INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18.07.2011 r. (data wpływu 25.07.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu dzierżawy maszyny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.07.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu dzierżawy maszyny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka cywilna H. rozpoczęła działalność gospodarczą w listopadzie 1996 roku. Przedmiotem jej działalności jest m.in. produkcja wyrobów tekstylnych, produkcja odzieży i dodatków do niej, produkcja toreb bagażowych, ręcznych oraz innych wyrobów kaletniczych i rymarskich. Wspólnicy spółki - małżonkowie Maria i Piotr K. są z tytułu działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej podatnikami podatku dochodowego na zasadach ogólnych (według skali) oraz prowadzą dla spółki podatkową księgę przychodów i rozchodów. Oprócz tego każdy ze wspólników prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą - Maria K. od 1 lipca 2010 r. w zakresie działalności rachunkowo - księgowej, a Piotr K. od 1 czerwca 2011 r. w zakresie haftu komputerowego.

Prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą i będąc płatnikiem podatku VAT Spółka cywilna H. zakupiła do swojej działalności maszynę powszechnie zwaną „hafciarką” zaliczaną do kategorii środków trwałych 55 - „maszyny i urządzenia do produkcji wyrobów włókienniczych i odzieżowych oraz do obróbki skóry i produkcji z niej”. Od zakupionej maszyny Spółka dokonała pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie. W związku z tym, że przychody Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyły w poprzednim roku kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro, Spółka skorzystała z jednorazowej amortyzacji przedmiotowej maszyny na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy zaznaczyć, iż małżonkowie Maria i Piotr K. pozostają w ustroju wspólności majątkowej.

W związku z tym, że Spółka nie wykorzystuje w pełni mocy przerobowych zakupionej maszyny, Spółka chciałaby na podstawie umowy dzierżawy ww. środek trwały będący jej własnością (wpisany do ewidencji środków trwałych) wydzierżawić jednemu ze wspólników - Piotrowi K., który będzie ją wykorzystywał w swojej samodzielnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Pomimo tego, iż pomiędzy wspólnikami Spółki cywilnej jest wspólność majątkowa i obydwoje są współwłaścicielami maszyny, Spółka zamierza firmie wspólnika (Piotra K.) wydzierżawić maszynę, tak jakby to uczyniła zupełnie obcemu przedsiębiorcy (podatnikowi). Dzierżawa będzie dokonana między Spółką cywilną H. jako przedsiębiorcą (wydzierżawiającym) oraz po drugiej stronie jednym ze wspólników, przedsiębiorcą Piotrem K. jako dzierżawcą. Umowa ta będzie zawarta pomiędzy dwoma niezależnymi przedsiębiorcami, niezależnymi podatnikami podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji dzierżawa maszyny będzie powodowała w Spółce H. obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy

Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Dzierżawa jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną: wydzierżawiający oddaje rzecz do używania, a dzierżawca płaci umówiony czynsz.

Dzierżawiona maszyna stanowi przedmiot wspólności majątkowej małżeńskiej oraz wspólników spółki. Pomimo tego, iż maszyna będąca przedmiotem dzierżawy, stanowi także własność wspólnika, który będzie ją wykorzystywał w swojej jednoosobowej działalności, dzierżawa ta podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w spółce cywilnej jako przychód z tej działalności oraz podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych jako świadczenie usług między dwoma odrębnymi podatnikami podatku VAT.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno spółka, jak jej wspólnicy prowadzący samodzielne działalności gospodarcze, traktowani są jako odrębne podmioty, spełniające definicję podatnika w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności cywilnoprawnych między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem ich działalności gospodarczej Reasumując, należy stwierdzić, że spółka cywilna jako wydzierżawiający, będący podatnikiem podatku od towarów i usług, będzie obowiązana wystawić na dzierżawcę (męża - w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej) fakturę VAT stwierdzającą wykonane usługi dzierżawy i opodatkować ją podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm. dalej – ustawa), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie dyspozycji art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej – art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka cywilna prowadzona przez małżonków Marię i Piotra K., będąca podatnikiem podatku VAT nabyła maszynę zwaną „hafciarką”. Z tytułu nabycia przedmiotowej maszyny Spółka dokonała pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie.

Wnioskodawca wskazał ponadto, iż każdy z małżonków prowadzi dodatkowo samodzielną działalność gospodarczą. Pani Maria K. działalność rachunkowo – księgową, natomiast Pan Piotr K. działalność w zakresie haftu komputerowego.

Obecnie Wnioskodawca Spółka Cywilna planuje wydzierżawić należącą do niej maszynę na rzecz Pana Piotra K.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sprawy oraz przedstawione powyżej przepisy prawa podatkowego należy uznać, iż w omawianej sytuacji podpisanie umowy dzierżawy maszyny nastąpi, jak wskazał Wnioskodawca, pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi, które na gruncie ustawy o VAT są podatnikami podatku od towarów i usług. Bez znaczenia dla sposobu rozliczenia powyższej umowy dzierżawy jest fakt, iż prowadzący samodzielną działalność gospodarczą w zakresie haftu komputerowego Pan Piotr K., jest również współwłaścicielem spółki cywilnej, której własnością jest dzierżawiona maszyna.

Zatem należy uznać, iż Wnioskodawca podpisując umowę dzierżawy maszyny z firmą Pana Piotra K., świadczy odpłatnie usługi, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Obowiązek podatkowy w omawianej sytuacji powstanie zgodnie z przepisem art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie dzierżawy lub na fakturze. Należy również zauważyć, iż Wnioskodawca jest zobowiązany do udokumentowania powyższej transakcji fakturą VAT o czym stanowi powołany wyżej przepis art. 106 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Należy wskazać, iż z dniem 26.08.2011r. został wprowadzony nowy tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. Nr 177 poz. 1054).

W zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.