INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2011 r. (data wpływu 31 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 2 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 24 maja 2011 r. nr ITPB2/415-341/11-2/RS wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 maja 2011 r., natomiast w dniu 2 czerwca 2011 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rencistą - osobą niepełnosprawną o całkowitej, trwałej niezdolności do pracy oraz niezdolny do samodzielnej egzystencji (stwardnienie rozsiane). Schorzenie neurologiczne powodujące niesprawność kończyn dolnych i górnych zostało potwierdzone przez orzecznika ZUS.

W 2011 r. Wnioskodawca planuje ponieść wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych poprzez adaptację i wyposażenie mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W przypadku Wnioskodawcy ww. wydatki będą dotyczyły:

1. w celu umożliwienia przemieszczania się wózkiem inwalidzkim - zlikwidowania ścianki działowej dzielącej dwa małe pokoje;
2. w uzyskanym większym pomieszczeniu - demontażu parkietu i w to miejsce zakup i ułożenie płytek ceramicznych;
3. zakupu oraz montażu uchwytów, barierek i poręczy zabezpieczających ciągi komunikacji wewnętrznej (pokój, łazienka);
4. zakupu oraz montażu drzwi wewnętrznych o szerokości 90-100 cm do pokoju;
5. przystosowania łazienki, t.j.



1. likwidacji wanny, zakupu i montażu kabiny prysznicowej w pełni przystosowanej do funkcjonowania osoby niepełnosprawnej tzn. z siedziskiem, poręczami, itp.
2. demontażu oraz zakupu i instalacji urządzeń sanitarnych, ułatwiających ich obsługę osobie niepełnosprawnej,
3. zakupu oraz montażu drzwi wewnętrznych o szerokości 90-100 cm do łazienki,
4. zakupu oraz kosztu ułożenia płytek ściennych oraz podłogowych w łazience;


6. dostosowania instalacji wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej do ww. zakresu robót.

Wnioskodawca poinformował, że nie będzie korzystał ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, ani żadnych innych środków pomocowych przewidzianych w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowane koszty związane z ww. zakresem robót Wnioskodawca będzie mógł odliczyć od dochodu w rozliczeniu PIT za 2011 r. oraz 2012 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do odliczeń, które przewiduje ustawa – w pełnym zakresie za 2011 r. oraz 2012 r., ponieważ jest osobą niepełnosprawną o całkowitej, trwałej niezdolności do pracy oraz niezdolną do samodzielnej egzystencji. Stan zdrowia został potwierdzony przez orzecznika ZUS oraz Komisję Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Za wydatki, o których mowa w ww. ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy).

Art. 26 ust. 7d ww. ustawy stanowi, iż warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z kolei w art. 26 ust. 7f ustawy wskazano, że ilekroć w przepisach ust. 7a ustawy jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:



1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności;


2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:



1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Ponadto, wskazać należy, iż przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkania lub budynku mieszkalnego podlegają odliczeniu.

Pojęcie „adaptacja” oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego tom I pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, W-wa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności osoby niepełnosprawnej i musi być związany z rodzajem jej niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi standard. Trzeba bowiem wyraźnie zaznaczyć, iż ulga przysługująca osobie niepełnosprawnej lub osobie mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną nie jest ulgą remontowo– modernizacyjną, tak więc w jej ramach nie można dokonać odliczeń wydatków, które w rzeczywistości są tylko i wyłącznie wydatkami mającymi na celu przywrócenie lub poprawienie standardu mieszkania i które to wydatki są ponoszone przez każdego posiadacza (użytkownika) lokalu bez względu na to czy jest osobą niepełnosprawną czy też nią nie jest.

Jak z powyższego wynika zakres i rodzaj robót związanych z adaptacją mieszkania oraz budynku mieszkalnego powinien być uzależniony zatem od charakteru niepełnosprawności. Ma on ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym mieszkaniu lub budynku mieszkalnym i jednocześnie ma być związany z rodzajem niepełnosprawności danego podatnika lub osoby niepełnosprawnej będącej na jego utrzymaniu. W katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust. 7a ww. ustawy spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia co do możliwości ich poniesienia m.in. w następujący sposób: stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, niezbędny w rehabilitacji, ułatwiający wykonywanie czynności życiowych, indywidualny charakter. Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne lub związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną.

Z analizy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną o całkowitej, trwałej niezdolności do pracy oraz niezdolny do samodzielnej egzystencji (stwierdzone przez orzecznika ZUS schorzenie neurologiczne powodujące niesprawność kończyn dolnych i górnych). W celu umożliwienia swobodnego poruszania się na wózku inwalidzkim zamierza ponieść wydatki związane z: likwidacją ścianki działowej dzielącej dwa małe pokoje, demontażem parkietu i w to miejsce zakupem i ułożeniem płytek ceramicznych, zakupem oraz montażem uchwytów, barierek i poręczy zabezpieczających ciągi komunikacji wewnętrznej, zakupem oraz montażem drzwi wewnętrznych o szerokości 90-100 cm do pokoju. Ponadto planuje przystosować łazienkę do swoich potrzeb, t.j.: zlikwidować wannę, zakupić i zamontować kabinę prysznicową w pełni przystosowaną do funkcjonowania osoby niepełnosprawnej, zdemontować oraz zakupić i zainstalować urządzenia sanitarne ułatwiające ich obsługę osobie niepełnosprawnej, drzwi wewnętrzne o szerokości 90 cm, zakupić i ułożyć płytki ścienne oraz podłogowe w łazience a także dostosować instalację wodno-kanalizacyjną i elektryczną do ww. zakresu robót.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że wydatki poniesione na:

• likwidację ścianki działowej dzielącej dwa małe pokoje,
• demontaż parkietu i w to miejsce zakup i ułożenie płytek ceramicznych,
• zakup oraz montaż uchwytów, barierek i poręczy zabezpieczających ciągi komunikacji wewnętrznej,
• zakup oraz montaż drzwi wewnętrznych o szerokości 90-100 cm do pokoju,
• przystosowanie łazienki do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, t.j.: zlikwidowanie wanny, zakup i montaż kabiny prysznicowej w pełni przystosowanej do funkcjonowania osoby niepełnosprawnej, demontaż oraz zakup i instalacja urządzeń sanitarnych ułatwiających ich obsługę osobie niepełnosprawnej,
• zakup drzwi wewnętrznych o szerokości 90 cm, zakup i ułożenie płytek podłogowych w łazience



1. spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu Wnioskodawcy w ramach ulgi rehabilitacyjnej, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki, o których mowa wyżej.

Natomiast wydatków poniesionych na zakup i ułożenie płytek ściennych oraz dostosowanie instalacji wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej do ww. zakresu robót nie można zaliczyć do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, bowiem nie wykazują one cech indywidualnego przeznaczenia i niezbędności w rehabilitacji. Z całą pewnością remont przeprowadzony w tym zakresie poprawi komfort łazienki a dostosowanie instalacji jest niezbędne do funkcjonowania zamontowanych urządzeń, jednak trudno doszukać się w tych wydatkach cech charakterystycznych dla niepełnosprawności Wnioskodawcy, które mogłyby pozwolić na zaliczenie ich jako wydatków na cele rehabilitacyjne. Należy wskazać, że każdy podatnik dokonujący remontu czy modernizacji mieszkania może dokonać zmiany instalacji wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej, położenia płytek ściennych czyli ponieść te wydatki, które poniesie Wnioskodawca. Zatem remont czy modernizacja mieszkania w ww. zakresie nie ma cech indywidualnego przeznaczenia wynikającego z niepełnosprawności.

Podkreślić bowiem należy, że ulga, o której mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy nie jest ulgą remontowo-modernizacyjną. Brak jest zatem podstaw do uznania, iż powyżej wymienione wydatki spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu.

Jednocześnie tutejszy organ zastrzega, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkania faktycznie zostały poniesione w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych osobie niepełnosprawnej; stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Podkreślenia wymaga fakt, iż odliczeniu od dochodu podlegają jedynie wydatki - stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy - poniesione w danym roku podatkowym. Ustawodawca nie przewidział możliwości odliczania ich w następujących po sobie latach podatkowych w sytuacji, gdy ich wysokość przekroczy kwotę dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że wydatki, które zamierza ponieść w 2011 r. może uwzględnić w zeznaniach podatkowych za lata 2011-2012 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.