INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27.06.2011 r. (data wpływu 04.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla czynności dostawy nieruchomości (gruntu) na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z tą transakcją, a także wskazania prawidłowego momentu wystawienia faktury dokumentującej ww. sprzedaż - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.07.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla czynności dostawy nieruchomości (gruntu) na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z tą transakcją, a także wskazania prawidłowego momentu wystawienia faktury dokumentującej ww. sprzedaż

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Decyzją z dnia 7 czerwca 1991 roku Wojewoda stwierdził, że grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w M. przy ulicy P. o pow. 2,5207 ha oznaczone w ewidencji gruntów jako działki 5293/4, 5292/2, 959/3, 5298, 5295 i 5297 stały się z mocy prawa przedmiotem użytkowana wieczystego R. w M. na okres 99 lat. Przedsiębiorstwo nabyło także nieodpłatnie własność budynków i budowli znajdujących się na powyższych działkach.

Aktem notarialnym z dnia 18.11.1992 roku likwidator R. w M. sprzedał Eddiemu B. prawo użytkowania wieczystego działek gruntu 5295/1, 5297/1, 5298/1 (powstałych w wyniku podziału działek 5295, 5297 i 5298) oraz znajdujące się na działkach budynku i budowle. Aktem notarialnym z dnia 26.04.1993 roku Eddie B. wniósł powyższe prawo użytkowania wieczystego działek 5295/1, 5297/1, 5298/1 wraz z budynkami i budowlami jako aport do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Przedsiębiorstwo S. z siedzibą w M. Aktem notarialnym z dnia 21.08.2006 roku Przedsiębiorstwo S. Spółka z o.o. sprzedało prawo użytkowania wieczystego działki nr 8159 (powstałej w wyniku podziału działek 5295/1, 5297/1, 5298/1 wraz z prawem własności znajdujących się na tej działce budynków magazynowych Halinie i Konstantemu K.

Aktem notarialnym z dnia 11.05.2011 roku Starosta działając w imieniu Skarbu Państwa sprzedał w trybie bezprzetargowym na rzecz użytkowników wieczystych gruntu i właścicieli znajdujących się na nim stanowiących odrębną własność budynków - Halinie i Konstantemu K. na prawo własności działki nr 8159 za cenę 355 612,68 zł. w tym podatek VAT 23%.

Sprzedaży dokonano na podstawie art. 32 ust. 1 oraz art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.). Halina i Konstanty K. oświadczyli, że nabywają przedmiotową nieruchomość w ramach prowadzonej przez Konstantego K. działalności gospodarczej pod nazwą K. z siedzibą w M.

Halina i Konstanty K. w dniu 11.05.2011 roku na poczet ceny sprzedaży wpłacili kwotę 35 561,27 zł (w tym 23% VAT), natomiast pozostała kwota 320 051,41 zł (w tym podatek VAT) zgodnie z art. 70 ust. 2 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami została rozłożona na 9 rocznych rat po 35 561,27 zł (w tym podatek VAT), wraz z oprocentowaniem przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski.

W dniu 18.05.2011 roku Starostwo Powiatowe wystawiło Konstantemu K. fakturę na kwotę 35 561,27 zł w tym 6 649,67 zł podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy sprzedaż zabudowanej nieruchomości gruntowej (budynki stanowią odrębną własność) na rzecz dotychczasowego (kolejnego) użytkownika wieczystego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług...
2. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w sprzedaży prawa własności nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego na podstawie aktu notarialnego, w przypadku gdy płatność za tę sprzedaż następuje ratalnie. Czy poprawnym jest wystawianie faktury VAT na wpłatę takiej raty ustalonej w akcie notarialnym i doliczeniem podatku VAT do każdej raty.
3. Czy od oprocentowania pozostałych rat rocznych przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez NBP, płatnych w terminach do 31 marca każdego roku należy naliczyć podatek VAT a jeśli tak to w jakiej wysokości i kiedy należy zafakturować: jednorazowo czy w terminach płatności...
   
   

1. Według art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu a zgodnie z ust. 2 tego artykułu z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa z mocy prawa uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. A zatem sprzedaż, na podstawie art. 32 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, prawa własności gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa na rzecz użytkownika wieczystego tej nieruchomości stosownie do art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług należy traktować jako dostawę towarów, gdyż grunty zgodnie z art. 2 pkt 6 są towarami w rozumieniu przepisów tej ustawy. Sprzedaż gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa na rzecz jej użytkownika wieczystego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jest odrębną czynnością od ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, a ponieważ przedmiotowy grunt jest zabudowany (zatem nie jest gruntem innym niż budowlany lub przeznaczony pod zabudowę) zatem do tej transakcji należy zastosować stawkę podatku w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.
2. Zgodnie z zasadą powszechności podatek od wartości dodanej powinien być nakładany na wszystkich etapach obrotu, włącznie ze sprzedażą detaliczną na rzecz finalnych konsumentów. Ze względu na ustalenie w umowie sprzedaży dotyczącej terminu płatności za dostawę ww. nieruchomości (ratalnie) obowiązek podatkowy powstaje w dniu otrzymania części zapłaty, nie później niż z upływem terminu płatności poszczególnych rat. Pierwsza faktura częściowa na I ratę została powiększona o 23% stawkę VAT. Podatek VAT nie naliczany jest jednorazowo, ale od wpłacanych kolejno rat.
3. Brak jest uregulowań prawnych nakazujących obowiązek liczenia podatku VAT także od kwoty oprocentowania odsetek, które naliczane są corocznie w przypadku sprzedaży ratalnej. Z treści przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu sprzedaży nieruchomości obejmująca całość świadczenia. W przedmiotowej sprawie bez wątpienia jest to suma rat należności. Kwota należna z tytułu oprocentowania nie stanowi części ceny nieruchomości.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6. Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. Zgodnie z art. 32 ust. 2 powyższej ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa z mocy prawa uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się. Natomiast w myśl art. 37 ust. 2 pkt 5 cytowanej ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Z okoliczności sprawy wynika, iż w dniu 7 czerwca 1991 roku Wojewoda na działkach o nr 5293/4, 5292/2, 959/3, 5298, 5295 i 5297 ustanowił prawo wieczystego użytkowania na rzecz R. w M. na okres 99 lat. Przedsiębiorstwo nabyło także nieodpłatnie własność budynków i budowli znajdujących się na powyższych działkach. Aktem notarialnym z dnia 18.11.1992 roku likwidator R. w M. sprzedał Eddiemu B. prawo użytkowania wieczystego działek gruntu 5295/1, 5297/1, 5298/1 (powstałych w wyniku podziału działek 5295, 5297 i 5298) oraz znajdujące się na działkach budynku i budowle. Aktem notarialnym z dnia 26.04.1993 roku Eddie B. wniósł powyższe prawo użytkowania wieczystego działek 5295/1, 5297/1, 5298/1 wraz z budynkami i budowlami jako aport do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Przedsiębiorstwo S. z siedzibą w M. Aktem notarialnym z dnia 21.08.2006 roku Przedsiębiorstwo S. Spółka z o.o. sprzedało prawo użytkowania wieczystego działki nr 8159 (powstałej w wyniku podziału działek 5295/1, 5297/1, 5298/1 wraz z prawem własności znajdujących się na tej działce budynków magazynowych Halinie i Konstantemu K. Aktem notarialnym z dnia 11.05.2011 roku Starosta działając w imieniu Skarbu Państwa sprzedał w trybie bezprzetargowym na rzecz użytkowników wieczystych gruntu i właścicieli znajdujących się na nim stanowiących odrębną własność budynków - Halinie i Konstantemu K. prawo własności działki nr 8159. Sprzedaży dokonano na podstawie art. 32 ust. 1 oraz art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.). Halina i Konstanty K. oświadczyli, że nabywają przedmiotową nieruchomość w ramach prowadzonej przez Konstantego K. działalności gospodarczej pod nazwą K. z siedzibą w M.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia, czy sprzedaż nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego stanowi dostawę towarów według art. 7 ust. 1 ustawy o VAT oraz czy jest to czynność opodatkowana tym podatkiem według stawki 23%.

Odnosząc się zatem do powyższych wątpliwości należy zauważyć, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiujący pojęcie „dostawy towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, iż czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż oderwanie pojęcia „dostawa towarów” oraz ekonomicznych aspektów transakcji od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa prywatnego pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet mimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem (jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie). Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę (Wnioskodawcę) korzyści i ciężarów związanych z towarem jest, co do zasady, wydanie towaru.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtują uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 K.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 analizowanej ustawy obejmuje grunty, należy stwierdzić, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Należy zatem stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie, dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było oddanie przedmiotowej nieruchomości w użytkowanie wieczyste w dniu 7 czerwca 1991 r. na rzecz pierwotnych użytkowników wieczystych, a następnie zbycie prawa wieczystego użytkowania na rzecz kolejnych użytkowników wieczystych.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło w chwili ustanowienia na rzecz pierwotnych użytkowników – prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, a więc przed 01 maja 2004 roku, kiedy to czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Obecni użytkownicy wieczyści przedmiotowej nieruchomości nabyli prawo wieczystego użytkowania w roku 2006, a zatem w sensie ekonomicznym nabyli prawo do dysponowania gruntem jak właściciel. Bez znaczenia w przedmiotowej sytuacji pozostaje fakt, iż obecni użytkownicy wieczyści nabyli prawo użytkowania wieczystego nieruchomości od poprzednich użytkowników wieczystych, bowiem sprzedaż nieruchomości wieczystemu użytkownikowi przez starostwo w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo rzeczy”, które podatnik już uzyskał (w opisanym stanie faktycznym w 2006 r.)

Zatem uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż dokonana w dniu 11.05.2011 r. przez Wnioskodawcę transakcja sprzedaży prawa własności działki, w trybie bezprzetargowym, na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, wieczystemu użytkownikowi, na rzecz którego prawo wieczystego użytkowania działki zostało przeniesione w dniu 21.08.2006 r. - nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i pozostaje poza zakresem tej ustawy.

Skoro sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem w przedmiotowej sprawie nie może być mowy w opodatkowaniu tej czynności 23% stawką podatku VAT.

Tym samym za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, że sprzedaż na podstawie art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami, prawa własności gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa na rzecz użytkownika wieczystego tej nieruchomości stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy traktować jako dostawę towarów i należy zastosować stawkę podatku w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą prawa własności nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego oraz kwestii momentu wystawienia faktury dokumentującej tą sprzedaż (pytanie nr 2).

Odnosząc się zatem do powyższych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie natomiast z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Skoro przedmiotowa sprzedaż prawa własności działek użytkownikowi wieczystemu nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zatem dla transakcji dokonanej w dniu 11.05.2011 r. nie powstał obowiązek podatkowy. Czynności tej nie należy również dokumentować fakturą VAT, gdyż zgodnie z przepisem art. 106 ust. 1 tej ustawy faktury wystawia się w celu dokumentowania faktu dokonania sprzedaży (przez którą rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów), natomiast w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, że obowiązek podatkowy powstanie w dniu otrzymania części zapłaty, nie później niż z upływem terminu płatności poszczególnych rat.

W konsekwencji powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo, należało je uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do pytania nr 3 stwierdzić należy, iż z uwagi na udzieloną odpowiedź na pytanie nr 1, pytanie nr 3 stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.