Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.400.2019.3.MG
z 25 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2019 r. (data wpływu 8 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 września 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.) na wezwanie organu z dnia 30 sierpnia 2019 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.400.2019.1.MG oraz pismem z dnia z dnia 22 października 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.) na wezwanie organu z dnia 16 października 2019 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.400.2019.2.MG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia obligacji skarbowych nabytych za pośrednictwem banku szwajcarskiego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia obligacji skarbowych nabytych za pośrednictwem banku szwajcarskiego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, rezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca posiada rachunek bankowy w Szwajcarii. 25 kwietnia 2018 r. została umorzona obligacja Rzeczypospolitej Polskiej (…) na rachunku w banku szwajcarskim w kwocie 250.000 PLN. Oprócz 19% podatku od odsetek został pobrany 19% podatek od nominału obligacji, tj. kwota 47.500 PLN (withholding tax).

W piśmie z banku skierowanym do Wnioskodawcy (załącznik do wniosku) i tłumaczenie Wnioskodawcy „Bank potwierdza, że 25 kwietnia 2018 r. została umorzona obligacja … o nominale 250.000 PLN i środki z umorzenia w kwocie netto 202.500 PLN zasiliły rachunek o numerze (…). 19% polski podatek (u źródła) od umorzenia polskich obligacji stosuje się do inwestorów prywatnych zamieszkujących w Polsce (w tym przypadku 47.500) i został pobrany przez emitenta obligacji” (czyli Ministerstwo Finansów Rzeczypospolitej Polskiej).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym organ podatkowy pismem z dnia 30 sierpnia 2019 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.400.2019.1.MG wezwał Wnioskodawcę do ich uzupełnienia poprzez:

1. Doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez precyzyjne i jednoznaczne przedstawienie zaistniałej sytuacji dotyczącej umorzenia obligacji i pobranego podatku od odsetek i nominału obligacji, tj. m.in.:
   • Czy nabyte przez Wnioskodawcę obligacje to polskie obligacje Skarbu Państwa, których emitentem był Minister Finansów?
     
   • Konkretnie gdzie i w jaki sposób i od kogo Wnioskodawca dokonał zakupu przedmiotowych obligacji?
     
   • Czy nabycie obligacji nastąpiło w Szwajcarii, czy też za pośrednictwem banku w Szwajcarii, w którym Wnioskodawca posiada rachunek bankowy (maklerski), czy też transakcja zakupu zawarta została za pośrednictwem polskiej instytucji finansowej (inwestycyjnej) zajmującej się obrotem papierów wartościowych (obligacji), czy też w inny sposób? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie.
     
   • Czy podatek od odsetek i od nominału obligacji pobrał bank w Szwajcarii?
   • Gdzie został odprowadzony podatek od obligacji (od odsetek i nominału)?
   • Czy umorzenie obligacji nastąpiło także za pośrednictwem banku szwajcarskiego?
     
   • Czy Wnioskodawca przedstawił certyfikat rezydencji podatkowej w banku w Szwajcarii, w jakiej wysokości został pobrany podatek u źródła tj. w Szwajcarii (jaką stawką podatku opodatkowane są w Szwajcarii wypłaty z tytułu umorzenia obligacji)?
     
   • Czy zakup obligacji i wykup obligacji Wnioskodawca dokonał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej?
2. Ponowne sformułowanie pytań podatkowych mających być przedmiotem interpretacji indywidualnej, tak aby odnosiły się bezpośrednio do przepisów prawa materialnego mających zastosowanie w sprawie, tj. do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyporządkowanych do przedstawionego stanu faktycznego i dotyczyły indywidualnej sprawy Wnioskodawcy, czyli obowiązków podatkowych spoczywających na Wnioskodawcy związanych z umorzeniem obligacji.
   Wnioskodawca zadał pytania: „Czy w świetle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską i Szwajcarią emitent obligacji (MF Polski) powinien pobrać podatek od nominału obligacji?”, „ Ponieważ według mojej wiedzy nie obowiązuje w Polsce 19% podatek od nominału umorzonych obligacji, jak mogę odzyskać „niesłusznie” pobrany podatek?”.
   Wskazać należy, że przedstawione we wniosku pytania nie są pytaniami podatkowymi. Tutejszy organ nie może wypowiadać się na temat co mogą, a czego nie mogą robić inne instytucje. W przedstawionym stanie faktycznym organ podatkowy nie może również wypowiedzieć się w jaki sposób podatnika może odzyskać „niesłusznie” pobrany podatek.
3. Ponowne precyzyjne przedstawienie własnego stanowiska adekwatnego do ponownie sformułowanych pytań, w taki sposób, aby tut. organ podatkowy mógł dokonać jednoznacznej wykładni konkretnych przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczących sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawcy przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji.
   
   
   

Pismem z dnia 3 września 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

1. Tak, były to polskie obligacje wyemitowane przez MF, ISIN obligacji, tj. (…).
2. Obligacje były dopuszczone do publicznego obrotu. Zostały zakupione na rynku wtórnym (na giełdzie). Na którym rynku konkretnie czy GPW czy Frankfurt Wnioskodawca nie wie, ale zdaniem Wnioskodawcy nie ma to żadnego znaczenia.
3. Obligacje zostały nabyte poprzez złożenie dyspozycji w banku szwajcarskim, w którym Wnioskodawca posiada rachunek. Przez kogo (technicznie) działał bank (przez jakiego brokera) Wnioskodawca nie wie i w ocenie Wnioskodawcy nie ma to żadnego znaczenia.
4. Według pisma od banku podatek pobrał emitent obligacji.
5. Wnioskodawca twierdzi, że tę informację należy uzyskać od Ministerstwa Finansów RP, gdzie odprowadza taki podatek.
6. Tak, w momencie wykupu obligacji przez emitenta obligacje były zapisane na rachunku Wnioskodawcy w banku szwajcarskim. Z tego co Wnioskodawca się orientuje wykup następuje bez udziału pośrednika (brokera) - nie jest pobierana prowizja maklerska.
7. Bank wie, że Wnioskodawca rozlicza podatki w Polsce. Wnioskodawca wyjaśnił, że podatek u źródła został pobrany u źródła, czyli w Polsce przez emitenta obligacji (technicznie najprawdopodobniej przez Agenta Emisji), tak więc stawka podatku od umorzenia w Szwajcarii nie ma nic do rzeczy. Abstrahując od powyższego obecnie Wnioskodawca nie zna kraju (Wnioskodawca zalicza do niego zarówno Szwajcarię i Polskę), gdzie istniałby podatek od umorzenia od nominału obligacji. Jedyne co Wnioskodawcy przychodzi do głowy do Grecja i Cypr, w czasie kryzysu i „haircut” na ich obligacjach.
8. Wnioskodawca posiada rachunek jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej.
   
   

Wnioskodawca nie rozumie stwierdzenia tut. organu, że pytania we wniosku nie są pytaniami podatkowymi. Zadane przez Wnioskodawcę pytanie dotyczy pobranego podatku od nominału obligacji przez emitenta obligacji, czyli Ministerstwo Finansów RP. Wnioskodawca pyta o pobrany od Wnioskodawcy podatek przez instytucję zwaną Ministerstwo Finansów RP - niewątpliwie znaną organowi podatkowemu.

Z „dochodzenia” Wnioskodawcy wynika, że fizycznie podatek został pobrany przez agenta emisji tejże obligacji i to on był płatnikiem podatku. Wnioskodawca kontaktował się z Ministerstwem Finansów, tj. Naczelnikiem Wydziału. Wnioskodawca nie pamięta jakiego, ale związanego z podatkiem dochodowym, telefonu (…). Pani Naczelnik skontaktowała Wnioskodawcę z osobą, która od strony technicznej zna ten temat.

Wnioskodawca załączył: pismo od banku, potwierdzenie zakupu i wykupu obligacji w wersji angielskiej i polskiej.

Pismem z dnia 16 października 2019 r. tut. organ ponownie wezwał Wnioskodawcę do doprecyzowania przedstawionego stanu faktycznego poprzez wskazanie:

1. Czy obligacje były wyemitowane w kwocie wyższej od wartości nominalnej zbytych obligacji?
2. Czy cena zakupu obligacji na rynku wtórnym (giełdzie) była różna od ceny nominalnej obligacji, tj. była niższa lub wyższa?
3. Czy obligacje zakupione przez Wnioskodawcę były nominowane w walucie polskiej, czy w euro?
4. Czy przedmiotowe obligacje były emitowane z dyskontem (tj. wystąpiła różnica między kwotą uzyskaną z wykupu papierów wartościowych przez emitenta a wydatkami poniesionymi na nabycie papieru wartościowego na rynku wtórnym), czy też były to obligacje kuponowe, a więc były emitowane z ustalonym kuponem odsetkowym, tj. cena wykupu jest równa cenie emisyjnej a obligatariusz dodatkowo otrzymuje odsetki naliczane i wypłacane zgodnie z warunkami emisji obligacji w okresie rozliczeniowym.
   
   

Pismem z dnia 22 października 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.) Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Obligacje były chyba emitowane w kwocie nominału. Do końca Wnioskodawca nie wie, ponieważ kupował obligacje na giełdzie, a nie od emitenta (w załączeniu list emisyjny obligacji).
2. Cena zakupu była wyższa od nominału i wynosiła 102,603% nominału (Wnioskodawca załączył potwierdzenie).
3. Zakupione obligacje były nominowane w walucie polskiej.
4. Przedmiotowe obligacje nie były emitowane z dyskontem, były to obligacje kuponowe.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Na podstawie jakich przepisów prawa w świetle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską i Szwajcarią oraz obowiązujących w Polsce przepisów podatkowych Ministerstwo Finansów RP jako emitent wspomnianej obligacji pobrało od Wnioskodawcy podatek w wysokości 19% nominału tejże obligacji? Jak Wnioskodawca może odzyskać nadpłacony podatek?

Zdaniem Wnioskodawcy, według wiedzy Wnioskodawcy i doświadczenia, w Polsce nie jest pobierany 19% podatek od nominału obligacji. Nigdy nie nastąpiła taka sytuacja, żeby od obligacji umarzanych na polskim rachunku Wnioskodawcy został pobrany podatek w kwocie 19% nominału.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania (art. 9 ust. 1). Konstrukcja podatku dochodowego od osób fizycznych zakłada przy tym zróżnicowanie sposobu opodatkowania poszczególnych rodzajów dochodów (przychodów) osób fizycznych w oparciu o system przyporządkowywania ich do odpowiedniego źródła przychodów. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania, uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki (dyskonto) od papierów wartościowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, co należy rozumieć pod pojęciem papierów wartościowych.

Zgodnie bowiem z art. 5a pkt 11 cytowanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2286 z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych rozumie się przez to akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 396, 650 i 1544, z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

Zatem obligacje to papiery wartościowe emitowane w serii, w których emitent stwierdza, że jest dłużnikiem Obligatariusza (posiadacza obligacji) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia.

Obligacje można podzielić na kuponowe i zerokuponowe. Obligacje kuponowe wiążą się z określoną płatnością kuponu, którego wysokość jest zwykle zależna od ratingu emitenta. Oprocentowanie może być stałe lub zmienne.

Obligacje skarbowe, są to dłużne papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra Finansów. Emitent pożycza od nabywcy obligacji pewną sumę pieniędzy i zobowiązuje się ją zwrócić (wykupić obligację) w określonym terminie oraz zapłacić należne odsetki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca polski rezydent podatkowy posiada rachunek bankowy w Szwajcarii, jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej. Wnioskodawca kupił polskie obligacje skarbowe na giełdzie. Obligacje były dopuszczone do publicznego obrotu. Obligacje Wnioskodawca nabył poprzez złożenie dyspozycji w banku szwajcarskim, w którym Wnioskodawca posiada rachunek. Obligacje były emitowane w kwocie nominału. Cena zakupu obligacji była wyższa od nominału i wynosiła 102,603% nominału. Zakupione obligacje były nominowane w walucie polskiej. Były to obligacje kuponowe. 25 kwietnia 2018 r. została umorzona obligacja skarbowa na rachunku w banku szwajcarskim, należącym do Wnioskodawcy. Środki z umorzenia obligacji w kwocie netto 202.500 zł zasiliły rachunek bankowy Wnioskodawcy w Szwajcarii. Oprócz 19% podatku od odsetek został pobrany także 19% podatek od nominału obligacji, tj. kwota 47.500 zł. Z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę od banku szwajcarskiego wynika, że podatek u źródła w wysokości 19% od umorzenia polskich obligacji stosuje się do inwestorów prywatnych mieszkających w Polsce, który został pobrany przez emitenta obligacji (najprawdopodobniej przez Agenta Emisji).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia zasadności pobrania przez emitenta obligacji (najprawdopodobniej Agenta Emisji) podatku od nominału obligacji w wysokości 250.000 zł.

Należy zauważyć, że w odniesieniu do przychodów z kapitałów pieniężnych ustawodawca przewidział dwa odmienne sposoby rozliczenia podatku. Mianowicie, część przychodów podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, który jest rozliczany przez płatnika (art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), natomiast pozostałe dochody (przychody) są opodatkowane 19% podatkiem rozliczanym samodzielnie przez podatnika (art. 30b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek i dyskonta od papierów wartościowych, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Przepisy ust. 1 pkt 1-5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 30 ust. 2 ww. ustawy).

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30a ust. 9 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, uzyskujący poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przychody (dochody) określone w ust. 1 pkt 1-5, od zryczałtowanego podatku obliczonego zgodnie z ust. 1, od tych przychodów (dochodów), odliczają kwotę równą podatkowi zapłaconemu za granicą, jednakże odliczenie to nie może przekroczyć kwoty podatku obliczonego od tych przychodów (dochodów) przy zastosowaniu stawki 19%.

Kwoty zryczałtowanego podatku obliczonego od przychodów (dochodów), o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, uzyskanych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz kwotę podatku zapłaconego za granicą, o której mowa w ust. 9, podatnicy są obowiązani wykazać w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a.

Zgodnie natomiast z art. 30b ust. 1 cytowanej ustawy, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Jak stanowi art. 30b ust. 2 pkt 1 ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niezapłacenie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 30b ust. 3 ww. ustawy).

W przypadku przychodów (dochodów) z obligacji, występują obydwa ze wskazanych sposobów rozliczenia podatku, a mianowicie 19% zryczałtowany podatek dochodowy jest rozliczany przez płatnika (emitenta obligacji lub podmiot prowadzący rachunek papierów wartościowych/rachunek zbiorczy) od przychodu z tytułu obligacji w postaci dyskonta bądź odsetek. Istota tych papierów wartościowych polega bowiem na tym, że ich emitent przez sprzedaż uzyskuje od nabywców określoną kwotę pieniężną (pewnego rodzaju pożyczkę), którą jest zobowiązany zwrócić w oznaczonym terminie oraz zapłacić określoną kwotę lub procent za korzystanie z pieniędzy nabywcy obligacji. Obowiązek samodzielnego rozliczenia 19% podatku przez podatnika występuje natomiast w sytuacji, gdy dokonuje on sprzedaży papieru wartościowego, tj. obligacji na rzecz podmiotu trzeciego (niebędącego emitentem). W takim przypadku podatnik powinien ustalić dochód, zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako różnicę pomiędzy przychodem uzyskanym z tytułu odpłatnego zbycia obligacji a kosztami uzyskania przychodów, tj. wydatkami poniesionymi na nabycie obligacji.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnienia nie wynika, aby Wnioskodawca dokonał odpłatnego zbycia posiadanych polskich obligacji skarbowych, czy też miało miejsce inne zdarzenia prawne, tj. odkupienie obligacji, których termin wykupu jeszcze nie upłynął (zamiana), skutkiem którego Wnioskodawca byłby zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, doszło zatem do ich wykupu przez emitenta w dniu 25 kwietnia 2018 r., zgodnie z listem emisyjnym przedmiotowych obligacji.

W związku z powyższym płatnik, Agent Emisji obowiązany był do poboru podatku tylko i wyłącznie od odsetek od obligacji skarbowych, a nie od nominału tych obligacji.

Z uwagi na to, że odsetki powstały na koncie Wnioskodawcy w banku w Szwajcarii zasadne jest odwołanie się w niniejszej sprawie do konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92, z późn. zm., dalej: konwencja polsko-szwajcarska, konwencja), regulująca m.in. zasady opodatkowania odsetek.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. konwencji, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle przepisu art. 11 ust. 2 ww. konwencji, jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

Zgodnie z kolei z ustępem 3 art. 11 cytowanej konwencji, użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie będą uważane w rozumieniu niniejszego artykułu za odsetki.

Zatem z postanowień konwencji polsko-szwajcarskiej wynika, że płatnik, tj. Agent Emisji zobowiązany był do poboru podatku u źródła jedynie od odsetek od obligacji.

Odnosząc powyższe do okoliczności faktycznych niniejszej sprawy stwierdzić należy, że przychodem podlagającym opodatkowaniu z tytułu posiadanych przez Wnioskodawcę obligacji skarbowych, zakupionych za pośrednictwem banku w Szwajcarii, jest faktycznie otrzymana przez Wnioskodawcę kwota odsetek, a nie wartość nominału obligacji. Przychód z tytułu odsetek od obligacji należy zakwalifikować jako przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa zacytowanym powyżej w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. odsetki (dyskonto) od papierów wartościowych.

W związku z przywołanymi powyżej przepisami prawa należy stwierdzić, że zgodnie z art. 30a ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozliczeniu rocznym podatku składanym w Polsce za 2018 r., Wnioskodawca miał prawo odliczyć od zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce w wysokości 19% od odsetek (otrzymanych lub postawionych do dyspozycji, dopisanych do rachunku bankowego Wnioskodawcy) - ewentualnie pobrany podatek od odsetek w Szwajcarii z tytułu inwestowania w polskie obligacje skarbowe kuponowe.

W myśl art. 23 ust. 1 lit. b) ww. konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 oraz 13 może być opodatkowany w Szwajcarii, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby, kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Szwajcarii. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód uzyskany w Szwajcarii.

Treść art. 11 ust. 2 Konwencji daje możliwość osobie uprawnionej do odsetek mającej miejsce zamieszkania w Polsce zapłacenia podatku w Szwajcarii w wysokości nieprzekraczającej 5% kwoty brutto odsetek - po przedstawieniu płatnikowi certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Jeżeli podatnik nie korzysta z tego uprawnienia w momencie poboru przez płatnika podatku od danego przychodu, a faktycznie dysponuje przedmiotowym certyfikatem rezydencji, ma możliwość ubiegania się o zwrot podatku od nadwyżki ponad 5% kwoty odsetek brutto w Szwajcarii.

Natomiast odnośnie kwestii ubiegania się przez Wnioskodawcę o zwrot nadpłaconego podatku, należy stwierdzić, że w sytuacji nienależnie pobranego podatku przez płatnika podatnikowi przysługuje prawo wystąpienia o zwrot nienależnie pobranego podatku.

Stosownie do treści art. 72 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), za nadpłatę uważa się kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Jak stanowi art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Zatem w przedmiotowej sprawie w związku z nienależnie pobranym przez płatnika podatkiem od nominału obligacji skarbowych, Wnioskodawcy przysługuje prawo wystąpienia o zwrot nienależnie pobranego podatku, do urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Reasumując, jak słusznie twierdzi Wnioskodawca ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także postanowienia konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku nie przewidują poboru podatku od nominału polskich obligacji skarbowych w przypadku ich wykupu przez emitenta zgodnie z listem emisyjnym. Opodatkowaniu podlegają tylko i wyłącznie odsetki od przedmiotowych obligacji. Wnioskodawcy przysługuje prawo wystąpienia do urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania Wnioskodawcy o zwrot nienależnie pobranego podatku.

Jednocześnie Organ zauważa, że przy wydawaniu interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Wydając interpretacje indywidualne organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez podatnika we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe i przyjmuje fakty przedstawione przez podatnika bez ich weryfikowania. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, czy kontrolnego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Tym samym nie można wykluczyć, że właściwy organ prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe lub kontrolne, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego, będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku i jego uzupełnienia również nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Organ właściwy do wydania interpretacji indywidualnej nie przeprowadza postępowania dowodowego, nie jest zatem ani obowiązany ani uprawniony do analizy dołączonych do wniosku dokumentów ani do wykorzystania ich treści przy ocenie stanowiska Wnioskodawcy. Organ ten jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.