INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2011 r. (data wpływu 22 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 14 września 2011 r. oraz pismem z dnia 20 września 2011 r. (data wpływu 21 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania małżonce środków pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania małżonce środków pieniężnych. Wniosek uzupełniono pismem, które wpłynęło w dniu 14 września 2011 r. o doprecyzowanie zadanych pytań i wskazanie przedmiotu wniosku wraz z potwierdzeniem dokonania należnej opłaty oraz pismem z dnia 20 września 2011 r. (data wpływu 21 września 2011 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem (ogrodnikiem) produkującym duże ilości sadzonek lawendy. W tym roku jego sprzedaż przekroczy kwotę około 350.000 zł.

Małżonka Wnioskodawcy prowadzi gospodarstwo ogrodnicze, oboje mają odrębny numer REGON, żona jest podatnikiem podatku VAT. W tym roku zamierza zrealizować inwestycję na kwotę około 500.000 zł. Czy Wnioskodawca swój dochód, aby małżonka nie musiała zaciągać kredytu, w wysokości ponad 200.000 zł może przekazać do jej firmy („A”), aby mogła zrealizować inwestycję w swoim gospodarstwie (ma podpisaną umowę z ARiMR)... Czy od przekazania środków Wnioskodawca musi zapłacić podatek VAT lub dochodowy lub podatek od darowizny lub zaistnieje inne zobowiązanie podatkowe...

Zainteresowany uważa, że nie mam obowiązku płacić podatku, ponieważ z małżonką nie posiadają rozdzielności majątkowej. Ponadto, zgodnie z treścią art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest zwolniony z tytułu przekazania środków dla firmy małżonki.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż posiada on status rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT oraz korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3.

W zamian za przekazaną małżonce kwotę w wysokości 200.000 zł Wnioskodawca nie uzyska świadczenia zwrotnego. Przekazane małżonce środki pieniężne przelane z konta bankowego Wnioskodawcy na konto bankowe małżonki nie będą stanowić pożyczki, z tytułu której Zainteresowany uzyska jakiekolwiek wynagrodzenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca dokonując przelewu bankowego ze swojego indywidualnego konta na firmowe konto małżonki musi odprowadzić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku zapłaty podatku z tytułu przekazania środków pieniężnych małżonce ponieważ nie mają oni rozdzielności majątkowej, a inwestycja, która zostanie zrealizowana przez małżonkę („A”) będzie się znajdować na ich wspólnym gruncie.

Zainteresowany uważa, iż może przekazać małżonce 200.000 zł (i z tego tytułu nie powstanie obowiązek podatkowy), gdyż między nimi istnieje wspólnota majątkowa, a inwestycja żony będzie się znajdować na ich wspólnym gruncie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pieniądz, jako środek płatniczy nie jest towarem i nie mieści się w granicach ww. definicji ustawowej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. 347 ze zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest rolnikiem (ogrodnikiem) produkującym duże ilości sadzonek lawendy. W tym roku jego sprzedaż przekroczy kwotę około 350.000 zł. Małżonka Wnioskodawcy prowadzi gospodarstwo ogrodnicze, oboje mają odrębny numer REGON, żona jest podatnikiem podatku VAT. W tym roku zamierza zrealizować inwestycję na kwotę około 500.000 zł. Wnioskodawca zamierza swój dochód przekazać do firmy małżonki, aby mogła ona zrealizować inwestycję w swoim gospodarstwie bez zaciągania kredytu. Zainteresowany wraz z małżonką nie posiadają rozdzielności majątkowej. W zamian za przekazaną małżonce kwotę w wysokości 200.000 zł Wnioskodawca nie uzyska świadczenia zwrotnego. Przekazane małżonce środki pieniężne przelane z konta bankowego Wnioskodawcy na konto bankowe małżonki nie będą stanowić pożyczki, z tytułu której Zainteresowany uzyska jakiekolwiek wynagrodzenie.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca przekazując środki pieniężne małżonce, nie zobowiązuje jej do wykonywania na jego rzecz jakichkolwiek czynności. Tym samym, przekazana przez niego kwota na rzecz małżonki nie jest w żaden sposób związana z uzyskaniem świadczenia wzajemnego.

Reasumując, w analizowanym przypadku czynność przekazania małżonce środków pieniężnych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem w takim przypadku nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy, ani dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej – w dniu 26 września 2011 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie Nr ILPP2/443-983/11-6/MN.

Natomiast, w dniu 21 września 2011 r. wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia dotyczące: podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania żonie środków pieniężnych – Nr ILPB2/415-938/11-3/WS oraz podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania żonie środków pieniężnych – Nr ILPB2/436 -119/11-3/WS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.