Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.210.2019.1.MAZ
z 13 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 września 2019 r. (data wpływu – 17 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie sposobu dokonywania zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym wyrobów akcyzowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku akcyzowego, w sposobu dokonywania zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym wyrobów akcyzowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także jako: „Spółka”) jest częścią globalnego koncernu działającego w sektorze … . Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa produktów wykorzystywanych do prac badawczo-rozwojowych. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego. Wnioskodawca nie prowadzi składu podatkowego, ani też nie posiada statusu zarejestrowanego odbiorcy. Wnioskodawca posiada ustanowione zabezpieczenie generalne.

Spółka nabywa wewnątrzwspólnotowo niewielkie ilości następujących wyrobów akcyzowych:

• etanolu o kodzie CN 2207 20 00,
• nafty o kodzie CN 2710 19 25,
• olei smarowych o kodzie CN 2710 19 85 i CN 2710 19 99,
• wyrobów energetycznych nie wymienionych w art. 89 ust. 1 pkt 1-12 ustawy akcyzowej, o kodach CN: 2707, 2901, 2710, 2711, 2902,

(dalej jako: „Wyroby”), a następnie prowadzi ich sprzedaż na terenie Polski.

Nabycie wewnątrzwspólnotowe Wyrobów odbywa się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, na potrzeby wykonywanej na terytorium kraju działalności gospodarczej. Wszystkie nabywane przez Wnioskodawcę Wyroby są przeznaczone do celów innych niż opałowe i napędowe.

Klientami Wnioskodawcy są przedsiębiorstwa, placówki naukowo-badawcze, laboratoria, Sanepid, WIOŚ, szpitale, etc., tj. zarówno pośrednicy handlowi, jak i odbiorcy końcowi, którzy nabyte Wyroby wykorzystują, co do zasady, do prac badawczo-rozwojowych.

Spółka nie posiada w Polsce magazynu, a jedynie biuro handlowe w … . Towar dla klientów jest pakowany w magazynach na terenie Unii Europejskiej i jest odbierany przez kuriera. Przesyłki po przywiezieniu do Polski dostarczane są przez kuriera bezpośrednio do klientów Wnioskodawcy na terenie całego kraju. Zdarza się, że towar jest przywożony przy pomocy kilkunastu przesyłek, o różnej zawartości, do kilkunastu klientów w różnej lokalizacji.

Wnioskodawca nie posiada informacji odnośnie ilości posiadanych Wyrobów w magazynie na terenie Unii Europejskiej, a co się z tym wiąże, nie posiada wiedzy, czy ilość Wyrobów, które są dostępne w magazynie będzie wystarczająca na pokrycie w całości złożonych zamówień przez klientów. Co więcej, z uwagi na powyższe, Wnioskodawca nie posiada wiedzy, kiedy i w jakiej ilości ostatecznie zamówiony towar trafi do klienta, co jest bezpośrednio uzależnione od dostępności Wyrobów w magazynie.

Wnioskodawca jest właścicielem Wyrobów od momentu zakupu za granicą do czasu dostarczenia ich do klienta.

Spółka zgodnie z art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej [ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2019 r., poz. 864, ze zm.)], przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych na terytorium kraju dokonuje raz w miesiącu zbiorczego zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym wyrobów akcyzowych, w którym przekazuje szacunkowo wymagane dane na przestrzeni miesiąca, w zakresie wszystkich nabytych wewnątrzwspólnotowo w tym okresie Wyrobów (dalej jako: „Zgłoszenie”). Wnioskodawca w Zgłoszeniu jako przewidywaną datę dostawy wskazuje okres miesiąca, czyli np. dla Zgłoszenia dokonanego w kwietniu, wskazuje okres od 1 do 31 maja. Kwota zabezpieczenia akcyzowego dla mogącego powstać zobowiązania podatkowego i opłaty paliwowej wskazywana przez Wnioskodawcę na Zgłoszeniu obejmuje wszystkie nabywane wewnątrzwspólnotowo na przestrzeni miesiąca Wyroby. Spółka wskazuje w Zgłoszeniu dane odnośnie Wyrobów zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą.

Po otrzymaniu informacji odnośnie rzeczywistej ilości nabytych wewnątrzwspólnotowo Wyrobów w danym miesiącu, Wnioskodawca składa korektę Zgłoszenia, aby Zgłoszenie było zgodne ze stanem faktycznym. Korekta Zgłoszenia składana jest wraz z wnioskiem dotyczącym tej korekty, w którym jako przyczynę korekty Spółka wskazuje, że różnica [między wielkością] wykazaną w Zgłoszeniu a korektą tego Zgłoszenia wynika z tego, że Wnioskodawca dokonał prognozy ilości przywożonych Wyrobów na podstawie danych historycznych.

Wraz ze złożeniem Zgłoszenia, właściwy dla Wnioskodawcy dla celów podatku akcyzowego naczelnik urzędu skarbowego dokonuje odnotowania na karcie do saldowania zabezpieczenia akcyzowego w wysokości wskazanej w Zgłoszeniu.

Po dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia Wyrobów Spółka składa do właściwego urzędu skarbowego korektę Zgłoszenia, deklarację uproszczoną według ustalonego wzoru oraz oblicza akcyzę i dokonuje jej zapłaty w terminie 10 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. Wnioskodawca uiszcza również opłatę paliwową oraz zgłasza wniosek o zwolnienie zabezpieczenia na karcie do saldowania zabezpieczenia generalnego. Wnioskodawca oblicza kwotę należnego podatku akcyzowego oraz opłaty paliwowej już od ilości Wyrobów, które faktycznie zostały nabyte wewnątrzwspólnotowo. W chwili składania deklaracji podatkowej, Wnioskodawca posiada już bowiem informacje o dokładnych ilościach nabytych wewnątrzwspólnotowo Wyrobów, dla których powstał obowiązek podatkowy.

Wnioskodawca ustalał wyżej opisany sposób składania Zgłoszeń z właściwym dla siebie urzędem skarbowym. Powyższy sposób składania Zgłoszeń Wnioskodawca stosuje od lutego 2018 r. Przez ten okres czasu, właściwy dla Wnioskodawcy urząd skarbowy akceptował ww. sposób składania Zgłoszeń oraz nie miał do niego zastrzeżeń. Spółce znana jest ponadto praktyka składania zbiorczych Zgłoszeń raz w miesiącu, uznawana w innych urzędach skarbowych. Niemniej Spółka chciałaby uzyskać pewność, że sposób w który dokonuje Zgłoszeń nie narusza przepisów ustawy akcyzowej i w związku z czym może dalej go stosować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z obowiązującym brzmieniem art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, Wnioskodawca prawidłowo dokonuje Zgłoszenia w ten sposób, że przed wprowadzeniem Wyrobów na terytorium kraju dokonuje raz w miesiącu zbiorczego Zgłoszenia, w którym przekazuje wymagane dane szacunkowe na przestrzeni miesiąca, a następnie po otrzymaniu informacji odnośnie rzeczywistej ilości nabytych wewnątrzwspólnotowo Wyrobów w danym miesiącu Wnioskodawca, składa korektę Zgłoszenia, aby Zgłoszenie było zgodne ze stanem faktycznym?
2. Czy w przypadku uznania, że sposób dokonywania przez Wnioskodawcę Zgłoszeń narusza przepisy ustawy akcyzowej, wobec Wnioskodawcy powstawać będą konsekwencje karno-skarbowe i jeśli tak, to jakie oraz w jaki sposób Wnioskodawca winien dokonywać Zgłoszeń, tak, aby były one zgodne z przepisami ustawy akcyzowej i jego możliwościami technicznymi?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zgodnie z obowiązującym brzmieniem art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, Wnioskodawca prawidłowo dokonuje Zgłoszenia w ten sposób że, przed wprowadzeniem Wyrobów na terytorium kraju dokonuje raz w miesiącu zbiorczego Zgłoszenia, w którym przekazuje wymagane dane szacunkowe na przestrzeni miesiąca a następnie po otrzymaniu informacji odnośnie rzeczywistej ilości nabytych wewnątrzwspólnotowo Wyrobów w danym miesiącu Wnioskodawca składa korektę Zgłoszenia, aby Zgłoszenie było zgodne ze stanem faktycznym.
2. Nawet w przypadku uznania, że sposób dokonywania przez Wnioskodawcę Zgłoszeń narusza przepisy ustawy akcyzowej, Wnioskodawca nie widzi innego możliwego sposobu na dokonywanie Zgłoszeń tak aby były one zgodne z przepisami ustawy akcyzowej i technicznymi możliwościami Wnioskodawcy. W związku z tym wobec Wnioskodawcy nie będą powstawać żadne konsekwencje karno-skarbowe.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, w przypadku gdy podatnik nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby akcyzowe wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, na potrzeby wykonywanej na terytorium kraju działalności gospodarczej, jest obowiązany przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych na terytorium kraju dokonać zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Powyższe, na podstawie art. 78 ust. 3 ustawy akcyzowej, znajduje również zastosowanie do wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej, objętych na terytorium kraju stawką akcyzy inną niż zerowa.

Zdaniem Wnioskodawcy, z literalnego brzemienia ww. przepisów wynika, że zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym winno być złożone przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych na terytorium kraju. Przyjmując zatem językową wykładnię omawianego przepisu uznać należy, że nie wskazuje on wprost na inne warunki związane z dokonywaniem zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym. W szczególności ustawa akcyzowa nie precyzuje wprost za jaki okres lub w jakim terminie powinno być dokonane zgłoszenie, istotne jest tylko by zgłoszenie miało miejsce przed rzeczywistym nabyciem wyrobów akcyzowych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 listopada 2018 r., sygn. akt III SA/G1 887/18, w którym wskazano, że obowiązek zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym i złożenia zabezpieczenia akcyzowego należy dokonać przed przekroczeniem granicy Polski przez wyroby.

Wskazać należy, że Wnioskodawca raz w miesiącu dokonuje Zgłoszenia dla wszystkich nabyć wewnątrzwspólnotowych, które mają się odbyć w tym miesiącu (na podstawie szacunkowych, historycznych danych). Zgłoszenie dokonywane jest zatem przed wprowadzeniem tych Wyrobów na terytorium kraju, a więc zgodnie z przepisami ustawy akcyzowej.

Dodatkowo wskazać należy, że formularz, na którym dokonuje się zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, w swojej treści nie określa, że dotyczy on tylko pojedynczego zgłoszenia i tym samym nie można za jego pomocą składać zgłoszeń zbiorczych (np. dotyczących nabyć wewnątrzwspólnotowych w ramach jednego miesiąca, tak jak czyni to Wnioskodawca).

Za tym, że regulacje akcyzowe nie stoją na przeszkodzie zbiorczego zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym przemawia również to, że wzór karty do saldowania zabezpieczenia akcyzowego nie określa, że dotyczy ona tylko jednego zgłoszenia. Karta do saldowania zabezpieczenia generalnego może bowiem dotyczyć określonego okresu czasu.

Na podkreślenie zasługuje także to, że podstawową funkcją podatku akcyzowego jest funkcja fiskalna. Ustawodawca zatem określając w art. 78 ust. 1 ustawy akcyzowej niezbędne warunki związane z nabyciem wewnątrzwspólnotowym (takie jak: konieczność złożenia zabezpieczenia akcyzowego oraz złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty podatku akcyzowego w terminie 10 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego), wprowadził wymogi uniemożliwiające uchylenie się od zapłaty podatku, co wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 kwietnia 2018 r., sygn. akt I GSK 747/16. Samo zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym spełnia natomiast funkcję informacyjną i nie ma wpływu na zapłatę podatku. Składając bowiem Zgłoszenie, Wnioskodawca powiadamia właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że zostanie dokonany przywóz wyrobów akcyzowych na terytorium kraju. Organy podatkowe mają dzięki niemu wiedzę, że w niedalekiej przyszłości wystąpi sytuacja, mogąca potencjalnie powodować powstanie obowiązku zapłaty podatku akcyzowego. Z samego jednak faktu zgłoszenia zamiaru nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych nie wynika jeszcze konieczność zapłaty podatku akcyzowego. Obowiązek taki pojawia się dopiero po sprowadzeniu tych wyrobów na terytorium kraju, a dopełnieniem tego obowiązku jest właśnie złożenie deklaracji podatkowej. Zbiorcze zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym wyrobów akcyzowych nie ma zatem żadnego wypływu na zapłatę podatku czy złożenie deklaracji podatkowej.

Fakt składania przez Wnioskodawcę Zgłoszeń za okresy miesięczne w żaden sposób nie wskazuje, że Wnioskodawca dąży do uniknięcia opodatkowania Wyrobów podatkiem akcyzowym. Wprost przeciwnie, zbiorcze Zgłoszenie dokonywane raz w miesiącu pozwala na uniknięcie sytuacji, że nie zostanie dokonane takie Zgłoszenie dla jakiejś jednostkowej niewielkiej ilości Wyrobów nabywanych wewnątrzwspólnotowo w trakcie miesiąca. Spółka, w ramach zbiorczego Zgłoszenia dokonywanego raz w miesiącu za miesięczny okres czasu, ujmuje wszelkie nabycia wewnątrzwspólnotowe Wyrobów jakie według wstępnych planów i najlepszej wiedzy Wnioskodawcy zostaną dokonane w danym okresie czasu. Zgłoszenia takie dokonywane są na podstawie szacunkowych danych, które to niejednokrotnie mogą przewyższać ilości, które w ostatecznym rozrachunku faktycznie zostały nabyte wewnątrzwspólnotowo. Wnioskodawca zawsze bowiem stara się wskazywać z pewną nadwyżką ilość planowanych do nabycia Wyrobów.

W takich sytuacjach tworzy to dodatkowe zabezpieczenie przed nie dokonaniem Zgłoszenia dla pewnej ilości nabywanych wewnątrzwspólnotowo Wyrobów. Co więcej, Wnioskodawca po tym jak wyroby zostaną wprowadzone na terytorium kraju składa deklarację akcyzowy uproszczoną oraz uiszcza z tego tytułu podatek akcyzowy i wypełnia pozostałe obowiązki wskazane w obowiązujących przepisach. Kwotę podatku akcyzowego i opłaty paliwowej oblicza i opłaca na podstawie faktycznych ilości nabytych wewnątrzwspólnotowo Wyrobów. Wnioskodawca postępuje zatem zgodnie z przepisami ustawy akcyzowej oraz dopełnia wszelkie nałożone na niego obowiązki związane z nabywaniem wewnątrzwspólnotowym Wyrobów.

Wnioskodawca ponadto posiada ustanowione zabezpieczenie generalne. W związku z tym jeszcze przed zapłatą podatku akcyzowego przez Wnioskodawcę organ może zabezpieczyć kwotę mogącego powstać lub powstałego już zobowiązania podatkowego właśnie z tego zabezpieczenia akcyzowego. Stanowi to kolejny argument przemawiający za tym, że składanie zbiorczych Zgłoszeń nie ma na celu uniknięcia obowiązku zapłaty podatku akcyzowego, a wynika jedynie z tego, że Wnioskodawca nie ma możliwości dokonywania ich w inny sposób.

Odnosząc się do obowiązków podatników związanych z ich opodatkowaniem należy przypomnieć, że zgodnie z art. 217 Konstytucji RP, nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 marca 2015 r., sygn. akt I GSK1987/13: „(...) Przepis art. 217 obok art. 84 Konstytucji jest jednym z dwóch najważniejszych przepisów w zakresie regulacji danin publicznoprawnych, stanowi podstawę funkcjonowania krajowego systemu podatkowego. Wynika z niego, że obligatoryjne elementy konstrukcji prawnej podatku normuje każdorazowo ustawa podatkowa (...). Unormowanie z art. 217 Konstytucji należy postrzegać w ten sposób, że powstanie obowiązku podatkowego, w sytuacji zaistnienia określonego zdarzenia faktycznego, musi wynikać z konkretnego pozytywnego przepisu ustawy podatkowej. Tylko istnienie takiej normy kreuje obowiązek podatkowy. Nie można natomiast domniemywać powstania takiego obowiązku, jeżeli w ustawie podatkowej nie został on skonkretyzowany i odwrotnie - nie można domniemywać nieistnienia obowiązku, jeżeli w odniesieniu do określonego zdarzenia faktycznego, został on w ustawie wyraźnie przewidziany”.

Z treści przytoczonego art. 217 Konstytucji RP wywodzi się obowiązującą w prawie podatkowym zasadę zakazu rozszerzającej wykładni prawa podatkowego, co stwierdził NSA w wyroku z dnia 6 czerwca 2018 r., sygn. akt II FSK 1525/16. NSA w ww. orzeczeniu stwierdził dodatkowo, że powoływanie się na domniemywane cele ustawy, czy też wolę ustawodawcy, jest niewystarczające dla stwierdzenia ukonstytuowania się obowiązku podatkowego oraz określenia jego zakresu. Wskazany wyrok dotyczy co prawda opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, jednakże mając na uwadze, że w zakresie prawa podatkowego obowiązują takie same dyrektywy wykładni oraz zasady konstytucyjne, to tezy tego wyroku stosować można również w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym.

W świetle powyższego, nałożenie na podatników obowiązku dokonywania pojedynczych zgłoszeń o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym dla każdej niewielkiej ilości nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobów akcyzowych, zamiast jednego zbiorczego zgłoszenia dokonanego przed nabyciem wewnątrzwspólnotowym wyrobów w danym okresie stanowiłoby rozszerzającą interpretację prawa podatkowego. Powołując się bowiem w tej mierze na dyrektywy wykładni językowej, literalne brzmienie art. 78 ust. 1 ustawy akcyzowej, nie stwarza podstaw uzasadniających w dostatecznym stopniu, że niezbędne i wręcz wymagane prawem jest dokonywanie jednostkowych zgłoszeń o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym i tym samym zakazane dokonywanie zgłoszeń zbiorczych. Innymi słowy, wymóg składania każdorazowo pojedynczego zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym (zamiast zgłoszenia zbiorczego) nie został wprost określony w żadnym z przepisów ustawy akcyzowej oraz aktów wykonawczych do tej ustawy. Organy podatkowe nie mogą zatem na podatników nakładać dodatkowych obowiązków, które nie zostały określone wprost przepisami prawa. Wymóg pojedynczych zgłoszeń o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym stanowiłby nadmierny formalizm. Interpretacja przepisów podatkowych nie może być ponadto bardziej restrykcyjna niż wynika to wprost z ich literalnego brzmienia.

Dodatkowo, zgodnie z zasadą legalizmu wyrażoną w art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej jako: „Ordynacja podatkowa”), organy podatkowe powinny działać na podstawie przepisów prawa. Nie mogą więc wymagać spełniania przez Wnioskodawcę obowiązków, które w tych przepisach prawa nie zostały wskazane. Nakładanie zatem na Wnioskodawcę wymogu składania pojedynczych Zgłoszeń o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, podczas gdy nie wymaga tego przepis prawa, narusza zasadę praworządności, zwłaszcza, że Wnioskodawca nie ma takiej możliwości ze względu na aktualną organizację obrotu gospodarczego, jak również mając na uwadze fakt, iż dopełnia nałożone na niego wymogi składając zbiorcze Zgłoszenie.

Podkreślić w tym miejscu należy, że Spółka dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego niewielkich ilości Wyrobów. W związku z tym składanie pojedynczych Zgłoszeń tych niewielkich ilości Wyrobów stanowić będzie niewspółmierne obciążenie administracyjne w stosunku do ilości oraz do wielkości zobowiązania podatkowego, które generuje nabycie wewnątrzwspólnotowe tych Wyrobów. Zgodnie bowiem z ideą racjonalnego ustawodawstwa, nie można nakładać nadmiernych obciążeń administracyjnych, nieproporcjonalnych do kwoty mogącego powstać zobowiązania podatkowego. Nadmierny formalizm utrudnia bowiem prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorców, a czasem nawet im to funkcjonowanie uniemożliwia. Dodatkowo w sytuacji Wnioskodawcy, ze względu na jego biznesowy model działania, niemożliwe jest dokonywanie pojedynczych Zgłoszeń. Trudno jest zatem wymagać od niego, aby spełniał obowiązki wbrew faktycznej możliwości ich realizacji, ponadto w sytuacji ,w której te obowiązki wcale nie wynikają z przepisów prawa.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, dokonywanie Zgłoszeń w przedstawiony sposób uwarunkowane jest modelem biznesowym Wnioskodawcy, który znacznie utrudnia dokonywanie ich z inną częstotliwością. Jest zatem nadmiernie uciążliwe, a nawet niemożliwe, dokonywanie przez Spółkę Zgłoszeń dla każdego jednostkowego nabycia wewnątrzwspólnotowego. Wnioskodawca w momencie składania Zgłoszenia nie posiada bowiem wiedzy, kiedy i w jakiej ilości, i do którego klienta ostatecznie trafi zamówiony towar. Intencją Wnioskodawcy nie jest więc unikanie obowiązków nałożonych na niego przez ustawę akcyzową ani utrudnianie organom podatkowym ich funkcjonowania. Zamiarem Wnioskodawcy jest działanie godzące przepisy prawa z jego sytuacją biznesową. Spółka dopełnia ciążących na niej obowiązków akcyzowych z najwyższą starannością, bez uchybiania przepisom ustawy akcyzowej. W przypadku powstawania rozbieżności między Zgłoszeniem a rzeczywistą ilością nabytych wewnątrzwspólnotowo Wyrobów, Wnioskodawca składa korektę Zgłoszenia, aby Zgłoszenie było zgodne ze stanem faktycznym. Wnioskodawca czyni korekty zatem zgodnie z jego najlepszą wiedzą i w taki sposób, aby Zgłoszenie z najwyższą starannością odzwierciedlało ilość nabytych wewnątrzwspólnotowo Wyrobów. Zdaniem Wnioskodawcy praktykowany przez niego sposób dokonywania Zgłoszeń nie stoi w sprzeczności z przepisami ustawy akcyzowej, która to nie zabrania dokonywania Zgłoszeń w taki właśnie sposób.

Dodatkowo opisany sposób składania Zgłoszeń Wnioskodawca uzgodnił z właściwym urzędem skarbowym. W myśl zawartej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zasady zaufania do organów podatkowych, organy te nie mogą zmieniać zdania z powodów niezakomunikowanych Wnioskodawcy oraz bez wyczerpującego wyjaśnienia. Częste zmiany interpretacji przepisów, niewynikające z ich legislacyjnej zmiany, uderzają bowiem w już ukształtowaną linię interpretacyjną, która daje Wnioskodawcy stabilność gospodarczą, która to właśnie w dużej mierze jest uzależniona od niezmienności interpretacji prawa.

Jak zostało już wcześniej wskazane, pojedyncze składanie Zgłoszeń nie jest w przypadku Spółki możliwe z uwagi na to, że w momencie składania Zgłoszenia nie posiada wiedzy, kiedy i w jakiej ilości, i do którego klienta ostatecznie trafi zamówiony towar. Nałożenie zatem na Wnioskodawcę takiego obowiązku stanowi ograniczenie administracyjne oraz ekonomiczne oraz nadmierny fiskalizm.

Państwo powinno wprowadzać ułatwienia dla przedsiębiorców oraz ograniczać nadmierne i uciążliwe obowiązki administracyjne. Jak wskazuje się w wielu uzasadnieniach do wprowadzanych nowelizacji przepisów, służyć mają one uproszczeniu systemu podatkowego oraz niwelowaniu uciążliwej biurokracji. Wskazać tutaj choćby trzeba uzasadnienia do wprowadzanych nowelizacji w podatku akcyzowym oraz podatku od towarów i usług, ustawę z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, czy też ustawę z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym. W związku z powyższym ustawodawca wyraźnie zwraca się w kierunku interpretacji przepisów w zgodzie z interesami podatników i taka wykładnia powinna mieć priorytet.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 2.

Z uwagi na model biznesowy Spółki, częstotliwość nabyć wewnątrzwspólnotowych Wyrobów oraz ich niewielkie ilości, nie jest możliwe, aby Spółka dokonywała Zgłoszeń w inny sposób niż zbiorcze Zgłoszenia raz w miesiącu. Zdaniem Wnioskodawcy realizowany przez niego sposób składania Zgłoszeń jest jedynym możliwym sposobem łączącym możliwości techniczne Wnioskodawcy oraz zgodność z przepisami prawa. Nie jest bowiem możliwe, aby Spółka dokonywała pojedynczych Zgłoszeń dla każdego jednostkowego nabycia wewnątrzwspólnotowego. Wnioskodawca bowiem w momencie składania Zgłoszenia nie posiada wiedzy, kiedy i w jakiej ilości, i do którego klienta ostatecznie trafi zamówiony towar. Jeżeli jednak organ widzi możliwość dokonywania zgłoszeń w inny sposób, Wnioskodawca prosi o jego wskazanie.

Z uwagi na to, że w ocenie Wnioskodawcy, dokonywane przez niego zbiorcze Zgłoszenia nie stoją w sprzeczności z przepisami ustawy akcyzowej, nie będą wobec niego powstawać żadne konsekwencje karno-skarbowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2019 r., poz. 864, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”) – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 17 załącznika nr 1 do ustawy, pod kodem CN 2207 został wymieniony alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej; alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone.

W poz. 24 załącznika nr 1 do ustawy, pod kodem CN 2707 zostały wymienione oleje i pozostałe produkty destylacji wysokotemperaturowej smoły węglowej; podobne produkty, w których masa składników aromatycznych jest większa niż składników niearomatycznych.

W poz. 27 załącznika nr 1 do ustawy, pod kodem CN 2710 zostały wymienione oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe.

W poz. 28 załącznika nr 1 do ustawy, pod kodem CN 2711 został wymieniony gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

W poz. 34 załącznika nr 1 do ustawy, pod kodem CN 2901 zostały wymienione węglowodory alifatyczne.

W poz. 35 załącznika nr 1 do ustawy, pod kodem CN 2902 zostały wymienione węglowodory cykliczne.

Natomiast w załączniku nr 2 do ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w dyrektywie rady 92/12/EWG, w poz. 17 pod kodem CN 2207 został wymieniony alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej; alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone.

W poz. 19 załącznika nr 2 do ustawy, pod kodem ex CN 2707 zostały wymienione oleje i pozostałe produkty destylacji wysokotemperaturowej smoły węglowej; podobne produkty, w których masa składników aromatycznych jest większa niż składników niearomatycznych, wyłącznie:

1. benzol (benzen) – kod CN 2707 10,
2. toluol (toluen) – kod CN 2707 20,
3. ksylol (ksyleny) – kod CN 2707 30,
4. pozostałe mieszaniny węglowodorów aromatycznych, z których 65% lub więcej objętościowo (włącznie ze stratami) destyluje w 250°C zgodnie z metodą ASTM D 86 – kod CN 2707 50.
   
   

W poz. 20 załącznika nr 2 do ustawy, pod kodem CN od ex 2710 12 do ex 2710 19 68 i od ex 2710 20 11 do ex 2710 20 90 zostały wymienione oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów.

W poz. 21 załącznika nr 2 do ustawy, pod kodem CN ex 2711 został wymieniony gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe z wyłączeniem objętych pozycjami 2711 11 00, 2711 21 00 oraz 2711 29 00.

W poz. 22 załącznika nr 2 do ustawy, pod kodem CN 2901 10 00 zostały wymienione węglowodory alifatyczne nasycone .

W poz. 23 załącznika nr 2 do ustawy, pod kodem CN ex 2902 zostały wymienione węglowodory cykliczne, wyłącznie:

1. benzen – kod CN 2902 20 00,
2. toluen – kod CN 2902 30 00,
3. o-ksylen – kod CN 2902 41 00,
4. m-ksylen – kod CN 2902 42 00,
5. p-ksylen – kod CN 2902 43 00,
6. mieszaniny izomerów ksylenu – kod CN 2902 44 00.
   
   

Zgodnie z art. 77 ust. 1 ustawy, dostawa wewnątrzwspólnotowa lub nabycie wewnątrzwspólnotowe, na potrzeby działalności gospodarczej wykonywanej na terytorium kraju, wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, są dokonywane na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego.

Stosownie do art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku gdy podatnik nabywa wewnątrzwspólno-towo wyroby akcyzowe wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, na potrzeby wykonywanej na terytorium kraju działalności gospodarczej, jest obowiązany przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych na terytorium kraju dokonać zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Przepisy ust. 1 pkt 1, 3 i 3a stosuje się odpowiednio do przypadków nabycia wewnątrz-wspólnotowego wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, które są objęte na terytorium kraju stawką akcyzy inną niż stawka zerowa – art. 78 ust. 3 ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór deklaracji uproszczonej, o której mowa w ust. 1 pkt 3, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego złożenia tej deklaracji, informacją o terminie i miejscu jej złożenia, pouczeniem podatnika, że deklaracja ta stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego obliczenia wysokości akcyzy – art. 78 ust. 10 ustawy.

Na podstawie art. 78 ust. 10 ustawy wydane zostało rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 7 lutego 2017 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym (Dz.U. poz. 257; dalej jako: „rozporządzenie”.

Stosownie do art. 78a, w przypadkach, o których mowa w art. 78 ust. 1 i 3, podatnik nie może dokonywać nabycia wewnątrzwspólnotowego odpowiednio paliw opałowych określonych w art. 89 ust. 1 pkt 9, 10 i pkt 15 lit. a lub wyrobów akcyzowych wymienionych w art. 103 ust. 5aa ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, na rzecz innego podmiotu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje, na potrzeby wykonywanej na terytorium kraju działalności gospodarczej, wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Przedmiotem nabycia są: etanol o kodzie CN 2207 20 00, nafta o kodzie CN 2710 19 25, oleje smarowe o kodzie CN 2710 19 85 i CN 2710 19 99, wyroby energetyczne nie wymienione w art. 89 ust. 1 pkt 1-12 ustawy akcyzowej, o kodach CN: 2707, 2901, 2710, 2711, 2902. Przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych na terytorium kraju, Spółka dokonuje zgłoszenia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym. Składane jest jedno zbiorcze zgłoszenie, obejmujące planowane nabycia wewnątrzwspólnotowe za okres miesiąca, z wykazaniem wszystkich wyrobów akcyzowych, mających być przedmiotem nabycia. Wnioskodawca posiada ustanowione zabezpieczenie generalne. Po otrzymaniu informacji o rzeczywiście nabytych ilościach wyrobów akcyzowych, Wnioskodawca składa korektę pierwotnego zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, w której wykazuje te faktyczne ilości. Wnioskodawca składa deklarację uproszczoną wg ustalonego wzoru, oblicza akcyzę i dokonuje jej zapłaty w terminie 10 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, wykazując dokładne ilości nabytych wewnątrzwspólnotowo wyrobów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości składania raz w miesiącu zbiorczego zgłoszenia o planowanym wewnątrzwspólnotowym nabyciu wyrobów akcyzowych, a po otrzymaniu informacji o rzeczywiście nabytych ilościach wyrobów składania korekty pierwotnie dokonanego zgłoszenia.

Przepis art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy, wskazując obowiązek dokonania zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym wyrobów akcyzowych, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, nie stanowi, jakiego okresu takie zgłoszenie ma dotyczyć. Przepis ten nie precyzuje więc, czy ma być to zgłoszenie odrębne dla każdego wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobu akcyzowego czy też może mieć charakter zbiorczy, obejmujący np. okres miesięczny. Niezbędnym wymogiem jest, aby zgłoszenie zostało dokonane przed samym nabyciem wewnątrzwspólnotowym, ponieważ stanowi informację o planowanej czynności. Przy tym zgłoszenie to dotyczy wyrobów akcyzowych wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, a także wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, które są objęte na terytorium kraju stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, o czym stanowi art. 78 ust. 3 ustawy.

Jednocześnie wzór zgłoszenia wskazuje jednoznacznie, że w poz. 5 należy wykazać „dane wyrobów akcyzowych przewidywanych do nabycia”, co oznacza, że tych wyrobów może być większa liczba. Z kolei w poz. 3 wzoru zgłoszenia należy podać przewidywane miejsce i datę dostawy (rok – miesiąc – dzień), co wskazuje, że nabycie nie może być dokonane przed podanym w zgłoszeniu terminem.

Istotą złożenia zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym jest ustanowienie zabezpieczenia akcyzowego, obejmującego mogące powstać zobowiązanie podatkowe albo mogące powstać zobowiązanie podatkowe oraz opłatę paliwową, której obowiązek zapłaty może powstać, w wysokości nie mniejszej niż kwota zobowiązania obliczona i wykazana w zgłoszeniu. Jak stanowi bowiem art. 72 ust. 1 ustawy, jeżeli właściwy naczelnik urzędu skarbowego stwierdzi, że złożone zabezpieczenie akcyzowe nie zapewnia pokrycia w należnej wysokości lub w terminie kwoty zobowiązania podatkowego albo kwoty zobowiązania podatkowego oraz opłaty paliwowej, jest obowiązany zażądać przedłużenia zabezpieczenia, złożenia dodatkowego lub nowego zabezpieczenia akcyzowego.

W sytuacji jak przedstawiona przez Spółkę w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, dokonanego na potrzeby wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej na terytorium kraju, powstaje z dniem otrzymania wyrobów akcyzowych przez podatnika, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia dokonania wysyłki określonej w uproszczonym dokumencie towarzyszącym lub od dnia wystawienia dokumentu handlowego, w przypadku gdy wyroby akcyzowe przemieszczane są na podstawie dokumentu handlowego, tj. zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy.

W tych okolicznościach, stosownie do art. 78 ust. 1 pkt 3 ustawy, Wnioskodawca jest obowiązany bez wezwania organu podatkowego, złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklarację uproszczoną, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć akcyzę i dokonać jej zapłaty na terytorium kraju, na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie 10 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, w przypadku gdy nabywane wyroby są opodatkowane na terytorium kraju stawką akcyzy inną niż stawka zerowa.

Stosownie do powyższego, co do zasady zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym powinno odnosić się do konkretnej dostawy, określonej w dacie i miejscu. Nie można jednak przy tym zapominać, w odniesieniu do sprawy będącej przedmiotem wniosku, że jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia są niewielkie ilości wyrobów akcyzowych, wykorzystywanych do prac badawczo-rozwojowych, a sposób składania zgłoszeń o planowanym nabyciu został ustalony z właściwym urzędem skarbowym i jest stosowany od lutego 2018 r. Spółka nie ma dokładnej wiedzy, kiedy i w jakich ilościach możliwa będzie realizacja zamówienia złożonego przez odbiorców tych wyrobów akcyzowych. Zatem wyłącznie w tak przedstawionych okolicznościach sprawy, z uwagi na uzasadnioną potrzebę zachowania racjonalności czynności dokumentacyjnych, przy ustanowieniu zabezpieczenia w odpowiedniej wysokości oraz mając na względzie potrzebę jak najszybszej realizacji składanych zamówień, dotyczących częstych nabyć niewielkich ilości wyrobów akcyzowych, możliwe jest dokonywanie zgłoszenia zbiorczego o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym po odpowiednim uzgodnieniu z właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego.

Podsumowując, w sprawie przedstawionej we wniosku, sposób zgłaszania zbiorczych przesyłek nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobów akcyzowych przez Wnioskodawcę, od których Spółka w terminie 10 dni od powstania obowiązku podatkowego (otrzymania wyrobów akcyzowych przez podatnika, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia dokonania wysyłki określonej w uproszczonym dokumencie towarzyszącym lub od dnia wystawienia dokumentu handlowego, w przypadku gdy wyroby akcyzowe przemieszczane są na podstawie dokumentu handlowego) składa deklarację i uiszcza należny podatek, można uznać za prawidłowy.

Odnosząc się natomiast do korekty składanych zgłoszeń o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, dokonywanej z uwagi na różnicę między planowaną a faktyczną wielkością nabycia, zauważyć należy, że przepisy ustawy, a także rozporządzenia nie regulują tej kwestii. W związku z powyższym należy przyjąć, że nie ma przeszkód, aby taka korekta została dokonana, tym bardziej, że jest składana do właściwego urzędu skarbowego, w terminie 10 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, wraz z deklaracją uproszczą według ustalonego wniosku, a Spółka dokonuje obliczenia i zapłaty akcyzy.

Ponadto należy wskazać, że dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych, Wnioskodawca jest zobowiązany prowadzić ewidencję tych wyrobów, zgodnie z art. 138c ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Z uwagi na treść pytania nr 2 i w związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, Organ odstępuje od oceny stanowiska Spółki w zakresie objętym pytaniem nr 2.

Jednakże w tym miejscu, w związku z odwołaniem się Wnioskodawcy - w zadanym pytaniu nr 2 - do przepisów karno-skarbowych, Organ pragnie stwierdzić, że wskazane przepisy nie stanowią uregulowań obejmujących swym zakresem prawo podatkowe. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Co należy rozumieć pod pojęciem przepisy prawa podatkowego wyjaśnia art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, stanowiąc, że zwrot ten obejmuje swym zakresem przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Przepis art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej precyzuje z kolei termin „ustawy podatkowe”, który odnosi się do ustaw dotyczących podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych, określających podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujących prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do art. 6 Ordynacji podatkowej, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Natomiast przez podatki rozumie się również:

1. zaliczki na podatki,
2. raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach,
3. opłaty oraz niepodatkowe należności budżetowe – art. 3 pkt 3 Ordynacji podatkowej.
   
   

Z kolei przez niepodatkowe należności budżetowe rozumie się niebędące podatkami i opłatami należności stanowiące dochód budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, wynikające ze stosunków publicznoprawnych – art. 3 pkt 8 Ordynacji podatkowej.

Prawo podatkowe, w kontekście unormowań dotyczących trybu wydawania interpretacji indywidualnych, winno być rozumiane jako ogół przepisów regulujących zasady powstawania, ustalania oraz wygasania zobowiązań podatkowych oraz obowiązki podatników, płatników i inkasentów poszczególnych podatków.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.