2019.12.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.547.2019.2.JG
z 16 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2019 r. (data wpływu 8 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2019 r. (data wpływu 5 grudnia 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 29 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.547.2019.1.JG (doręczone Stronie w dniu 29 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy transakcji sprzedaży Nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy transakcji sprzedaży Nieruchomości zabudowanej. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 listopada 2019 r. (data wpływu 5 grudnia 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 29 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.547.2019.1.JG.

W wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 1996 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, aktualnie pod nazwą „…”, polegającą na prowadzeniu salonu sprzedaży pojazdów wraz z warsztatem samochodowym (naprawa mechaniczna, elektroniczna oraz blacharsko-lakiernicza) oraz stacji kontroli pojazdów, a także usług rzeczoznawstwa samochodowego (dalej łącznie: „Działalność”). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Dochody z Działalności opodatkowuje podatkiem liniowym 19%. Zarówno w VAT i PIT rozlicza się kasowo. Prowadzi księgę przychodów i rozchodów.

Działalność prowadzona jest na gruncie (dalej: „Grunt”) wraz z posadowionym na nim budynkiem (na który składają się dwie odrębne części tego budynku: pierwsza w postaci salonu sprzedaży pojazdów, z dobudowanymi po obu stronach liniami diagnostycznymi i warsztatem samochodowym („Budynek”) oraz druga w postaci lakierni z garażem („Dobudowa”), które miały zostać połączone łącznikiem (jednak do dnia dzisiejszego nie zostały), a które według uzyskanego pozwolenia na budowę, stanowią jeden budynek, (tj. Dobudowa stanowiła rozbudowę Budynku 1) (dalej Grunt, Budynek i Dobudowa zwane łącznie: „Nieruchomość”).

Budynek od kwietnia 2019 r. jest również w niewielkiej części wynajmowany przez Wnioskodawcę na cele prowadzenia działalności gospodarczej przez inny podmiot, a dochód z najmu rozliczany jest w ramach prowadzonej Działalności 19% podatkiem dochodowym, a także naliczany jest 23% VAT.

W chwili obecnej Wnioskodawca planuje zakończenie prowadzenia Działalności, w związku z czym zastanawia się nad sprzedażą przedsiębiorstwa prowadzonej Działalności i Nieruchomości. Należy wskazać, że Nieruchomość znajdowała się dotychczas w majątku prywatnym Wnioskodawcy (nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej Działalności (dalej: „Ewidencja ŚTiWNIP”), a Budynek z Dobudową nie były przez Wnioskodawcę amortyzowane, jednak przed planowanym zbyciem Wnioskodawca zamierza ujawnić Nieruchomość w Ewidencji ŚTiWNIP prowadzonej Działalności.

Wnioskodawca rozpatruje otrzymaną ofertę nabycia Nieruchomości (bez prowadzonego w ramach Działalności przedsiębiorstwa), złożoną przez spółkę kapitałową, czynnego podatnika VAT („Nabywca”). W przypadku dojścia oferowanej transakcji do skutku, Wnioskodawca zakończy prowadzenie Działalności, a nabywca prowadził będzie odmienną działalność na nabytej Nieruchomości.

Należy wskazać, że Nabywca nie jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą.

Wnioskodawca jest zainteresowany ustaleniem skutków podatkowych planowanej transakcji zbycia Nieruchomości w podatku od towarów i usług.

Historyczny opis wejścia w posiadanie Nieruchomości (Gruntu z Budynkiem i Dobudową) przez Wnioskodawcę.

Grunt (działka niezabudowana) został nabyty 7 września 1995 r. od osoby fizycznej na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego, wspólnie przez 3 osoby fizyczne do ich majątków prywatnych - tj. przez obojga rodziców Wnioskodawcy (wspólność majątkowa małżeńska) - w ułamkowej części 4/5 oraz przez Wnioskodawcę - w 1/5 - łącznie za kwotę 53.400 zł, przy czym każdy z nabywców zapłacił cenę proporcjonalną do posiadanego udziału. Transakcja nie była opodatkowana VAT.

Na wskazanym Gruncie ojciec Wnioskodawcy, w ramach prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej, rozpoczął budowę Budynku (Grunt nie został wniesiony do tej działalności gospodarczej).

Kolejno, dnia 11 września 2001 r. Wnioskodawca zawarł wraz z ojcem w formie pisemnej umowę spółki cywilnej (dalej: „Spółka Cywilna”), zgodnie z którą, jako wkłady do Spółki Cywilnej wniesiony miał zostać Grunt z posadowionym na nim Budynkiem w stanie surowym (wybudowanym uprzednio przez ojca Wnioskodawcy, w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej).

W ramach Spółki Cywilnej prowadzona była działalność polegająca na prowadzeniu warsztatu samochodowego (tzn. kontynuowana była działalność, jaką Wnioskodawca uprzednio prowadził w ramach własnej jednoosobowej działalności gospodarczej), a także rozpoczęta została działalność salonu sprzedaży pojazdów. Kontynuowana była również w ramach Spółki Cywilnej budowa Budynku oraz rozpoczęta została budowa Dobudowy (służące prowadzonej działalności polegającej na prowadzeniu warsztatu samochodowego i stacji kontroli pojazdów). Wspólnicy Spółki Cywilnej rozliczali się według 19% liniowego podatku dochodowego. Spółka cywilna była czynnym podatnikiem VAT. Od nakładów na Budynek oraz Dobudowę odliczany był przez Spółkę Cywilną VAT.

W krótkim czasie Wnioskodawca zorientował się, że z powodu braku zachowania odpowiedniej formy umowy Spółki Cywilnej, Nieruchomość nie została skutecznie wniesiona do Spółki Cywilnej (jako, że w związku z chęcią wniesienia wkładu w postaci Gruntu z posadowionym Budynkiem w stanie surowym (Nieruchomości) umowa ta powinna zostać zawarta w formie aktu notarialnego, a nie w formie pisemnej).

W okresie funkcjonowania Spółki Cywilnej rozpoczęto użytkowanie Budynku w prowadzonej działalności Spółki Cywilnej tj. uruchomiono w nim salon sprzedaży pojazdów oraz warsztat, a kolejno także z początkiem 2002 roku stację kontroli pojazdów na podstawie wydanego zezwolenia (w 2007 r. uzyskano dla Budynku budowlane pozwolenie na użytkowanie). W 2005 r. rozpoczęto również użytkowanie w prowadzonej działalności Spółki Cywilnej Dobudowy tj. uruchomiono w niej lakiernię samochodów oraz garaż (m.in. w związku z brakiem wybudowania, zgodnie z wydanym zezwoleniem na budowę łącznika pomiędzy Budynkiem, a Dobudową do dnia dzisiejszego nie otrzymano budowlanego pozwolenia na użytkowanie Dobudowy). Nakłady poczynione na wybudowanie Dobudowy przewyższały 30% wartości początkowej Budynku (rozumianej jako łączna wartość wydatków, poniesionych na budowę Budynku), a ostatnie z nakładów na Dobudowę (rokrocznie przekraczające wartość 3.500 zł) zostały poczynione w 2008 r. Po tej dacie, nie poczyniono na Budynek i Dobudowę żadnych nakładów, przekraczających w roku podatkowym kwoty 3.500 zł, a Budynek i Dobudowa były wykorzystywane w prowadzonej w ramach Spółki Cywilnej działalności gospodarczej.

Pomiędzy Spółką Cywilną oraz właścicielami Gruntu (tj. Wnioskodawcą oraz rodzicami Wnioskodawcy) nie poczyniono żadnych ustaleń w zakresie rozliczenia poniesionych przez Spółkę Cywilną nakładów na Gruncie.

29 października 2012 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy - jeden z dwóch wspólników (obok Wnioskodawcy) Spółki Cywilnej.

Pomimo zapisu w umowie Spółki Cywilnej, że w miejsce zmarłego wspólnika wchodzą jego spadkobiercy - nikt ze spadkobierców nie wyraził zgody/chęci na przystąpienie do Spółki Cywilnej, w związku z czym uznano, że w związku ze śmiercią jednego z dwóch wspólników Spółka Cywilna uległa rozwiązaniu.

Jeszcze przed śmiercią ojca Wnioskodawcy i rozwiązaniem Spółki Cywilnej, dokonano sprzedaży wszystkich środków trwałych oraz wyposażenia znajdujących się w majątku Spółki Cywilnej po ich wartości rynkowej, do prowadzanej przez Wnioskodawcę w dalszym ciągu jednoosobowej działalności gospodarczej pod nazwą „…” (Działalność).

Na dzień likwidacji Spółki Cywilnej, w jej majątku pozostały środki pieniężne, które zostały wykorzystane do spłaty kredytów zaciągniętych w ramach Spółki Cywilnej.

Spadek po ojcu Wnioskodawcy odziedziczyły w częściach równych w dniu otwarcia spadku (tj. 29 października 2012 r.) na podstawie ustawy 4 osoby: Wnioskodawca, matka Wnioskodawcy oraz dwoje rodzeństwa Wnioskodawcy (po 1/4).

W związku z tym, że jak zostało to wspomniane, Nieruchomość nie została skutecznie wniesiona do Spółki Cywilnej, przypadający na ojca Wnioskodawcy udział we współwłasności tej Nieruchomości, pozostający w jego majątku prywatnym, w wysokości 4/10 części (1/2 * 4/5 - wynikające z ustania w dniu śmierci ojca Wnioskodawcy wspólności majątkowej małżeńskiej z matką Wnioskodawcy) wszedł do masy spadkowej.

W wyniku spadkobrania po ojcu Wnioskodawcy przez 4 osoby w częściach równych po 1/4 - współwłaścicielami Nieruchomości stali się (dziedzicząc każdy z osobna po 1/10 części Nieruchomości): matka Wnioskodawcy w wysokości 5/10 części (4/10 wynikające z ustania w dniu śmierci ojca Wnioskodawcy wspólności majątkowej małżeńskiej z matką Wnioskodawcy oraz 1/10 pochodząca ze spadku), dwoje rodzeństwa Wnioskodawcy po 1/10 części pochodzące ze spadku (łącznie 2/10) oraz Wnioskodawca w 3/10 części (2/10 objęte we własność w wyniku pierwotnego nabycia oraz 1/10 pochodząca ze spadku).

Dnia 8 maja 2013 r. każdy ze spadkobierców złożył do urzędu skarbowego deklarację dla celów podatku od spadków i darowizn (SD-Z2), wykazując m.in. spadek w postaci udziału 1/10 części własności Nieruchomości, wskazując wartość tego udziału w wysokości 250.000,00 zł.

Dnia 18 września 2013 r. dokonano przed notariuszem w akcie notarialnym działu spadku wraz z nieodpłatnym zniesieniem współwłasności Nieruchomości, na podstawie którego m.in. matka Wnioskodawcy wraz z dwojgiem rodzeństwa Wnioskodawcy przenieśli na Wnioskodawcę własność całej Nieruchomości tj. udziały wynoszące łącznie 7/10 części (w tym 3/10 części w wyniku działu spadku oraz 4/10 części w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości, poprzez jej przyznanie Wnioskodawcy przez matkę Wnioskodawcy).

Należy dodać, że na cele działu spadku uznano i wskazano w powyższym akcie, że wartość rynkowa wchodzącego do masy spadkowej po ojcu Wnioskodawcy udziału we współwłasności Nieruchomości wynoszącego 4/10 części wynosi 1.000.000,00 zł - tym samym w wyniku działu spadku Wnioskodawca otrzymał udział 3/10 części o wartości rynkowej 750.000,00 zł. Także wartość przyznanej Wnioskodawcy przez matkę, w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości została wskazana w wysokości 1.000.000,00 zł.

Mając na uwadze powyżej przytoczone informacje należałoby uznać, że we własność całej Nieruchomości Wnioskodawca wszedł w następujący sposób:

udział wynoszący 2/10 części - na podstawie pierwotnego nabycia (umowa sprzedaży z 1996 r.);
udział wynoszący 1/10 części - na podstawie spadku po ojcu Wnioskodawcy dnia 29 października 2012 r.;
udział wynoszący 3/10 części - na podstawie działu spadku dnia 18 września 2013 r.
udział wynoszący 4/10 części - na podstawie nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy przez matkę Wnioskodawcy dnia 18 września 2013 r.;

Należy dodać, że żaden ze sposobów wejścia we własność Nieruchomości przez Wnioskodawcę nie podlegał opodatkowaniu VAT.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość (Budynek wraz z Dobudową) posadowiona jest na jednej działce ewidencyjnej nr (…).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zbycie Nieruchomości (bez zbycia przedsiębiorstwa, czyli prowadzonej na Nieruchomości Działalności przez Wnioskodawcę) korzysta ze zwolnienia z podatku VAT o którym mowa w art. 43. ust 10 Ustawy o VAT lub zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 10a Ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, odrębne zbycie Nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT o którym mowa w art. 43. ust 10 lub l0a Ustawy o VAT.

W przypadku zbywania nieruchomości (nie w ramach przedsiębiorstwa czy ZCP), zasadą, wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT jest fakultatywne zwolnienie z opodatkowania VAT dostawy budynków, budowli lub ich części.

Dodać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków, budowli i ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższe oznacza, że grunt jest opodatkowany stawką jak zbywany budynek, budowla lub ich części, które są na nim posadowione.

Zgodnie ze wskazanym art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Co oznacza, że zbycie budynku, budowli lub ich części po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia jest zwolnione z VAT.

Pierwszym zasiedleniem, zgodnie z definicją obowiązującą od dnia 1 września 2019 r., wskazaną w art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT jest „oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.”

Jak wynika z uzasadnienia do powyżej wskazanej ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (dalej: „Ustawa Zmieniająca”), zmiana definicji pierwszego zasiedlenia miała na celu dostosować jej do wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 w sprawie C-308/16 (Kozuba Premium Selection). Zgodnie z uzasadnieniem: „Dostosowując przepisy do ww. orzeczenia TSUE odstąpiono w art. 2 pkt 14 od warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie budynków, budowli lub ich części następuje w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Ponadto doprecyzowano, że pierwsze zasiedlenie poza oddaniem do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, obejmuje również rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne tych budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, które spełnia warunki określone w art. 2 pkt 14 lit. b ustawy.(...) Odstąpienie od powiązania pojęcia „pierwszego zasiedlenia” z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu będzie skutkować w niektórych wypadkach wcześniejszym pierwszym zasiedleniem budynku, budowli lub ich części (np. w przypadku, gdy ich oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi nie następowało w wykonaniu czynności opodatkowanych, albo gdy właściciel po ich wybudowaniu lub ulepszeniu wykorzystywał je na własne potrzeby.

Jak wynika z powyższego uzasadnienia, a także wydawanych wyroków sądów administracyjnych oraz wyroków TSUE, aby doszło do pierwszego zasiedlenia wystarczające jest, aby budynek, budowla lub ich część po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, zaczął być wykorzystywany przez podmiot, który je wybudował na własnym gruncie w prowadzonej przez niego działalności.

Stanowisko to zostało przedstawione m.in. w wyroku NSA z dnia 14 maja 2015 r. (sygn. I FSK 382/14), w którym sąd powołując się na wyrok TSUE z dnia 10 września 2014 r. w sprawie C- 2/13 Gemeentes-Hertogenbosch, wskazał, że nie ma na gruncie dyrektywy 2006/112/WE wątpliwości, że do pierwszego zasiedlenia dochodzi w sytuacji, gdy podmiot, który wybudował budynek na własnym gruncie, rozpoczął jego użytkowanie do celów własnej działalności. Stanowisko to przyjęte zostało także przywołanym w powyżej wskazanym uzasadnieniu do Ustawy Zmieniającej kolejnym wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 w sprawie C-308/16 (Kozuba Premium Selection).

Istotna w zakresie powyższego jest także definicja „oddania do użytkowania”, która kształtowana jest w doktrynie oraz wydawanych interpretacjach podatkowych i wyrokach. Zgodnie z wyrokiem WSA w Krakowie z dnia 25 listopada 2010 (sygn. I SA/Kr 1581/10), wystarczające jest dla uznania, że budynek, budowla lub ich część została oddana do użytkowania faktycznie rozpoczęcie korzystania z nich.

Również doktryna wypowiada się za taką właśnie definicją oddania do użytkowania: (...) na potrzeby definicji „pierwszego zasiedlenia” należy jednak przyjąć, iż „oddanie do użytkowania” jest sformułowaniem odnoszącym się do faktycznej czynności przekazania budynku, budowli lub ich części, a nie do zamknięcia procesu budowlanego, o którym mowa w powołanych powyżej przepisach PrBud. (Tak Michalik, VAT. Komentarz do art. 2, 2019 r., wyd. 15).

Zgodnie z powyższym, jeżeli od pierwszego zasiedlenia tj. od rozpoczęcia faktycznego użytkowania budynku we własnej działalności gospodarczej, po jego wybudowaniu lub znacznym ulepszeniu ( tj. takim, gdzie wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej) upłynął okres 2 lat, to zbycie takiej nieruchomości podlega fakultatywnemu zwolnieniu z VAT.

Stosując powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w którym zarówno Budynek jak i Dobudowa (stanowiąca nakłady na ulepszenie Budynku) łącznie zostały wybudowane i rozpoczęto ich faktyczne użytkowanie w ramach działalności Spółki Cywilnej w 2005 r., a ostatnie nakłady (przekraczające łącznie w trakcie roku kwotę 3.500 zł) na ulepszenie poczyniono w 2008 r., a ponadto po śmierci ojca Wnioskodawcy (tj. po 29 października 2012 r.) nie były dokonywane na Budynek wraz z Dobudową dodatkowe nakłady przez Wnioskodawcę -to zbycie Budynku z Dobudową (oraz Gruntem, jako że grunt opodatkowany jest tak jak posadowione na nim budynki) korzysta z fakultatywnego zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Ewentualnie, w sytuacji w której prawo do zwolnienia, o którym mowa powyżej zostałoby po stronie Wnioskodawcy podważone, to zdaniem Wnioskodawcy zbycie Nieruchomości korzystałoby ze zwolnienia o którym mowa w art. 43. ust. 10a w zw. z ust. 7a Ustawy o VAT.

Zgodnie ze wskazanymi przepisami, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;

Warunku, z lit. b) powyżej, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z powyższym przepisem, wskazane warunki muszą być spełnione łącznie - dotyczą one jednak podatnika, który planuje dostawę budynków (co oznacza, że nie dotyczy to wcześniejszych podatników).

Jak zostało to przedstawione w ramach opisu zdarzenia przyszłego, budowa Budynku została rozpoczęta przez ojca Wnioskodawcy w ramach jego własnej jednoosobowej działalności gospodarczej, z kolei zakończenie budowy Budynku jak i Dobudowy miały miejsce w okresie funkcjonowania Spółki Cywilnej.

To Spółka Cywilna (która jest odrębnym od jej wspólników podatnikiem VAT) i prawdopodobnie ojciec Wnioskodawcy w ramach własnej działalności gospodarczej (jednak tej informacji Wnioskodawca nie posiada) odliczali VAT od nakładów na budowę Budynku oraz Dobudowy.

Wnioskodawcy natomiast nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT w stosunku do tych obiektów (nabycie udziału 1/5 części Gruntu nie było opodatkowane VAT, nabycie Nieruchomości w drodze spadkobrania, działu spadku oraz nieodpłatnego zniesienia współwłasności również nie podlegało opodatkowaniu VAT), a ponadto Wnioskodawca (po śmierci ojca) w ramach własnej działalności gospodarczej nie ponosił na Budynek i Dobudowę nakładów na ich ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej Budynku i Dobudowy, od których przysługiwałoby mu prawo do odliczenia VAT.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy dostawa Nieruchomości (Gruntu z posadowionym na nim budynkiem (Budynek wraz z Dobudową) będą korzystały ze zwolnienia w VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT. Ewentualnie, w sytuacji w której prawo do zwolnienia, o którym mowa powyżej zostałoby po stronie Wnioskodawcy podważone, to zdaniem Wnioskodawcy zbycie Nieruchomości korzystałoby ze zwolnienia o którym mowa w art. 43. ust. 10a w zw. z ust. 7a Ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z obowiązującą od dnia 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1520) - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Jeżeli dostawa nie spełnia kryteriów do zwolnienia określonego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w następnej kolejności konieczne jest przeanalizowanie podstawy do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Na mocy tego przepisu zwolniona jest dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku VAT, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że działka niezabudowana nr (…) została nabyta dnia 7 września 1995 r. od osoby fizycznej na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego, wspólnie przez 3 osoby fizyczne do ich majątków prywatnych. Na wskazanym Gruncie ojciec Wnioskodawcy, w ramach prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej, rozpoczął budowę Budynku. Dnia 11 września 2001 r. Wnioskodawca zawarł wraz z ojcem w formie pisemnej umowę Spółki Cywilnej, zgodnie z którą, jako wkłady do Spółki Cywilnej wniesiony miał zostać Grunt z posadowionym na nim Budynkiem w stanie surowym (wybudowanym uprzednio przez ojca Wnioskodawcy, w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej). W ramach Spółki Cywilnej prowadzona była działalność polegająca na prowadzeniu warsztatu samochodowego (tzn. kontynuowana była działalność, jaką Wnioskodawca uprzednio prowadził w ramach własnej jednoosobowej działalności gospodarczej), a także rozpoczęta została działalność salonu sprzedaży pojazdów. Kontynuowana była również w ramach Spółki Cywilnej budowa Budynku oraz rozpoczęta została budowa Dobudowy (służące prowadzonej działalności polegającej na prowadzeniu warsztatu samochodowego i stacji kontroli pojazdów). Spółka cywilna była czynnym podatnikiem VAT. Od nakładów na Budynek oraz Dobudowę odliczany był przez Spółkę Cywilną VAT. W krótkim czasie Wnioskodawca zorientował się, że z powodu braku zachowania odpowiedniej formy umowy Spółki Cywilnej, Nieruchomość nie została skutecznie wniesiona do Spółki Cywilnej (jako, że w związku z chęcią wniesienia wkładu w postaci Gruntu z posadowionym Budynkiem w stanie surowym (Nieruchomości) umowa ta powinna zostać zawarta w formie aktu notarialnego, a nie w formie pisemnej).

W okresie funkcjonowania Spółki Cywilnej rozpoczęto użytkowanie Budynku w prowadzonej działalności Spółki Cywilnej tj. uruchomiono w nim salon sprzedaży pojazdów oraz warsztat, a kolejno także z początkiem 2002 roku stację kontroli pojazdów na podstawie wydanego zezwolenia (w 2007 r. uzyskano dla Budynku budowlane pozwolenie na użytkowanie). W 2005 r. rozpoczęto również użytkowanie w prowadzonej działalności Spółki Cywilnej Dobudowy tj. uruchomiono w niej lakiernię samochodów oraz garaż (m.in. w związku z brakiem wybudowania, zgodnie z wydanym zezwoleniem na budowę łącznika pomiędzy Budynkiem, a Dobudową do dnia dzisiejszego nie otrzymano budowlanego pozwolenia na użytkowanie Dobudowy). Nakłady poczynione na wybudowanie Dobudowy przewyższały 30% wartości początkowej Budynku (rozumianej jako łączna wartość wydatków, poniesionych na budowę Budynku), a ostatnie z nakładów na Dobudowę zostały poczynione w 2008 r. Po tej dacie, nie poczyniono na Budynek i Dobudowę żadnych nakładów, przekraczających w roku podatkowym kwoty 3.500 zł, a Budynek i Dobudowa były wykorzystywane w prowadzonej w ramach Spółki Cywilnej działalności gospodarczej.

Dnia 29 października 2012 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy - jeden z dwóch wspólników (obok Wnioskodawcy) Spółki Cywilnej. Pomimo zapisu w umowie Spółki Cywilnej, że w miejsce zmarłego wspólnika wchodzą jego spadkobiercy - nikt ze spadkobierców nie wyraził zgody/chęci na przystąpienie do Spółki Cywilnej, w związku z czym uznano, że w związku ze śmiercią jednego z dwóch wspólników Spółka Cywilna uległa rozwiązaniu. Dnia 18 września 2013 r. dokonano przed notariuszem w akcie notarialnym działu spadku wraz z nieodpłatnym zniesieniem współwłasności Nieruchomości, na podstawie którego m.in. matka Wnioskodawcy wraz z dwojgiem rodzeństwa Wnioskodawcy przenieśli na Wnioskodawcę własność całej Nieruchomości.

We własność całej Nieruchomości Wnioskodawca wszedł w następujący sposób:

udział wynoszący 2/10 części - na podstawie pierwotnego nabycia (umowa sprzedaży z 1995 r.);
udział wynoszący 1/10 części - na podstawie spadku po ojcu Wnioskodawcy dnia 29 października 2012 r.;
udział wynoszący 3/10 części - na podstawie działu spadku dnia 18 września 2013 r.
udział wynoszący 4/10 części - na podstawie nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy przez matkę Wnioskodawcy dnia 18 września 2013 r.;

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, żaden ze sposobów wejścia we własność Nieruchomości przez Wnioskodawcę nie podlegał opodatkowaniu VAT.

W tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy zbycie Nieruchomości zabudowanej Budynkiem i Dobudową korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy, lub zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 10a ustawy.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania, czy też opodatkowanie właściwą stawką podatku VAT należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem Budynku i Dobudowy posadowionych na nieruchomości (działce nr …) nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do Budynku i Dobudowy znajdujących się na działce nr (…) doszło do ich pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży minie okres dłuższy niż dwa lata. Wnioskodawca wskazał, że Budynek był użytkowany od 2001 r., znajdował się w nim salon sprzedaży pojazdów oraz warsztat, a z początkiem roku 2002 także stacja kontroli pojazdów. W 2005 r. rozpoczęto użytkowanie w prowadzonej działalności gospodarczej również Dobudowy, uruchomiono w niej lakiernię samochodów oraz garaż. Nakłady poczynione na wybudowanie Dobudowy przewyższały 30% wartości początkowej Budynku, ostatnie z nakładów na Dobudowę zostały poczynione w 2008 r. Po tej dacie, nie poczyniono na Budynek i Dobudowę żadnych nakładów, a Budynek i Dobudowa były wykorzystywane w prowadzonej w ramach Spółki Cywilnej działalności gospodarczej. Zatem w tych okolicznościach planowana dostawa Budynku i Dobudowy odbywać się będzie po pierwszym zasiedleniu i w okresie dłuższym niż dwa lata od momentu pierwszego zasiedlenia.

Tym samym dostawa Budynku i Dobudowy posadowionych na działce nr (…) będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponieważ, zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, to sprzedaż gruntu, na którym znajdują się przedmiotowe: Budynek i Dobudowa, również będzie korzystała ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z uwagi na to, że sprzedaż Budynku i Dobudowy będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to analiza zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadna.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin