprawie, sam fakt, iż obrót uprawniający do wypłaty bonusu podstawowego i bonusu za „nowe technologie” jest ustalany na podstawie zakupów realizowanych w określonym przedziale czasowym (od dnia 1 września do dnia 30 sierpnia) nie daje podstaw do twierdzenia, iż bonusy te związane są z konkretnym obrotem i dlatego należy je traktować jako rabaty. Pomimo bowiem zakreślenia pewnego przedziału czasowego udzielane bonusy nadal związane są z całym obrotem osiągniętym w tym czasie, a nie z poszczególnymi, odrębnymi dostawami towarów.

Z kolei odnosząc się do bonusów za terminowe płatności i realizację zaangażowania należy stwierdzić, że sam fakt określenia w umowie sprzedaży warunków, od których uzależniona będzie wypłata tych bonusów, nie daje podstaw do przyjęcia, iż pomiędzy stronami istnieje stosunek zobowiązaniowy, który należy uznać za świadczenie usługi za wynagrodzeniem. Stosunek zobowiązaniowy istnieje tylko z tytułu umowy sprzedaży, a realizacja zawartych w tej umowie dodatkowych warunków nie kreuje między stronami nowego odrębnego stosunku zobowiązaniowego. Bonusy te także nie są związane z konkretnymi dostawami.

Należy również zauważyć, że brak realizacji przez kontrahenta dodatkowych warunków nie jest zagrożony żadną sankcją.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przyznawane przez Zainteresowanego bonusy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z uwagi na fakt, iż nie stanowią one ani odpłatności za świadczenie usług ani rabatów, wystarczające jest dokumentowanie ich wypłaty notami księgowymi.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W omawianych przypadkach, otrzymanie bonusów nie będzie opodatkowane podatkiem VAT. Wystawione przez kontrahentów (dealerów) faktury będą zatem dokumentować transakcje, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka zatem, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z takich faktur.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.