Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.442.2019.4.ANK
z 10 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 listopada 2019 r. (data wpływu 6 listopada 2019 r.), uzupełnionym 3 grudnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatek Wnioskodawcy na nabycie przedsiębiorstwa będzie stanowił u Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatek Wnioskodawcy na nabycie przedsiębiorstwa będzie stanowił u Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 29 listopada 2019 r., Znak: 0111-KDIB3-2.4012.734.2019.2.MD, 0111-KDIB1-2.4010.442.2019.3.ANK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 3 grudnia 2019 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (zwana dalej: „Wnioskodawcą”) jest spółką, której siedziba znajduje się w Polsce. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca planuje nabycie przedsiębiorstwa od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (zwaną dalej: „Sprzedającym” lub „G”), której siedziba znajduje się w Polsce i także jest czynnym podatnikiem podatku VAT. G prowadzi działalność gospodarczą w następujących miejscach:

1. (…) - hala produkcyjna i biurowiec - własność spółki G - wydział wtryskarek
2. (…) - hala magazynowo-produkcyjna - prawo własności i użytkowania wieczystego G - wydział wtryskarek, tampografii i montażu.
   
   

W 2018 r. spółka G zawarła umowę z firmą logistyczną na usługę logistyczno-magazynową. Współpraca jest kontynuowana do dnia dzisiejszego.

Spółka G zajmuje się realizacją zleceń produkcyjno-montażowych oraz usług przerobu tworzyw sztucznych:

• usługa przerobu z materiałów powierzonych - komponenty i elementy do AGD;
• kontrakt na komponenty dla przemysłu samochodowego (od 1 sierpnia 2018 r. dodatkowo realizowana w oparciu o podwykonawcę, którym jest Wnioskodawca);
• kontrakt na komponenty i elementy do AGD.
  
  

Produkcja realizowana przez G polega na wykonywaniu w technologii wtrysku elementów plastikowych do pralek, zmywarek, lodówek oraz świadczeniu usług montażu paneli kontrolnych do pralek.

Od 2015 roku spółka G dokonywała bieżących zakupów maszyn i urządzeń (w tym wtryskarek do przerobu tworzyw sztucznych) a także zawarła umowę leasingu na urządzenia: roboty, podgrzewacze do wtryskarek oraz suszarki.

Spółka G nie prowadzi we własnym zakresie działań badawczo-rozwojowych.

Spółka G nie posiada wyodrębnionych jednostek organizacyjnych (w tym oddziałów, zakładów czy innego rodzaju zorganizowanych części przedsiębiorstwa).

Na dzień 30 września 2019 r. G zatrudniało (…) pracowników w tym (…) osób pozostawało na urlopie rodzicielskim i wychowawczym.

Przedsiębiorstwo prowadzone przez G jest samodzielne w aspekcie organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym.

a) Samodzielność organizacyjna oznacza, że przedsiębiorstwo organizacyjnie zostało podzielone na działy, którymi kierują wskazani pracownicy (kierownicy) i którzy organizują pracę całego działu a wszystkie działy łącznie zapewniają możliwość samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej przez G.

W przedsiębiorstwie G wyróżnia się następujące działy:

1. Dział produkcji
2. Dział jakości
3. Dział techniczny
4. Dział logistyki/magazynu
5. Dział administracji
   
   

Dział produkcji

W dziale produkcji pracę pracowników nadzoruje Kierownik produkcji, któremu podlegają: Lider Wydziału wtrysku/ustawiacz maszyn wtryskowych, Lider Zmiany, Lider Wydziału tampografii i montażu oraz Kierownik zmiany.

Ponadto w dziale zatrudnieni są pracownicy zajmujący następujące stanowiska: specjalista ds. technicznych, technik organizacji produkcji, ustawiacz maszyn wtryskowych, ekspedytor materiałowy, operator procesu produkcji, operator, pracownik działu technicznego, zastępca kierownika zmiany.

Dział jakości

W dziale jakości pracę pracowników nadzoruje Kierownik jakości, któremu podlegają: specjalista ds. jakości, młodszy specjalista ds. jakości oraz kierownicy jakości wyrobów mechanicznych.

Dział techniczny

W dziale technicznym pracę pracowników nadzoruje Kierownik działu technicznego i utrzymania ruchu, któremu podlegają: specjalista ds. utrzymania ruchu i form wtryskowych, specjalista utrzymania form wtryskowych, młodszy specjalista utrzymania form wtryskowych oraz pracownicy działu utrzymania ruchu.

Dział logistyki/magazynu

W dziale logistyki/magazynu pracę pracowników nadzoruje Kierownik działu logistyki, któremu podlegają: specjalista ds. logistyki i zakupów, specjalista ds. logistyki, specjalista ds. zakupów oraz magazynier - operator wózka widłowego.

Dział administracji 

W dziale administracji pracę pracowników nadzoruje bezpośrednio Zarząd Spółki, któremu podlegają: Dyrektor Zakładu, Lider Wydziału wtrysku/ustawiacz maszyn wtryskowych, Lider Zmiany, Lider Wydziału tampografii i montażu oraz Kierownik zmiany.

Ponadto w dziale zatrudnieni są pracownicy zajmujący następujące stanowiska: specjalista ds. kadr, specjalista ds. administracji i kontrolingu, specjalista ds. ochrony środowiska i bhp, specjalista ds. ppoż., analityk systemów informatycznych oraz specjalista ds. zakupów.

Spółka G wyposażona jest w materialne i niematerialne składniki niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej przez jednostkę tj.:

• środki trwałe (podlegające amortyzacji),
  
• wartości niematerialne i prawne (podlegające amortyzacji),
  
• wyposażenie i środki obrotowe,
  
• zapasy
  
  

Spółka G korzysta z następujących źródeł finansowania:

• kredyt obrotowy w banku (linia kredytowa),
  
• Pożyczka od podmiotów powiązanych,
  
• Leasingi
  
  

b) Samodzielność finansowa G oznacza, że spółka w sposób stały osiąga przychody i ponosi koszty, wypracowując rokrocznie zysk.

c) Samodzielność funkcjonalną G należy rozumieć jako przeznaczenie podmiotu do realizacji określonych zadań gospodarczych. Przedsiębiorstwo spółki G stanowi funkcjonalnie odrębną całość - obejmuje elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych.

Przedsiębiorstwo G obejmuje:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości oraz ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów zapewniających prawa do korzystania ruchomości wynikające z stosunku prawnego leasingu;
4. środki pieniężne;
5. tajemnice przedsiębiorstwa;
6. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

G nie jest właścicielem prawa z papierów wartościowych.

Spółka G nie posiada koncesji, licencji i zezwoleń, bowiem przedmiot działalności realizowany przez spółkę nie wymaga ich posiadania.

Spółka G nie posiada również patentów ani innych praw własności przemysłowej ani majątkowych praw autorskich ani majątkowych praw pokrewnych, bowiem w toku jej działalności nie zostały one wypracowane ani nie się potrzebne dla prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie realizowanym przez Spółkę.

G zamierza zbyć opisany zespół składników materialnych i niematerialnych na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi obecnie działalność w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych a także produkcji wyrobów z gumy oraz obróbki mechanicznej elementów metalowych. Przedmiot działalności Wnioskodawcy, jako przyszłego nabywcy przedsiębiorstwa pokrywa się zatem w znacznej mierze z przedmiotem działalności G.

Wnioskodawca będzie kontynuował działalność gospodarczą realizowaną przez spółkę G.

Mające być przedmiotem sprzedaży przedsiębiorstwo na dzień transakcji będzie stanowiło zespół składników majątku umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez G i wystarczający do prowadzenia działalności gospodarczej bez konieczności angażowania przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji oraz bez konieczności podejmowania dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów) niezbędnych do prowadzenia działalność gospodarczej w oparciu o przejęte składniki. Stąd nie będzie również konieczne dokonanie wniesienia wierzytelności i zobowiązań G.

Na Wnioskodawcę zostaną przeniesione prawa i obowiązki z umów, zawartych w związku z prowadzoną działalnością a niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedmiotem przeniesienia nie będą nieruchomości wraz z ich częściami składowymi i przynależnościami (takimi jako instalacja c.o., gazowa, podstawowa infrastruktura elektryczna, instalacja wodna i kanalizacyjna) tj.:

• nabyte przez G dnia 24 czerwca 2019 r. na podstawie aktu notarialnego (…),
  
  • Prawa własności zabudowanej nieruchomości zapisanej w KW (…),
  • Prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości zapisanej w KW (…),
  • Prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości zapisanej w KW (…),
  • Prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości zapisanej w KW (…)
  oraz
  
• nabyte przez G dnia 14 listopada 2016 r. na podstawie aktu notarialnego (…),
  
  • Prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości zapisanej w KW (…),
  
  
  
  

W ramach transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa G zapewni Wnioskodawcy prawo korzystania z ww. nieruchomości w zakresie niezbędnym do kontynuowania przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej zbywcy w formie umowy dzierżawy lub najmu.

Jako podstawę prawną przejścia na nabywcę ww. elementów należy wskazać przepisy art. 55¹, 55² i 55⁴ kodeksu cywilnego.

W zespole składników majątkowych G zachowane są funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, tak żeby Wnioskodawca tylko i wyłącznie w oparciu o te składniki będzie mógł prowadzić działalność gospodarczą bez udziału dodatkowych struktur lub elementów.

Sprzedaż przedsiębiorstwa będzie wiązała się z tzw. „przejściem zakładu pracy” w myśl art. 23¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 917 ze zm.).

Sprzedaż (zwana dalej również: „Transakcją”) nastąpi w oparciu o umowę Wnioskodawcy z G. Wydanie przedsiębiorstwa nastąpi w dniu podpisania umowy sprzedaży przedsiębiorstwa oraz umowy dzierżawy/najmu nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do Organu, Wnioskodawca wskazał że w związku z opisaną we wniosku transakcją nie powstanie dodatnia wartość firmy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatek Wnioskodawcy na nabycie przedsiębiorstwa będzie stanowił u Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał on prawo rozliczać koszty podatkowe w związku z zakupem przedsiębiorstwa, ustalając zasady ich rozliczania indywidualnie dla każdego składnika majątkowego wchodzącego w skład przedsiębiorstwa, stąd Wnioskodawca musi indywidualnie ustalić koszt uzyskania przychodu przypisany do każdego z tych składników, tj. w odniesieniu do analizowanej transakcji dotyczący: środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, wartości firmy oraz wyposażenia i zapasów.

W przypadku nabycia przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzą środki trwałe czy wartości niematerialne i prawne, tak nabyte składniki majątku nabywca może amortyzować. W związku z tym trzeba będzie określić ich wartość początkową, od której będą następnie naliczane odpisy amortyzacyjne. Ponadto, przy nabyciu przedsiębiorstwa niekiedy występuje także dodatnia wartość firmy, która również podlega amortyzacji.

Zgodnie z przepisem art. 16g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy,
2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5 (a więc w cenie nabycia skorygowanej o ewentualne różnice kursowe), a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 16b pkt 2 lit a) ustawy o CIT amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze kupna.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione przez niego na zakup zapasów, stanowić będą w całości koszt uzyskania przychodu. Koszty te rozliczone powinny zostać bowiem jako koszty bezpośrednio powiązane z przychodem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP. Zgodnie z tymi uregulowaniami, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 UPDOP nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Co do zasady podatnikowi przysługuje uprawnienie do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te mają związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów, oraz że wydatki te nie mieszczą się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 UPDOP. Jakkolwiek UPDOP nie zawiera definicji normatywnej „kosztów”, w myśl art. 15 ust. 1 UPDOP kosztami uzyskania przychodu mogą być jedynie „koszty”. Zgodnie z poglądami doktryny prawa podatkowego pod pojęciem „kosztu” należy rozumieć określone uszczuplenia majątku podatnika. Zauważyć należy również, że ustawodawca nie zawarł żadnych dodatkowych ograniczeń dopuszczalności uznania poszczególnych kategorii uszczupleń majątku podatnika za koszty uzyskania przychodu, oprócz wyłączeń wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP.

Wnioskodawca planuje docelowo zbyć zapasy które nabędzie w ramach zakupu przedsiębiorstwa. Wydatki na zakup Zapasów zostaną poniesione w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą a poniesienie owych wydatków podyktowane będzie celem uzyskania przychodu. Wydatki te zostaną również właściwie udokumentowane przez Wnioskodawcę. Ponadto, art. 16 ust. 1 UPDOP nie zawiera żadnych ograniczeń co do dopuszczalności uznania tego rodzaju wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei wyposażenie będzie mogło zostać rozliczone jako pośredni koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ustalenie, czy opisana we wniosku transakcja jest sprzedażą przedsiębiorstwa. Kwestia ta objęta zakresem pytania oznaczonego we wniosku nr 1, jest przedmiotem odrębnej interpretacji.

Nie podlegało także ocenie stanowisko Spółki w zakresie jakim odnosi się ono do sposobu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w związku z powstaniem dodatniej wartości firmy. Z uzupełnienia wniosku wynika bowiem, że w rozpoznawanej sprawie do powstania dodatniej wartości firmy nie dochodzi.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), jak słusznie zauważył Wnioskodawca, nie zawiera żadnych szczególnych regulacji odnośnie sposobu ustalania kosztów uzyskania przychodów w przypadku nabycia przedsiębiorstwa. Dlatego koszty te powinny być ustalane odrębnie dla każdego rodzaju składników majątkowych wchodzących w skład nabywanego przedsiębiorstwa, przy uwzględnieniu przepisów Ustawy o CIT, w szczególności art. 15 ust. 1, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że dokona ich oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub mają na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna uwzględniać:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e updop). Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że – jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

Odrębną kategorię kosztów uzyskania przychodu stanowią natomiast odpisy amortyzacyjne. Jak bowiem stanowi art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak wskazano na wstępie ustawa o CIT nie zawiera żadnych szczególnych regulacji w zakresie sposobu ustalania kosztów uzyskania przychodów w przypadku nabycia zespołu składników majątkowych, w związku z tym koszty te powinny być ustalane odrębnie dla każdego rodzaju składników majątkowych, wchodzących w skład nabywanego zespołu składników, przy uwzględnieniu odpowiednich przepisów tej ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy w ramach przedsiębiorstwa Spółka nabędzie środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, a także wyposażenie i zapasy.

Odnosząc się do kwestii ustalenia kosztów uzyskania przychodów dot. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w ramach opisanej transakcji wskazać należy, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a (tj. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 updop, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 Ustawy CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów z tytułu nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w ramach opisanej transakcji będą odpisy amortyzacyjne dokonywane od odpowiednio ustalonej wartości początkowej tych składników majątkowych.

W zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku nabywca przedsiębiorstwa (Wnioskodawca) będzie bowiem uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytych w ramach przedsiębiorstwa środków trwałych na warunkach określonych w art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

W myśl art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT, w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w związku z opisaną we wniosku transakcją nabycia przedsiębiorstwa nie dojdzie do powstania dodatniej wartości firmy. Nie dojdzie również do wniesienia wierzytelności i zobowiązań G.

Zatem w przypadku nabycia przedsiębiorstwa w drodze kupna (przyjęcia do odpłatnego korzystania) i nie wystąpienia dodatniej wartości firmy łączną wartość składników majątku trwałego stanowi różnica pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a wartością składników majątkowych nie stanowiących środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (16g ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT).

Jak wcześniej wskazano, koszt może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganym przychodem lub służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów oraz nie został wymieniony w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie zapasów, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią bezpośrednie koszty dla przychodu osiągniętego w związku z ich późniejszą sprzedażą. Koszt ten będzie odpowiadał cenie zakupu/nabycia poszczególnych składników majątkowych (zapasów) wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa.

Odnośnie wydatków poniesionych w związku z nabytym wyposażeniem, które to wydatki zostały poniesione na nabycie innych składników majątku niż środki trwałe i wartości niematerialne i prawne oraz w przypadku, gdy składniki te zostały nabyte w celu ich wykorzystywania w działalności podatnika - stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), potrącalne co do zasady w dacie ich poniesienia (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis stan faktyczny/zdarzenia przyszłego jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.