Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.331.2019.2.KK
z 18 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 16 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.), uzupełnionym 17 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania przez Spółkę jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego wynagrodzenia na rzecz kontrahentów zagranicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania przez Spółkę jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego wynagrodzenia na rzecz kontrahentów zagranicznych.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 2 grudnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4010.331.2019.1.KK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Spółka jest spółką notowaną na rynku (…). Spółka jest dystrybutorem zaawansowanych rozwiązań informatycznych (IT) w obszarach:

• Storage – kompleksowe rozwiązania do bezpiecznego składowania, sprawnego udostępniania i długoterminowej archiwizacji danych (macierze dyskowe, biblioteki taśmowe, oprogramowanie do zarządzania w środowisku pamięci masowych),
• Networking – urządzenia aktywne, infrastruktura SAN, LAN oraz WLAN, akceleratory transferu danych, analiza wydajności sieci, przechowywanie i analiza logów, zabezpieczenie sieci lokalnych i rozległych, przełączniki operatorskie, sieci miejskie oraz rozwiązania eLte,
• Serwery – serwery klasy mid-range i enterprise,
• Wirtualizacja – kompleksowe rozwiązania do budowy platform wizualizacyjnych,
• Oprogramowania – systemy do archiwizacji i zabezpieczania danych, systemy chmury prywatnej i publicznej, rozwiązania do zarządzania cyklem życia informacji w przedsiębiorstwie,
• Elementy pasywne wyposażenia Data Center – produkty i urządzenia, które wraz z dotychczasową ofertą firmy pozwalają Wnioskodawcy dostarczyć zaprojektowane pod klucz, kompletne Data Center,
• Rozwiązania Bezpieczeństwa – adaptacyjne rozwiązania bezpieczeństwa pozwalające na kompleksową ochronę przedsiębiorstw w ramach bezpieczeństwa informatycznego,
• Rozwiązania Energetyczne – energetyczna optymalizacja środowisk IT, począwszy od analizy ekonomicznej poprzez lokalizacyjną, skończywszy na przygotowaniu projektu wykonawczego.
  
  

Główne portfolio produktów Spółki tworzą:

• w obszarze „Storage”:
  
  • Systemy dyskowe (RAID, CDP),
  • Biblioteki taśmowe,
  • Oprogramowanie do zarządzania backupem i archiwizacją danych,
  • Komponenty architektury SAN,
  • Profesjonalne usługi, w tym: doradczo-projektowe, wdrożenia, serwis sprzętu, konsultacje, szkolenia, demo room;
• w obszarze „Oprogramowania”:
  
  • StoreNext – wysokiej wydajności system plikowy, połączony z aplikacjami do archiwizacji danych przeznaczony dla firm, które pracują na dużych objętościach danych,
  • ManageOne DC – platforma do wspierania operacji w chmurze,
  • Rozwiązanie IDC – platforma chmury publicznej oferująca w formie usługi przetwarzanie, przechowywanie danych oraz integrację zasobów sieciowych,
  • Simpana – innowacyjna platforma integrująca procesy backupu z deduplikacją, archiwizacji i zarządzania danymi.
  
  
  
  
  

Jednym z przedmiotów działalności Spółki jest dystrybucja specjalistycznego sprzętu IT w tym m.in.: macierzy dyskowych, serwerów, sprzętowych systemów bezpieczeństwa (firewall etc.), bibliotek taśmowych, deduplikatorów urządzeń klienckich (laptopy, komputery etc.) z oprogramowaniem będącym ich integralną częścią oraz samego oprogramowania – dla partnerów/integratorów, którzy z kolei dokonują instalacji tego sprzętu u użytkowników końcowych. Ci ostatni nabywają licencję użytkownika końcowego w toku instalacji oprogramowania poprzez wczytanie klucza dostępu otrzymanego od zagranicznego dostawcy Spółki.

Spółka nabywa dystrybuowane produkty od wielu podmiotów z siedzibą zagranicą, wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży. Spółka nie nabywa produktów od zagranicznych dostawców Spółki na własny użytek i nie jest ich użytkownikiem końcowym.

Dostawcy Spółki sprzedają na rzecz Spółki zarówno same urządzenia z oprogramowaniem będącym integralną częścią tych urządzeń (dalej: „Transakcja typu 1”) jak również samo oprogramowanie do tychże urządzeń (dalej: „Transakcja typu 2”). Spółka dokonuje nabycia urządzeń z oprogramowaniem lub samego oprogramowania do tychże urządzeń na potrzeby danego zlecenia złożonego przez partnerów/integratorów. W przypadku Transakcji typu 1 na fakturze VAT dokumentującej sprzedaż wskazana jest łączna cena sprzedaży wraz z jej częściami składowymi, w tym cena sprzedaży samego urządzenia oraz cena licencji na oprogramowanie zainstalowanego w urządzeniu.

Faktury VAT dokumentujące Transakcje typu 1 oraz Transakcje typu 2 jako miejsce dokonania płatności podają rachunek bankowy sprzedawcy zarejestrowany zagranicą. Spółka dokonuje płatności z tytułu Transakcji typu 1 i Transakcji typu 2 na wskazany na tych fakturach zagraniczny rachunek bankowy sprzedawcy.

Spółka, pełniąc rolę dystrybutora produktów zagranicznych dostawców na terytorium Polski, zawiera z klientami (partnerami/integratorami) umowy sprzedaży produktów zagranicznych dostawców, które następnie nabywa w Transakcjach typu 1 oraz Transakcjach typu 2. Klient Spółki zamawia jako partner/integrator urządzenia wraz z oprogramowaniem i/lub samo oprogramowanie do tychże urządzeń, natomiast Spółka składa analogiczne zamówienie u swoich zagranicznych dostawców. W efekcie, Spółka nabywa od danego dostawcy określoną ilość urządzeń z oprogramowaniem i/lub samo oprogramowanie dla swoich odbiorców. Spółka nie korzysta z licencji użytkownika końcowego dla własnych potrzeb. Użytkownikiem końcowym jest podmiot, który nabywa licencję od partnera/integratora urządzeń.

Zarówno w przypadku dystrybucji przez Spółkę oprogramowania nabytego w Transakcjach typu 1 jak i Transakcjach typu 2, zagraniczny dostawca przekazuje Spółce drogą elektroniczną klucz licencyjny (kod aktywacyjny), który Spółka następnie przekazuje (nowemu) klientowi. Klient za pomocą klucza uzyskuje dostęp do oprogramowania bezpośrednio od dostawcy Spółki i samodzielnie aktywuje to oprogramowanie. W przypadku gdy klient Spółki współpracuje już z jej dostawcą, Spółka po złożeniu zamówienia otrzymuje jedynie informacje o aktywowaniu licencji przez danego dostawcę oraz o okresie, w którym ta licencja będzie aktywna i przekazuje tę informację klientowi. W tym przypadku proces aktywowania licencji i jej przekazanie odbywa się bez udziału Spółki.

Spółka nie nabywa od zagranicznych dostawców prawa do kopiowania, powielania, modyfikowania, rozpowszechniania oprogramowania nabytego w ramach Transakcji typu 1 oraz Transakcji typu 2. Nie udziela również klientom końcowym jakichkolwiek licencji ani sublicencji związanych z tym oprogramowaniem, ponieważ nie posiada do tego prawa.

Podsumowując, Spółka jest zatem jedynie dystrybutorem macierzy dyskowych, serwerów, sprzętowych systemów bezpieczeństwa (firewall etc.), bibliotek taśmowych, deduplikatorów, urządzeń klienckich (laptopy, komputery etc.) z oprogramowaniem będącym ich integralną częścią oraz samego oprogramowania – dla partnerów/integratorów tych urządzeń i systemów IT.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.) Wnioskodawca wskazał dane identyfikacyjne zagranicznych dostawców Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz zagranicznych dostawców Spółki z tytułu Transakcji typu 1 oraz Transakcji typu 2 podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt l-2a updop?

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz zagranicznych dostawców Spółki z tytułu Transakcji typu 1 oraz Transakcji typu 2 nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt l-2a updop (ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej jako: „updop”)).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce).

Dostawcy Spółki jako podmioty posiadające siedzibę zagranicą podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 pkt 5 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Powyższe oznacza, iż dochodami osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagranicznych dostawców Spółki są dochody z tytułu należności regulowanych przez Spółkę z tytułu Transakcji typu 1 oraz Transakcji typu 2.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty mające siedzibą zagranicą, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 updop.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt l-2a updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
   
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
   
   • ustala się w wysokości 20% przychodów.
   
   
   

Wobec powyższego, uzyskane przez zagranicznych dostawców Spółki płatności z tytułu Transakcji typu 1 oraz Transakcji typu 2 będą podlegać zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w wysokości 20% tych płatności, jeżeli Transakcje typu 1 oraz Transakcje typu 2 będą mieścić się w zakresie przedmiotowym katalogu płatności wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt l-2a updop.

Jak wynika z powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy w wysokości 20% ustala się m.in. od przychodów z praw autorskich uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem analizując obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku przez Spółkę, należy odnieść się do przepisów określających zakres praw autorskich, aby zweryfikować, czy płatności z tytułu Transakcji typu 1 i/lub Transakcji typu 2 stanowią przychody zagranicznych dostawców Spółki z praw autorskich.

W celu określenia zakresu praw autorskich, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm., (winno być: t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.) dalej: „ustawa o prawie autorskim”), który stwierdza, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim stwierdza się, że przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawarto ogólną normę opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tegoż artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty. Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie według przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe. Zatem, automatyczne wykluczenie programów komputerowych, jako utworów literackich czy też naukowych, nie znajduje uzasadnienia. W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o prawie autorskim, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc w postaci „programu źródłowego” i „programu maszynowego”, „programu wpisanego do pamięci stałej komputera” itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Reasumując, należy stwierdzić, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawa o prawie autorskim licencją jest umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione, z tym, że zgodnie z art. 52 tej ustawy jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu. Programy komputerowe zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy tego rozdziału nie stanowią inaczej.

Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.
   
   

Aby można było uznać zatem, że dana umowa dotycząca zbycia oprogramowania komputerowego ma charakter umowy licencyjnej na korzystanie z prawa autorskiego do programu komputerowego istotne jest ustalenie czy w ramach zawieranej transakcji spełniona została przynajmniej jedna z przesłanek wskazanych w art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim, tj. czy na nabywcę przechodzą autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego na określonych w ww. przepisie polach eksploatacji. Rozstrzygnięcie tej kwestii ma bowiem kluczowe znaczenie dla stwierdzenia, czy płatności dokonywane z tytułu zawarcia umowy będą kwalifikowane jako płatności podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła. Zdaniem Spółki, podobne wnioski płyną z analizy wytycznych zawartych w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, wypracowanego w drodze porozumienia przedstawicieli państw członkowskich OECD, w tym także Polski, które zobowiązały się do stosowania zawartych w nim postanowień. Mimo, że Komentarz nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa w Polsce, wytyczne w nim zawarte stanowią wskazówki interpretacyjne poszczególnych zapisów umów unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska oraz mogą być pomocne w interpretacji pojęć podatkowych na gruncie przepisów krajowych, które to pojęcia nie posiadają definicji podatkowej. W pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD wskazano, iż program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika jednak, iż rodzaj płatności uzyskiwanych w ramach transakcji, których przedmiotem jest przekazanie oprogramowania komputerowego zależy od istoty praw, jakie odbiorca nabywa w ramach konkretnego porozumienia dotyczącego użytkowania i korzystania z programów. W myśl pkt 14.4 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD, w sytuacji gdy dystrybutor (podmiot pośredniczący w sprzedaży oprogramowania) dokonuje płatności kwot należnych z tytułu nabycia oprogramowania w celu jego odsprzedaży (bez prawa np. do kopiowania/powielania oprogramowania), płatności te będą stanowić zyski przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 Modelowej Konwencji OECD (Model Tax Convention on Income and on Capital Condensed Version July 2010, str. 229). W opisanych w stanie faktycznym przypadkach Spółka nie nabywa prawa do używania oprogramowania na żadnym z wyżej wymienionych pól eksploatacji których to nabycie determinuje zawarcie umowy licencyjnej o przeniesienie praw autorskich, a zatem skoro na Spółkę nie przechodzą autorskie prawa majątkowe do korzystania z utworu, na określonych w ustawie o prawie autorskim polach eksploatacji Spółka nie nabywa praw autorskich, gdyż jak wskazano powyżej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu. Co więcej zgodnie z ustawą o prawach autorskich programy komputerowe podlegają ochronie według takich samych zasad, jak utwory literackie.

Spółka nabywa urządzenia z oprogramowaniem oraz samo oprogramowanie w celu jego dalszej odsprzedaży (nie dokonując na własny użytek aktywacji klucza licencyjnego). Nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich do oprogramowania na Spółkę. Następuje jedynie przeniesienie prawa do odsprzedaży tego oprogramowania klientowi (partnerowi/integratorowi) na terytorium Polski. W związku z tym, taka należność przekazywana przez Spółkę na rzecz zagranicznego dostawcy Spółki nie będzie objęta dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 updop – nie stanowi bowiem przychodów z praw autorskich.

Prawa Spółki w odniesieniu do praw autorskich ograniczają się jedynie do praw niezbędnych dla pośrednika handlowego umożliwiających mu dystrybucję kopii oprogramowania. Zdaniem Wnioskodawcy, w takiej transakcji Spółka płaci zagranicznemu dostawcy Spółki jedynie za nabycie kopii oprogramowania, a nie za korzystanie z jakiegokolwiek prawa do korzystania z praw autorskich do oprogramowania. Dlatego w ramach Transakcji typu 1 oraz Transakcji typu 2, w trakcie których Spółka dokonuje zapłaty za nabycie i dystrybucję kopii oprogramowania (bez nabycia prawa do kopiowania tego oprogramowania), prawa dotyczące działań podejmowanych dla celów dystrybucji oprogramowania nie powinny być brane pod uwagę przy analizowaniu charakteru transakcji dla celów podatkowych.

W rezultacie, płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz zagranicznego dostawcy Spółki z tytułu Transakcji typu 1 oraz Transakcji typu 2 nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt l-2a updop.

Spółka wskazała, że w analogicznych stanach faktycznych, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdzał powyższe stanowisko m.in. w interpretacjach:

• z 4 czerwca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.116.2019.1.MS,
• z 30 listopada 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.445.2018.1.AJ,
• z 31 lipca 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.1U.2017.1.BJ,
• z 21 października 2015 r., sygn. IPPB5/4510-663/15-4/MK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Organ podziela stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie braku obowiązku pobrania przez Spółkę jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego wynagrodzenia na rzecz kontrahentów zagranicznych z tytułu transakcji opisanych we wniosku.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.