INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data wpływu 30 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 października 2011 r. (data wpływu 11 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu ciężarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu ciężarowego.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 28 września 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 28 września 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 3 października 2011 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 6 października 2011 r. (data wpływu 11 października 2011 r.), które nadane zostało w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 7 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od kilkunastu lat prowadzi działalność rolniczą, tj. gospodarstwo rolne oraz uzyskuje przychody z tytułu wydzierżawiania na podstawie umowy z dnia 8 marca 2005 r. nieruchomości rolnej. Wydzierżawia także na podstawie umowy z dnia 20 kwietnia 2008 r. nieruchomość zabudowaną budynkami - halę magazynowo-produkcyjną.

Od dnia 2 lutego 2011 r. rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego towarów i działalności usługowej wspomagającej produkcję roślinną.

Działalność rolnicza i przychody z dzierżawy nieruchomości rolnej u Wnioskodawcy korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Z tytułu dzierżawy nieruchomości zabudowanej, tj. wspomnianej hali magazynowo-produkcyjnej, odprowadza w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy w oparciu o art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczone na podstawie art. 27 ww. ustawy.

Pozarolnicza działalność gospodarcza, zgodnie z oświadczeniem złożonym w Urzędzie Skarbowym, opodatkowana jest na tzw. zasadach ogólnych z zastosowaniem progresywnych stawek podatkowych, czyli zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; zaliczki, zgodnie z oświadczeniem, wpłaca miesięcznie, tj. w sposób przewidziany w art. 44 ust. 6 ww. ustawy.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i ewidencje środków trwałych w związku z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

W dniu 15 stycznia 2008 r. Wnioskodawca zakupił samochód ciężarowy marki Nissan. Pojazd został zarejestrowany w Starostwie Powiatowym w dniu 16 stycznia 2008 r., został mu nadany numer rejestracyjny. Cena pojazdu, zgodnie z fakturą wynosi 157.300,00 zł i została zapłacona w kwocie 40.000,00 zł ze środków własnych Wnioskodawcy. Pozostała jej część w kwocie 117.300,00 zł została sfinansowana kredytem bankowym udzielonym prze Bank na podstawie umowy kredytu nominalnego do CHF z dnia 15 stycznia 2008 r.

Początkowo, tj. od dnia nabycia pojazdu, Wnioskodawca wykorzystywał pojazd wyłącznie do celów związanych z działalnością rolniczą. W związku z rozpoczęciem prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, samochód ten wykorzystywany będzie do prowadzonej działalności gospodarczej, przez najbliższy okres dłuższy niż rok.

Wnioskodawca postanowił wprowadzić przedmiotowy pojazd do ewidencji środków trwałych z dniem 31 sierpnia 2011 r. i rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych począwszy od września 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest ustalenie wartości początkowej jako ceny nabycia zwiększonej o koszty związane z zarejestrowaniem pojazdu, koszty prowizji bankowych, koszty odsetek od zaciągniętego kredytu oraz korekty o różnice kursowe naliczone od dnia nabycia pojazdu (tj. od dnia 15 stycznia 2008 r.) do dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych (tj. do dnia 31 sierpnia 2011 r.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w zakresie stanu faktycznego i zadanego pytania, zakupiony w dniu 15 stycznia 2008 r. samochód ciężarowy marki Nissan i następnie w dniu 31 sierpnia 2011 r. wprowadzony do ewidencji środków trwałych, spełnia wymagania do uznania go za środek trwały w rozumieniu art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż stanowi Jego własność, został nabyty we własnym zakresie, jest kompletny i zdatny do użytku w momencie przyjęcia do użytkowania, jego przewidywany okres używania przekracza rok oraz podatnik wykorzystuje go w pozarolniczej działalności gospodarczej, którą prowadzi od dnia 2 lutego 2011 r.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż pomimo upływu czasu i zmiany przeznaczenia pojazdu z wykorzystywania w działalności rolniczej na wykorzystywanie w pozarolniczej działalności gospodarczej w oparciu o posiadane dokumenty, jest w stanie prawidłowo ustalić wartość początkową środka trwałego jako cenę nabycia widniejącą na fakturze, tj. 157.300,00 zł, zwiększoną o koszty związane z zarejestrowaniem pojazdu w Starostwie Powiatowym, koszty prowizji bankowych związanych z udzieleniem i uruchomieniem kredytu na zakup samochodu, koszty odsetek od kredytu od dnia zawarcia umowy kredytowej do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, tj. od dnia 15 stycznia 2008 r. do dnia 31 sierpnia 2011 r. oraz różnice kursowe powstałe w tym samym okresie.

Zdaniem Wnioskodawcy, takie ustalenie wartości początkowej zgodne będzie z art. 22g ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 22g ust. 3 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uznaje, że prawidłowym będzie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego od wartości początkowej określonej w wyżej opisany sposób począwszy od września 2011 r., czyli zgodnie z art. 22h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych, jeśli zastosuje stawkę amortyzacyjną w wysokości 20% określoną dla symbolu K5T742 w załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż Jego wniosek ORD-IN dotyczy wyłącznie pytania zawartego w poz. 69 i nie obejmuje jakichkolwiek innych kwestii. Zagadnienia dotyczące dokonywania odpisów amortyzacyjnych i zastosowanej stawki amortyzacyjnej zawarte we wniosku mają charakter tylko i wyłącznie informacyjny. W przedstawionym opisie pragnął bowiem zawrzeć wyczerpujące informacje dotyczące zdarzenia przyszłego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jedną z podstawowych kategorii decydujących o prawidłowości dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest właściwe określenie wartości początkowej środków trwałych. Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, iż wydatki związane z zarejestrowaniem pojazdu są niezbędne do tego, aby samochód mógł zostać w ogóle dopuszczony do ruchu drogowego, a więc, był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania. W takiej sytuacji koszty poniesione w związku z rejestracją zwiększają wartość początkową samochodu.

Zakres definicji ceny nabycia oraz kosztu wytworzenia został rozszerzony przez art. 22g ust. 5 ww. ustawy, który stwierdza, iż cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z brzmieniem art. 14b ust. 1 ww. ustawy, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2, który stanowi, że podatnicy prowadzący księgi rachunkowe mogą ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości, pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w ust. 4, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Dodatkowo art. 24c ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że zasady ustalania różnic kursowych określone w ust. 1-9 stosują podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 24c ust. 1 cyt. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zasady ustalania różnic kursowych powstających w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zaciągniętego w walucie obcej określone zostały w art. 24c ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 oraz ust. 9 ustawy. I tak, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Natomiast ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

W świetle powyższych regulacji, różnice kursowe wynikają z różnicy wartości otrzymanego i wartości spłaconego kredytu w walucie obcej (odpowiednio kapitałowych rat kredytu), przeliczonego według faktycznie zastosowanego kursu waluty.

Wartość kredytu w dniu otrzymania powinna być przeliczona według kursu kupna waluty banku, z usług którego Wnioskodawca korzysta. Natomiast wartość kredytu w dniu jego spłaty należy przeliczać według kursu sprzedaży waluty tego banku.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca w dniu 15 stycznia 2008 r. kupił samochód ciężarowy. Poniósł wydatki związane z zarejestrowaniem pojazdu. Zakup tego samochodu częściowo został sfinansowany kredytem bankowym zaciągniętym w walucie obcej, tj. w CHF. W związku z czym Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty prowizji od udzielonego kredytu oraz odsetek. W dniu 2 lutego 2011 r. rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej i planuje wprowadzić ww. samochód do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze powyższe oraz cytowane wyżej przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca ustala wartość początkową zakupionego samochodu w oparciu o cenę jego nabycia, w rozumieniu art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwotę zapłaconą zbywcy powiększoną o koszty związane z zarejestrowaniem pojazdu, prowizję i odsetki od udzielonego kredytu, zapłacone do momentu wprowadzenia samochodu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto, wartość początkowa przedmiotowego samochodu winna być skorygowana o różnice kursowe faktycznie zrealizowane do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.