Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.531.2019.1.JK2
z 20 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2019 r. (data wpływu 27 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania należności zagranicznej otrzymywanej w związku z pełnieniem służby poza granicami państwa w składzie jednostki wojskowej (Eurokorpus) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania należności zagranicznej otrzymywanej w związku z pełnieniem służby poza granicami państwa w składzie jednostki wojskowej (Eurokorpus).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest żołnierzem zawodowym, posiadającym miejsce zamieszkania do celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Decyzją Ministra Obrony Narodowej Wnioskodawca został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa na okres od 1 września 2012 r. do 31 sierpnia 2015 r. w dowództwie Eurokorpusu, mającym siedzibę we Francji. Zgodnie z art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 173, z późn. zm ), jako żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia służby wojskowej poza granicami państwa, przysługiwało Wnioskodawcy uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia określonej dla stanowiska służbowego, na jakie został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa.

Ponadto, z tytułu służby poza granicami kraju, Wnioskodawca otrzymywał należność zagraniczną na podstawie art. 102 ust. 3 ww. ustawy w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 1578) - na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z pełnieniem obowiązków i funkcji poza granicami państwa, ustaloną odpowiednio do zakresu ich pełnienia oraz kosztów utrzymania poza granicami państwa. Należność zagraniczna była Wnioskodawcy wypłacana przez Departament Administracyjny Ministerstwa Obrony Narodowej w euro i była ona opodatkowana. Uposażenie zasadnicze w PLN wypłacał w czasie pełnienia służby poza granicami państwa również Departament Administracyjny Ministerstwa Obrony Narodowej. Wnioskodawca nie był członkiem służby zagranicznej i nie przebywał w trzyletniej podróży służbowej zagranicznej. Wnioskodawca pełnił służbę w Eurokorpusie, który jest jednostką wojskową utworzoną Traktatem Strasburskim z dnia 22 listopada 2004 r. (wszedł w życie 26 lutego 2009 r.) na podstawie art. 42 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/30 - dawny art. 17 Traktatu o Unii Europejskiej podpisany 26 lutego 2001 r.) oraz Traktatu Północnoatlantyckiego, jako jednostka wojskowa sił wielonarodowych na potrzeby wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony UE oraz NATO (Eurokorpus funkcjonuje w łańcuchu dowodzenia NATO jako korpus szybkiego reagowania).

Zasadniczą istotą funkcjonowania Eurokorpusu (jak i pozostałych międzynarodowych jednostek wojskowych) jest realny udział w operacjach wojskowych oraz w systemie gotowości bojowej NATO lub UE, stanowiącej narzędzie reagowania kryzysowego. W tym aspekcie kluczową rolę pełnią Siły Odpowiedzi NATO oraz Grupy Bojowe UE. Zadania i cele Eurokorpusu, określone zostały w Artykule 3 Traktatu Strasburskiego, zgodnie z którymi, oprócz zadań w ramach udziału we wspólnej obronie, celem jego działania jest stałe wspieranie i wzmacnianie sił tworzących ją państw, sił sojuszniczych w różnych formach, zarówno w czasie pokoju, jak i kryzysu i konfliktu zbrojnego. Eurokorpus, od momentu jego sformowania, realizował szereg zadań spełniających (…).

Biorąc pod uwagę, że proces przygotowania do misji lub udziału w systemie reagowania kryzysowego NATO lub UE (Siły Odpowiedzi NATO oraz Grupy Bojowe UE) wymaga kilku lat przygotowań poświęconych na realizację przedsięwzięć o charakterze planistycznym (przygotowanie pakietu procedur operacyjnych, ćwiczeń), realizację ćwiczeń oraz certyfikację (sprawdzenie osiągnięcia gotowości do działania), uznać należy, że przedmiotowa jednostka wojskowa w sposób ciągły uczestniczy w procesie wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom. Wnioskodawca ponadto podkreślił, że:

• struktura organizacyjna Eurokorpusu jest zbudowana wg standardów NATO - według, których tworzy się również struktury polskich jednostek wojskowych różnych poziomów dowodzenia,
  

• procedury działania realizowane są również według doktryn NATO, które stanowią poziom odniesienia do procedur operacyjnych stosowanych w Siłach Zbrojnych RR Korpus, zgodnie z art. 2 pkt 1 Traktatu Strasburskiego posiada również kluczową właściwość, dla jednostki wojskowej poziomu korpusu, tj. zdolność do dowodzenia przydzielonymi dywizjami, brygadami, lub innymi związkami taktycznymi oraz oddziałami, stosownie do charakteru operacji.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, w związku z pełnieniem służby poza granicami państwa w składzie jednostki wojskowej (dowództwo Eurokorpusu) utworzonej i mającej na celu stałe wzmocnienie sił państwa i sił sojuszniczych, za jaką należy uznać Eurokorpus, należność zagraniczna podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) obejmuje swoim zakresem należność zagraniczną żołnierzy wykonujących zadania poza granicami państwa w składzie jednostki wojskowej użytej w celach wskazanych w przepisie, a więc w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobiegania aktom terroryzmu lub ich skutkom. Takie rozumowanie jest konsekwencją wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok sygn. akt II FSK 3279/15 wydany 29 listopada 2017 r.), a w szczególności najnowszego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt II FSK 1167/17 wydany 8 lipca 2019 r. - NSA orzekał w poszerzonym, siedmioosobowym składzie). Stosownie do przedstawionej tam argumentacji, uznać należy, że organy podatkowe na potrzeby interpretacji prawa nie mogą posiłkować się definicjami jednostki wojskowej określonymi w „ustawach wojskowych”, gdyż zostały one stworzone wyłącznie na potrzeby tych ustaw. Zatem wystarczającymi przesłankami do zwolnienia z podatku dochodowego jest fakt pełnienia służby w jednostce międzynarodowej, która została użyta w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom, posiadania statusu żołnierza zawodowego oraz otrzymywania przez żołnierza świadczenia (przyznanego na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych do tych ustaw) związanego z wykonywaniem zadań poza granicami państwa. Niezależnie od powyższych wyroków NSA, Wnioskodawca wskazał, że w obiegu prawnym funkcjonują już dwie interpretacje indywidualne dotyczące żołnierzy pełniących służbę w Eurokorpusie (sygn. 0114-KDIP3-3.4011.283.2018.1 MP z dnia 2 lipca 2018 r. oraz sygn. 0112-KDIL3-2.4011.316.2019.1.KP z dnia 10 września 2019 r.), które w sposób jednoznaczny stwierdzają, że należność zagraniczna, w przypadku pełnienia służby przez żołnierza w Eurokorpusie nie podlega opodatkowaniu. Argumenty przedstawione w opisie stanu faktycznego w sposób bezsporny wskazują, że dowództwo Eurokorpusu jest jednostką wojskową wykonującą zadania, które są zbieżne z celami preferowanymi podatkowo określonymi w art. 21 ust 1 pkt 83 lit. a ustawy z dnia lipca 1991 r. o podatku dochodowym cd osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), zatem należność zagraniczna powinna być zwolniona z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), a przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych ustawa z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 330, z późn. zm.) oraz akty wykonawcze wydane na jej podstawie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, żołnierz zawodowy może być wyznaczony lub skierowany do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa.

W myśl ust. 2 ww. przepisu, do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa wyznacza:

1. Minister Obrony Narodowej – żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe o stopniach etatowych od stopnia pułkownika (komandora) do stopnia generała (admirała) oraz na które wyznacza na podstawie przepisów odrębnych ustaw;
2. dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr – pozostałych żołnierzy zawodowych.
   
   

Do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa kieruje Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (art. 24 ust. 3 cyt. ustawy).

Sytuacje, w których następuje wyznaczenie lub skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu lub kierowaniu, a także odwoływania do kraju z tej służby, jak również warunki przyznawania świadczeń żołnierzom zawodowym, reguluje rozporządzenie Rady Ministrów wydane na podstawie art. 24 ust. 8 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

W okresie od dnia 19 października 2010 r. do dnia 6 grudnia 2014 r. było to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 września 2010 r. w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 184, poz. 1237, z późn. zm.). Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 i 4 tego rozporządzenia, wyznaczenie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w przypadkach pełnienia tej służby na stanowiskach służbowych bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych, a także przy siłach zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych.

Z kolei jak stanowi § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w przypadkach pełnienia tej służby:

1. w składzie jednostki wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2009 r. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278),
2. w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach misji organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych,
3. jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych.
   
   

Natomiast od dnia 4 kwietnia 2015 r. jest to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 marca 2015 r. w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa (Dz. U. z 2015 r., poz. 479).

Stosownie do § 2 ust. 1 tego rozporządzenia, wyznaczenie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w przypadkach pełnienia tej służby na stanowiskach służbowych:

1. w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy:
   1. organizacjach międzynarodowych,
   2. międzynarodowych strukturach wojskowych;
2. bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych;
3. w ataszatach obrony przy przedstawicielstwach dyplomatycznych i w stałych przedstawicielstwach przy organizacjach międzynarodowych, podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mających siedzibę poza granicami państwa;
4. przy siłach zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych.
   
   

Z kolei jak stanowi § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w przypadkach pełnienia tej służby:

1. w składzie jednostki wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. z 2014 r., poz. 1510),
   
2. w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach misji organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych,
3. jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. a)-c) ustawy o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, użycie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa oznacza obecność jednostek wojskowych poza granicami państwa w celu udziału w:

1. konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych,
2. misji pokojowej,
   
3. akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom.
   
   

Stosownie do postanowień art. 102 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia określonej dla stanowiska służbowego, na jakie został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa.

Z kolei żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia według stanowiska służbowego zajmowanego przed skierowaniem (art. 102 ust. 2 cyt. ustawy).

Zgodnie zaś z art. 102 ust. 3 powyższej ustawy, żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, w czasie zajmowania stanowiska służbowego poza granicami państwa przysługują, wypłacane w walucie polskiej lub obcej:

1. należność zagraniczna – na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z pełnieniem obowiązków i funkcji poza granicami państwa, ustalona odpowiednio do zakresu ich pełnienia oraz kosztów utrzymania poza granicami państwa;
2. jednorazowy zasiłek adaptacyjny – w przypadku wyznaczenia na okres powodujący zmianę miejsca zamieszkania.
   
   

Wysokość i szczegółowe warunki przyznawania i wypłaty należności zagranicznej oraz innych świadczeń pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym wyznaczonym albo skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, określa, wydane na podstawie art. 102 ust. 10 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa (Dz. U. z 2015 r., poz. 1578).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw żołnierzom oraz pracownikom wojska wykonującym zadania poza granicami państwa:

1. w składzie jednostki wojskowej użytej w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom,
2. jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych

- z wyjątkiem wynagrodzenia za pracę oraz uposażeń i innych należności pieniężnych przysługujących z tytułu pełnienia służby.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest żołnierzem zawodowym, Decyzją Ministra Obrony Narodowej Wnioskodawca został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa na okres od 1 września 2012 r. do 31 sierpnia 2015 r. w dowództwie Eurokorpusu, mającym siedzibę we Francji. Zgodnie z art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, jako żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia służby wojskowej poza granicami państwa, przysługiwało Wnioskodawcy uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia określonej dla stanowiska służbowego, na jakie został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa. Ponadto, z tytułu służby poza granicami kraju, Wnioskodawca otrzymywał należność zagraniczną na podstawie art. 102 ust. 3 ww. ustawy w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa - na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z pełnieniem obowiązków i funkcji poza granicami państwa, ustaloną odpowiednio do zakresu ich pełnienia oraz kosztów utrzymania poza granicami państwa. Należność zagraniczna była Wnioskodawcy wypłacana przez Departament Administracyjny Ministerstwa Obrony Narodowej w euro i była ona opodatkowana. Uposażenie zasadnicze w PLN wypłacał w czasie pełnienia służby poza granicami państwa również Departament Administracyjny Ministerstwa Obrony Narodowej. Wnioskodawca nie był członkiem służby zagranicznej i nie przebywał w trzyletniej podróży służbowej zagranicznej. Wnioskodawca pełnił służbę w Eurokorpusie, który jest jednostką wojskową utworzoną Traktatem Strasburskim, jako jednostka wojskowa sił wielonarodowych na potrzeby wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony UE oraz NATO (Eurokorpus funkcjonuje w łańcuchu dowodzenia NATO jako korpus szybkiego reagowania). Zasadniczą istotą funkcjonowania Eurokorpusu (jak i pozostałych międzynarodowych jednostek wojskowych) jest realny udział w operacjach wojskowych oraz w systemie gotowości bojowej NATO lub UE, stanowiącej narzędzie reagowania kryzysowego. W tym aspekcie kluczową rolę pełnią Siły Odpowiedzi NATO oraz Grupy Bojowe UE. Zadania i cele Eurokorpusu, określone zostały w Artykule 3 Traktatu Strasburskiego, zgodnie z którymi, oprócz zadań w ramach udziału we wspólnej obronie, celem jego działania jest stałe wspieranie i wzmacnianie sił tworzących ją państw, sił sojuszniczych w różnych formach, zarówno w czasie pokoju, jak i kryzysu i konfliktu zbrojnego. Eurokorpus, od momentu jego sformowania, realizował szereg zadań spełniających powyższe kryteria. Przedmiotowa jednostka wojskowa w sposób ciągły uczestniczy w procesie wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że należność zagraniczna wypłacana Wnioskodawcy jako żołnierzowi zawodowemu, w związku z pełnieniem służby poza granicami państwa w składzie jednostki wojskowej (Eurokorpus) podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.