Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.472.2019.1.JG
z 22 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty w związku ze zmianą przeznaczenia lokalu użytkowego i mieszkalnego, miejsc postojowych oraz samochodu osobowego i rozpoczęcie ich użytkowania wyłącznie do celów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty w związku ze zmianą przeznaczenia lokalu użytkowego i mieszkalnego, miejsc postojowych oraz samochodu osobowego i rozpoczęcie ich użytkowania wyłącznie do celów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym.

W dniu 8 października 2015 r. po ukazaniu się interpretacji ogólnej Nr PT1.050.1.2015.LJU.19 z dnia 9 czerwca 2015 r. Wnioskodawca dokonał rejestracji jako podatnik VAT (data rejestracji 1 października 2015 r.)

W dniu 30 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca dokonał zakupu lokalu niemieszkalnego o powierzchni użytkowej 74,21 m2 wraz z udziałem 7421/393680 części we współwłasności nieruchomości wspólnej za cenę brutto 610.774,27 zł, lokalu mieszkalnego o powierzchni 81,11 m2 wraz z udziałem 8302/393680 części we współwłasności nieruchomości wspólnej wraz z przynależną do tego lokalu komórką za cenę brutto 369.315 zł. Wnioskodawca dokonał również zakupu udziału 2/25 cz. garażu wielostanowiskowego za cenę brutto 55.350 zł.

Lokale zostały przeznaczone do prowadzenia kancelarii komorniczej.

Przed oddaniem do użytkowania poniesiono nakłady inwestycyjne mające na celu wykończenie lokali i dostosowanie ich na potrzeby prowadzonej kancelarii. Na wykończenie lokalu usługowego Wnioskodawca poniósł wydatki w kwocie netto 129.654,93 zł, natomiast lokalu mieszkalnego w kwocie netto 79.253,91 zł.

W związku z przeznaczeniem lokali do prowadzenia działalności opodatkowanej Wnioskodawca dokonał odliczeń podatku VAT w kwocie łącznej 182.444,44 zł.

Lokale zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w dniu 30 sierpnia 2017 r.

W dniu 16 lutego 2016 r. Wnioskodawca dokonał wykupu samochodu osobowego z leasingu w kwocie netto 30.430,89 zł. W związku z przeznaczeniem samochodu do prowadzenia działalności opodatkowanej Wnioskodawca dokonał na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT odliczeń podatku VAT w kwocie 3.499,55 tj. 50% kwoty podatku wynikającej z faktury na wykup samochodu.

W dniu 15 kwietnia 2019 r. ukazała się Interpretacja Ogólna Ministra Finansów Nr PT9.8101.1.2019 w sprawie statusu komorników sądowych wykonujących czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym jako podatników podatku od towarów i usług w świetle przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 15 ust. 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług po wejściu w życie ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych oraz ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych.

Działając na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. 2018 poz. 771) i art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2018 poz. 2174 ) w dniu 25 lutego 2019 r. Wnioskodawca dokonał aktualizacji danych podatnika VAT czynnego począwszy od dnia 1 stycznia 2019 r.

W piśmie wyjaśniającym Wnioskodawca wskazał, że jedynie do czynności wykonywanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 15 ust. 6. Natomiast inne czynności wykonywane przez Wnioskodawcę jako komornika sądowego w pozostałym zakresie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem według zasad ogólnych.

Biorąc pod uwagę fakt, że łączna wartość sprzedaży netto za 2018 r. przekroczyła u Wnioskodawcy kwotę 200.000 zł nie miał On prawa do zwolnienia z podatku od towarów i usług w całej rozciągłości, a jedynie z tytułu prowadzonych czynności wykonywanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym.

Wnioskodawca składał deklaracje VAT-7 i przekazywał pliki JPK. Zważywszy, że od stycznia 2019 r. Wnioskodawca nie dokonał czynności innych niż czynności wykonywanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym nie wykazał w składanych deklaracjach obrotu z tego tytułu.

W składanych deklaracjach Wnioskodawca wykazuje jedynie obrót z tytułu najmu mieszkania prywatnego jako sprzedaż VAT zwolnioną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zmianą przeznaczenia lokali użytkowego, mieszkalnego, miejsc postojowych oraz samochodu osobowego jako służących do działalności opodatkowanej i rozpoczęciem ich użytkowania wyłącznie do celów nie podlegających podatkowi VAT Wnioskodawca jest zobowiązany dokonywać rocznej korekty podatku VAT odpowiednio w ciągu 10 lat w odniesieniu do nieruchomości i 5 lat w odniesieniu do samochodu od dnia oddania do użytkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10- 3 ustawy oraz poprzez korektę podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 91 ustawy.

Natomiast stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z kolei przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

W myśl art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania. Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem rozpatrując przedstawiony powyżej stan faktyczny występując jako czynny podatnik VAT nabywając lokale, miejsce postojowe i samochód wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych - przysługiwało Wnioskodawcy w całości prawo do odliczania VAT z faktur dotyczących ich zakupu i wykończenia.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku w dniu 1 stycznia 2019 r. nastąpiła zmiana przeznaczenia lokali użytkowego i mieszkalnego oraz miejsc postojowych, a także samochodu osobowego w związku z ukazaniem się w dniu 15 kwietnia 2019 r. Interpretacji Ogólnej Ministra Finansów Nr PT9.8101.1.2019 w sprawie statusu komorników sądowych wykonujących czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym jako podatników podatku od towarów i usług w świetle przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 15 ust. 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług po wejściu w życie ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych oraz ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych.

Biorąc pod uwagę fakt, że łączna wartość sprzedaży netto za 2018 r. przekroczyła u Wnioskodawcy kwotę 200.000 zł nie miał On prawa do zwolnienia z podatku od towarów i usług w całej rozciągłości, a jedynie z tytułu prowadzonych czynności wykonywanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, składa deklaracje VAT-7 i przekazuje pliki JPK. Zważywszy, że od stycznia 2019 r. do sierpnia 2019 r. Wnioskodawca nie dokonał czynności innych niż czynności wykonywanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym nie wykazał w składanych deklaracjach obrotu z tego tytułu.

W składanych deklaracjach za ten okres Wnioskodawca wykazał jedynie obrót z tytułu najmu mieszkania prywatnego jako sprzedaż VAT zwolnioną.

Zmiana przeznaczenia opisywanych nieruchomości nastąpiła w dniu 1 stycznia 2019 r., tj. po dniu wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych, które miało miejsce dnia 30 sierpnia 2017 r., a więc zgodnie z zapisem art. 91 ustawy o VAT. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy korekta podatku naliczonego powinna być korektą, o której mowa w art. 91 ust. 7a ustawy o VAT, tj. rozłożoną w czasie na okres 10 lat na podstawie art. 91 ust 2 (nie zaś korektą jednorazową) w deklaracjach składanych za styczeń w latach 2020-2027

Analogicznie zmiana przeznaczenia samochodu osobowego, którego wartość przekracza 15.000,- zaliczonego przez Wnioskodawcę do środków trwałych w dniu 16 lutego 2016 r. spowoduje obowiązek korekty w ciągu 5 kolejnych lat na podstawie art. 91 ust 2. Korekty tej Wnioskodawca będzie dokonywać w składanych deklaracjach VAT za styczeń w latach 2020-2021.

Nieruchomości oraz samochód został zakupiony w celu prowadzenia kancelarii komorniczej. Zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych i w dalszym ciągu służą kancelarii. Zaistniała zmiana jest wyłącznie wynikiem ukazania się Interpretacji Ogólnej Ministra Finansów, a nie jakichkolwiek działań podjętych przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. l ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wynika z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży (opodatkowanej lub zwolnionej) realizowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego co oznacza, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2- 10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Na mocy art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty - art. 91 ust. 4 ustawy.

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto w myśl art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegają amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Zgodnie z ust. 7c ww. artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Na mocy art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie środków trwałych (np. ze związanych z czynnościami nie dającymi prawa do odliczenia na związane z czynnościami opodatkowanymi lub na odwrót), wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy lub podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego w wyższej lub niższej wartości niż wyliczona na dany rok.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca po ukazaniu się interpretacji ogólnej nr PT1.050.1.2015.LJU.19 z dnia 9 czerwca 2015 r. dokonał z dniem 1 października 2019 r. rejestracji jako podatnik VAT. W dniu 30 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca dokonał zakupu lokalu niemieszkalnego wraz z udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnej, lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnej wraz z przynależną do tego lokalu komórką. Wnioskodawca dokonał również zakupu udziału w części garażu wielostanowiskowego. Lokale zostały przeznaczone do prowadzenia kancelarii komorniczej. Przed oddaniem do użytkowania poniesiono nakłady inwestycyjne mające na celu wykończenie lokali i dostosowanie ich na potrzeby prowadzonej kancelarii. W związku z przeznaczeniem lokali do prowadzenia działalności opodatkowanej Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT. Lokale zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w dniu 30 sierpnia 2017 r. (wartość początkowa każdego z nabytych lokali oraz udziału w garażu wielostanowiskowym wynosiła ponad 15.000 zł). W dniu 16 lutego 2016 r. Wnioskodawca wykupił samochód osobowy z leasingu. W związku z przeznaczeniem samochodu do prowadzenia działalności opodatkowanej Wnioskodawca dokonał na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT odliczenia podatku VAT tj. 50% kwoty podatku wynikającej z faktury na wykup samochodu, wg której wartość początkowa wynosiła ponad 15.000 zł. W dniu 15 kwietnia 2019 r. ukazała się Interpretacja Ogólna Ministra Finansów Nr PT9.8101.1.2019 w sprawie statusu komorników sądowych wykonujących czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym jako podatników podatku od towarów i usług w świetle przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 15 ust. 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług po wejściu w życie ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych oraz ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych. Działając na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. 2018 r., poz. 771) i art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ) w dniu 25 lutego 2019 r. Wnioskodawca dokonał aktualizacji danych podatnika VAT czynnego począwszy od dnia 1 stycznia 2019 r. W piśmie wyjaśniającym Wnioskodawca wskazał, że jedynie do czynności wykonywanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 15 ust. 6. Natomiast inne czynności wykonywane przez Wnioskodawcę jako komornika sądowego w pozostałym zakresie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem według zasad ogólnych. Biorąc pod uwagę fakt, że łączna wartość sprzedaży netto za 2018 r. przekroczyła u Wnioskodawcy kwotę 200.000 zł nie miał On prawa do zwolnienia z podatku od towarów i usług w całej rozciągłości, a jedynie z tytułu prowadzonych czynności wykonywanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym.

Wnioskodawca składał deklaracje VAT-7 i przekazywał pliki JPK. Zważywszy, że od stycznia 2019 r. Wnioskodawca nie dokonał czynności innych niż czynności wykonywanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym nie wykazał w składanych deklaracjach obrotu z tego tytułu. W składanych deklaracjach Wnioskodawca wykazuje jedynie obrót z tytułu najmu mieszkania prywatnego jako sprzedaż VAT zwolnioną.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku ze zmianą przeznaczenia lokali: użytkowego i mieszkalnego, miejsc postojowych oraz samochodu osobowego jako służących do działalności opodatkowanej i rozpoczęciem ich użytkowania wyłącznie do celów niepodlegających podatkowi VAT, jest zobowiązany dokonywać rocznej korekty podatku VAT w ciągu 10 lat w odniesieniu do nieruchomości oraz 5 lat w odniesieniu do samochodu.

Analiza powołanych przepisów na tle opisanych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia ze zmianą przeznaczenia nabytych środków trwałych o wartości początkowej powyżej 15.000 zł. Wnioskodawca wskazał, że nabył lokal mieszkalny z przynależną komórką i niemieszkalny oraz udział w części garażu wielostanowiskowego w dniu 30 sierpnia 2017 r. do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT związanej z prowadzeniem kancelarii komorniczej. W związku z tym, jako czynnemu podatnikowi podatku VAT przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia tego podatku.

W momencie ukazania się Interpretacji Ogólnej Ministra Finansów nr PT9.8101.1.2019 z dnia 15 kwietnia 2019 r., w sprawie statusu komorników sądowych wykonujących czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym jako podatników podatku od towarów i usług w świetle przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 15 ust. 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług po wejściu w życie ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych oraz ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych, która wskazuje, że komornicy sądowi nie wykonują samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a co za tym idzie nie są podatnikami podatku od towarów i usług, nastąpiła zmiana przeznaczenia powyższych nieruchomości i samochodu, gdyż są one wykorzystywane do czynności niepodlegających podatkowi VAT. Wnioskodawca zobowiązany jest więc dokonać korekty podatku naliczonego.

Należy podkreślić, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują powołane regulacje art. 91 ust. 2 i ust. 7a ustawy, w myśl których należy dokonać korekty podatku na zasadach przewidzianych w tych przepisach. Korekta ta będzie miała charakter cząstkowy i wieloletni. Okres korekty w stosunku do nabytych nieruchomości (lokalu mieszkalnego z komórką, lokalu użytkowego, miejsc postojowych) zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy, wynosi 10 lat, licząc od końca roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Jak wskazał Wnioskodawca zmiana przeznaczenia przedmiotowych nieruchomości nastąpiła w dniu 1 stycznia 2019 r. Od roku, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia nabytych nieruchomości do końca okresu korekty pozostało więc 8 lat. W związku z tym, że oddanie do użytkowania nieruchomości miało miejsce 30 sierpnia 2017 r., natomiast zmiana ich przeznaczenia nastąpiła w 2019 r. (tj. w okresie korekty), Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonania korekty 1/10 kwoty odliczonego podatku naliczonego w deklaracji podatkowej składanej za miesiąc styczeń 2020 r. i kolejno w następnych latach. Ostatnią zaś deklaracją, w której Wnioskodawca dokona korekty podatku naliczonego będzie deklaracja za miesiąc styczeń 2027 r.

W odniesieniu do nabytego przez Wnioskodawcę samochodu osobowego należy stwierdzić, że okres korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy będzie wynosił 5 lat. Z wniosku wynika, że przedmiotowy samochód został przez Wnioskodawcę zakupiony i wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 16 lutego 2016 r. Zmiana przeznaczenia samochodu nastąpiła w dniu 1 stycznia 2019 r. Od roku, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia samochodu osobowego do końca okresu korekty pozostały więc 2 lata. W związku z tym, że oddanie do użytkowania samochodu osobowego miało miejsce 16 lutego 2016 r., natomiast zmiana jego przeznaczenia miała miejsce w dniu 1 stycznia 2019 r. (tj. w okresie korekty), Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 91 ust. 2 do dokonania w ciągu 5 lat korekty podatku naliczonego. Ponieważ, jak już wcześniej zostało wskazane do końca okresu korekty pozostały 2 lata, zatem korekty tej Wnioskodawca będzie dokonywał w wysokości 1/5 odliczonego podatku VAT w deklaracji podatkowej składanej za miesiąc styczeń 2020 r. i 2021 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.