Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.346.2019.2.AS
z 14 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2019 r. (data wpływu 2 września 2019 r.), uzupełnionym w dniu 22 października 2019 r. (pismem z dnia 17 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wynagrodzenia kancelarii prawnej za koszt uzyskania przychodów ze zbycia akcji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wynagrodzenia kancelarii prawnej za koszt uzyskania przychodów ze zbycia akcji, który został uzupełniony w dniu 22 października 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest byłym pracownikiem Zakładu w B. Wnioskodawca kilkanaście lat temu otrzymał bezpłatnie akcje Zakładu jako były pracownik. Akcje zostały przekazane przez Zakład do Biura Maklerskiego w K. w depozyt. Po około 3 latach od otrzymania Wnioskodawca zgłosił się do Spółki, która powstała na skutek przekształcenia się Zakładu, aby dowiedzieć się co robić dalej z otrzymanymi akcjami. Okazało się, ze w międzyczasie akcje trzeba było wymienić. W związku z tym, że Wnioskodawca nie miał wiedzy o potrzebie wymiany pozostał z akcjami Zakładu.

W roku 2017 Wnioskodawca ponownie zaczął szukać swoich akcji. Nikt nie potrafił powiedzieć, co się z nimi stało. Wnioskodawca zaczął szukać w kolejnych biurach maklerskich, w których akcje były w depozytach. Wnioskodawca w końcu dotarł do Biura Maklerskiego, w którym został poinformowany, że akcje przepadły, przeszły na rzecz spółki konsolidacyjnej. W związku z tym, Wnioskodawca sprawę odnalezienia i odzyskania akcji zlecił kancelarii prawnej, która po około 4 miesiącach odnalazła akcje w R. Akcje były objęte przymusowym wykupem. w R. przekazało należność za akcje na konto kancelarii prawnej, która po potrąceniu należności za odnalezienie i odzyskanie akcji, resztę kwoty przekazała na konto Wnioskodawcy.

Koszt wynajęcia kancelarii prawnej wyniósł 24.693 zł 10 gr. Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa Kancelarii w B., aby odzyskać akcje pracownicze, które kiedyś otrzymał od Zakładu w B. i których nie mógł odnaleźć ani odzyskać, ponieważ Zakład już nie istniał.

Wartość akcji została wyliczona na 57.187 zł 68 gr, a Wnioskodawca faktycznie otrzymał na konto tylko 32.494 zł 58 gr, ponieważ Kancelaria wartość akcji pomniejszyła o cenę usługi ich odzyskania czyli 24.693 zł 10 gr. W związku z powyższym, koszty poniesione, aby odzyskać akcje stanowiły znaczną część kwoty za akcje. Wnioskodawca podatek zapłacił od całości kwoty za akcje czyli od 57.187 zł 68 gr. Podatek stanowił 10.865 zł 72 gr. (PIT-38 za 2018 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty poniesione w przypadku Wnioskodawcy na wynajęcie kancelarii prawnej można odliczyć jako koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione na wynajem kancelarii prawnej powinny być zaliczone do kosztu uzyskania przychodu, ponieważ tylko dzięki działaniom tej kancelarii Wnioskodawca osiągnął ten przychód. Wnioskodawca sam nie był w stanie ustalić gdzie znajdują się akcje. Wnioskodawca powinien zapłacić podatek od sumy którą rzeczywiście otrzymał na swoje konto po potrąceniu należności przez kancelarię prawną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Stosownie do art. 17 ust. 1ab pkt 1 omawianej ustawy, przychód z odpłatnego zbycia akcji powstaje w momencie przeniesienia własności akcji na nabywcę. Na mocy art. 17 ust. 2 ustawy przy ustalaniu wartości ww. przychodów stosuje się odpowiednio przepisy art. 19.

Stosownie do art. 19 w zw. z art. 17 ust. 2 przychodem z odpłatnego zbycia akcji jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z powołanego przepisu art. 19 ust. 1 zdanie pierwsze w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy, określenie przychodu z odpłatnego zbycia akcji wymaga uwzględnienia dwóch elementów:

• wartości tych akcji określonej przez strony umowy (tj. zbywcę i nabywcę) jako cena zbycia;
• kosztów odpłatnego zbycia, tj. kosztów koniecznych dla przeprowadzenia czynności odpłatnego zbycia, kosztów bezpośrednio związanych z transakcją odpłatnego zbycia, niezbędnych dla dojścia tej transakcji do skutku (np. koszty sporządzenia umowy w wymaganej prawem formie, prowizje pośredników w sprzedaży, opłaty sądowe i administracyjne ponoszone w związku ze zbyciem). W szczególności, w przypadku sprzedaży akcji do kosztów odpłatnego zbycia zalicza się koszty obsługi maklerskiej transakcji sprzedaży.

Przychody, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają opodatkowaniu w szczególnym trybie określonym w art. 30b tej ustawy. Zgodnie z zasadą wyrażoną w ust. 1 tego artykułu – z zastrzeżeniem art. 30b ust. 4 ustawy – od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Dochód, o którym mowa w powołanym przepisie ustala się na zasadach określonych w art. 30b ust. 2. Uwzględnia się przy tym m.in. osiągniętą w roku podatkowym różnicę między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów (akcji) a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c (art. 30b ust. 2 pkt 4 ustawy).

Kosztami uzyskania przychodów są natomiast – w myśl art. 22 ust. 1 ustawy – koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Powołany przepis dotyczy:

• wydatków na objęcie udziałów (akcji) w sposób inny niż wskazany w art. 22 ust. 1f ustawy, czyli wydatków na objęcie udziałów bądź akcji w zamian za wkład pieniężny oraz
  
• wydatków na nabycie udziałów (akcji)

i wskazuje jako moment ich podatkowego rozliczenia moment odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z zastrzeżeniem sytuacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 38c, gdy do zbycia dochodzi w ramach wymiany udziałów.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 38 nie precyzuje użytych w nim określeń „wydatki na objęcie lub nabycie udziałów (akcji)” ani nie wymienia przykładowych rodzajów wydatków mieszczących się w tym pojęciu. Należy więc wskazać, że zgodnie z językowym znaczeniem tego pojęcia, „wydatek” to „suma, która ma być wydana albo suma wydana na coś” (Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, www.sjp.pwn.pl). Synonimami „wydatku” są „nakład, koszt, suma, opłata, wysiłek” (www.synonimy.pl). Wydatki, o których mowa w omawianym przepisie mają być przy tym poniesione na konkretny cel: „na objęcie lub nabycie udziałów (akcji)”. Są to więc wydatki w zamian za które obejmuje się lub nabywa akcje.

Dla celów ustalenia kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) bierze się zatem pod uwagę czynność ich objęcia (nabycia). Ustawodawca normując omawiane zagadnienie uwzględnił bezpośredni związek wydatków warunkujących posiadanie udziałów (akcji) z możliwością uzyskania przychodów z ich zbycia. Kosztami uzyskania przychodów jako „wydatek na nabycie akcji” będzie w szczególności zapłata ceny nabycia akcji. Z uwagi na wymogi dotyczące obrotu papierami wartościowymi, do omawianej kategorii zalicza się także koszty związane z obsługą rachunku maklerskiego na którym zapisane są akcje (prowizje zapłacone przy nabyciu papierów wartościowych, koszty związane z założeniem lub prowadzeniem rachunku).

W opisanej sytuacji faktycznej Wnioskodawca kilkanaście lat temu otrzymał bezpłatnie akcje pracownicze, a następnie w 2018 r. poniósł koszty wynajęcia kancelarii prawnej, w celu odnalezienia i sprzedaży tych akcji. Przedmiotem wniosku jest kwestia uwzględnienia poniesionych wydatków w rozliczeniu podatkowym transakcji zbycia akcji.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wynajęcie kancelarii prawnej dotyczyły czynności odzyskania i odpłatnego zbycia akcji. W opisanych okolicznościach faktycznych wydatki te spełniają kryteria uznania ich za koszty odpłatnego zbycia akcji, o których mowa w art. 19 ust. 1 zdanie pierwsze w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez ich poniesienia transakcja nie doszłaby do skutku.

W konsekwencji, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wynajęcie kancelarii prawnej powinny zostać przez niego uwzględnione jako koszty odpłatnego zbycia akcji (czyli jako element pomniejszający wartość przychodu z odpłatnego zbycia akcji) na podstawie art. 19 ust. 1 zdanie pierwsze w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec wskazanej kwalifikacji przedmiotowych wydatków jako kosztów odpłatnego zbycia, nie ma możliwości „ponownego” uwzględnienia ich dla celów rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy jako kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia akcji.

Niezależnie od powyższego, analizowane wydatki nie mieszczącą się w pojęciu „wydatków na objęcie akcji”, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy. Nie mają charakteru wydatków bezpośrednio związanych z uzyskaniem własności akcji (ze stanem posiadania akcji) jako przedmiotu zbycia. Tym samym, nie mogłyby stanowić kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia akcji.

Podsumowując, Wnioskodawca nie może uwzględnić przedmiotowych wydatków poniesionych na wynagrodzenie kancelarii prawnej jako kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia akcji na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te należy jednak uwzględnić przy ustalaniu dochodu na podstawie art. 30b ust. 2 ustawy, jako koszty odpłatnego zbycia akcji, stosownie do art. 19 ust. 1 zdanie pierwsze w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.