Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP7.8222.40.2019.OBQ
z 6 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2018 r. Nr 0115-KDIT2-2.4011.337.2018.3.HD, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 6 sierpnia 2018 r. (data wpływu 8 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2018 r. (data wpływu 27 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2018 r. został złożony wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty. Wniosek wspólny został uzupełniony w dniu 27 września 2018 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  
  (Wnioskodawca A),
  
  
  
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  
  (Wnioskodawca B)
  

przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca A prowadzi działalność na podstawie przepisów ustawy z dnia … (Dz. U. ...: „ustawa o X”).

Wnioskodawca A posiada formalno-prawny status spółdzielni osób prawnych. (…).

Stosownie do przepisów ustawy o X oraz postanowień statutu Wnioskodawcy A, celem działalności Wnioskodawcy A (…).

Wnioskodawca A może prowadzić działalność (…).

Jednym z członków Wnioskodawcy A była C. z siedzibą w X, którą uchwałą Zarządu Wnioskodawcy A nr … z dnia … 2018 r. skreślono z rejestru członków Wnioskodawcy A.

Dnia … 2017 r. Komisja Nadzoru Finansowego (dalej: „KNF”) podjęła decyzję w sprawie ustanowienia zarządcy komisarycznego w C. z siedzibą w X. Dnia … 2018 r. KNF stwierdziła, że żadna ... nie posiadała zdolności do bezpiecznego przejęcia C. z siedzibą w X i umorzyła postępowanie administracyjne prowadzone w tym przedmiocie. Jednocześnie KNF postanowiła o wszczęciu postępowania administracyjnego na podstawie przepisów art. ... ust. .. i następnych ustawy o X, w celu zbadania możliwości przejęcia C. z siedzibą w X przez bank krajowy. O wstępnym zainteresowaniu udziałem w restrukturyzacji C. z siedzibą w X poinformował Wnioskodawca B, który w dniu … 2018 r. przekazał informację o wyrażeniu zgody na przejęcie C. z siedzibą w X, w rozumieniu art. ... ust. .. i .. ustawy o X . Wnioskodawca B z dniem … 2018 r. objął zarząd majątkiem, a następnie dnia 30 maja 2018 r. przejął C. z siedzibą w X.

Na podstawie ustaleń pomiędzy Wnioskodawcą A a Wnioskodawcą B, za wiedzą KNF, Wnioskodawca A zobowiązał się do udzielenia C. z siedzibą w X pomocy stabilizacyjnej ze środków funduszu stabilizacyjnego Wnioskodawcy A, poprzez wypłatę określonej kwoty pieniężnej na rachunek powierniczy escrow należący do Wnioskodawcy A, z którego to rachunku dokonywane będą wypłaty na rzecz byłych członków C. z siedzibą w X – osób fizycznych, posiadających udziały nadobowiązkowe w C. z siedzibą w X (dalej: „Członkowie C. z siedzibą w X”) tytułem rekompensaty, w kwotach odpowiadających wysokości udziałów nadobowiązkowych posiadanych przez Członków C. z siedzibą w X (dalej: „Rekompensata”). W tym celu Wnioskodawca A, Wnioskodawca B oraz Bank zawarły umowę rachunku rozliczeniowego typu escrow, na który Wnioskodawca A przelał wskazaną wyżej kwotę pomocy stabilizacyjnej. Zgodnie z postanowieniami umowy oraz zawartym między Wnioskodawcą A a Wnioskodawcą B listu intencyjnego z dnia … 2018 r., Wnioskodawca A udzielił Wnioskodawcy B niezbędnych pełnomocnictw i upoważnień do dokonywania z tego rachunku, w imieniu Wnioskodawcy A, wypłat Rekompensaty dla Członków C. z siedzibą w X w kwotach odpowiadających posiadanym przez Członków C. z siedzibą w X udziałom nadobowiązkowym w C. z siedzibą w X.

Na skutek dokonania wypłaty Rekompensaty, dany Członek C. z siedzibą w X otrzyma środki pieniężne o wartości równej dotychczas wniesionym przez niego, zgodnie ze statutem C. z siedzibą w X, udziałom nadobowiązkowym.

W związku z przejęciem C. z siedzibą w X przez Wnioskodawcę B, Członkowie C. z siedzibą w X nie mogą realizować uprawnień związanych z opłaconymi przez nich udziałami nadobowiązkowymi, jako że ustaje byt prawny podmiotu, w którym posiadali oni udziały. Jak stanowi art. ... ust. .. ustawy o X, z dniem przejęcia bank krajowy przejmujący wchodzi we wszystkie prawa i obowiązki ... przejmowanej, zaś zgodnie z ust. 7 zdanie pierwsze tego artykułu, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli przejętej ... z jej majątku, bank krajowy przejmujący dokonuje wypłat członkom przejętej ... z jej pozostałego majątku w proporcji do funduszu udziałowego przejmowanej ... ustalonego na dzień przejęcia. Z uwagi na konieczność pokrycia strat C. z siedzibą w X z jej funduszu udziałowego, po zaspokojeniu wszystkich innych należności C. z siedzibą w X, brak będzie jakiegokolwiek „pozostałego majątku”, który mógłby zostać wykorzystany w celu zwrotu wartości udziałów wpłaconych przez członków C. z siedzibą w X. Z tego powodu, zgodnie z ustaleniami między Wnioskodawcą A, Wnioskodawcą B i KNF, jak również z uwzględnieniem interesu Członków przejmowanej ... oraz ustawowych i statutowych celów Wnioskodawcy A, Wnioskodawca A przekazał wskazane środki na wypłatę kwot odpowiadających wartości udziałów nadobowiązkowych członków przejmowanej ..., tytułem Rekompensaty.

Zgodnie z umową rachunku escrow, do dysponowania środkami przelanymi przez Wnioskodawcę A na rachunek escrow uprawniony jest wyłącznie Wnioskodawca B, przy czym może on przeznaczyć te środki wyłącznie na dokonywanie w imieniu Wnioskodawcy A wypłat Rekompensaty dla Członków C. z siedzibą w X. Jednocześnie przez cały czas posiadaczem rachunku escrow oraz podmiotem go zasilającym pozostanie wyłącznie Wnioskodawca A. Z tego też powodu, to nazwa Wnioskodawcy A widnieć będzie w opisie dyspozycji przelewu środków z tytułu Rekompensaty wartości udziałów nadobowiązkowych, z którym może zapoznać się będący beneficjentem tej dyspozycji dany Członek C. z siedzibą w X.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z wypłatą Rekompensaty na rzecz Członków C. z siedzibą w X, w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, po stronie Wnioskodawcy A lub Wnioskodawcy B zaistnieje obowiązek sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w określonym terminie przesłania jej danemu Członkowi C. z siedzibą w X oraz urzędowi skarbowemu zgodnie z art. 42a ustawy o PIT?
2. Czy w przypadku, w którym w związku z wypłatą Rekompensaty na rzecz Członków C. z siedzibą w X, w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zaistnieje obowiązek sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT- 8C) i w określonym terminie przesłania jej danemu Członkowi C. z siedzibą w X oraz urzędowi skarbowemu zgodnie z art. 42a ustawy o PIT, podmiotem zobowiązanym do sporządzenia i przesłania danemu Członkowi C. z siedzibą w X oraz urzędowi skarbowemu powyższej informacji PIT-8C będzie Wnioskodawca A?

Zdaniem Wnioskodawców – w zakresie pytania nr 1 – w związku z wypłatą Rekompensaty na rzecz Członków C. z siedzibą w X, w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, ani po stronie Wnioskodawcy A ani po stronie Wnioskodawcy B nie zaistnieje obowiązek sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w określonym terminie przesłania jej danemu Członkowi C. z siedzibą w X oraz urzędowi skarbowemu zgodnie z art. 42a ustawy o PIT, bowiem otrzymanie Rekompensaty nie stanowi przychodu podatkowego po stronie Członków C. z siedzibą w X.

Zgodnie z art. 42a ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wskazuje się w literaturze przedmiotu (por. m.in. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT, Komentarz, wyd. V, LEX 2015), informacja, o której mowa powyżej, nie jest sporządzana przez płatnika, lecz przez podmiot wypłacający podatnikowi świadczenia lub wykonujący na jego rzecz świadczenia niepieniężne, od których nie ma obowiązku poboru podatku ani też zaliczek na podatek.

Obowiązek sporządzenia informacji powstaje w przypadku, gdy:

1. podmioty, o których mowa, dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, tj. stanowiących dla osób fizycznych je otrzymujących przychody z innych źródeł;
2. nie są to dochody przedmiotowo zwolnione od podatku;
3. od dochodów tych nie zaniechano poboru podatku na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej;
4. nie ma obowiązku pobrania zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego od tychże świadczeń.

Wskazane wyżej warunki muszą być spełnione łącznie.

W ocenie Wnioskodawców, Członkowie C. z siedzibą w X otrzymując Rekompensatę nie uzyskują dochodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jednocześnie, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W konsekwencji, w niniejszej sprawie, kluczowe jest ustalenie czy Rekompensata będzie stanowić przychód Członków C. z siedzibą w X na gruncie ustawy o PIT. Zdaniem Wnioskodawców, jedynie w przypadku uznania, iż Rekompensata uzyskana przez Członków C. z siedzibą w X mieści się w zakresie definicji „przychodu” – w rozumieniu ustawy o PIT – można rozważać czy zaistnieje obowiązek sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w określonym terminie przesłania jej danemu Członkowi C. z siedzibą w X oraz urzędowi skarbowemu zgodnie z art. 42a ustawy o PIT.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do stanowiska prezentowanego przez organy podatkowe i sądy administracyjne (por. m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 kwietnia 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.92.2017.2.JW oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lipca 2016 r., sygn. II FSK 1154/14), do przychodów podatkowych podatnik powinien zaliczyć takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa.

Mając na uwadze, że jako przychód podatkowy kwalifikować należy wyłącznie przysporzenia o definitywnym charakterze, skutkujące przyrostem (zwiększeniem wartości) majątku podatnika, tj. jego wzbogaceniem się, w ocenie Wnioskodawców otrzymanie Rekompensaty nie spełnia tych warunków. Należy bowiem zauważyć, że na skutek otrzymania Rekompensaty wartość majątku Członka C. z siedzibą w X nie ulegnie zmianie, ale zmieni jedynie swoją postać z udziałów w przejmowanej C. z siedzibą w X na środki pieniężne. Z ekonomicznego punktu widzenia bowiem Członkowie C. z siedzibą w X otrzymując Rekompensatę nie uzyskają żadnego przysporzenia majątkowego. Z punktu widzenia Członka C. z siedzibą w X, który poniósł w przeszłości kosztem własnego majątku wydatek związany z opłaceniem udziałów nadobowiązkowych w C. z siedzibą w X, wypłata Rekompensaty – odpowiadającej wysokości wniesionego wkładu – nie prowadzi do zmiany sytuacji majątkowej w postaci przyrostu majątku. Do momentu podjęcia decyzji o przejęciu C. z siedzibą w X przez Wnioskodawcę B, składnikiem majątku Członków C. z siedzibą w X pozostawały udziały nadobowiązkowe (o zwrotnym charakterze, zgodnie z ustawą o X i statutem C. z siedzibą w X). W sytuacji przejęcia C. z siedzibą w X przez Wnioskodawcę B na warunkach uzgodnionych z KNF i opisanych w liście intencyjnym Wnioskodawcy B z Wnioskodawcą A, Członkowie C. z siedzibą w X „na poczet” tracących byt prawny udziałów nadobowiązkowych otrzymują świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej wartości posiadanych udziałów.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca podkreślają, że ewentualne uznanie kwoty Rekompensaty za przychód podatkowy oznaczałoby, że otrzymujący Rekompensatę Członek C. z siedzibą w X zapłaciłby podatek dochodowy nie osiągając faktycznie żadnego realnego zwiększenia jego majątku. Powyższy skutek wydaje się nie być możliwy do pogodzenia z brzmieniem przepisów ustawy o PIT – w szczególności z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody. Dochód w niniejszej sprawie – zdaniem Wnioskodawców – nie powstaje, bowiem nie powstaje po stronie Członka C. z siedzibą w X przychód podatkowy.

Na poparcie powyższego, Wnioskodawcy wskazują na:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 marca 2015 r. (sygn. 1PPB2/415-1027/14-2 MG), w której bank pytał o obowiązek sporządzenia PIT-8C dla klientów, którym na skutek reklamacji spowodowanych przykładowo: pobraniem nienależnych opłat/prowizji czy niezawinioną przez Klienta utratą środków z rachunku bankowego, Bank dokonuje wyrównania poniesionej straty – organ podatkowy uznał, iż zwrot poniesionych przez klienta strat z tytułu nieprawidłowo wykonanych usług bankowych nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia na rzecz Klienta informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 grudnia 2013 r. (sygn. IPPB2/415-661/13-4/MG), w której organ podatkowy odnosząc się do skutków podatkowych zwrócenia przez Bank na mocy porozumienia środków klientowi, które zostały utracone przez niego na skutek działań przestępczych uznał, że: należy zgodzić się z prezentowanym stanowiskiem Banku, że zwrot środków Klientowi, dokonany na mocy porozumienia miał na celu naprawienie szkody, którą Klient poniósł na skutek działań przestępczych osób trzecich, natomiast działania Banku polegały wyłącznie na odtworzeniu stanu na rachunku Klienta przed wyrządzeniem szkody, w konsekwencji czego w wyniku działań Banku Klient nie uzyskał żadnego realnego przysporzenia majątkowego. Zatem zwrócone przez Wnioskodawcę na mocy porozumienia środki klientowi (...) nie stanowią przychodu klienta, w związku z czym Wnioskodawca w zaistniałej sytuacji nie jest zobowiązany do wystawienia klientowi informacji PIT-8C; oraz
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lipca 2014 r. (sygn. 1PPB2/415-333/14-2/MK), również wydaną na gruncie zwrotu klientom banku utraconych przez nich środków pieniężnych, w której organ podatkowy uznał, że należy stwierdzić, iż wypłacane przez Wnioskodawcę kwoty, jako zwrot środków pieniężnych za poniesioną rzeczywista szkodę, wynikającą z niezawinionych błędów ludzkich lub systemowych oraz z tytułu niedochowania określonych procedur wewnątrzbankowych nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki informacyjne, o których mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, Wnioskodawcy wskazują, że potraktowanie otrzymania Rekompensaty przez Członków C. z siedzibą w X jako przychodu podatkowego Członków C. z siedzibą w X nie znajduje uzasadnienia aksjologicznego. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, z uwagi na konieczność pokrycia strat C. z siedzibą w X jej funduszu udziałowego, po zaspokojeniu wszystkich innych należności C. z siedzibą w X, brak będzie jakiegokolwiek „pozostałego majątku”, który mógłby zostać wykorzystany w celu zwrotu wartości udziałów wpłaconych przez Członków C. z siedzibą w X. Gdyby Rekompensata nie została dokonana, Członkowie C. z siedzibą w X ponieśliby zatem uszczerbek w swoim majątku w postaci wartości posiadanych udziałów w C. z siedzibą w X (które to udziały nie zostałyby im zwrócone).

Zatem, celem wypłaty Rekompensaty jest wyłącznie zwrot wartości udziałów wpłaconych przez Członków C. z siedzibą w X na rzecz C. z siedzibą w X, który to zwrot pozwoli na uniknięcie niekorzystnych konsekwencji ekonomicznych po stronie Członków C. z siedzibą w X związanych z przejęciem C. z siedzibą w X przez Wnioskodawcę B. W przypadku uznania Rekompensaty za przychód podatkowy Członków C. z siedzibą w X, cel ten niewątpliwie nie zostałby osiągnięty – kwota otrzymanej Rekompensaty podlegałaby bowiem opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawców – w zakresie pytania nr 2 – w przypadku, w którym w związku z wypłatą Rekompensaty na rzecz Członków C. z siedzibą w X, w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zaistnieje obowiązek sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w określonym terminie przesłania jej danemu Członkowi C. z siedzibą w X oraz urzędowi skarbowemu zgodnie z art. 42a ustawy o PIT, podmiotem zobowiązanym do sporządzenia i przesłania danemu Członkowi C. z siedzibą w X oraz urzędowi skarbowemu powyższej informacji PIT-8C będzie Wnioskodawca A, bowiem to Wnioskodawca A ponosi ekonomiczny ciężar wypłaty Rekompensaty.

W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1, tj. uznania przez organ podatkowy, że w związku z wypłatą Rekompensaty na rzecz Członków C. z siedzibą w X, w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zaistnieje obowiązek sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (P1T-8C) i w określonym terminie przesłania jej danemu Członkowi C. z siedzibą w X oraz urzędowi skarbowemu zgodnie z art. 42a ustawy o PIT (z czym Wnioskodawcy się nie zgadzają), należałoby rozważyć, który podmiot będzie zobowiązany do sporządzenia i przesłania takiej informacji.

Na wstępie należy wskazać, że powyższa kwestia nie została bezpośrednio uregulowana w przepisach ustawy o PIT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

• posiadaczem rachunku escrow oraz podmiotem go zasilającym pozostanie wyłącznie Wnioskodawca A;
  
  
  oraz
  
  
  
• nazwa Wnioskodawcy A widnieć będzie w opisie dyspozycji przelewu środków z tytułu Rekompensaty.
  

W konsekwencji, należałoby uznać, że wypłata Rekompensaty zostanie dokonana w związku z działalnością Wnioskodawcy A, a nie w związku z działalnością Wnioskodawcy B. Wnioskodawca B będzie dokonywał jedynie czynności administracyjnych/technicznych związanych z wypłatą Rekompensaty i realizacją przelewu kwoty Rekompensaty, natomiast samej wypłaty Rekompensaty, tj. zwrotu udziałów na rzecz Członków C. z siedzibą w X będzie dokonywała Wnioskodawca A i to w interesie Wnioskodawcy A jest dokonanie Rekompensaty.

Co więcej, w ocenie Wnioskodawców w powyższym zakresie byłoby zasadnym odwołanie się do praktyki organów podatkowych dotyczącej obowiązków płatnika przy przekazywaniu nagród w ramach sprzedaży premiowej. Tytułem przykładu Wnioskodawcy wskazują na:

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 5 stycznia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.300.2017.1.AK), w której organ uznał, że żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi, że dokonanie świadczenia, postawienie pieniędzy lub wartości pieniężnych do dyspozycji określonej osobie powinno nastąpić bezpośrednio przez podmiot, który jest płatnikiem. Płatnikiem jest podmiot, który zleca zorganizowanie danego przedsięwzięcia i ponosi ekonomiczny ciężar przekazywanych nagród. Agencja będzie na zlecenie Wnioskodawcy realizować akcję wspierającą sprzedaż mieszkań oferowanych przez Wnioskodawcę i to Wnioskodawca będzie ponosił ciężar ekonomiczny przedsięwzięcia, tzn. będzie fundatorem nagród. Wobec tego nie można uznać, że na Agencji ciążą obowiązki płatnika wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem w efekcie nie ponosi ona ekonomicznego ciężaru zakupu nagród oraz działa na zlecenie Spółki. To w interesie Wnioskodawcy będzie odbywało się opisane wyżej przedsięwzięcie, mające na celu akcję wspierającą sprzedaż mieszkań; oraz 
• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 7 lutego 2018 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.322.2017.2.KWI), w której organ stwierdził, że podmiotem finansującym nagrody na rzecz uczestników Licencjonowanych Turniejów, w ramach których Wnioskodawca zawrze umowy sponsoringowe, będzie Wnioskodawca i to na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w powołanym powyżej art. 30 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 41 ust. 4 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy bowiem podkreślić, że żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi, że przekazanie świadczenia (w tym przypadku nagrody pieniężnej) powinno nastąpić przez podmiot, który jest płatnikiem. Płatnikiem jest bowiem podmiot, który ponosi ekonomiczny ciężar przekazywanych nagród, natomiast obowiązku płatnika wynikającego z przepisu ustawy, nie można przenieść na inny podmiot w drodze umowy cywilnoprawnej (umowy sponsoringowej).

Wnioskodawcom wydaje się, że konkluzje z powyższych interpretacji można byłoby przenieść na grunt sytuacji wskazanej w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Należy zauważyć, że ciężar ekonomiczny wypłaty Rekompensat niewątpliwie obciąża Wnioskodawcę A. Rekompensata zostanie bowiem dokonana ze środków finansowych Wnioskodawcy A.

W świetle powyższego, Wnioskodawcy stają na stanowisku, że w związku z wypłatą Rekompensaty na rzecz Członków C. z siedzibą w X, w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, ani po stronie Wnioskodawcy A, ani po stronie Wnioskodawcy B nie zaistnieje obowiązek sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w określonym terminie przesłania jej danemu Członkowi C. z siedzibą w X oraz urzędowi skarbowemu zgodnie z art. 42a ustawy o PIT, bowiem otrzymanie Rekompensaty nie stanowi przychodu podatkowego po stronie Członków C. z siedzibą w X.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2018 r. Nr 0115-KDIT2-2.4011.337.2018.3.HD, uznał stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty, za nieprawidłowe w części dotyczącej niepowstania przychodu oraz prawidłowe w części dotyczącej obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie jest prawidłowa.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą PIT”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24–25 oraz art. 30f ustawy PIT nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym (art. 9 ust. 2 ustawy PIT). Z kolei przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ustawy PIT).

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jednocześnie stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy PIT wolne od podatku są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni, do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca A prowadzi działalność na podstawie przepisów ustawy z dnia (…) r. o X (…) dalej: „ustawa o X”. Wnioskodawca A posiada formalno-prawny status spółdzielni osób prawnych. Członkami Wnioskodawcy A mogą być wyłącznie (…), prowadzące działalność na podstawie przepisów ustawy o X. (…) Jednym z członków Wnioskodawcy A była C. z siedzibą w X, którą uchwałą Zarządu Wnioskodawcy A nr … z dnia … 2018 r. skreślono z rejestru członków Wnioskodawcy A. (…) KNF postanowiła o wszczęciu postępowania administracyjnego (…), w celu zbadania możliwości przejęcia C. z siedzibą w X przez bank krajowy. O wstępnym zainteresowaniu udziałem w restrukturyzacji C. z siedzibą w X poinformował Wnioskodawca B (…) zarząd majątkiem, a następnie (…) przejął C. z siedzibą w X. Na podstawie ustaleń pomiędzy Wnioskodawcą A a Wnioskodawcą B, za wiedzą KNF, Wnioskodawca A zobowiązał się do udzielenia C. z siedzibą w X pomocy stabilizacyjnej ze środków funduszu stabilizacyjnego Wnioskodawcy A, poprzez wypłatę określonej kwoty pieniężnej na rachunek powierniczy escrow należący do Wnioskodawcy A, z którego to rachunku dokonywane będą wypłaty na rzecz byłych Członków C. z siedzibą w X – osób fizycznych, posiadających udziały nadobowiązkowe w C. z siedzibą w X tytułem rekompensaty, w kwotach odpowiadających wysokości udziałów nadobowiązkowych posiadanych przez Członków C. z siedzibą w X. W tym celu Wnioskodawca A, Wnioskodawca B oraz Bank zawarły umowę rachunku rozliczeniowego typu escrow, na który Wnioskodawca A przelał wskazaną wyżej kwotę pomocy stabilizacyjnej. (…) Wnioskodawca A udzielił Wnioskodawcy B niezbędnych pełnomocnictw i upoważnień do dokonywania z tego rachunku, w imieniu Wnioskodawcy A, wypłat Rekompensaty dla Członków C. z siedzibą w X w kwotach odpowiadających posiadanym przez Członków C. z siedzibą w X udziałom nadobowiązkowym w C. z siedzibą w X. Na skutek dokonania wypłaty Rekompensaty, dany Członek C. z siedzibą w X otrzyma środki pieniężne o wartości równej dotychczas wniesionym przez niego, zgodnie ze statutem C. z siedzibą w X, udziałom nadobowiązkowym. W związku z przejęciem C. z siedzibą w X przez Wnioskodawcę B, Członkowie C. z siedzibą w X nie mogą realizować uprawnień związanych z opłaconymi przez nich udziałami nadobowiązkowymi, jako że ustaje byt prawny podmiotu, w którym posiadali oni udziały. (…) Z uwagi na konieczność pokrycia strat C. z siedzibą w X z jej funduszu udziałowego, po zaspokojeniu wszystkich innych należności C. z siedzibą w X, brak będzie jakiegokolwiek „pozostałego majątku”, który mógłby zostać wykorzystany w celu zwrotu wartości udziałów wpłaconych przez członków C. z siedzibą w X. Z tego powodu, zgodnie z ustaleniami między Wnioskodawcą A, Wnioskodawcą B i KNF, jak również z uwzględnieniem interesu Członków przejmowanej ... oraz ustawowych i statutowych celów Wnioskodawcy A, Wnioskodawca A przekazał wskazane środki na wypłatę kwot odpowiadających wartości udziałów nadobowiązkowych członków przejmowanej … , tytułem Rekompensaty. Zgodnie z umową rachunku escrow, do dysponowania środkami przelanymi przez Wnioskodawcę A na rachunek escrow uprawniony jest wyłącznie Wnioskodawca B, przy czym może on przeznaczyć te środki wyłącznie na dokonywanie w imieniu Wnioskodawcy A wypłat Rekompensaty dla Członków C. z siedzibą w X. Jednocześnie przez cały czas posiadaczem rachunku escrow oraz podmiotem go zasilającym pozostanie wyłącznie Wnioskodawca A. Z tego też powodu, to nazwa Wnioskodawcy A widnieć będzie w opisie dyspozycji przelewu środków z tytułu Rekompensaty wartości udziałów nadobowiązkowych, z którym może zapoznać się będący beneficjentem tej dyspozycji dany Członek C. z siedzibą w X.

Przystępując do analizy przedmiotowego zagadnienia, należy zauważyć, że struktura organizacyjna X jest teoretycznie tożsama ze strukturą spółdzielni. Przepis art. ... ustawy z dnia (….). o X (Dz. U (…) z późn. zm.), informuje, że są one spółdzielniami, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U z 2018 poz. 1285, z późn. zm.). To właśnie przepisy ustawy Prawo spółdzielcze przyczyniają się w głównej mierze do wyjątkowego charakteru X, odróżniając go od instytucji stricte finansowej.

Przepis art. ... powołanej ustawy o X dotyczący tworzenia statutu X oraz kwestii związanych z zasadami funkcjonowania kontroli wewnętrznej, czy też funduszami i zasadami gospodarki finansowej, bezpośrednio odwołuje się do przepisów szczegółowych zawartych w powołanej ustawie Prawo spółdzielcze.

Z przepisu art. 5 § 1 powołanej ustawy Prawo spółdzielcze wynika bowiem, że statut spółdzielni powinien określać m.in.: oznaczenie nazwy z dodatkiem „spółdzielnia” lub „spółdzielczy”, przedmiot działalności spółdzielni, wysokość wpisowego oraz wysokość i ilość udziałów, które członek obowiązany jest zadeklarować.

Wyżej wymienione przepisy ustawy o X oraz ustawy Prawo spółdzielcze przesądzają zatem, że X jest spółdzielnią.

Zatem, mając na względzie zasadę in dubio pro tributario, tj. zasadę rozstrzygania na korzyść podatnika wątpliwości co do treści przepisów podatkowych (art. 2a ustawy – Ordynacja podatkowa), do wypłaty rekompensat na rzecz członków C. z siedzibą w X, stanowiących ich przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy PIT, stosuje się zwolnienie przedmiotowe, wynikające z przepisów art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy PIT. Tym samym nie występuje obowiązek określony w przepisie art. 42a ustawy PIT, tj. sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i przekazania jej danemu podatnikowi oraz właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko zawarte we wniosku wspólnym w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jest nieprawidłowe.

W konsekwencji należało z urzędu dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wspólnym o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz w dniu wydania zmienianej interpretacji indywidualnej.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

• w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00 916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)
  
  
  lub
  
  
  
• w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.