INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011r., (data wpływu 7 czerwca 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2011r. (data wpływu 26 sierpnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup towarów zużywanych przez pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2011r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup towarów zużywanych przez pracowników.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 sierpnia 2011r. (data wpływu 26 sierpnia 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-975/11/AL z dnia 12 sierpnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego prowadzącą działalność poligraficzną pozostałą, gdzie indziej niesklasyfikowaną. Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup: kawy, herbaty, cukru dla pracowników.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 sierpnia 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zakupy przez Wnioskodawcę art. spożywczych dla pracowników (kawy, herbaty, cukru) mają związek wyłącznie z działalnością opodatkowaną.

Zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. (Dz. U. z 2003r. Nr 169, poz. 1650) zakup artykułów spożywczych: napoje (kawa, herbata, cukier,) dla pracowników w celu jak najbardziej efektywnego wykorzystania czasu pracy, poprawienia nastroju pracowników w sytuacjach szczególnie stresujących, korzystnie wpływa na wydajność pracy, co przenosi się pośrednio na wydajność firmy jako podmiotu generującego przychody.

W momencie zakupu Wnioskodawca wie, że nabyte towary (kawa, herbata, cukier) zostaną zużyte zgodnie z przeznaczeniem, czyli przez pracowników Spółki.

Zakupy artykułów spożywczych (kawy, herbaty, cukru) są i będą w całości dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Wnioskodawcę.

Kawa, herbata, cukier jest/będzie dostępny w pomieszczeniu przeznaczonym do spożywania posiłków przez cały dzień oraz podczas zebrań, szkoleń, każdy z pracowników korzysta/będzie z nich korzystać wg własnej woli.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć VAT od ww. zakupów...

Zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT od faktur zakupowych na powyższe, podlega odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W świetle powyższych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek nabyć z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca prowadzący działalność poligraficzną pozostałą, gdzie indziej niesklasyfikowaną i będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług ponosi wydatki na zakup dla pracowników kawy, herbaty i cukru.

W momencie zakupu Wnioskodawca wie, że nabyte towary (kawa, herbata, cukier) zostaną zużyte zgodnie z przeznaczeniem, czyli przez pracowników Spółki.

Zakupy ww. art. spożywczych: kawy, herbaty, cukru są i będą w całości dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Wnioskodawcę oraz mają związek wyłącznie z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy.

Kawa, herbata, cukier jest/będzie dostępny w pomieszczeniu przeznaczonym do spożywania posiłków przez cały dzień oraz podczas zebrań, szkoleń, każdy z pracowników korzysta/będzie z nich korzystać według własnej woli.

Dla uzasadnienia konieczności czynionych przez Wnioskodawcę zakupów artykułów spożywczych: napoje (kawa, herbata, cukier) Wnioskodawca wskazał § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003r. Nr 169, poz. 1650). Wnioskodawca stwierdził, iż zakup artykułów spożywczych: napoje (kawa, herbata, cukier,) dla pracowników jest dokonywany w celu zwiększenia efektywnego wykorzystania czasu pracy i zwiększenia wydajności pracy oraz poprawienia nastroju pracowników w sytuacjach szczególnie stresujących, co przenosi się pośrednio na wydajność firmy jako podmiotu generującego przychody.

Kawa, herbata, cukier jest/będzie dostępny w pomieszczeniu przeznaczonym do spożywania posiłków przez cały dzień oraz podczas zebrań, szkoleń, każdy z pracowników korzysta/będzie z nich korzystać wg własnej woli.

Jak wynika zatem z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazuje, iż czynione przez niego zakupy kawy, herbaty cukru są przeznaczane do całodziennego zużycia przez pracowników i służą do sporządzania przez nich napojów.

Na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego tut. organ stoi na stanowisku, iż zużycie przez pracowników takich produktów jak herbata, kawa, cukier, służących do przygotowania przez tychże pracowników napojów nie będzie nosiło znamion przekazania towarów na swoje cele osobiste lub cele osobiste pracowników gdyż konieczność zapewnienia tychże napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom wynika bezpośrednio z cyt. przez Wnioskodawcę rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Tym samym, stwierdzić należy, iż nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r.), zgodnie z którym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Na marginesie dodać trzeba, że odniesienie się do ww. regulacji jest konieczne z tego względu, że stwierdzenie, iż zużycie następuje na cele osobiste lub nie determinuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W tym przypadku, jak wskazano wyżej, zakupy ww. artykułów spożywczych podyktowane są wypełnieniem przez pracodawcę obowiązków wynikających z odrębnych przepisów i mają związek przede wszystkim z działalnością Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego, w oparciu o wskazane przepisy prawa podatkowego, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy ww. artykułów spożywczych zużytych przez pracowników Wnioskodawcy, w zakresie w jakim towary te są związane bezpośrednio z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną.

Istotne jest również aby nie zachodziły przesłanki wykluczające ww. prawo, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup ww. artykułów spożywczych, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.