Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.458.2019.2.AWA
z 20 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2019 r. (data wpływu 17 października 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 18 października i 2 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 października i 5 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży w trybie postępowania egzekucyjnego nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Powyższy wniosek został uzupełniony pismami z dnia: 18 października i 2 grudnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie przedmiotu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przeciwko dłużnikowi Sp. z o.o., prowadzone jest postępowanie egzekucyjne. Egzekucja skierowana została do nieruchomości gruntowej rolnej zabudowanej w postaci działki nr 1 o pow. 1,7400 ha, położonej w miejscowości (…), dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

Nieruchomość zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego z dnia (...) Rady gminy (…), Uchwała Nr (…), znajduje się na obszarze Rolniczej Przestrzeni Produkcyjnej:

• tereny przemysłowe – symbol Ba – 0,6779 ha,
• Sady – symbol S – 0,9050 ha,
• Sady – symbol S – 0,1571 ha.
  
  

Działka Nr 1 o pow. 1,74 ha ma kształt zbliżony do prostokąta, ogrodzony teren, przed ogrodzeniem do drogi utwardzony kostką brukową. Teren ten posiada kanalizację deszczową podłączoną do betonowego zbiornika znajdującego się przy drodze. Na nieruchomości znajduje się parking, wygrodzony betonowy zbiornik na wody opadowe, hałdy ziemi oraz sady – 1-częściowo wysunięty i zdziczały bez wartości i 2 – nowo założony. Teren działki przed budynkiem utwardzony kostką brukową.

Najbliższe sąsiedztwo stanowi zabudowa zagrodowa z zabudową mieszkaniową jednorodzinną, droga krajowa oraz działki użytkowane rolniczo – sady.

Na nieruchomości posadowiony jest budynek sortowniczo-przechowalniczy z zapleczem socjalno-biurowym o powierzchni użytkowej 3.009 m², wolnostojący, w części sortowniczo-przechowalniczej 1-kondygnacyjny, w części socjalno-biurowej 2-kontygnacyjny, niepodpiwniczony, wybudowany w roku 2015 r. w technologii mieszanej, wyposażony w instalacje: wodociągową, kanalizacji sanitarnej – szambo, kanalizacji deszczowej, gazu ziemnego, energii elektrycznej, alarmową, monitoring, kontroli dostępu, chłodniczą (w ramach ugody przeniesienia na wierzyciela), c.o. z nagrzewnicami na hali i grzejnikami stalowymi, płytowymi w części socjalno-biurowej – bez źródła ciepła.

W dniu 21 października 2013 r. Starosta wydał decyzję pozwolenia na budowę Nr (…), budynku sortowniczo-przechowalniczego. Starosta wydał decyzję Nr (…), zatwierdzającą projekt wprowadzający zmiany do projektu budowlanego zatwierdzonego decyzją Nr (…).

W dniu 19 listopada 2013 r. wydany został dziennik budowy nr (…), na podstawie decyzji nr (…), znak (…) z dnia 25 marca 2015 r. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, która to decyzja stała się ostateczna dnia 9 kwietnia 2015 r. Budynek ten uzyskał pozwolenie na użytkowanie i z tą decyzją nastąpiło jego zasiedlenie. Zajęta nieruchomość jako przedmiot egzekucji będzie przedmiotem licytacji w celu jej sprzedaży.

Pismem z dnia 18 października 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez doprecyzowanie opisu sprawy o dodatkową informację – uzyskaną od dłużnika – a mianowicie, iż nieruchomość położona przy ul. (…), , dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…), od dnia 9 kwietnia 2015 r. (prawomocność decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o pozwoleniu na użytkowanie) nie była ulepszana, rozbudowywana, itp.

Wnioskodawca prosi jednocześnie, by używać sygn.(…).

W piśmie z dnia 2 grudnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca – w odpowiedzi na pytania sformułowane przez tut. Organ – doprecyzował opisane zdarzenie przyszłe o następujące informacje:

1. Jakie budynki, budowle lub ich części znajdują się na nieruchomości gruntowej będącej przedmiotem wniosku? Należy wymienić wszystkie obiekty znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości oraz wskazać w odniesieniu do każdego z nich, czy stanowią one budynki, budowle – w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.) – lub ich części?
2. Odrębnie dla każdego ww. obiektu posadowionego na przedmiotowej nieruchomości należy podać następujące informacje:
   1. kiedy obiekt został nabyty/wybudowany przez dłużników i czy w związku z nabyciem/wytworzeniem tego obiektu przysługiwało dłużnikom prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków?
   2. w jaki sposób obiekt był/jest użytkowany? – należy wskazać konkretne daty.
   3. czy obiekt był/jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług?
   4. czy obiekt był/jest udostępniany przez dłużników innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (np. najmu, dzierżawy, użyczenia itp.)? Jeżeli tak, to czy były/są to umowy odpłatne i kiedy obowiązywały?
   5. czy od momentu nabycia/wybudowania obiektu były ponoszone wydatki na ulepszenie danego obiektu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu? Jeżeli takie wydatki były ponoszone, to:
      • kiedy i przez kogo były one ponoszone?
      • czy ulepszenie danego obiektu prowadziło do jego przebudowy, tj. dokonania istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia?
      • czy dokonującemu tych wydatków przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków?
      • w jaki sposób obiekt był użytkowany po dokonaniu ulepszeń?
      • jeżeli nakłady na ulepszenie danego obiektu były ponoszone przez inne podmioty niż właściciele (np. przez dzierżawców), to czy przed sprzedażą danego obiektu doszło/dojdzie do rozliczenia nakładów pomiędzy dłużnikami a ponoszącymi nakłady?
3. W sytuacji, gdyby Wnioskodawca nie posiadał ww. informacji, które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku, należy wskazać, czy ten brak informacji jest wynikiem podjętych przez Wnioskodawcę udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużników?
4. W złożonym wniosku w części E. „Przedmiot wniosku” Wnioskodawca wskazał, że liczba zaistniałych stanów faktycznych wynosi 1, natomiast nie zaznaczył, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego. Jednocześnie z treści opisu sprawy nie wynika, czy doszło już do sprzedaży w drodze licytacji komorniczej przedmiotowej nieruchomości. Wobec powyższego należy wskazać jednoznacznie, czy sprzedaż nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr, miała już miejsce, a jeśli tak to w jakiej dacie, czy też jest dopiero planowana?
   
   

Odpowiedzi na pytania oznaczone w pkt 2a-2e należy udzielić odrębnie dla każdego obiektu posadowionego na przedmiotowej nieruchomości, stanowiącego budynek, budowlę lub ich część.

Na nieruchomości znajdują się:

• budynek sortowniczo-przechowalniczy z zapleczem socjalno-biurowym,
• betonowy zbiornik retencyjno-przeciwpożarowy stanowiący budowlę,
• utwardzony kostką brukową teren o powierzchni 2560 m² – budowla,
• ogrodzenie częściowo z siatki zgrzewanej na cokole betonowym prefabrykowanym, częściowo z siatki plecionej na słupkach metalowych – budowla,
• za budynkiem na działce składowane są hałdy ziemi – zapewne z wykopów pod budynek – budowla ziemna,
• od strony wschodniej na działce jest częściowo wyschnięty sad, a częściowo sad zdziczały niestanowiący budowli.
  
  

Budynek sortowniczo-przechowalniczy z zapleczem socjalno-biurowym oddano do użytku w roku 2015. Decyzja o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie budynku stała się ostateczna z dniem 9 kwietnia 2015 r.

Pozostałe budowle, zostały oddane do użytku w roku 2015 – nie później od daty oddania do użytku budynku. Komornik nie dysponuje dokładnymi datami oddania obiektów do użytku. Komornik nie ma wiedzy na temat, czy dłużnikowi, w związku z wytworzeniem wskazanych obiektów, przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków.

Cała nieruchomość stanowiła przedmiot umowy dzierżawy zawartej w dniu 11 kwietnia 2017 r. między dłużnikiem a Sp. z o.o. Wysokość czynszu dzierżawnego ustalono na kwotę 2.000.00 zł brutto miesięcznie. Zgodnie z treścią umowy dzierżawca będzie wykorzystywał nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej. Brak informacji czy obiekty były wykorzystywane przez dzierżawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

W dniu 15 listopada 2018 r. zawarto umowę najmu przedmiotowej nieruchomości na rzecz najemcy AA, prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą „(…)”. Zgodnie z treścią umowy najemca będzie wykorzystywał nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej. Czynsz z tytułu umowy to 2.000,00 zł brutto miesięcznie. Brak informacji czy obiekty były wykorzystywane przez najemcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Od dnia 22 marca 2019 r. obowiązuje umowa najmu nieruchomości zawarta z Sp. z o.o. Sp.k. Czynsz z tytułu umowy to 2.000,00 zł brutto miesięcznie. Najemca prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z informacji uzyskanych od dłużnika i ustalonych w toku postępowania wynika, iż od momentu wybudowania obiektów najprawdopodobniej nie były ponoszone wydatki na ulepszenie tych obiektów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

Pozostałe poza budynkiem sortowniczo-przechowalniczym z zapleczem socjalno-biurowym obiekty, tj. zbiornik na wodę opadową, ogrodzenie i utwardzenie kostką brukową, użytkowane są zgodnie z ich przeznaczeniem gospodarczym.

Obecnie w budynku sortowniczo-przechowalniczym prowadzona jest działalność sortowania i pakowania owoców. Organ egzekucyjny nic ma wiedzy w jaki sposób budynek był wykorzystywany przez poprzedniego najemcę i dzierżawcę.

Brak wszystkich żądanych informacji spowodowany jest tym, iż dłużnikiem jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, a jej prezesem i jedyną osobą uprawnioną do reprezentowania jest obcokrajowiec, z którym kontakt jest utrudniony. Wobec trudności kontakt z dłużnikiem w tym także ze względu na barierę językową, uzyskane od niego informacje nie dają gwarancji zupełności i prawdziwości.

Reprezentujący dłużnika pełnomocnik na chwilę obecną także nie jest w stanie uzyskać wszystkich żądanych informacji od dłużnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy egzekucyjna sprzedaż nieruchomości gruntowej rolnej zabudowanej w postaci działki nr 1 o pow. 1,74 ha, położonej w miejscowości (…) jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ppkt b (a contrario) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, egzekucyjna sprzedaż nieruchomości w postaci działki nr 1 o pow. 1,7410 ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (…), jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Sp. z o.o. nabył przedmiotową nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży z dnia 23 kwietnia 2013 r. – akt notarialny Rep. Nr (…) przed notariuszem.

Sp. z o.o. jest wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod nr KRS (…). Na dzień 14 października 2019 r. nie figuruje w rejestrze VAT – wykreślony z dniem 3 lipca 2018 r. na podstawie art. 96 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatków od towarów i usług.

Decyzja pozwolenia na budowę budynku sortowniczo-przechowalniczego Nr (…), została wydana przez Starostę dnia 21 października 2013 r., natomiast dnia 25 marca 2015 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję Nr (…) o pozwoleniu na użytkowanie przedmiotowego budynku w związku z wykonaniem inwestycji bez odstępstw względem pozwolenia na budowę. Tym samym, w dniu uprawomocnienia się decyzji, tj. 9 kwietnia 2015 r. nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, a okres od pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży upłynął w roku 2017 i tym samym, został spełniony wymóg ustawowego zwolnienia przewidziany przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ppkt b ustawy o VAT.

Na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartość gruntu, w związku z czym sprzedaż gruntu nie ma charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem, który z tym gruntem jest trwale związany.

Wymienione przesłanki decydują o zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT ww. sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości gruntowej zabudowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 30 § 1 cyt. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem, komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przeciwko dłużnikowi Sp. z o.o., prowadzone jest postępowanie egzekucyjne. Egzekucja skierowana została do nieruchomości gruntowej rolnej zabudowanej w postaci działki nr 1 o pow. 1,7400 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Z treści wniosku wynika, że dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży z dnia 23 kwietnia 2013 r. W dniu 21 października 2013 r. Starosta wydał decyzję pozwolenia na budowę budynku sortowniczo-przechowalniczego. W dniu 19 listopada 2013 r. wydany został dziennik budowy na podstawie decyzji PINB z dnia 25 marca 2015 r., która to decyzja stała się ostateczna dnia 9 kwietnia 2015 r. Budynek ten uzyskał pozwolenie na użytkowanie i z tą decyzją nastąpiło jego zasiedlenie. Na nieruchomości posadowiony jest budynek sortowniczo-przechowalniczy z zapleczem socjalno-biurowym o powierzchni użytkowej 3.009 m², wolnostojący, w części sortowniczo-przechowalniczej, w części socjalno-biurowej, niepodpiwniczony, wybudowany w roku 2015 r. w technologii mieszanej, wyposażony w instalacje: wodociągową, kanalizacji sanitarnej – szambo, kanalizacji deszczowej, gazu ziemnego, energii elektrycznej, alarmową, monitoring, kontroli dostępu, chłodniczą (w ramach ugody przeniesienia na wierzyciela), c.o. z nagrzewnicami na hali i grzejnikami stalowymi, płytowymi w części socjalno-biurowej – bez źródła ciepła. Zajęta nieruchomość jako przedmiot egzekucji będzie przedmiotem licytacji w celu jej sprzedaży.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez doprecyzowanie opisu sprawy o dodatkową informację – „uzyskaną od dłużnika” – „a mianowicie, iż nieruchomość położona przy ul. (…), dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…), od dnia 9 kwietnia 2015 r. (prawomocność decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o pozwoleniu na użytkowanie) nie była ulepszana, rozbudowywana” itp.

Na nieruchomości znajdują się: budynek sortowniczo-przechowalniczy z zapleczem socjalno-biurowym; betonowy zbiornik retencyjno-przeciwpożarowy stanowiący budowlę; utwardzony kostką brukową teren o powierzchni 2.560 m² – budowla; ogrodzenie częściowo z siatki zgrzewanej na cokole betonowym prefabrykowanym, częściowo z siatki plecionej na słupkach metalowych – budowla; za budynkiem na działce składowane są hałdy ziemi – zapewne z wykopów pod budynek – budowla ziemna; od strony wschodniej na działce jest częściowo wyschnięty sad, a częściowo sad zdziczały niestanowiący budowli.

Budynek sortowniczo-przechowalniczy z zapleczem socjalno-biurowym oddano do użytku w roku 2015. Decyzja o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie budynku stała się ostateczna z dniem 9 kwietnia 2015 r. Pozostałe budowle, zostały oddane do użytku w roku 2015 – nie później od daty oddania do użytku budynku. Cała nieruchomość stanowiła przedmiot umowy dzierżawy zawartej w dniu 11 kwietnia 2017 r. Zgodnie z treścią umowy dzierżawca będzie wykorzystywał nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej. Następnie w dniu 15 listopada 2018 r. zawarto umowę najmu przedmiotowej nieruchomości na rzecz najemcy również prowadzącego działalność gospodarczą. Od dnia 22 marca 2019 r. obowiązuje kolejna umowa najmu ww. nieruchomości, w której najemca prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Z informacji uzyskanych od dłużnika i ustalonych w toku postępowania wynika, iż od momentu wybudowania obiektów najprawdopodobniej nie były ponoszone wydatki na ulepszenie tych obiektów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Pozostałe poza budynkiem sortowniczo-przechowalniczym z zapleczem socjalno-biurowym obiekty, tj. zbiornik na wodę opadową, ogrodzenie i utwardzenie kostką brukową, użytkowane są zgodnie z ich przeznaczeniem gospodarczym. Obecnie w budynku sortowniczo-przechowalniczym prowadzona jest działalność sortowania i pakowania owoców.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia kwestii, czy egzekucyjna sprzedaż nieruchomości gruntowej rolnej zabudowanej w postaci działki nr 1 jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

W analizowanej sprawie, planowana przez Komornika sprzedaż nieruchomości należących do Spółki (Dłużnika) stanowić będzie odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2019 r.) – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że: „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku »ulepszenia« istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie »ulepszenia« jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie »przebudowy« zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione.

W tym miejscu należy zauważyć, że z dniem 1 września 2019 r. – na podstawie art. 1 pkt 10 lit. c) ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1520), zwanej dalej ustawą zmieniającą – do ustawy został dodany art. 43 ust. 21, zgodnie z którym jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Ponadto, jak stanowi art. 13 ustawy zmieniającej, przepisów art. 43 ust. 21, art. 82a i art. 113 ust. 10a ustawy zmienianej w art. 1 nie stosuje się do dostaw, o których mowa w art. 18 tej ustawy, dokonanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Wobec powyższego, dokonane po dniu 1 września 2019 r. w takich przypadkach w trybie egzekucji dostawy towarów, będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług, jeżeli udokumentowane działania w celu potwierdzenia zwolnienia podjęte przez komornika lub organ egzekucyjny były z powodu dłużnika bezskuteczne.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla sprzedaży w trybie licytacji egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej opisanymi we wniosku obiektami znajdującej się na działce nr 1 zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy przede wszystkim rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie doszło do pierwszego zajęcia, gdyż zarówno budynek sortowniczo-przechowalniczy z zapleczem socjalno-biurowym, jak i pozostałe budowle zostały oddane do użytkowania w roku 2015. Cała nieruchomość stanowiła również przedmiot dzierżawy (od dnia 11 kwietnia 2017 r.) i najmu (od dnia 15 listopada 2018 r. oraz od dnia 22 marca 2019 r.). Ponadto, Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez doprecyzowanie opisu sprawy o informację – „uzyskaną od dłużnika” – „a mianowicie, iż nieruchomość położona przy ul. (…), dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…), od dnia 9 kwietnia 2015 r. (prawomocność decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o pozwoleniu na użytkowanie) nie była ulepszana, rozbudowywana itp.”.

Należy w tym miejscu podkreślić, że w sytuacji, gdy wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej, to do pierwszego zasiedlenia dochodzi w momencie oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne, dopiero po ich ulepszeniu.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy w odniesieniu do ww. obiektów znajdujących się na działce nr 1 nie ponoszono wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości początkowej, to od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży upłynął okres 2-letni. W konsekwencji, dostawa opisanej wyżej nieruchomości zabudowanej będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż w drodze licytacji egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej opisanymi we wniosku obiektami znajdującej się na działce nr 1 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z uwagi na fakt, że od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży upłynie okres 2 lat, a ponadto w odniesieniu do tych obiektów nie ponoszono wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości początkowej. Analogicznie, ze zwolnienia od podatku VAT będzie korzystała również dostawa gruntu, na którym posadowione są opisane we wniosku zabudowania, do czego uprawnia art. 29a ust. 8 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tut. Organ zauważa, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, § 2 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu sprawy, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Z uwagi na powyższe, tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku. Zatem, tutejszy organ wskazuje, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.