INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2011 r. (data wpływu 1 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu 30 sierpnia 2011 r.) oraz pismem z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu 30 sierpnia 2011 r.) oraz pismem z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz stanowisko własne.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług dokonuje zakupu towarów oraz usług od firm nieposiadających siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Rzeczypospolitej. Spółka podpisała kontrakt z firmą niemiecką na dostawę urządzeń, materiałów, głównych części zamiennych, projektu i dokumentacji technicznej związanych z urządzeniami oraz materiałami, serwis techniczny, włączając nadzór nad instalacją i nadzór podczas uruchomienia oraz szkolenia ułatwiające montaż na miejscu. Firma niemiecka posiada w Polsce rejestrację dla celów podatku VAT. W kontrakcie cena jaką Zainteresowany zapłaci spółce niemieckiej została określona za całość realizacji kontraktu, tzn. brak jest „rozbicia” ceny na poszczególne elementy.

W ramach umowy firma niemiecka wyprodukuje poza terenem Wnioskodawcy elementy do przebudowy części maszyny papierniczej zwanej „wlewem”. Po dostawie elementów do Spółki zostaną one zamontowane (nowe elementy zastąpią stare) we „wlewie”, zamocowanym na fundamencie w hali produkcyjnej Spółki. Wspomniany „wlew” jest aktualnie i będzie po modernizacji przytwierdzony śrubami do fundamentu w ciągu technologicznym maszyny papierniczej. Montaż nowych elementów „wlewu” zostanie przeprowadzony we własnym zakresie przez Zainteresowanego lub zostanie zlecony firmie trzeciej.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, że kontrahent niemiecki jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce. Istota zagadnienia sprowadza się do tego, kto jest zobowiązany do naliczenia podatku VAT w niniejszej transakcji: podmiot niemiecki jako że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce lub też z innych względów (np. charakter transakcji), czy też Spółka - jako że podmiot niemiecki dokonujący dostawy jest podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Zainteresowany wyjaśnił, że nabywana część maszyny („część wlewu”), którą wybuduje spółka niemiecka, będzie po zamontowaniu częścią linii produkcyjnej papieru. Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą papieru. Zatem nabywane od kontrahenta niemieckiego urządzenia, materiały, części zamienne i projekt techniczny z całą pewnością będą służyć jego działalności gospodarczej.

Spółka wyjaśniła również, że w wyniku dokonanej dostawy towarów przez kontrahenta niemieckiego na jej rzecz, towar będzie transportowany z terytorium Niemiec do Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle obowiązujących przepisów prawa Spółka powinna, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), otrzymać od kontrahenta niemieckiego fakturę bez VAT, a następnie rozliczyć tą transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów...
2. Czy też kontrahent niemiecki powinien wystawić fakturę zawierającą polski VAT, zgodnie z art. 17 ust. 3a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług... A w takim przypadku (gdy kontrahent niemiecki wystawi Zainteresowanemu fakturę zawierającą naliczony polski podatek), czy posiada on prawo do pomniejszenia podatku należnego o VAT wynikający z ww. faktury...

Zdaniem Wnioskodawcy, kontrahent niemiecki powinien wystawić fakturę bez VAT, ponieważ w świetle obowiązujących przepisów, jeżeli podmiot zagraniczny nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, to wówczas zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, usługodawca lub dokonujący dostawy nie rozlicza podatku należnego. Wyjątek od tej reguły stanowią usługi związane z nieruchomościami.

Opisanej transakcji nie można zakwalifikować jako usługi w ogóle, ponieważ główną wartość stanowi dostawa towarów (dostawa urządzeń, materiałów i dokumentacji technicznej służącej do zmontowania „wlewu”). Natomiast usługi stanowią drobny element całej transakcji, a zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za instalację lub montaż drobnych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Ponadto, w opisanej transakcji montaż będzie dokonywany przez inną firmę niż firma dostarczająca urządzenia i materiały, a przedstawiciel kontrahenta niemieckiego będzie służył jedynie swoją fachową wiedzą podczas instalacji oraz podczas uruchomienia.

Zdaniem Spółki, nie można także uznać transakcji jako usług związanych z nieruchomościami, ponieważ nie następuje remont nieruchomości (budynku), ani maszyny papierniczej (ruchomości) bowiem kupowane urządzenia oraz materiały stanowią część składową maszyny do produkcji papieru.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż powinien on otrzymać od kontrahenta fakturę bez podatku VAT (zgodnie z treścią art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), a następnie rozliczyć tą fakturę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, tzn. wystawić fakturę wewnętrzną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez towary, zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług podpisał kontrakt z firmą niemiecką na dostawę urządzeń, materiałów, głównych części zamiennych, projektu i dokumentacji technicznej związanych z urządzeniami oraz materiałami, serwis techniczny, włączając nadzór nad instalacją i nadzór podczas uruchomienia oraz szkolenia ułatwiające montaż na miejscu. W ramach zawartej umowy kontrahent niemiecki wyprodukuje poza terenem Wnioskodawcy elementy do przebudowy części maszyny papierniczej zwanej „wlewem”. W wyniku dokonanej dostawy towarów przez kontrahenta niemieckiego na jego rzecz, towar będzie transportowany z terytorium Niemiec do Polski. Po dostawie elementów do Spółki zostaną one zamontowane (nowe elementy zastąpią stare) we „wlewie” zamocowanym na fundamencie w jej hali produkcyjnej. Montaż nowych elementów „wlewu” zostanie przeprowadzony we własnym zakresie przez Zainteresowanego lub zostanie zlecony firmie trzeciej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokona nabycia od kontrahenta niemieckiego elementów do przebudowy maszyny papierniczej zwanej „wlewem”. Nabyte w związku z tym usługi, jak poinformowała Spółka, stanowią drobny element całej transakcji, zatem nie mają wpływu na jej potraktowanie w sposób inny, niż jako dostawę towarów. W wyniku przedmiotowej transakcji na Wnioskodawcę przejdzie prawo do rozporządzania elementami do przebudowy maszyny papierniczej jak właściciel, które po dostawie zostaną zamontowane we „wlewie” w jego hali produkcyjnej.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

A zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki - transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionych informacji wynika, że w niniejszej sprawie spełnione będą warunki, niezbędne do uznania niniejszej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o których mowa w powyższych przepisach, zarówno w zakresie podmiotów będących stronami transakcji, nabycia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel oraz jego przemieszczenia.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie Zainteresowany dokona wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy na treść art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem, w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie ww. przepis, a Zainteresowany jako podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zobowiązany będzie do opodatkowania tej transakcji.

Na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (…).

Tym samym, w celu rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia elementów do przebudowy maszyny papierniczej zwanej „wlewem”, Spółka zobowiązana będzie wystawić fakturę wewnętrzną dokumentującą tą transakcję.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie otrzymanej od kontrahenta niemieckiego faktury powinien on wystawić fakturę wewnętrzną i rozliczyć wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że powołany przez Spółkę przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, dotyczy sytuacji, w której podmiotem dokonującym dostawy towarów na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Jak wynika z opisu sprawy, z sytuacją taką nie będziemy mieli jednak do czynienia w tym przypadku. Zatem przepis ten nie znajdzie w niej zastosowania, pomimo iż kontrahent niemiecki jest zarejestrowanym podatnikiem na terytorium kraju.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie nie należy stosować także art. 17 ust. 2 ustawy, w myśl którego w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Bowiem jak wskazano w interpretacji, dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego przez Wnioskodawcę zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Natomiast art. 17 ust. 3a ustawy, zgodnie z którym przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do świadczenia przez podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 usług, do których ma zastosowanie art. 28e - jako przepis dotyczący usług - nie ma zastosowania w sprawie.

Zatem pytanie, czy w przypadku gdy kontrahent niemiecki wystawi fakturę VAT, zgodnie z art. 17 ust. 3a ustawy, Zainteresowany posiada prawo do pomniejszenia podatku należnego o VAT wynikający z ww. faktury, stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.