Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.428.2019.6.RK
z 18 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2019 r. (data wpływu 12 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2019 r. (data wpływu 9 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 29 listopada 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.428.2019.2.RK, Nr 0112-KDIL1-2.4012.486.2019.3.PG, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 29 listopada 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 3 grudnia 2019 r.). W dniu 9 grudnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 6 grudnia 2019 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz ze swą małżonką pozostają w ustroju wspólności majątkowej, nie zawierali między sobą żadnych umów majątkowych. Każde z nich prowadzi działalność gospodarczą oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Małżonka Wnioskodawcy prowadzi gospodarstwo rolne o profilu uprawa zbóż i hodowla trzody chlewnej. Trzoda chlewna będzie sprzedawana Wnioskodawcy i operacje te będą dokumentowały faktury VAT. Wnioskodawca prowadzi zakład mięsny i zakupiony żywiec będzie przetwarzany w Jego zakładzie (m.in. wyroby wędliniarskie oraz mięso) i sprzedawany.

W piśmie z dnia 6 grudnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, a dokumentację księgowo-rozliczeniową prowadzi w formie pełnej rachunkowości. Symbolem PKWiU dla rodzaju zakupionego przez Niego towaru (trzody chlewnej) jest: 01.46.10.0, zaś symbolem PKWiU dla towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę w zakładzie mięsnym, jest: 10.13.11.0 oraz 10.13.14.0. Wnioskodawca wskazał również, że małżonka nie prowadzi działalności gospodarczej, jest zaś podatnikiem VAT czynnym, w związku z posiadaniem i użytkowaniem gruntów rolnych. Ponadto jest podatnikiem podatku rolnego. Małżonka Wnioskodawcy prowadzi gospodarstwo rolne, a faktycznie prowadzona przez Nią działalność ma symbol PKD 01.46.Z (chów i hodowla świń). Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż ma następować po cenie rynkowej, według faktycznie rozpoznawanych kosztów, bez uwzględniania powiązań o charakterze rodzinnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy małżonka Wnioskodawcy może wystawić Wnioskodawcy fakturę VAT, i czy taka faktura u Wnioskodawcy, w Jego działalności gospodarczej, może być rozliczona w deklaracji VAT, jako VAT naliczony?
2. Czy kwota netto z takiej faktury VAT będzie u Wnioskodawcy mogła stanowić koszty uzyskania przychodu?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (pyt. Nr 2), natomiast w zakresie kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług (pyt. Nr 1), wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota netto z faktury wystawionej przez żonę będzie mogła stanowić u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym żadna z sytuacji tam powołanych w prezentowanym zdarzeniu przyszłym nie będzie miała miejsca (art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Aby zatem wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełniać następujące warunki: 1) być poniesionym przez podatnika, tj. z przychodów, które generuje jego działalność, 2) być definitywnym (rzeczywistym), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, 3) pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, 4) być poniesionym w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, 5) być właściwie udokumentowanym, 6) nie być objęty normą art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie uważa się za koszty uzyskania przychodów).

Mamy tu bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi oraz pojęciem dostawy. W takiej sytuacji wartość dostaw świadczonych przez firmę żony na rzecz firmy prowadzonej przez Wnioskodawcę przy braku wystąpienia przesłanek negatywnych z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mogła stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, jeżeli wydatek zostanie rzeczywiście poniesiony i będzie spełniał przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co objęte jest projektowanym zdarzeniem przyszłym. Ubocznie, Wnioskodawca potwierdza znajomość treści art. 23o ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącego, że jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań, przy czym w analizowanym zdarzeniu przyszłym to wynagrodzenie zostanie ustalone w warunkach wyłączających możliwość ustalenia cen niższych niż rynkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie przychodu, ewentualnie na zwiększenie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy,
  

• wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

Jednocześnie, ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła) przychodów spoczywa na podatniku. To właśnie on musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności. Decydując się na poniesienie określonych wydatków musi sam dokonać oceny, czy wydatki, które poniósł, mają na celu uzyskanie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, a następnie podjąć decyzję o ich ewentualnym zakwalifikowaniu do kosztów podatkowych.

Zauważyć należy, że zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w przywołanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że poniesiony wydatek przysporzy mu spodziewanego przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki; kosztem uzyskania przychodów jest jednak wynagrodzenie małżonka podatnika i małoletnich dzieci podatnika, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki, należne z tytułów określonych w art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, 8 i 9 lub z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. z 2018 r., poz. 1244), z zastrzeżeniem pkt 55 i art. 22 ust. 6ba.

Powyższy przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka oraz małoletnich dzieci. Przy czym, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „wartość pracy”. Należy jednak przyjąć, że pojęcie to obejmuje wartość wszelkiego rodzaju pracy świadczonej przez ściśle określone osoby (w tym małżonka podatnika) na rzecz zatrudniających je podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, niezależnie do tego, czy praca jest świadczona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej, czy też bez podstawy prawnej.

Ponadto należy zauważyć, że w sytuacji gdy każdy z małżonków prowadzi odrębnie działalność gospodarczą i w jej ramach wykonuje usługi na rzecz firmy małżonka, to wykonanie tych usług nie stanowi pracy własnej małżonka. Mamy tu bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi. Każdy z małżonków, jako odrębny przedsiębiorca, będzie wykonywał usługi dla firmy drugiego małżonka i wystawiał faktury za wykonane usługi. W przypadku, gdy każdy z małżonków samodzielnie prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, czyli jest odrębnym przedsiębiorcą i w zakresie tych działalności zawierane są transakcje, transakcje te rodzą takie same następstwa, jak każda inna transakcja dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Transakcje te bowiem następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze, a nie małżonków jako osoby fizyczne.

Podkreślenia wymaga, że zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym wymogom.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz ze swą małżonką pozostają w ustroju wspólności majątkowej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej (zakład mięsny), zaś małżonka Wnioskodawcy prowadzi gospodarstwo rolne (chów i hodowla świń). Małżonka Wnioskodawcy będzie sprzedawała trzodę chlewną Wnioskodawcy i operacje te będą dokumentowały faktury VAT. Zakupiony żywiec będzie przetwarzany w zakładzie mięsnym prowadzonym przez Wnioskodawcę (m.in. wyroby wędliniarskie oraz mięso) i sprzedawany. Sprzedaż trzody chlewnej przez żonę ma następować po cenie rynkowej, według faktycznie rozpoznawanych kosztów, bez uwzględniania powiązań o charakterze rodzinnym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy praw podatkowego stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup żywca, udokumentowane z wystawianych przez żonę Wnioskodawcy faktur VAT, mogą stanowić w kwocie netto koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jeżeli w istocie zostaną poniesione i spełniać będą przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że interpretacja odnosi się wyłącznie do zagadnienia zawartego w pytaniu przez Wnioskodawcę, nie dotyczy natomiast analizy treści przepisu art. 23o ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie był on przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.