INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie przedmiotu spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie przedmiotu spadku oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego do znaku towarowego, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego do znaku towarowego i w zakresie określenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego oraz pozostałych wartości niematerialnych i prawnych oraz w zakresie wartości przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Jest m.in. współwłaścicielem przedsiębiorstwa spełniającego definicję zawartą w art. 55(1) Kodeksu Cywilnego (dalej: KC).

Zainteresowana nabyła w styczniu 2011 roku, w drodze spadkobrania przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów KC i kontynuuje działalność gospodarczą spadkodawcy pod swoją firmą. W skład przedsiębiorstwa wchodzi m.in. prawo ochronne do wytworzonego przez spadkodawcę znaku towarowego w rozumieniu ustawy Prawo Własności Przemysłowej. Wnioskodawczyni wykorzystuje i będzie wykorzystywać przedmiotowe prawo ochronne do znaku towarowego do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle art. 22b ust. 1 pkt 6 oraz art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy PDOF prawo ochronne do znaku towarowego stanowić będzie wartość niematerialną i prawną, która została „nabyta” w rozumieniu ustawy o PDOF, w związku z czym Wnioskodawczyni może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ww. prawa ochronnego do znaku towarowego nabytego w drodze spadkobrania...
2. Czy zgodnie z art. 22 ust. 8 oraz art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o PDOF odpisy amortyzacyjne dokonywane od nabytego w drodze spadkobrania prawa ochronnego do znaku towarowego stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawczyni...
3. W jaki sposób należy ustalić wartość początkową prawa ochronnego do znaku towarowego oraz pozostałych wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych w drodze spadkobrania przedsiębiorstwa...
4. Czy prawidłowym jest założenie Wnioskodawczyni, że w przedmiotowym stanie faktycznym to wartość przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, będącego osobnym (pojedynczym) przedmiotem obrotu, nie zaś wartość poszczególnych składników majątku składających się na przedsiębiorstwo, stanowi podstawę opodatkowania PSD... W konsekwencji, czy w deklaracji SD-Z2 (zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych) należałoby wykazać jedną pozycję - wartość całego przedsiębiorstwa...
5. Czy w odniesieniu do określenia wartości przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) oraz składników mienia, o której mowa w art. 22g ust. 15 ustawy o PDOF, należy kierować się brzmieniem art. 8 ustawy o PSD...
6. Czy jeżeli dla celów określenia wartości przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) oraz składników mienia, o której mowa w art. 22g ust. 15 ustawy o PDOF, należy kierować się brzmieniem art. 7 ustawy o PSD, wartość długów i ciężarów związanych z dziedziczonym przedsiębiorstwem należy przypisać proporcjonalnie do wszystkich składników mienia wchodzących w skład dziedziczonego przedsiębiorstwa...

Tutejszy organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 4, natomiast w odniesieniu do pytań nr 1-3 oraz 5-6 wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 4, przedsiębiorstwo stanowi zespół składników majątkowych, który występuje jako osobny przedmiot obrotu, co oznacza, że w przypadku zbycia/darowizny/spadkobrania przedmiotem nabycia jest przedsiębiorstwo jako całość, nie zaś poszczególne składniki majątku wchodzące w jego skład. Tym samym w deklaracji SD-Z2 (zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych) należałoby wykazać jedną pozycję – przedsiębiorstwo - nie zaś poszczególne składniki majątku wchodzące w jego skład, a podstawą opodatkowania na potrzeby PSD byłaby wartość rynkowa całego przedsiębiorstwa.

Jednocześnie określając wartość przedsiębiorstwa dla celów PSD podatnik zobowiązany jest uwzględnić wartość rynkową wszelkich składników majątku wchodzących w jego skład, w tym przede wszystkim: środki trwałe, prawa majątkowe (np. prawa ochronne do znaków towarowych), środki obrotowe, wartości niematerialne i prawne, należności, jak również swoistą wartość dodaną wynikającą z wykorzystywania całości majątku a nie jego pojedynczych składników (efekt synergii). W konsekwencji można przyjąć, iż wartość rynkowa przedsiębiorstwa jako całości będzie wyższa aniżeli rynkowa wartość poszczególnych składników majątku wchodzących w jego skład.

Pogląd potwierdzający, iż przedmiotem obrotu jest przedsiębiorstwo jako całość znajduje także potwierdzenie w licznych stanowiskach władz podatkowych, przykładowo: interpretacja Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku z dnia 29 sierpnia 2006 r., interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 lutego 2010 r.

Powyższe wynika także z unormowań Kodeksu cywilnego - art. 551 KC stanowi wprost, iż przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności: własność nieruchomości i ruchomości, wierzytelności, patenty, majątkowe prawa autorskie, itp. Na tej podstawie w doktrynie stwierdza się, że „w zasadzie nie jest jedynie kwestionowane stanowisko, zgodnie z którym przedsiębiorstwo należy postrzegać jako samodzielne dobro prawne mogące stanowić przedmiot obrotu cywilnoprawnego” (zob. E. Skowrońska-Bocian, Pietrzykowski, KC. Komentarz, s. 274).

Podobne stanowisko zajmuje E. Gniewek, w Komentarzu do KC (C.H. Beck, Warszawa 2008), stwierdzając, że „Generalnie zaś, w obrocie mamy do czynienia z traktowanym jednolicie przedmiotem stosunków cywilnoprawnych, jakim jest właśnie przedsiębiorstwo. Dalej, w tej samej publikacji stwierdzono „(...) można jednak ostatecznie uznać, że przedsiębiorstwo stanowi samoistne, niematerialne dobro prawne, o charakterze majątkowym i w takim charakterze występuje w obrocie. Przedsiębiorcy przysługuje zaś określone prawo podmiotowe do przedsiębiorstwa o charakterze bezwzględnym, które w określonej konwencji terminologicznej można określić mianem „własności przedsiębiorstwa”. Trzeba dopowiedzieć, że „substancję” przedsiębiorstwa stanowią jego składniki (niematerialne i materialne), natomiast o „wartości” przedsiębiorstwa rozstrzyga jego potencjał materialny, zdobyta renoma i pozyskana klientela. W takiej konwencji nie można już traktować przedsiębiorstwa jako zbioru rzeczy (universitas rei), czy zbioru praw (universitas iuris).”

Dodatkowo, art. 552 Kodeksu cywilnego wskazuje, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo, co do zasady obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa. Jak wskazują autorzy komentarza do Kodeksu cywilnego (pod redakcją Krzysztofa Pietrzykowskiego, C.H. Beck, Warszawa 2008): „Wobec braku ustawowego określenia przedsiębiorstwa (w znaczeniu przedmiotowym) do 1990 r. istniały wątpliwości, czy możliwe jest dokonanie czynności prawnej, której przedmiotem byłoby przedsiębiorstwo. Dodany (...) przepis art. 552 wątpliwości te zdaje się eliminować”. W opinii Wnioskodawczyni, powyższe potwierdza, iż w analizowanym przypadku przedmiotem spadkobrania jest przedsiębiorstwo jako całość i to przedsiębiorstwo (nie zaś jego poszczególne składniki) powinno zostać wykazane jako jedna pozycja na potrzeby PSD.

Wniosek potwierdzający, że w wyniku spadkobrania dochodzi do dziedziczenia całego przedsiębiorstwa, a nie pojedynczych składników majątkowych, potwierdzają również inni przedstawiciele doktryny, vide przywołany wyżej E. Gniewek, stwierdzający iż „według zasad prawa spadkowego następuje dziedziczenie (także testamentowe) przedsiębiorstwa gdy wchodzi w skład spadku po zmarłym przedsiębiorcy (osobie fizycznej)” (Komentarz do KC, C.H. Beck, Warszawa 2008).

Podsumowując, z przedstawionych wyżej stanowisk wynika, iż dziedziczenie obejmuje przedsiębiorstwo jako całość, nie zaś jako zbiór poszczególnych elementów. Z tego też względu, zdaniem Wnioskodawczyni na potrzeby PSD podstawą opodatkowania powinna być wartość rynkowa całego przedsiębiorstwa (stanowiąca pochodną wartości poszczególnych środków trwałych, wartości niematerialnych i innych składników majątkowych, wchodzących w skład przedsiębiorstwa, wyższa jednak od sumy wartości poszczególnych składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ze względu na efekt synergii. W konsekwencji w deklaracji składanej na potrzeby PSD należy wykazać jako przedmiot nabycia przedsiębiorstwo (a nie poszczególne składniki majątkowe).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.