2013.03.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-60/13-2/IGo
z 6 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18.01.2013r. (data wpływu 21.01.2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT świadczonych „usług teleopieki” - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.01.2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT świadczonych „usług teleopieki”.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Zdarzenie przyszłe 1:

Spółka z o.o. (dalej zwany: Spółką) w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się świadczeniem m.in. usług w zakresie pomocy społecznej bez zakwaterowania dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić w ramach nowego projektu biznesowego usługę „teleopieki domowej”. W ramach oferowanej usługi Spółka będzie zawierała umowę z podopiecznym, dla którego będzie wykonywana usługa opiekuńcza lub też z członkiem jego rodziny (jeżeli podopieczny sam nie będzie w stanie zawrzeć we własnym imieniu takiej umowy, jednak w tym przypadku usługa będzie nadal polegała na opiece nad osobą niepełnosprawną lub osobą w podeszłym wieku). W ramach świadczenia usługi „teleopieki domowej” Spółka będzie świadczyła Podopiecznemu:

usługi Numeru Alarmowego dostępne pod numerem telefonu zaprogramowanego na telefonie stacjonarnym podopiecznego oraz
usługi Opieki informacyjnej dostępnej pod numerem telefonu zaprogramowanego na telefonie stacjonarnym podopiecznego.

Obydwa numery telefoniczne dostępne będą całodobowo przez 7 dni w tygodniu, 365 dni w roku.

Usługa Numeru Alarmowego polega na podjęciu przez Spółkę, po nawiązaniu połączenia z numerem przypisanym do umowy, w zależności od zaistniałej sytuacji lub ustnej dyspozycji Podopiecznego następujących działań:

powiadomienie wskazanych przez Podopiecznego osób o zaistniałych problemach;
wezwanie wskazanej przez Podopiecznego osoby;
wezwanie karetki pogotowia ratunkowego lub/i policji lub/i straży pożarnej pod adres zamieszkania Podopiecznego;
poinformowanie wskazanej przez Podopiecznego firmy ochroniarskiej lub innej instytucji;
o ile to możliwe monitorowania telefonicznego przebiegu sytuacji aż do przybycia wezwanych osób lub służb;
prowadzenie przez pracownika spółki uspokajającej rozmowy z Podopiecznym.

Zainicjowanie przez Podopiecznego połączenia w ramach Numeru Alarmowego oznacza sytuację zagrożenia życia lub zdrowia i upoważnia spółkę do powiadomienia odpowiednich służb ratowniczych.

Usługa Opieki Informacyjnej polega na:

obsłudze rozmów przychodzących w zakresie udzielania porad w zakresie:
- profilaktyki i stylu życia,
- sposobu postępowania w ramach samoopieki,
- informacji na temat symptomów niepokojących pacjenta,
- kierowania do odpowiedniego dla stanu zdrowia specjalisty,
- informacji na ile pilne jest skorzystanie z usług medycznych w przypadku danego stanu zdrowia,
- wspierania psychologicznego pacjenta przewlekle chorego lub samotnego;
realizowaniu rozmów wychodzących w zakresie:
- monitorowania samopoczucia pacjenta,
- przypominania o regularnym zażywaniu leków,
- wspierania słownego Podopiecznego przewlekle chorego lub samotnego,
- porad profilaktycznych,
- w razie potrzeby - inne porady jak w zakresie rozmów przychodzących;
ponadto Spółka w miarę możliwości udzielać będzie również Podopiecznemu informacji o:
- najbliższych szpitalach, czynnych przychodniach zdrowia oraz aptekach,
- funkcjonowaniu urządzenia teleopieki, z którego korzysta.

Zdarzenie przyszłe 2:

W ramach wprowadzanego modelu biznesowego:

usługa Numeru Alarmowego będzie wykonywana prze Spółkę;
usługa Opieki Informacyjnej będzie wykonywana przez Zleceniobiorcę Spółki, będącego odrębnym podmiotem gospodarczym.

W praktyce więc świadczenie usług opiekuńczych będzie przebiegało według następującego schematu:

Spółka będzie zawierała umowę zlecenia w zakresie wykonania usługi opiekuńczej - usługa Opieki Informacyjnej Zleceniobiorcy,
Zleceniobiorca przy pomocy własnego personelu, posiadającego odpowiednie kwalifikacje oraz doświadczenie w zakresie opieki nad osobami niepełnosprawnymi oraz osobami w podeszłym wieku będzie świadczył usługę opiekuńczą - usługi Opieki Informacyjnej dla Spółki;
po zakończeniu okresu rozliczeniowego Zleceniobiorca wystawi Spółce fakturę za świadczenie usługi opiekuńczej, zaś Spółka wystawi (po doliczeniu marży) fakturę VAT na podopiecznego (lub członka jego rodziny, jeżeli to członek rodziny podpisał umowę);
w żadnym przypadku Spółka nie będzie świadczyła usług pośrednictwa pomiędzy podopiecznym a Zleceniobiorcą. W każdym przypadku to Spółka będzie zawierała z podopiecznym (z członkiem jego rodziny) umowę o świadczenie usług „teleopieki domowej” (określającą zakres usług opiekuńczych), a następnie będzie zawierała umowę na świadczenie usług „teleopieki domowej” przez Zleceniobiorcę. Pomiędzy Zleceniobiorcą a podopiecznym Spółki nie zostanie zawarta jakakolwiek umowa cywilnoprawna, a w konsekwencji nie będzie dochodziło do żadnych rozliczeń finansowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdarzenie przyszłe 1

Czy opisane usługi świadczone przez Spółkę polegające na opiece nad osobami niepełnosprawnymi lub osobami w podeszłym wieku, są zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT?

Zdarzenie przyszłe 2

Zdaniem wnioskodawcy

Zdarzenie przyszłe 1:

Zgodnie z art. 36 ust. 2 lit. l) Ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity: Dz. U. 2008 r. Nr 115 poz. 728), świadczeniami z pomocy społecznej są: świadczenia niepieniężne usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania, w ośrodkach wsparcia oraz w rodzinnych domach pomocy. Zgodnie z art. 50 ust. 3 Ustawy o pomocy społecznej: „Usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz, w miarę możliwości, zapewnienie kontaktów z otoczeniem.”

W ocenie Spółki, patrząc przez pryzmat celu świadczonych przez Spółkę usług należy stwierdzić, iż w praktyce nie ma różnic pomiędzy usługą opieki społecznej w dotychczasowym rozumieniu, a planowanymi usługami teleopieki, w jednym i w drugim przypadku cel jakim jest niesienie pomocy osobom w podeszłym wieku oraz osobom niepełnosprawnym jest realizowany. W ocenie Spółki wykorzystanie łączy telekomunikacyjnych stanowi równoważny ekwiwalent codziennych wizyt opiekunek społecznych, których zadaniem byłoby sprawdzenie stanu zdrowia podopiecznego. Zdaniem Spółki dla oceny rodzaju wykonywanej działalności (a co za tym idzie także sposobu opodatkowania danych czynności) nie powinno mieć znaczenia w jaki sposób Spółka realizuje usługę polegającą na zapewnieniu opieki podopiecznym, zarówno w przypadku klasycznej usługi opieki społecznej np. opiekunka, która czuwa nad podopiecznym podjęłaby te same działania co pracownik Spółki, tj. powiadomiła rodzinę, pogotowie ratunkowe oraz rozmawiała z podopiecznym w celu uspokojenia go. Zatem nie powinno mieć znaczenia czy Spółka wysyła zatrudnioną opiekunkę społeczną, która spędza określoną ilość godzin czuwając na stanem podopiecznego (przykładowo dopóki nie wróci rodzina podopiecznego z pracy), czy też Spółka umożliwi podopiecznemu skontaktowanie się z placówką Spółki i wszczęcie alarmu w placówce Spółki, na skutek czego pracownicy Spółki podejmą próbę skontaktowania się z podopiecznym (w celu ustalenia jego stanu oraz podtrzymania z nim kontaktu i uspokojenia go do czasu przybycia odpowiednich służb ratunkowych lub rodziny), powiadomią rodzinę lub pogotowie ratunkowe.

Tak w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 2 kwietnia 2009 r. ILPP1/443-46/09-5/MK).

Spółka wskazuje, iż w ciągu ostatnich kilku lat na rynku medycznym pojawiła się nowa usługa oferowana przez podmioty lecznicze, która ułatwia korzystanie ze specjalistycznej pomocy medycznej. Polega ona na tym, iż osoby, które powinny znajdować się pod stałą kontrolą lekarską wyposażane są w urządzenia automatycznie mierzące podstawowe parametry życiowe (ciśnienie, tętno, etc.). Urządzenia te podłączone są za pomocą linii telefonicznej do centrum medycznego gdzie odczytuje je dyżurujący lekarz i telefonicznie instruuje pacjenta. Pomimo, iż lekarz nie ma bezpośredniego kontaktu z pacjentem, niewątpliwie usługa ta jest usługą w zakresie ochrony zdrowia. Analogicznie jest w przypadku usług, których świadczenie zamierza rozpocząć Spółka.

Zdarzenie przyszłe 2:

W ocenie Spółki - jak już to zostało wyżej wskazane - usługi których celem jest pomoc i opieka nad osobami niepełnosprawnymi lub osobami w podeszłym wieku, są zwolnione od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT. Powyższego nie zmienia również fakt, że Spółka zamierza zlecać wykonanie usług opiekuńczych innemu podmiotowi, który działając jako Zleceniobiorca Spółki, będzie wykonywał usługi Opieki Informacyjnej. W praktyce więc model działalności, który będzie wdrożony prowadzi do sytuacji, w której Spółka kupuje, a następnie odsprzedaje usługę opiekuńczą swojemu klientowi (podopiecznemu lub członkowi rodziny podopiecznego). Skoro więc Spółka odkupuje usługę w celu jej dalszej odsprzedaży, to tym samym usługa taka powinna być przez Spółkę opodatkowana według zasad właściwych dla usług opiekuńczych. Przedmiotem bowiem odsprzedaży nadal będzie usługa opiekuńcza, zaś z uwagi na fakt, iż zwolnienie wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT jest zwolnieniem wyłącznie o charakterze przedmiotowym - to usługa odsprzedawana przez Spółkę również będzie zwolniona od opodatkowania.

Powyższe potwierdza także brzmienie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, zgodnie z którym „w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi”.

Skoro więc Spółka nabywa usługę opiekuńczą od swojego Zleceniobiorcy w celu jej dalszej odsprzedaży podopiecznemu, to należy uznać, iż Spółka działając we własnym imieniu, nabywa usługę na rachunek swojego klienta, a tym samym Spółka otrzymała i wyświadczyła jednocześnie usługę opiekuńczą. Z tego powodu również art. 8 ust. 2a ustawy o VAT potwierdza, iż przedmiotem sprzedaży przez Spółkę będzie również usługa opiekuńcza, pomimo iż faktycznie wykona tę usługę Zleceniobiorca Spółki przy pomocy swojego personelu. Skoro zaś Spółka kupiła i odsprzedaje tę samą usługę opiekuńczą, to również w świetle tego przepisu powinna opodatkować usługę opiekuńczą według tych samych zasad co Zleceniobiorca faktycznie wykonujący przy pomocy swego personelu usługę opiekuńczą na rzecz klienta wskazanego przez Spółkę.

W analizowanej sytuacji nie znajdzie również zastosowania regulacja art. 43 ust. 17 i 17a ustawy o VAT. Zgodnie z art. 43 ust 17 ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w pkt 23 nie ma zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z tymi usługami podstawowymi (z pewnymi wyjątkami). Z kolei, w myśl art. 43 ust. 17a zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT ma zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Powyższe regulacje odnoszą się do ograniczenia zwolnienia w stosunku do czynności pomocniczych w stosunku do usługi podstawowej. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT zwolnione mogą być bowiem zarówno usługi opiekuńcze, jak również dostawa towarów ściśle związana z tymi usługami opiekuńczymi. Należy jednak zwrócić uwagę, iż zarówno Spółka, jak i jej Zleceniobiorca będą świadczyli usługę główną - czyli usługę opiekuńczą. W żadnym przypadku nie można uznać, iż Spółka świadczy jakąkolwiek czynność pomocniczą związaną z usługami podstawowymi, jakimi są usługi opiekuńcze. Jednoznacznie z przytoczonego powyżej art. 8 ust. 2a ustawy o VAT wynika, iż w przypadku, gdy Spółka nabywa we własnym imieniu, ale na rachunek swojego klienta usługę opiekuńczą to również odsprzedaje usługę opiekuńczą temu klientowi, a więc odsprzedaje także usługę podstawową w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT. Zarówno więc Zleceniobiorca jak i również Spółka sprzedają usługę podstawową czyli usługę opiekuńczą i w żadnym przypadku nie dochodzi do sprzedaży dodatkowych czynności pomocniczych ani przez Spółkę, ani też przez jej podwykonawcę. Z tych też powodów art. 43 ust. 17 i 17a nie znajdą zastosowania w przypadku, gdy Spółka nabywa od Zleceniobiorcy usługę opiekuńczą, a następnie odsprzedaje tę usługę swojemu klientowi.

Z usługą pomocniczą mielibyśmy do czynienia w sytuacji, gdyby jeden pomiot świadczyłby usługę opiekuńczą na rzecz podopiecznego i dodatkowo na rzecz tej osoby (on sam lub inny podmiot) realizowałby dostawę towarów lub usługę związaną z usługą opiekuńczą - przykładowo dostarczałby środki pielęgnacji ciała, posiłki dla osoby leżącej etc. W takiej sytuacji czynnością pomocniczą w stosunku do usług opiekuńczych byłaby przykładowo właśnie dostawa opatrunków czy też posiłków na rzecz podopiecznego.

W analizowanym przypadku nie dochodzi do takiej sytuacji, ponieważ Spółka nabywa od Zleceniobiorcy kompleksową usługę opiekuńczą i następnie odsprzedaje ją swojemu klientowi. Konsekwentnie przedmiotem transakcji pomiędzy Zleceniobiorcą a Spółką, a następnie pomiędzy Spółką a klientem jest wyłącznie usługa podstawowa - usługa opieki nad osobami niepełnosprawnymi oraz osobami w podeszłym wieku (tak w interpretacji indywidualnej z 13 czerwca 2012r. nr ILPP2/443-342/12-2/MR wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. Nr. 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ( …).

Co do zasady podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do ustawy, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, a także możliwości zastosowania zwolnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

regionalne ośrodki pomocy społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki inwestycji kryzysowej;
wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
- domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
- placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze;
placówki specjalistycznego poradnictwa;
inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisanego do rejestru prowadzonego przez wojewodę;
specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy zwalnia się od podatku usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Stosownie do art. 43 ust. 17 powołanej ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Ponadto, w myśl art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

W przeciwieństwie do stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r., zgodnie z którym wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU), a zatem zwolnienie miało charakter wyłącznie przedmiotowy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. zwolnienie określone w powyższych przepisach ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi. A zatem od 1 stycznia 2011 r. przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści przepisów prawa unijnego i krajowego i orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

Jednocześnie, należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się świadczeniem m.in. usług w zakresie pomocy społecznej bez zakwaterowania dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych.

usługi Numeru Alarmowego dostępne pod numerem telefonu zaprogramowanego na telefonie stacjonarnym podopiecznego oraz
usługi Opieki informacyjnej dostępnej pod numerem telefonu zaprogramowanego na telefonie stacjonarnym podopiecznego.

Obydwa numery telefoniczne dostępne będą całodobowo przez 7 dni w tygodniu, 365 dni w roku.

powiadomienie wskazanych przez Podopiecznego osób o zaistniałych problemach;
wezwanie wskazanej przez Podopiecznego osoby;
wezwanie karetki pogotowia ratunkowego lub/i policji lub/i straży pożarnej pod adres zamieszkania Podopiecznego;
poinformowanie wskazanej przez Podopiecznego firmy ochroniarskiej lub innej instytucji;
o ile to możliwe monitorowania telefonicznego przebiegu sytuacji aż do przybycia wezwanych osób lub służb;
prowadzenie przez pracownika spółki uspokajającej rozmowy z Podopiecznym.

Zainicjowanie przez Podopiecznego połączenia w ramach Numeru Alarmowego oznacza sytuację zagrożenia życia lub zdrowia i upoważnia spółkę do powiadomienia odpowiednich służb ratowniczych.

Usługa Opieki Informacyjnej polega na:

obsłudze rozmów przychodzących w zakresie udzielania porad w zakresie:
- profilaktyki i stylu życia,
- sposobu postępowania w ramach samoopieki,
- informacji na temat symptomów niepokojących pacjenta,
- kierowania do odpowiedniego dla stanu zdrowia specjalisty,
- informacji na ile pilne jest skorzystanie z usług medycznych w przypadku danego stanu zdrowia,
- wspierania psychologicznego pacjenta przewlekle chorego lub samotnego;
realizowaniu rozmów wychodzących w zakresie:
- monitorowania samopoczucia pacjenta,
- przypominania o regularnym zażywaniu leków,
- wspierania słownego Podopiecznego przewlekle chorego lub samotnego,
- porad profilaktycznych,
- w razie potrzeby - inne porady jak w zakresie rozmów przychodzących;
ponadto Spółka w miarę możliwości udzielać będzie również Podopiecznemu informacji o:
- najbliższych szpitalach, czynnych przychodniach zdrowia oraz aptekach,
- funkcjonowaniu urządzenia teleopieki, z którego korzysta.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą, czy opisane usługi „teleopieki domowej” polegające na opiece nad osobami niepełnosprawnymi lub osobami w podeszłym wieku, są zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT.

Analizując możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania świadczonych przez dany podmiot usług w zakresie opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania należy w pierwszej kolejności zbadać czy w sprawie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, bowiem w przypadku zastosowania zwolnienia w oparciu o ww. przepis brak jest podstaw do dalszego badania spełnienia bądź nie warunków określonych w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy, bowiem odnosi się on do usług innych niż wymienione w punkcie 22 art. 43 ust. 1 ustawy.

Analizując powołany wyżej przepis zauważyć należy, iż warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. (usług pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej), jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, będącego ściśle określonym podmiotem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, iż zwolnienie nie ma zastosowania.

Rozpatrując zwolnienie od podatku VAT określonych usług pomocy społecznej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22, należy w pierwszej kolejności odnieść się do tego czym są usługi pomocy społecznej. W tym celu koniecznym staje się powołanie, co również czyni Wnioskodawca w uzasadnieniu (przy czym powołuje On ustawę obecnie już nieobowiązującą), na ustawę z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity z dnia 2 października 2009r. Dz. U. Nr 175, poz. 1362 ze zm).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

W myśl art. 2 ust. 2 powołanej ustawy, pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy, pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka.

W myśl art. 36 pkt 2 ppkt l) ustawy, świadczeniami z pomocy społecznej są świadczenia niepieniężne - usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania, w ośrodkach wsparcia oraz w rodzinnych domach pomocy.

Natomiast, usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz, w miarę możliwości, zapewnienie kontaktów z otoczeniem (art. 50 ust. 3).

Podsumowując powyższą kwestię w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że z wniosku nie wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, który wykonywałby usługi pomocy społecznej. Zatem nie znajdzie tu zastosowanie zwolnienie wynikające z tegoż właśnie artykułu, gdyż nie jest spełniona przesłanka podmiotowa stosowania powyższego zwolnienia.

Zasadnym jest zatem dokonać analizy, czy zwolnienie będzie przysługiwało w myśl art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy, jako innemu podmiotowi niż wymieniony w pkt 22.

Przypominając treść art. 43 ust. 1 pkt 23 należy zwrócić uwagę, że ze zwolnienia mogą korzystać usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „opieka”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 23, należy posłużyć się wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r. tom II str. 1119), „opieka” oznacza „troskliwe zajmowanie się kimś, dbanie o kogoś, zaspokajanie czyichś potrzeb; strzeżenie, pilnowanie kogoś lub czegoś; dozór, piecza, kuratela (…)”.

Odnosząc powyższe do stanu sprawy, w której Wnioskodawca świadczy usługi Numeru Alarmowego oraz usługi Opieki Informacyjnej, które to usługi sprowadzają się do czynności odebrania telefonu od podopiecznego, następnie do udzielenia informacji bądź podjęcia innych działań, ale cały czas bez bezpośredniego kontaktu z osobą niepełnosprawną, chorą, w podeszłym wieku, należy stwierdzić, że nie zachodzą przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT.

Po pierwsze w analizowanej sprawie nie została spełniona pierwsza przesłanka, tj. Wnioskodawca nie świadczy stricte usług opieki, polegającej na zajmowaniu, troszczeniu się, pilnowaniu, tylko jak sam wskazuje usługi Numeru Alarmowego oraz usługi Opieki Informacyjnej, a zatem kontaktu telefonicznego z podopiecznym i rozmowie z nim. Po drugie zaś warunkiem koniecznym do zwolnienia jest świadczenie usługi w miejscu zamieszkania osoby niepełnosprawnej, chorej czy w podeszłym wieku, a takiego elementu w opisanej sprawie nie ma. Jeszcze raz należy podkreślić, iż Wnioskodawca nie ma żadnego bezpośredniego kontaktu z podopiecznymi, z którymi zawiera umowy.

Ponadto, z opisu sprawy wynika, że usługa Opieki Informacyjnej będzie wykonywana przez Zleceniobiorcę Spółki, będącego odrębnym podmiotem gospodarczym.

W praktyce więc świadczenie usług opiekuńczych będzie przebiegało według następującego schematu:

Spółka będzie zawierała umowę zlecenia w zakresie wykonania usługi opiekuńczej - usługa Opieki Informacyjnej Zleceniobiorcy,
Zleceniobiorca przy pomocy własnego personelu, posiadającego odpowiednie kwalifikacje oraz doświadczenie w zakresie opieki nad osobami niepełnosprawnymi oraz osobami w podeszłym wieku będzie świadczył usługę opiekuńczą - usługi Opieki Informacyjnej dla Spółki;
po zakończeniu okresu rozliczeniowego Zleceniobiorca wystawi Spółce fakturę za świadczenie usługi opiekuńczej, zaś Spółka wystawi (po doliczeniu marży) fakturę VAT na podopiecznego (lub członka jego rodziny, jeżeli to członek rodziny podpisał umowę);
w żadnym przypadku Spółka nie będzie świadczyła usług pośrednictwa pomiędzy podopiecznym a Zleceniobiorcą. W każdym przypadku to Spółka będzie zawierała z podopiecznym (z członkiem jego rodziny) umowę o świadczenie usług „teleopieki domowej” (określającą zakres usług opiekuńczych), a następnie będzie zawierała umowę na świadczenie usług „teleopieki domowej” przez Zleceniobiorcę. Pomiędzy Zleceniobiorcą a podopiecznym Spółki nie zostanie zawarta jakakolwiek umowa cywilnoprawna, a w konsekwencji nie będzie dochodziło do żadnych rozliczeń finansowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot obciążający daną usługą, zakupioną we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. „Przerzucenie” kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

W myśl art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Powołane powyżej przepisy art. 30 ust. 3 w zw. z art. art. 8 ust. 2a ustawy, znajdują zastosowanie w sytuacji, gdy jeden podmiot nabywa usługę i ją odsprzedaje kolejnemu podmiotowi. W takim przypadku, każdorazowo należy poddawać ocenie, czy odsprzedający nabytą uprzednio usługę spełnia przesłanki wynikające z przepisów prawa podatkowego, uprawniające do zwolnienia tej usługi z podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazano wyżej Wnioskodawca świadcząc usługi Numeru Alarmowego oraz usługi Opieki informacyjnej nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, w kontekście zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 8 ust. 2a ustawy, należy stwierdzić, iż Spółka zlecając swemu podwykonawcy usługę Opieki Informacyjnej, działając we własnym imieniu, ale na rachunek osoby trzeciej (podopiecznego), nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, w uzasadnieniu swego stanowiska – na jego poparcie, Wnioskodawca powołuje dwie interpretacje, tj. ILPP1/443-46/09-5/MK oraz ILPP2/443-342/12-2/MR.

Należy wskazać, iż interpretacja ILPP1/443-46/09-5/MK rozstrzyga kwestię zwolnienia od podatku VAT usługi pomocy społecznej w stanie prawnym obowiązującym przed 2011 roku, tj. w momencie całkowicie odmiennego uregulowania w ustawie o VAT kwestii zwolnień. Innymi słowy powołana interpretacja dotyczy przepisów prawa podatkowego obecnie nieobowiązujących.

Z kolei interpretacja ILPP2/443-342/12-2/MR dotyczy innego stanu faktycznego niż przedstawiony przez Wnioskodawcę. We wskazanej interpretacji bowiem, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi opieki nad osobami w podeszłym wieku oraz osobami niepełnosprawnymi w miejscu ich zamieszkania.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż wskazane interpretacje nie mogą mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż zostały rozstrzygnięte w oparciu o nieobowiązujące już przepisy oraz odmienny stan faktyczny i nieuwzględnienie tego faktu skutkowałoby brakiem rzetelności dokonanej przez organ podatkowy oceny prawnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin