Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.453.2019.1.MD
z 24 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2019 r. (data wpływu 28 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego w części dotyczącej nieużytków jest nieprawidłowe, w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabył udział w prawie własności działek nr … i …, dla których Sąd Rejonowy w A (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…), na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po swoim ojcu B, wydanego przez Sąd Rejonowy w A (…) z dnia 2 września 2014 r. ….

Następnie, przed upływem 5 lat od ich nabycia – na podstawie warunkowej umowy sprzedaży z dnia 7 marca 2018 r. przed Notariuszem C w Kancelarii Notarialnej w A Rep. A (…) – Wnioskodawca zbył cały przysługujący mu udział, wynoszący 3/16 części w prawie własności nieruchomości gruntowej – w ww. działkach nr … i … o łącznym obszarze 8,000 ha. Po czym w dniu 7 marca 2018 r., sporządzono umowę przeniesienia własności nieruchomości przed ww. Notariuszem, Rep. A (…).

Zgodnie z opisem przeznaczenia ww. działek: działka nr … o pow. 7,0000 ha stanowi grunty rolne – oznaczone symbolem RIIIb i RIVa, łąki trwałe – oznaczone symbolem ŁIV i pastwiska trwałe – oznaczone symbolem PsIII, a działka nr … o pow. 1,0000 ha – łąki trwałe oznaczone symbolem ŁIII, grunty pod rowami – oznaczone symbolem W oraz nieużytki – oznaczone symbolem N.

Na str. 3 ww. umowy warunkowej sprzedaży jest wskazane m.in., że dla terenu działki nr … i …, zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uchwalonym uchwałą Rady Gminy A (…), z dnia 16 listopada 2015 r., wyżej wskazane działki to teren rolny.

Na str. 4, a następnie 5 ww. umowy warunkowej sprzedaży zawarte jest oświadczenie nabywców (nabywających ww. działki do wspólności majątkowej małżeńskiej), że w związku z nabyciem ww. działek nastąpi powiększenie ich gospodarstwa rodzinnego, którego są właścicielami, jednak do powierzchni nie większej niż 300 ha. Nabywca D oświadcza, że posiada kwalifikacje rolnicze i posiada ponad pięcioletni staż pracy w rolnictwie. Powyższe oświadczenie jest również powtórzone w umowie przeniesienia własności nieruchomości na str. 2 oraz 3. Należy więc wskazać, że w wyniku sprzedaży ww. działki nie utraciły charakteru rolnego.

Pismem z dnia 16 lipca 2019 r. nr … Naczelnik Urzędu Skarbowego w A (zwany dalej Naczelnikiem) wezwał Wnioskodawcę do złożenia zeznania podatkowego PIT-39 za 2018 r. dot. zbycia przez Wnioskodawcę nieruchomości przed upływem 5 lat od jej nabycia ww. aktem notarialnym Rep. A (…).

Pismem z dnia 6 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca ustosunkował się do ww. pisma Naczelnika, wskazując w nim stanowisko, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. (zwana dalej Ustawą o PIT), przysługuje mu zwolnienie od zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu, a tym samym złożenie wnioskowanego przez Naczelnika zeznania podatkowego PIT-39 jest bezcelowe. Naczelnik odpisał Wnioskodawcy pismem z dnia 14 sierpnia 2019 r. (…). Na to pismo Wnioskodawca odpowiedział Naczelnikowi pismem z dnia 27 sierpnia 2019 r. podtrzymując w nim ww. stanowisko, że jest zwolniony od zapłaty podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 28 Ustawy o PIT. Na ww. pismo Wnioskodawcy Naczelnik odpowiedział w piśmie z dnia 13 września 2019 r. (…), nadal uznając Wnioskodawcę za zobowiązanego do złożenia zeznania PIT-39 i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z ww. tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uzyskany przychód ze sprzedaży udziału w nieruchomości rolnej objęty jest zwolnieniem przedmiotowym z podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r., w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., w sytuacji gdy w dniu 7 marca 2018 r., przed upływem 5 lat od dnia nabycia udziału w nieruchomości rolnej, Wnioskodawca sprzedał cały swój udział w ww. nieruchomości rolnej na rzecz pozostałych współwłaścicieli tej nieruchomości rolnej, prowadzących gospodarstwo rolne i zakupujących go w celu powiększania swojego gospodarstwa rolnego, który to udział, tak jak i cała nieruchomość, na skutek dokonania tej sprzedaży nie utraciły charakteru rolnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z dokonaniem przez Wnioskodawcę sprzedaży całości jego udziału w nieruchomości rolnej – tj. udział wynoszący 3/16 części w prawie własności nieruchomości gruntowej działki nr … oraz … – udziały te, jak i same działki, nie utraciły charakteru rolnego.

Analizując treść art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., Wnioskodawca wskazuje, że z powołanego przepisu wynika, że dla zaistnienia zwolnienia w nim przewidzianego muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki. Pierwsza z nich polega na sprzedaży całości lub części gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Druga zaś przesłanka ma charakter negatywny, a polega na tym, że nie może nastąpić utrata charakteru rolnego tych gruntów w związku z ich sprzedażą. Umowa sprzedaży zawarta przez Wnioskodawcę jako sprzedającego przed Notariuszem C w dniu 7 marca 2018 r. Rep. A (…) – spełnia obie ww. przesłanki.

W związku z powyższym Wnioskodawca stwierdza, że zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 28 Ustawy o PIT, w niniejszej sprawie Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W sprawie zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 28 Ustawy o PIT wypowiadał się wielokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny i m.in. w wyrokach z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt II FSK 719/12, II FSK 720/12, w wyroku z dnia 22 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1076/11, w wyroku z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt II FSK 469/17 uznał, że w sytuacji, która miała miejsce w niniejszej sprawie, sprzedaży całości udziału w nieruchomości rolnej, która nie spowodowała utraty przez tę nieruchomość charakteru rolnego, zbywcy przysługuje zwolnienie uzyskanego z tego tytułu przychodu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca również wskazuje, że dokonał sprzedaży całości swojego udziału w ww. nieruchomości rolnej na rzecz współwłaścicieli, co zostało rozważone przez Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt II FSK 469/17.

W wyroku z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt II FSK 719/12, Naczelny Sąd Administracyjny (zwany dalej NSA) uznał, że zaprezentowane w ww. sprawie, jak również i w niniejszej sprawie, której wniosek dotyczy, stanowisko organu podatkowego narusza konstytucyjne zasady: „[…] to właśnie przyjęcie postulowanego przez organy podatkowe sposobu wykładni art. 21 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.f., zakładającego rozróżnienie pomiędzy zwolnieniem z opodatkowania jednego właściciela sprzedającego jednemu nabywcy całość nieruchomości i odmówieniem prawa do takiego zwolnienia w przypadku sprzedaży nieruchomości jednemu nabywcy przez dwu lub więcej właścicieli lub jednego właściciela wielu nabywcom, stałoby w sprzeczności z konstytucyjnymi zasadami państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP) i zasadą równości wobec prawa oraz równego traktowania przez władze publiczne (art. 32 Konstytucji RP)”.

Niesłusznie organ podatkowy twierdzi, że powołane przez Wnioskodawcę wyroki NSA w jego sprawie nie mają zastosowania i nie uwzględni ich przy weryfikacji swojego niesłusznego stanowiska. Po pierwsze, wyroki te wydał NSA korygując nieprawidłowe stanowisko i decyzje organów podrzędnych, co organ podatkowy powinien odbierać jako naukę, której nie należy ignorować podczas zajmowania stanowiska w sprawach, a po drugie np. stan faktyczny w sprawie pod sygn. II FSK 719/12 jest praktycznie identyczny jak ten w niniejszej sprawie, więc można w pełni się do niego odnieść w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy. NSA wskazał, że nieprawidłowa jest literalna wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 28 Ustawy o PIT dokonana przez organ podatkowy, i tak samo należy stwierdzić w niniejszej sprawie.

Wnioskodawca podkreśla, że w państwie prawa całkowicie niezasadnym jest rozróżnianie sytuacji podatników na podstawie tego „w czyje ręce trafiła sprawa”. Jest to naruszenie zasady równości wobec prawa oraz zaufania obywateli do organów władzy publicznej. Skoro sądy administracyjne przyznają skarżącym prawo do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 28 Ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., w sprawach tożsamych do niniejszej, to linia interpretacji indywidualnych w tym zakresie powinna być zgodna z tym, co uznają sądy administracyjne w tożsamych sprawach, nie powinna rozróżniać bezpodstawnie sytuacji podatników narażając ich na szkodę finansową i nie przysparzać niepotrzebnej pracy sądom administracyjnym, które już wypowiadały się wielokrotnie w tożsamych sprawach, prezentując w nich takie stanowisko jak Wnioskodawca w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego w części dotyczącej nieużytków jest nieprawidłowe, w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jednakże przepis art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., stanowi, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntów, które w związku z tą sprzedażą utraciły charakter rolny.

Podkreślenia wymaga, że zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter przedmiotowy, ponieważ dotyczy przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego. Na możliwość skorzystania z powyższego zwolnienia nie ma jednak wpływu dokonanie sprzedaży udziału w takiej nieruchomości. Wskazać bowiem należy, że brak jest uzasadnienia dla zróżnicowania konsekwencji prawnych, tj. zwolnienia od opodatkowania lub jego brak w zależności od tego, czy przedmiotem sprzedaży jest własność nieruchomości, czy przy istnieniu współwłasności po stronie zbywców i nabywców przedmiotem tym są udziały we współwłasności nieruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji pojęcia „gospodarstwo rolne”. W celu wyjaśnienia tej kwestii odsyła, zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 1256).

Stosownie do art. 1 powołanej ustawy opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Natomiast z art. 2 ust. 1 cytowanej ustawy wynika, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Wyodrębniając, jakie rodzaje gruntów wchodzą w skład gospodarstwa rolnego, a przez to decydując o zakresie zwolnienia od podatku dochodowego przychodu ze sprzedaży gruntów, należy odnieść się do klasyfikacji zawartej w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2019 r., poz. 393) oraz załącznika Nr 6 tego rozporządzenia.

Według postanowień § 67 przywołanego rozporządzenia użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

1. grunty rolne;
2. grunty leśne;
3. grunty zabudowane i zurbanizowane;
4. użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery „E” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz, E-N, E-Ps, E-R;
5. (uchylony);
6. grunty pod wodami;
7. tereny różne oznaczone symbolem – Tr.

W myśl natomiast treści § 68 ww. rozporządzenia grunty rolne dzielą się na:

1. użytki rolne, do których zalicza się:
   
   
   
   
   1. grunty orne, oznaczone symbolem – R,
      
   2. sady, oznaczone symbolem – S,
      
   3. łąki trwałe, oznaczone symbolem – Ł,
      
   4. pastwiska trwałe, oznaczone symbolem – Ps,
      
   5. grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem – Br,
      
   6. grunty pod stawami, oznaczone symbolem – Wsr,
      
   7. grunty pod rowami, oznaczone symbolem – W,
      
   8. grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, oznaczone symbolem – Lzr;
      
      
      
2. nieużytki, oznaczone symbolem – N.

Powyższe uregulowania prawne wskazują, iż zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, uzależnione jest od wystąpienia następujących przesłanek:

• sprzedane grunty muszą być zakwalifikowane jako użytki rolne,
• muszą stanowić gospodarstwo rolne (tj. będący własnością osoby fizycznej obszar gruntów o łącznej powierzchni co najmniej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy), ewentualnie jego część składową,
• grunty nie mogą utracić w związku ze sprzedażą rolnego charakteru.

Niewątpliwie przedmiotowe zwolnienie – przy spełnieniu pozostałych warunków do niego uprawniających – obejmuje tylko przychody ze sprzedaży gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, a więc sklasyfikowanych jako użytki rolne, w tym grunty orne, sady, łąki trwałe, pastwiska trwałe, grunty rolne zabudowane, rowy oraz grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych. Ponieważ nieużytki w zacytowanych przepisach nie zostały wymienione jako grunty wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, to przychód z ich sprzedaży nie jest objęty przedmiotowym zwolnieniem.

Dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koniecznym jest również, aby zbywane grunty zachowały charakter rolny. Oceniając spełnienie tej przesłanki należy zwrócić uwagę przede wszystkim na faktyczny zamiar nabywcy co do dalszego przeznaczenia nieruchomości. Cel nabycia gruntów może wynikać bezpośrednio z aktu notarialnego, z charakteru nabywcy, jak również z innych okoliczności związanych z daną transakcją. Utrata charakteru rolnego następuje przez wyłączenie tych gruntów z produkcji rolnej, polegające na faktycznym przekształceniu sposobu ich użytkowania. Ma ono miejsce przede wszystkim wówczas, jeżeli grunt zostaje przeznaczony pod działalność gospodarczą, albo pod budownictwo. Należy ponadto wskazać, iż utrata charakteru rolnego w związku ze sprzedażą może wystąpić bezpośrednio po sprzedaży, ale może nastąpić dopiero w przyszłości, jednakże w momencie ich sprzedaży strony umowy winny być świadome celu zakupu i przeznaczenia gruntów.

Okoliczność czy dana nieruchomość w wyniku sprzedaży nie utraciła charakteru rolnego podlega weryfikacji przez organ podatkowy w toku ewentualnego postępowania podatkowego. Zastosowanie zwolnienia z opodatkowania leży w interesie podatnika, więc to po jego stronie spoczywa obowiązek wykazania, że spełnia przesłanki do zwolnienia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego w szczególności wynika, że Wnioskodawca w dniu 7 marca 2018 r. sprzedał odziedziczony – na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 2 września 2014 r. – po zmarłym ojcu udział wynoszący 3/16 części w prawie własności nieruchomości gruntowej, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, tj. działkę gruntu o pow. 7,0000 ha stanowiącą grunty rolne – oznaczone symbolem RIIIb i RIVa, łąki trwałe – oznaczone symbolem ŁIV i pastwiska trwałe – oznaczone symbolem PsIII, oraz działkę gruntu o pow. 1,0000 ha stanowiącą łąki trwałe – oznaczone symbolem ŁIII, grunty pod rowami – oznaczone symbolem W, oraz nieużytki oznaczone – symbolem N. Kupujący przedmiotową nieruchomość nabył w celu powiększenia już istniejącego gospodarstwa rodzinnego. W wyniku sprzedaży grunty nie utraciły charakteru rolnego.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę przychód ze sprzedaży nabytego w drodze spadku udziału w przedmiotowej nieruchomości – w części dotyczącej gruntów ornych, łąk trwałych, pastwisk trwałych oraz gruntów pod rowami – korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do sprzedaży nieruchomości w części, w jakiej grunty sklasyfikowano jako nieużytki stwierdzić należy, iż nieużytki nie zostały wymienione jako grunty wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, tj. nie zostały sklasyfikowane jako użytki rolne. Zatem przychód ze sprzedaży odziedziczonego udziału w nieruchomości w części dotyczącej tych gruntów nie podlega przedmiotowemu zwolnieniu, a w związku z tym podlega opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego w części dotyczącej nieużytków jest nieprawidłowe, w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu zaś do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że jakkolwiek orzeczenia sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.