2019.12.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.496.2019.1.AP
z 13 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października

2019 r. (data wpływu 28 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT ponoszonych opłat na pokrycie kosztów obozu sportowego połączonego z zakwaterowaniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Klub Sportowy (...) został zarejestrowany dnia 2 września 2019 r. pod numerem (...) w prowadzonej przez Prezydenta (...) ewidencji klubów sportowych działających w formie stowarzyszenia, których statuty nie przewidują prowadzenia działalności gospodarczej. Działalność według PKD: 93.12.Z - Działalność klubów sportowych. Klub działa w formie stowarzyszenia, którego działalność jest ukierunkowana na rozwój i upowszechnianie sportu, oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych. Odbywa się to poprzez organizację zajęć sportowych (treningi, szkolenia taneczne) dla dzieci i młodzieży uprawiających sport.

Klub zatrudnia w tym celu wykwalifikowanych trenerów prowadzących szkolenia oraz warsztaty sportowe z uczestnikami. Klub nie świadczy usług odpłatnego zakwaterowania związanego ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz żadnej innej działalności gospodarczej.

Wszystkie usługi świadczone przez Klub odbywają się w ramach jego statutu.

Działalność Klubu w zakresie rozwoju i upowszechniania sportu wśród uczestników zajęć nie jest ukierunkowana na osiąganie zysku, Klub świadczy jedynie działalność statutową oraz działalność odpłatną, z której wszystkie przychody są przeznaczane na cele statutowe klubu.

W ramach treningów, Klub będzie organizował dla swoich członków (dzieci i młodzieży uprawiającej sport) obozy taneczne, podczas których trenerzy będą prowadzić treningi sportowe oraz układać oraz trenować z zawodnikami układy taneczne na zawody sportowe, w których klub bierze aktywny udział.

Klub Sportowy działa na rzecz ostatecznych beneficjentów usług – uczestników obozów sportowych. W celu zorganizowania i realizacji obozów sportowych bezpośrednio na rzecz ich uczestników – członków klubu (dzieci i młodzieży uprawiającej sport), część usług nabywana będzie od innych podmiotów. Są to m.in.: zakwaterowanie i wyżywienie, pomoc w zorganizowaniu treningów, pomoc w organizowaniu wolnego czasu, udostępnienie urządzeń rekreacyjnych, możliwość prowadzenia zajęć dydaktycznych, całodobową opiekę pielęgniarsko – medyczną, zabiegi zaordynowane przez lekarza.

Głównym założeniem organizowanych obozów tanecznych jest kontynuacja w okresie zimowym oraz letnim przez zawodników (członków klubu – dzieci i młodzież uprawiającej sport) treningów, których celem jest poprawa kondycji sportowców oraz dodatkowy rozwój indywidualny. Powyższe działania stanowią element konieczny w procesie rozwoju sportowców. Każdy z obozów będzie zgłoszony i rejestrowany w Kuratorium Oświaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłaty jakie muszą ponieść rodzice dzieci zrzeszonych w klubie na pokrycie kosztów obozu sportowego połączonego z zakwaterowaniem są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Klub Sportowy (...), polegające na organizowaniu obozów sportowych dla dzieci i młodzieży uprawiających sport, połączone z zakwaterowaniem uczestników zajęć, którym celem jest aktywność sportowa uprawiana w różnych formach, są zwolnione od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług. Klub nie prowadzi działalności gospodarczej, nie osiąga zysku, świadczy wyłącznie działalność statutową, a środki pozyskane od rodziców uczestników obozów będą służyły na pokrycie kosztów poszczególnych obozów. Wyjazd podopiecznych Wnioskodawcy na obóz sportowy jest kontynuacją całorocznej działalności Klubu na rzecz dzieci i młodzieży uprawiającej sport, zrzeszonej w Klubie, dzięki któremu będą mogli kontynuować zajęcia sportowe podczas ferii szkolnych oraz wakacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca, wierzyciel) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towaru/usługę, w rozumieniu odpowiednio art. 7, art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Należy zaznaczyć, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie lub w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

− z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Powołany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy stanowi odzwierciedlenie regulacji zawartych w art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że ze zwolnienia od podatku na mocy wymienionych przepisów mogą korzystać usługi ściśle związane ze sportem świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu jeżeli są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu, świadczący te usługi nie jest nastawiony na osiąganie zysków oraz usługi świadczone są na rzecz osób uprawiających sport, przy czym z niniejszego zwolnienia wyłączone są usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Należy wskazać, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 32 ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi. Ze zwolnienia korzystają więc usługi świadczone m.in. przez klub sportowy, które są ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, a także są konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim.

Niespełnienie chociażby jednej z przesłanek (podmiotowej lub przedmiotowej) powoduje, że świadczenie usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. regulacji.

Zgodnie z brzmieniem ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnieniu podlegają usługi „ściśle” związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym. W pewnym zakresie do kwestii tej odniósł się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club, Canterbury Ladies Hockey Club przeciwko The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, w którym wyjaśnił, że świadczenie usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym „może być zwolnione tylko wtedy, gdy są one konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu, tj. uprawiania sportu lub wychowania fizycznego” (pkt 22). Ponadto TSUE podkreślił, że „Zwolnienie transakcji należy zatem ustalić w szczególności w zależności od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym” (pkt 23).

Natomiast w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu
i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu”. Z wyroku tego wynika również, że art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany.

Celem przywołanego przepisu Dyrektywy 2006/112/WE Rady jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem.

W konstatacji Trybunał stwierdził, że „ art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady należy interpretować w ten sposób, iż niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa może być uznana za uprawianie sportu w rozumieniu tego przepisu”.

Jak już wskazano, zwolnienie usług związanych ściśle ze sportem doznaje pewnego ograniczenia ze względu na status usługodawcy, a mianowicie – jak wynika z cyt. przepisu – ze zwolnienia może korzystać podmiot będący klubem sportowym, związkiem sportowym lub związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Działalność klubów sportowych i związków sportowych regulują przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2019 r., poz. 1468, z późn. zm.).

Stosownie do art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 6 ust. 1 i 2 ww. ustawy, działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Klub sportowy działa jako osoba prawna. Kluby sportowe, w liczbie co najmniej 3, mogą tworzyć związki sportowe. Związek sportowy działa w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń.

Ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają również definicji sportu. Zatem w celu ustalenia prawidłowego rozumienia tego pojęcia należy odnieść się do regulacji powołanej wyżej ustawy o sporcie.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 cyt. ustawy, sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Na podstawie ust. 2 tego artykułu, sport wraz z wychowaniem fizycznym i rehabilitacją ruchową składają się na kulturę fizyczną.

Z kolei, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2019 r., poz. 713), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków. Do prowadzenia swych spraw Stowarzyszenie może zatrudniać pracowników, w tym swoich członków (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Na podstawie art. 34 cyt. ustawy, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Z opisu sprawy wynika, że Klub Sportowy został zarejestrowany dnia 2 września 2019 r. w prowadzonej przez Prezydenta (...) ewidencji klubów sportowych działających w formie stowarzyszenia, których statuty nie przewidują prowadzenia działalności gospodarczej. Działalność według PKD: 93.12.Z - Działalność klubów sportowych. Klub działa w formie stowarzyszenia, którego działalność jest ukierunkowana na rozwój i upowszechnianie sportu, oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych. Odbywa się to poprzez organizację zajęć sportowych (treningi, szkolenia taneczne) dla dzieci i młodzieży uprawiających sport.

Wszystkie usługi świadczone przez Klub odbywają się w ramach jego statutu.

Klub Sportowy działa na rzecz ostatecznych beneficjentów usług – uczestników obozów sportowych. W celu zorganizowania i realizacji obozów sportowych bezpośrednio na rzecz ich uczestników – członków klubu (dzieci i młodzieży uprawiającej sport), część usług nabywana będzie od innych podmiotów. Są to min.: zakwaterowanie i wyżywienie, pomoc w zorganizowaniu treningów, pomoc w organizowaniu wolnego czasu, udostępnienie urządzeń rekreacyjnych, możliwość prowadzenia zajęć dydaktycznych, całodobową opiekę pielęgniarsko – medyczną, zabiegi zaordynowane przez lekarza.

Głównym założeniem organizowanych obozów tanecznych jest kontynuacja w okresie zimowym oraz letnim przez zawodników (członków klubu - dzieci i młodzież uprawiającej sport) treningów, których celem jest poprawa kondycji sportowców oraz dodatkowy rozwój indywidualny. Powyższe działania stanowią element konieczny w procesie rozwoju sportowców. Każdy z obozów będzie zgłoszony i rejestrowany w Kuratorium Oświaty.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy opłaty jakie muszą ponieść rodzice dzieci zrzeszonych w klubie na pokrycie kosztów obozu sportowego połączonego z zakwaterowaniem są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

Jak wskazano we wniosku, Klub Sportowy działa w formie stowarzyszenia, którego działalność jest ukierunkowana na rozwój i upowszechnianie sportu, oraz zajęć sportowych
i rekreacyjnych.

Z okoliczności sprawy wynika zatem, że Wnioskodawca spełnia przesłankę podmiotową, gdyż jest podmiotem wymienionym w ww. przepisie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy – tzn. jest klubem sportowym w rozumieniu przepisów ustawy o sporcie.

Rozważając natomiast kwestię spełnienia, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, przesłanek o charakterze przedmiotowym należy stwierdzić, że w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę opisanych usług przesłanki te również będą spełnione.

Jak bowiem wynika z wniosku, działalność Klubu w zakresie rozwoju i upowszechniania sportu wśród uczestników zajęć nie jest ukierunkowana na osiąganie zysku. Klub świadczy jedynie działalność statutową oraz działalność odpłatną, z której wszystkie przychody są przeznaczane na cele statutowe klubu. Klub nie świadczy usług odpłatnego zakwaterowania związanego ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz żadnej innej działalności gospodarczej. Wszystkie usługi świadczone przez Klub odbywają się w ramach jego statutu. W ramach treningów, Klub będzie organizował dla swoich członków (dzieci i młodzieży uprawiającej sport) obozy taneczne, podczas których trenerzy będą prowadzić treningi sportowe oraz układać oraz trenować z zawodnikami układy taneczne na zawody sportowe, w których klub bierze aktywny udział. Klub Sportowy działa na rzecz ostatecznych beneficjentów usług – uczestników obozów sportowych. W celu zorganizowania i realizacji obozów sportowych bezpośrednio na rzecz ich uczestników – członków klubu (dzieci i młodzieży uprawiającej sport), część usług nabywana będzie od innych podmiotów, w tym m.in.: zakwaterowanie. Głównym założeniem organizowanych obozów tanecznych jest kontynuacja w okresie zimowym oraz letnim przez zawodników (członków klubu – dzieci i młodzież uprawiającej sport) treningów, których celem jest poprawa kondycji sportowców oraz dodatkowy rozwój indywidualny.

Z wniosku nie wynika, aby świadczenia te były związane z działalnością marketingową czy reklamowo-promocyjną, nie są to też inne usługi wymienione w wyłączeniach wskazanych w regulacji art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy. Jak wskazano, świadczone usługi są ściśle związane z uprawianiem sportu.

Należy podkreślić, że orzecznictwo Trybunału wskazuje, że nie jest wymagane by aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany bądź w celu uczestniczenia w zawodach sportowych, o ile jednak podejmowanie tej aktywności nie wpisuje się w ramy czystego wypoczynku i rozrywki.

Przedstawione we wniosku okoliczności niewątpliwie wpisują się w zakres usług nienastawionych na osiąganie zysków i świadczonych na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie stwierdzić należy, że opłaty jakie będą ponosić rodzice dzieci zrzeszonych w klubie na pokrycie kosztów obozu sportowego połączonego z zakwaterowaniem – przy założeniu, że podejmowanie tej aktywności nie będzie się wpisywać w ramy czystego wypoczynku i rozrywki – będą zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że usługa organizacji obozu sportowego będzie ściśle związana ze sportem lub wychowaniem fizycznym i świadczona będzie na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym przez Klub Sportowy, który – jak wskazano we wniosku – nie jest nastawiony na osiąganie zysków.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin