Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/64/SEW/BRT/2011/PK-752
z 26 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 27 lutego 2008 r. Nr ILPB1/415-240/07-2/IM wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 27 lutego 2008 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku założenia ksiąg rachunkowych z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej. Interpretacja wydana została na ww. wniosek z dnia 4 grudnia 2007 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działy specjalne produkcji rolnej (chów drobiu), rozlicza podatek dochodowy od dochodu ustalonego na podstawie norm szacunkowych zgodnie z art. 24 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni dla potrzeb podatku dochodowego nie prowadzi żadnej dokumentacji, z której wynikałaby wysokość przychodów i kosztów ich uzyskania. Jest natomiast czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i dla potrzeb tego podatku prowadzi wymagane rejestry. Wielkość dostaw netto za rok 2007 przekroczy równowartość 800.000 euro.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zadała pytanie: Czy Wnioskodawczyni z dniem 1 stycznia 2008 r. będzie zobowiązana do założenia i prowadzenia ksiąg rachunkowych, oraz obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie danych wynikających z tych ksiąg?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie będzie miała obowiązku założenia i prowadzenia ksiąg rachunkowych. Stanowisko to opiera na fakcie, iż art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych na podmioty, których przychody w rozumieniu art. 14 wyniosły co najmniej równowartość kwoty 800.000 euro za poprzedni rok podatkowy. Art. 14 odnosi się wyłącznie do działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. do pozarolniczej działalności gospodarczej. Pozostałe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (np. art. 24a ust. 2 pkt 2) dają Wnioskodawczyni możliwość wyboru sposobu ustalania dochodu w przypadku działów specjalnych produkcji rolnej – albo na podstawie norm szacunkowych, albo na podstawie ksiąg, jeżeli taki zamiar zostanie zgłoszony do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 27 lutego 2008 r., Nr ILPB1/415-240/07-2/IM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie obowiązku założenia ksiąg rachunkowych z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej jako nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Konsekwencją uregulowań zawartych w powołanym przepisie jest wprowadzona – dla celów tej ustawy – zawarta w art. 2 ust. 2 definicja działalności rolniczej, oraz w art. 2 ust. 3 definicja działów specjalnych produkcji rolnej, z których uzyskiwane dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W myśl uregulowań art. 10 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, działy specjalne produkcji rolnej stanowią odrębne źródło przychodów.

Przychód z działów specjalnych produkcji rolnej, jak stanowi art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku.

Natomiast sposób ustalania podstawy opodatkowania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej został określony w art. 24 ust. 4 wyżej powołanej ustawy. Zgodnie z tymi uregulowaniami, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg podatkowych, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Z powołanych przepisów wynika, że wyboru sposobu ustalania dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z działów specjalnych produkcji rolnej, to jest na podstawie ksiąg bądź przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu – dokonuje sam podatnik.

Należy również zwrócić uwagę na regulacje zawarte w art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy, nakładające obowiązek prowadzenia ksiąg przez osoby prowadzące działy specjalne produkcji rolnej, w sytuacji jednakże takiej, gdy osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

W konsekwencji, podstawę opodatkowania z prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej, w przypadku podatników, którzy nie dokonali wyboru w trybie art. 15 i art. 24a ust. 2 pkt 2 wymienionej ustawy, zamiaru prowadzenia ksiąg (podatkowej księgi przychodów i rozchodów, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów – Dz. U. Nr 152, poz. 1475, z późn. zm., lub ksiąg rachunkowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości – Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, z późn. zm.) ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu, określonych w załączniku nr 2 do ustawy i to niezależnie od wielkości uzyskanych przychodów.

Rozstrzygnięcie dotyczące tej kwestii znajduje odzwierciedlenie np. w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 2/10, wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 186/11, w których wskazano, że „(...) obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, o których mowa w art. 24a ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie dotyczy podatników uzyskujących przychody z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 2 ust. 1 pkt 1 i ust. 3), bez względu na wielkość tych przychodów, o ile podatnicy ci nie zgłosili zamiaru prowadzenia ksiąg w trybie określonym w art. 24a ust. 2 pkt 2 i art. 15 zdanie drugie tej ustawy. W świetle art. 24 ust. 4 zdanie drugie i art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla ustalenia dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej uzyskiwanych przez podatników, którzy nie zgłosili zamiaru prowadzenia ksiąg, mają zastosowanie wyłącznie normy szacunkowe dochodu określone w załączniku nr 2 do tej ustawy.”.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości wyboru, przez podatnika prowadzącego działy specjalne produkcji rolnej, sposobu ustalania podstawy opodatkowania, należy uznać za prawidłowe.

Minister Finansów, jeżeli stwierdzi nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej to, stosownie do art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej dokonuje, z urzędu, jej zmiany, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów administracyjnych.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.