Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.528.2019.3.AKR
z 30 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 4 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 grudnia 2019 r.) oraz z dnia 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa Korzystającego do odliczenia podatku naliczonego w trybie art. 86 ust. 11 ustawy z faktur otrzymanych przez Finansującego, w sytuacji gdy Finansujący nie odliczył podatku naliczonego z tych faktur, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej – jest prawidłowe;
• prawa Korzystającego do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupów dokonanych przez Finansującego, ale otrzymanych przez Korzystającego w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy – jest prawidłowe;
• obowiązku Korzystającego do wystawiania faktur sprzedażowych i rozpoznania podatku należnego dotyczących sprzedaży zrealizowanej przed momentem wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli obowiązek podatkowy powstanie po momencie wydania przedmiotu Umowy leasingu – jest prawidłowe;
• prawa Korzystającego do wystawienia noty korygującej do faktur dotyczących zakupów dokonanych w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli na fakturze od kontrahenta będą wskazane dane Finansującego – jest prawidłowe;
• prawa Finansującego lub Korzystającego do obniżenia podatku należnego w sytuacji, kiedy Finansujący przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu wystawi fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania VAT, a potwierdzenie otrzymania tej faktury korygującej przez kontrahenta otrzyma Korzystający w dniu albo po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu – jest prawidłowe;
• prawa Korzystającego do wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania do faktury wystawionej przez Finansującego dotyczącej sprzedaży, która miała miejsce jeszcze przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu oraz do ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji – jest prawidłowe;
• prawa Korzystającego do wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania do faktury wystawionej przez Finansującego, z przyczyn powstałych w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, dotyczącej sprzedaży, która miała miejsce przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu oraz ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT – jest prawidłowe;
• obowiązku Korzystającego do wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania, z przyczyn powstałych przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu, dotyczącej sprzedaży, która miała miejsce przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu do której faktura pierwotna była wystawiona przez Finansującego oraz ujęcia tej faktury korygującej wstecz w ewidencji VAT Korzystającego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 11 grudnia 2019 r. o pytanie oraz własne stanowisko w sprawie oraz w dniu 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) o dowód wpłaty opłaty od wniosku.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

A Sp. z o.o. jest spółką kapitałową, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie najmu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Działalność”) i będącą czynnym podatnikiem VAT w Polsce (dalej jako: „Wnioskodawca 1” lub „Finansujący”).

B Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca 2” lub „Korzystający”) jest spółką kapitałową, będącą czynnym podatkiem VAT w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji konstrukcji spawanych.

Wnioskodawca 1 i Wnioskodawca 2 (dalej łącznie jako: „Wnioskodawcy” lub „Strony”) są częścią grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), w której funkcjonują również inne podmioty. Istnienie niektórych podmiotów w ramach Grupy wynika z zaszłości historycznych i faktu, że poszczególne spółki z Grupy tworzone były przez różne gałęzie holdingu, do którego należą Wnioskodawcy. W konsekwencji, w przypadku niektórych segmentów działalności Grupy istnienie odrębnych spółek uznane zostało za niezasadne i podjęto prace zmierzające do konsolidacji działalności tych podmiotów. Mając na uwadze, iż aktywa będące własnością Wnioskodawcy 1 mają być wykorzystywane przy wykonywaniu, kluczowej z perspektywy całej Grupy działalności produkcyjnej przez Wnioskodawcę 2, podjęto decyzję o konsolidacji Działalności Wnioskodawcy 1 z działalnością Wnioskodawcy 2.

Wśród realistycznie dostępnych opcji konsolidacji przeanalizowano możliwość połączenia Wnioskodawców (odrzucona ze względu na czasochłonny proces) i sprzedaż przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę 1 (odrzucona z tego powodu, że wymagałaby ona poniesienia jednorazowego wydatku, co wiązałoby się z nakładami finansowymi przekraczającymi zdolności jakiegokolwiek podmiotu w ramach Grupy). Rozważono ponadto możliwość dokonania wkładu niepieniężnego przez Wnioskodawcę 1 do innego podmiotu w ramach Grupy, niemniej to w sposób niepożądany skomplikowałoby strukturę Grupy.

Analiza prawna wykazała, że najlepszą metodą konsolidacji działalności będzie zawarcie długookresowej umowy, w której Wnioskodawca 1 udostępni swoje przedsiębiorstwo do spółki z Grupy prowadzącej działalność produkcyjną, tj. do Wnioskodawcy 2. Rozważono zawarcie umowy dzierżawy albo umowy leasingu. Z uwagi na fakt, iż umowa dzierżawy zakłada jedynie używanie i pobieranie pożytków z przedmiotu dzierżawy oraz nie pozwala na przeniesienie własności przedmiotu dzierżawy wraz z zakończeniem umowy bądź z chwilą zapłaty ostatniego czynszu dzierżawnego bardziej uzasadnione okazało się udostępnienie przedsiębiorstwa w ramach umowy leasingu. Leasing bowiem pozwala na długotrwałe używanie przedmiotu umowy przez leasingobiorcę, a następnie wskutek umowy na przeniesienie własności przedmiotu umowy na Korzystającego. Docelowo planowane jest bowiem, by Wnioskodawca 2, który będzie kluczowym podmiotem prowadzącym działalność produkcyjną w Grupie, wykorzystywał w ramach tej działalności majątek będący jego własnością.

Po dokonaniu analizy wszystkich dostępnych opcji zdecydowano, że najlepszym rozwiązaniem, pozwalającym na osiągnięcie wszystkich zakładanych celów biznesowych, będzie zawarcie umowy leasingu, ponieważ:

• pozwala ona na prawie natychmiastową konsolidację operacyjną (po zawarciu umowy leasingu przedsiębiorstwa i wydaniu go na rzecz leasingobiorcy dojdzie do organizacyjnej konsolidacji dwóch biznesów),
• nie wymaga ona ponoszenia jednorazowych nakładów finansowych, w kwocie odpowiadającej wartości całego przedsiębiorstwa,
• pozwala na przejście własności przedsiębiorstwa w ramach leasingu (postanowienia dot. przejścia własności przedsiębiorstwa, po spłacie jego wartości początkowej będą częścią umowy leasingu).
  
  

Działania Wnioskodawcy 1 podyktowane są względami biznesowymi, w szczególności chęcią zapewnienia możliwości kontynuowania wykorzystywania aktywów posiadanych przez Wnioskodawcę 1 w działalności produkcyjnej Wnioskodawcy 2.

Mając na uwadze powyższe, planowane jest, że w przyszłości Wnioskodawca 1 zawrze z Korzystającym umowę leasingu (dalej: „Umowa” lub „Umowa leasingu”), na podstawie której Finansujący odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania zespół wszystkich istotnych i przenaszalnych składników materialnych i niematerialnych, przy pomocy których Wnioskodawca 1 prowadzi Działalność (dalej: „Przedsiębiorstwo”), obejmujący m.in. zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia Działalności w zakresie najmu środków trwałych (dalej również: „ŚT”) oraz wartości niematerialnych i prawnych (dalej również: „WNiP”) posiadanych przez Finansującego. Przedsiębiorstwo oddawane Korzystającemu na podstawie Umowy będzie stanowić przedsiębiorstwo, a co najmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Wśród składników majątkowych wchodzących w skład Przedsiębiorstwa będą również aktywa niestanowiące środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych takie jak w szczególności wyposażenie, służące do prowadzenia Działalności Wnioskodawcy 1 (m.in. regały, szafy, komputery), księgi i dokumenty związane z prowadzeniem Działalności czy też środki pieniężne zgromadzone w kasie i na rachunku Wnioskodawcy 1.

Przedmiot Umowy

Przedmiotem Umowy leasingu będzie Przedsiębiorstwo wykorzystywane w prowadzonej Działalności, w tym w szczególności:

• wszystkie aktywa trwałe i wartości niematerialne i prawne funkcjonalnie związane z przedsiębiorstwem Wnioskodawcy 1, będące własnością Finansującego a w szczególności:
  • nieruchomość gruntowa położona w (…) (działka gruntu nr 1/01) wraz z wszelkimi budynkami, budowlami i urządzeniami znajdującymi się na przedmiotowej nieruchomości, w tym w szczególności:
    • budynek użytkowy produkcyjno-biurowy;
    • hala nr 2;
    • hala nr 3;
    • hala nr 4;
    • hala nr 5;
    • hala nr 6;
    • hala montażowa nr 9;
    • hala warsztatowa nr 10;
    • budynek socjalno-biurowy;
    • budynek obróbki końcowej;
    • portiernia;
    • magazyn farb i lakierów;
    • stacja propan-butan;
    • szkółka spawalnicza;
    • biuro kontroli jakości;
    • kontenery socjalne;
    • plac manewrowy;
    • droga i ogrodzenie;
    • estakada 1;
    • estakada 2;
    • instalacja doprowadzająca tlen;
    • instalacja doprowadzająca argon;
  • nieruchomości gruntowe położone w (…) (działki gruntu o nr 1/3, 2/3) wraz z wszelkimi budynkami, budowlami i urządzeniami znajdującymi się na przedmiotowej nieruchomości, w tym w szczególności:
    • droga usytuowana na działce gruntu o nr 1/3;
  • nieruchomość gruntowa położona w (…) (działka gruntu o nr 2/7) wraz z wszelkimi budynkami, budowlami i urządzeniami znajdującymi się na przedmiotowej nieruchomości, w tym w szczególności:
    • hala nr 12;
    • stacja gazowa propan butan;
    • hala nr 14;
    • plac i fundamenty pod zadaszenie;
    • zbiornik na olej napędowy;
    • hala nr 15;
    • sieć kanalizacyjno-wodno-deszczowa;
    • hala nr 17;
    • hala nr 18;
    • plac manewrowy;
    • parking;
    • instalacja rurociągowa dla tlenu technicznego;
    • droga dojazdowa do hali nr 16;
    • plac magazynowy (manewrowy);
    • estakada 3;
    • droga i ogrodzenie;
  • nieruchomość gruntowa położona w (…) (działka gruntu o nr 1/2) wraz z wszelkimi budynkami, budowlami i urządzeniami znajdującymi się na przedmiotowej nieruchomości, w tym w szczególności:
    • hala nr 11;
    • hala nr 12;
    • hala nr 16;
    • droga i ogrodzenie;
    • sieć kanalizacyjno-wodno-deszczowa;
    • plac i fundamenty pod zadaszenie;
  • lokal mieszkalny położony w (…) (Księga Wieczysta numer (…));
  • budynek mieszkalny położony w (…) (Księga Wieczysta numer (…));
  • budynek mieszkalny położony w (…) (Księga Wieczysta numer (…));
  • urządzenia, narzędzia i elementy wyposażenia biurowego, np. laptopy, komputery, zestawy komputerowe, stacje dokujące, monitory, serwery, szafy biurowe;
  • maszyny, urządzenia i narzędzia, np. tokarki, spawarki, urządzenia spawalnicze, półautomaty spawalnicze, stoły spawalnicze, młoty pneumatyczne, suwnice, obrotnice, wózki widłowe, żurawie, frezarki, przecinarki, wytaczarki, kompresory, giętarki, prasy, wiertarki, piły taśmowe, stoły i belki monterskie;
  • wartości niematerialne i prawne (np. licencje na oprogramowanie (…));
  • środki transportu wykorzystywane przez osoby zatrudnione w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (środki transportu będące własnością Finansującego lub wykorzystywane na podstawie odpowiednich umów leasingu/najmu/dzierżawy zawartych przez Finansującego);
• wyposażenie, służące do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, nie stanowiące środków trwałych, lecz będące własnością Finansującego, w szczególności:
  • regały;
  • szafy;
  • komputery;
• środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych i w kasie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy 1;
• wierzytelności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy 1, w tym wierzytelności wobec:
  • B SP. Z O.O.;
  • C NV;
  • D SP. Z O.O.;
  • A SP. Z O.O. SP.K.;
• tajemnice przedsiębiorstwa Wnioskodawcy 1, metody zarządzania aktywami;
• kontakty z kontrahentami i inne kontakty przedsiębiorstwa Wnioskodawcy 1 (około 60 kontaktów);
• prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy 1, a w szczególności z:
  • umów pożyczek;
  • umów zawartych przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy 1 z dostawcami mediów na dostawę energii elektrycznej, wody, ciepła, odbiór ścieków z nieruchomości;
  • umów z podmiotami trzecimi, na podstawie których przedsiębiorstwo Wnioskodawcy 1 dysponuje aktywami trwałymi niezbędnymi do prowadzenia działalności;
  • umów na zakup innych usług;
• zakład pracy w rozumieniu art. 231 ustawy w z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1666 ze zm.) – obejmujący dwóch pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.
  
  

Umowa leasingu będzie również zawierała postanowienia dotyczące przejęcia wymagalnych, jak i niewymagalnych zobowiązań Wnioskodawcy 1 zarówno o charakterze pieniężnym, jak i niepieniężnym funkcjonalnie związanych z Działalnością prowadzoną z wykorzystaniem Przedsiębiorstwa, w zakresie w jakim wierzyciele wyrażą zgodę na ich przejęcie przez Wnioskodawcę 2 (dalej: „Zobowiązania”), jak również postanowienia dotyczące przejęcia wymagalnych i niewymagalnych zobowiązań pożyczkowych i kredytowych Wnioskodawcy 1 pozostających w funkcjonalnym związku z Działalnością prowadzoną z wykorzystaniem Przedsiębiorstwa (dalej: „Zobowiązania pożyczkowe”), w zakresie w jakim wierzyciele wyrażą zgodę na ich przejęcie przez Wnioskodawcę 2. Umowa leasingu, w szczególności będzie zawierała postanowienia dotyczące przejęcie Zobowiązań i/lub Zobowiązań pożyczkowych wobec:

• B SP. Z O.O.;
• E SP. Z O.O.
  
  

Po zawarciu Umowy Korzystający będzie kontynuował działalność produkcyjną w zakresie produkcji konstrukcji spawanych z wykorzystaniem Przedsiębiorstwa, na podstawie Umowy leasingu. Potencjalnie Wnioskodawca 2 będzie mógł też kontynuować Działalność prowadzoną przez Wnioskodawcę 1, co również jest kluczowe dla prowadzonego przez Grupę kapitałową biznesu. Tym samym Przedsiębiorstwo udostępnione Korzystającemu na podstawie zawartej umowy Leasingu ma być wykorzystywane w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (wykorzystywanie na własne potrzeby Korzystającego, przy czym niewykluczone jest również wykorzystywanie ich w celu odpłatnego udostępnienia na rzecz innych podmiotów). W chwili obecnej w ramach prowadzonej Działalności, aktywa są bowiem udostępniane przez Wnioskodawcę 1 w ramach umów najmu, dzierżawy oraz leasingu na rzecz innych spółek z Grupy. Wykonywanie tej działalności będzie możliwe, bowiem w ramach Umowy leasingu zostaną udostępnione Wnioskodawcy 2 wszystkie istotne i przenaszalne składniki Przedsiębiorstwa Wnioskodawcy 1. Umową leasingu nie zostaną objęte jedynie składniki majątku, które nie mogą zostać przeniesione na Korzystającego jak również te które nie będą dalej wykorzystywane w Działalności, ani w działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawcę 2 w zakresie produkcji konstrukcji spawanych i w konsekwencji będą podlegały likwidacji. Składniki majątku Wnioskodawcy 1, które nie zostaną udostępnione Korzystającemu nie będą istotne z perspektywy możliwości prowadzenia Działalności w zakresie najmu ŚT oraz WNiP. W konsekwencji, na skutek zawarcia Umowy leasingu, Wnioskodawca 1 nie będzie posiadał składników majątkowych i niemajątkowych wystarczających do prowadzenia Działalności w dotychczasowym zakresie.

Umowa leasingu zostanie zawarta na czas określony i będzie zawierać prawo wykupu zespołu składników majątkowych po jej zakończeniu bądź w trakcie Umowy leasingu (dalej: „Prawo wykupu”). Przewiduje się, iż w normalnym toku zdarzeń przewidzianych w Umowie leasingu prawo własności przedmiotu Umowy leasingu przejdzie na Korzystającego. Mając na uwadze, że w toku trwania Umowy leasingu dojdzie do spłaty prawie całej wartości przedmiotu Umowy cena wykupu, tj. cena z tytułu przeniesienia własności zostanie ustalona na minimalnym poziomie.

Zgodnie z Umową leasingu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej udostępnionych składników majątku wchodzących w skład Przedsiębiorstwa dla celów podatku dochodowego od osób prawnych będzie dokonywał Korzystający. W związku z zawarciem Umowy Finansujący nie będzie dokonywał od składników majątku wchodzących w skład Przedsiębiorstwa, odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych. W Umowie będzie wskazana wartość rynkowa Przedsiębiorstwa, która zostanie określona na podstawie wyceny niezależnego rzeczoznawczy majątkowego.

Określona w Umowie wartość Przedsiębiorstwa, tj. suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłaty (w tym ewentualnej opłaty wstępnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług (o ile wystąpi) będzie uwzględniała wartość zobowiązań funkcjonalnie związanych z Przedsiębiorstwem. W konsekwencji, wysokość opłat leasingowych, które będą uiszczane przez Wnioskodawcę 2 na rzecz Wnioskodawcy 1 będzie uwzględniała konieczność pokrycia zobowiązań funkcjonalnie związanych z nabywanym Przedsiębiorstwem, które powstały jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu.

Wnioskodawca 1 poinformuje kontrahentów o danych Wnioskodawcy 2 istotnych z punktu widzenia rozliczeń i wystawiania faktur.

Mając na uwadze, iż pomimo przekazywanych informacji i instrukcji, prawdopodobna jest sytuacja, w której:

• kontrahenci w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu będą wystawiali faktury dokumentujące dostawy i usługi świadczone w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, wskazując błędnie na fakturach jako nabywcę Wnioskodawcę 1 a nie Wnioskodawcę 2 (błędne dane na fakturze);
• Wnioskodawca 1 przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu otrzyma faktury zakupowe od kontrahenta, ale nie dokona odliczenia VAT naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy/w którym otrzymał fakturę, a w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych dojdzie do wydania przedmiotu Umowy leasingu (prawo do odliczenia VAT przez następcę prawnego);
• w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu zaistnieje potrzeba wystawienia faktury korygującej sprzedaż, która miała miejsce przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu (przy czym mogą to być zarówno korekty obniżające podstawę opodatkowania (in minus), jak i podwyższające podstawę opodatkowania (in plus)). Korekty in minus i in plus mogą być spowodowane zarówno błędami pierwotnymi, jak i wynikać z przyczyn, które pojawią się w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu (faktura korygująca do sprzedaży sprzed realizacji Umowy);
• Wnioskodawca 1 przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu wystawi fakturę korygującą zmniejszającą podatek należny, której potwierdzenie otrzymania przez kontrahenta nie zostanie otrzymane przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu (potwierdzenie odbioru faktury korygującej do sprzedaży sprzed dnia wydania przedmiotu Umowy leasingu);
• Wnioskodawca 1 przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu dokona płatności na poczet faktur/faktur zaliczkowych dokumentujących dostawę towarów i świadczenie usług związanych z działalnością Przedsiębiorstwa, w odniesieniu do których otrzyma on fakturę VAT dokumentującą dostawę towaru/świadczenie usługi przed momentem wydania przedmiotu Umowy leasingu, a wykonanie usługi lub dostawa towarów będzie miała miejsce już po wydaniu przedmiotu Umowy leasingu (ich odbiorcą będzie Wnioskodawca 2) (zapłata przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, wykonanie usługi/dostawa towarów po dniu wydania Przedmiotu umowy leasingu).
  
  

Dodatkowo, mając na uwadze fakt, iż w toku prowadzenia swojej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zawiera również transakcje z podmiotami zagranicznymi, zarówno mającymi siedzibę w Unii Europejskiej, jak i poza Unią Europejską może dojść do sytuacji, w ramach których pojawią się wątpliwości dotyczące technicznego sposobu rozliczenia w VAT z tytułu poszczególnych transakcji.

Wnioskodawca informuje, iż złożony wniosek dotyczy wyłącznie rozliczenia transakcji krajowych związanych ze składnikami Przedsiębiorstwa. Pytania dotyczące rozliczeń w ramach transakcji międzynarodowych (WDT, WNT, eksport towarów) zostaną uwzględnione w odrębnym wniosku o interpretację.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Korzystający będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych (w trybie art. 86 ust. 11 ustawy o VAT) z faktur otrzymanych przez Finansującego przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu dotyczących zakupów dokonanych przez Finansującego, związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem, jeśli Finansujący nie odliczy wcześniej podatku naliczonego z tych faktur, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy?
2. Czy Korzystający będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupów dokonanych przez Finansującego, związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem, ale otrzymanych już przez Korzystającego w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy?
3. Czy Korzystający będzie miał obowiązek wystawienia faktur sprzedażowych i rozpoznania podatku należnego z tytułu czynności składających się na dostawy towarów i usługi wykonywane w ramach działalności prowadzonej za pomocą Przedsiębiorstwa, realizowanych przed momentem wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli zakończenie tych transakcji (a tym samym powstanie obowiązku podatkowego w VAT) nastąpi po momencie wydania przedmiotu Umowy leasingu?
4. Czy Korzystający będzie miał prawo do wystawienia noty korygującej do faktur dotyczących zakupów związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem dokonanych przez Korzystającego w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu przez Korzystającego, jeżeli na fakturze od kontrahenta będą wskazane dane Finansującego?
5. Który z Wnioskodawców (Wnioskodawca 1 czy Wnioskodawca 2) będzie miał prawo do obniżenia podatku należnego w sytuacji, kiedy Finansujący przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu wystawi fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania VAT, a potwierdzenie otrzymania tej faktury korygującej przez kontrahenta otrzyma Korzystający w dniu albo po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu? (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
6. Czy Korzystający będzie miał prawo do wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania do faktury wystawionej przez Finansującego dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu oraz do ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT?
7. Czy Korzystający będzie miał prawo do wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania z przyczyn powstałych w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, do faktury wystawionej przez Finansującego dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu oraz do ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT?
8. Czy Korzystający będzie miał obowiązek wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu Przedsiębiorstwa faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania, z przyczyn powstałych przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, w odniesieniu do której faktura pierwotna była wystawiona przez Finansującego oraz ujęcia tej faktury korygującej wstecz w ewidencji VAT Korzystającego?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych, dla rozstrzygnięcia poruszonych powyżej kwestii w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w opisywanym przypadku, w wyniku zawarcia Umowy leasingu i przeniesienia Przedsiębiorstwa, dojdzie do sukcesji podatkowej praw i obowiązków Finansującego na rzecz Korzystającego, tj. czy wstąpi on w prawa i obowiązki Finansującego.

Sukcesja podatkowa została uregulowana w art. 93-106 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, ze zm., dalej: „OP”) . Ustawodawca w tych przepisach wskazał, kiedy zachodzi sukcesja podatkowa w odniesieniu do przedsiębiorstw przekształcanych. Powyższe przepisy nie mają jednak zastosowania do opisanego w przedmiotowym wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, ponieważ w niniejszej sprawie nie dojdzie do przekształcenia, a do wydania Przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę 2 w wyniku zawarcia Umowy leasingu.

W niniejszej sprawie zastosowanie znajdą natomiast przepisy szczególne regulujące prawa i obowiązki następców prawnych na gruncie Ustawy o VAT. W art. 6 pkt 1 tej ustawy wskazano bowiem, że jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (zgodnie jednak z powszechnie prezentowanym w orzecznictwie poglądem należy uznać, że termin ten obejmuje swoim zakresem również przeniesienie własności przedsiębiorstwa w wyniku zawarcia umowy leasingu. Stanowisko takie zostało potwierdzone m.in. przez WSA w Warszawie w wyroku z dnia 12 sierpnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 666/08, gdzie wskazano, że „transakcją zbycia, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy o VAT jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa”). Z kolei w art. 91 ust. 9 VAT wskazano, że korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przywołane powyżej artykuły ustawy VAT stanowią implementację art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE. L z 1977 r. Nr 145, str. 1, z późn. zm.). W obowiązującym obecnie odpowiedniku tego artykułu, tj. art. 19 zdanie 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L z 2006 r. Nr 347, str. 1, z późn. zm., dalej: Dyrektywa VAT), wskazano, że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Powyższy pogląd został potwierdzony przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. C-497/01. Na podstawie tego wyroku można wskazać, że zgodnie z przyjętą w art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT opcją wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nabywca powinien zostać uznany za następcę prawnego podatnika dokonującego zbycia.

Podobnie orzekał również TSUE w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 (Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever), gdzie wskazywano, że „zgodnie z art. 5 ust. 8 zdanie pierwsze szóstej dyrektywy w przypadku przekazania całości lub części aktywów państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku odbiorca będzie traktowany jako prawny następca przekazującego. Wynika z tego, że gdy państwo członkowskie skorzystało z tej możliwości, przekazania całości lub części aktywów nie uważa się za dostawę towarów w rozumieniu szóstej dyrektywy”.

Potwierdzenie powyższego stanowiska znajduje odzwierciedlenie w linii orzeczniczej sądów administracyjnych, np. w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 13 marca 2012 r., sygn. I SA/Wr 1767/11, w którym wskazano, że „Przyjęta w art. 6 pkt 1 uVAT opcja wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wymaga zatem uznania, że w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. W takiej sytuacji dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej, następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło”.

Jak można zauważyć, w przywołanych powyżej przepisach Ustawy o VAT oraz Dyrektywy VAT ustawodawcy odwołują się do pojęcia zbycia przedsiębiorstwa, które nie zostało zdefiniowane na gruncie Ustawy o VAT. Zgodnie jednak z powszechnie prezentowanym w orzecznictwie poglądem należy uznać, że termin ten obejmuje swoim zakresem również przeniesienie własności przedsiębiorstwa w wyniku zawarcia umowy leasingu. Stanowisko takie zostało potwierdzone m.in. przez WSA w Warszawie w wyroku z dnia 12 sierpnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 666/08, gdzie wskazano, że „transakcją zbycia, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy o VAT jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa”.

Jak więc wynika z przywołanych powyżej przepisów, w momencie wydania przedmiotu Umowy leasingu Korzystający wstąpi w prawa i obowiązki Finansującego. Należy więc uznać, że w odniesieniu do praw i obowiązków na gruncie Ustawy o VAT Wnioskodawca 2 będzie sukcesorem praw i obowiązków podatkowych, które początkowo przysługiwały /zostały nałożone na Wnioskodawcę 1.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawców w opisywanym przypadku zawarcia Umowy leasingu skutkującej przeniesieniem Przedsiębiorstwa na rzecz Korzystającego dojdzie do sukcesji podatkowej w zakresie praw i obowiązków Wnioskodawcy 1 na gruncie Ustawy o VAT na rzecz Wnioskodawcy 2.

Ad 1.

W ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych (w trybie art. 86 ust. 11 ustawy o VAT) z faktur otrzymanych przez Finansującego przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu dotyczących zakupów dokonanych przez Finansującego, związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem, jeśli Finansujący nie odliczy wcześniej podatku naliczonego z tych faktur, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z kolei art. 86 ust. 10 ustawy o VAT stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Dalej art. 86 ust. 10b ustawy o VAT wskazuje, iż w przypadku transakcji krajowych podatnik ma prawo do odliczenia VAT nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W art. 86 ust. 11 ustawy o VAT wskazano natomiast, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym powyżej może on obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jak wskazano w treści wniosku, może dojść do sytuacji, w której Wnioskodawca 1 przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu otrzyma fakturę zakupową od kontrahenta, ale nie dokona odliczenia VAT naliczonego w rozliczeniu za okres otrzymania faktury, a w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych dojdzie do wydania przedmiotu Umowy leasingu.

W takiej sytuacji, mając na uwadze:

• sukcesję podatkową wyrażoną w wyżej cytowanych przepisach ustawy o VAT,
• zasadę neutralności podatku VAT oraz
• terminy, w jakich podatnik może dokonać odliczenia VAT,

w ocenie Wnioskodawców, Wnioskodawca 2 będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych (w trybie art. 86 ust. 11 ustawy o VAT) z faktur otrzymanych przez Wnioskodawcę 1 (bez konieczności korygowania danych nabywcy (Wnioskodawcy 1)), pod warunkiem, że Wnioskodawca 1 będący stroną transakcji nie odliczy wcześniej podatku naliczonego z tych faktur.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in. w wyroku NSA z dnia 28 października 2011 r., sygn. I FSK 1660/10, gdzie wskazano, że „podatnik, który nabył przedsiębiorstwo i nadal je prowadzi może korzystać z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa, a w szczególności nadal może dokonywać odliczeń podatku naliczonego (...). W przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej. Nabywca jest następcą prawnym, beneficjentem czynności aportu podatnika dokonującego zbycia. W takim zakresie, następuje przeniesienie na owego nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych jakie obowiązywały zbywcę gdyby do zbycia nie doszło”.

Podobnie orzeczono również w wyroku NSA z dnia 29 maja 2014 r., sygn. I FSK 1028/13: „ Art. 19 Dyrektywy 112 stanowi o pełnym następstwie w zakresie podatku od towarów i usług związanym z wnoszonym przedsiębiorstwem. W takiej sytuacji, nie tylko korekta podatku odliczonego określona w art. 91 ust. 1-8 u.p.t.u. może być dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa. Oznacza to więc, iż zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, jako następca zbywającego, jest uprawniony do odliczania podatku naliczonego, korekt podatku naliczonego oraz innych czynności w ramach rozliczeń podatkowych, niezbędnych do zachowania zasady neutralności”.

Należy więc uznać, że skoro Wnioskodawca 2 jest następcą prawnym w zakresie praw i obowiązków przysługujących Wnioskodawcy 1, będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego na takich samych zasadach, jakie obowiązywałyby Wnioskodawcę 1, gdyby nie doszło do zawarcia Umowy leasingu.

W oparciu o powyższe, w ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych (w trybie art. 86 ust. 11 ustawy o VAT) z faktur otrzymanych przez Finansującego przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu dotyczących zakupów dokonanych przez Finansującego, związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem, jeśli Finansujący nie odliczy wcześniej podatku naliczonego z tych faktur, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupów dokonanych przez Finansującego, związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem, ale otrzymanych już przez Korzystającego w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy.

Uzasadnienie

Mając na uwadze przepisy ustawy o VAT przywołane w uzasadnieniu do stanowiska do pytania numer 1 (powyżej) oraz fakt, iż w opisywanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do sukcesji podatkowej określonej przepisami ustawy o VAT (czyli sukcesji w zakresie praw i obowiązków), zdaniem Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupów dokonanych przez Finansującego, ale otrzymanych już przez Korzystającego w dniu lub po dniu Przekształcenia.

Odliczenie to, w ocenie Wnioskodawców, możliwe będzie w oparciu o fakturę wystawioną przez dostawców/usługodawców dokumentujących dokonane przez nich dostawy towarów bądź świadczenia usług bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy.

Faktura ta będzie bowiem dokumentem, który będzie potwierdzać rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonane przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu na rzecz Wnioskodawcy 1 (faktura będzie bowiem prawidłowo wskazywała Wnioskodawcę 1 jako nabywcę, którego następcą prawnym będzie Wnioskodawca 2).

Powyższe stanowisko Wnioskodawców potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2016 r., sygn. IPPP1/4512-1208/15-2/AW, gdzie wskazano, że „w stosunku do faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związanych z ZCP, które wpłyną do Spółki od dnia zbycia uprawniony do odliczenia podatku VAT będzie nabywca ZCP”.

W oparciu o powyższe, w ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych (w trybie art. 86 ust. 11 ustawy o VAT) z faktur otrzymanych przez Finansującego przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu, jeśli Finansujący nie odliczy wcześniej podatku naliczonego z tych faktur, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy.

Ad 3.

Korzystający będzie miał obowiązek wystawienia faktur sprzedażowych i rozpoznania podatku należnego z tytułu czynności składających się na dostawy towarów i usługi wykonywane w ramach działalności prowadzonej za pomocą Przedsiębiorstwa, realizowanych przed momentem wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli zakończenie tych transakcji (a tym samym powstanie obowiązku podatkowego w VAT) nastąpi po momencie wydania przedmiotu Umowy leasingu.

Uzasadnienie

W odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego, możliwe jest, że transakcje realizowane przez Wnioskodawcę 1 przed momentem wydania przedmiotu Umowy leasingu zakończone zostaną po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu. Zgodnie zaś z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W takim przypadku może dojść więc do sytuacji, gdy obowiązek podatkowy na gruncie Ustawy o VAT powstanie po wydaniu przedmiotu Umowy leasingu, kiedy Przedsiębiorstwo będzie wykorzystywane w działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę 2.

Mając na względzie przywołane powyżej w uzasadnieniu pytań nr 1-2 przepisy ustawy o VAT oraz fakt, iż w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dojdzie do sukcesji podatkowej określonej przepisami ustawy o VAT (czyli sukcesji w zakresie praw i obowiązków), zdaniem Wnioskodawców, Korzystający będzie miał obowiązek wystawienia faktur sprzedażowych i rozpoznania podatku należnego z tytułu czynności składających się na dostawy towarów i usługi wykonywane w ramach działalności Przedsiębiorstwa, realizowanych przed momentem wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli zakończenie tych transakcji (a tym samym powstanie obowiązku podatkowego w VAT) nastąpi po momencie wydania przedmiotu Umowy leasingu.

Należy więc uznać, że skoro Wnioskodawca 2 jest następcą prawnym w zakresie praw i obowiązków przysługujących Wnioskodawcy 1, będzie miał obowiązek wystawienia faktur sprzedażowych i rozpoznania podatku należnego z tytułu czynności składających się na dostawy towarów i usługi wykonywane w ramach działalności prowadzonej za pomocą Przedsiębiorstwa w odniesieniu do transakcji rozpoczętych przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu, a zakończonych po wydaniu przedmiotu Umowy leasingu.

W oparciu o powyższe, w ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał obowiązek wystawienia faktur sprzedażowych i rozpoznania podatku należnego z tytułu czynności składających się na dostawy towarów i usługi wykonywane w ramach działalności prowadzonej za pomocą Przedsiębiorstwa, realizowanych przed momentem wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli zakończenie tych transakcji (a tym samym powstanie obowiązku podatkowego w VAT) nastąpi po momencie wydania przedmiotu Umowy leasingu.

Ad 4.

W ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do wystawienia noty korygującej do faktur dotyczących zakupów związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem dokonanych przez Korzystającego w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli na fakturze od kontrahenta będą wskazane dane Finansującego.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Zgodnie z tym artykułem, nota korygująca nie może jednak obejmować pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, tj.

• miara i ilość (liczba) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
• cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto);
• kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
• wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
• stawka podatku;
• suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
• kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
• kwota należności ogółem.
  
  

Należy zauważyć, że dane charakteryzujące nabywcę nie zostały wymienione w powyższym katalogu (jest o nich mowa w art. 106e ust. 1 pkt 3-5), w związku z czym w ocenie Wnioskodawców przepisy nie ograniczają zatem możliwości skorygowania oczywistych omyłek w danych nabywcy.

Art. 106k ust. 3 ustawy o VAT z kolei stanowi, że faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1. wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca 2 jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i będzie kontynuował działalność z wykorzystaniem Przedsiębiorstwa wykorzystywanego przez Wnioskodawcę 1 w prowadzonej Działalności. Wnioskodawcy poinformują swoich kontrahentów o zawarciu Umowy leasingu i o konieczności wystawiania faktur na dane Korzystającego.

Wnioskodawcy wskazują jednak, że pomimo przekazywanych informacji i instrukcji o zawarciu Umowy leasingu oraz konieczności wystawiania faktur na dane Wnioskodawcy 2, kontrahenci w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu mogą nadal wystawiać faktury dokumentujące dostawy wykonane i usługi świadczone po wydaniu przedmiotu Umowy leasingu, wskazując błędnie na fakturach jako nabywcę Wnioskodawcę 1 (będącego zamawiającym towar lub usługę), a nie Wnioskodawcę 2.

W ocenie Wnioskodawców, w takim przypadku Wnioskodawca 2 będzie miał prawo wystawić notę korygująca, jeśli na fakturze od kontrahenta będą wskazane dane Wnioskodawcy 1, a faktura będzie dotyczyła zakupów dokonanych w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu przez Wnioskodawcę 2.

Powyższe stanowisko Wnioskodawców potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2016 r., sygn. IPPP1/4512-1208/15-2/AW, gdzie organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „po otrzymaniu faktury zawierające pomyłki inne niż wymienione w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą”.

W oparciu o powyższe, w ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do wystawienia noty korygującej do faktur dotyczących zakupów związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem dokonanych przez Korzystającego w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu przez Korzystającego jeżeli na fakturze od kontrahenta będą wskazane dane Finansującego.

Ad 5. (stanowisko własne ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do obniżenia podatku należnego w sytuacji, kiedy Finansujący przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu wystawi fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania VAT, a potwierdzenie otrzymania tej faktury korygującej przez kontrahenta otrzyma Korzystający w dniu albo po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu. W konsekwencji prawo do obniżenia podatku należnego nie będzie wówczas przysługiwało Finansującemu.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Zgodnie zaś z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Jak wskazywano powyżej, w wyniku zawarcia Umowy leasingu dojdzie do wstąpienia Wnioskodawcy 2 w prawa i obowiązki Wnioskodawcy 1. Jak zaś wynika z przywołanych tutaj przepisów ustawy o VAT, jednym z takich praw jest właśnie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w sytuacji, kiedy fakturę korygującą wystawi Wnioskodawca 1, natomiast uzyskanie potwierdzenia otrzymania tej korekty przez kontrahenta nastąpi już w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu i otrzyma je Wnioskodawca 2. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy 1, prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego przysługiwać będzie nie Wnioskodawcy 1, a Wnioskodawcy 2 jako sukcesorowi praw przysługujących Wnioskodawcy 1 w tym zakresie.

W konsekwencji, w przypadkach, w ramach których Wnioskodawca 1 przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu wystawi fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania VAT, ale nie uzyska potwierdzenia odbioru faktury korygującej od kontrahenta przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, które z kolei zostanie odebrane już przez Wnioskodawcę 2, prawo do obniżenia podatku należnego będzie przysługiwać Wnioskodawcy 2, jako następcy prawnemu Wnioskodawcy 1.

W oparciu o powyższe, w ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do obniżenia podatku należnego w sytuacji, kiedy Finansujący przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu wystawi fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania VAT, a potwierdzenie otrzymania tej faktury korygującej przez kontrahenta otrzyma Korzystający w dniu albo po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu. W konsekwencji prawo do obniżenia podatku należnego nie będzie wówczas przysługiwało Finansującemu.

Ad 6.

W ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania do faktury wystawionej przez Finansującego dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu oraz do ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1;
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań;
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4;
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Mając na uwadze sukcesję podatkową wyrażoną w wyżej cytowanych przepisach ustawy o VAT, Wnioskodawca 2 będzie sukcesorem Wnioskodawcy 1 również w zakresie prawa do wystawienia faktury korygującej obniżającej podstawę opodatkowania i ujęcia takiej korekty w ewidencji VAT. W ocenie Wnioskodawców, prawo Wnioskodawcy 2 do wystawienia faktury korygującej in minus i dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę 1 przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu będzie dotyczyło zarówno korekt spowodowanych błędem pierwotnym (np. błędem rachunkowym, błędem co do ceny/ilości towaru), jak i przyczyną mającą miejsce w okresie późniejszym (np. udzielenie rabatu).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawców, Wnioskodawca 2 będzie miał prawo do wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania do faktury wystawionej przez Wnioskodawcę 1 dotyczącej sprzedaży, która będzie miała miejsce jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu oraz do ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawców potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora KIS z dnia 19 września 2017 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.383.2017.2.MGO, gdzie wskazano, że „skoro Spółka (...) jest nabywcą praw i obowiązków Spółki zbywającej, to obowiązek wystawienia faktur korygujących dokumentujących zmianę podstawy opodatkowania z powodu wystąpienia okoliczności nieistniejących przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa ciąży na nabywcy. Jednocześnie nabywca jest zobowiązany do dokonania zwiększenia lub zmniejszenia podstawy opodatkowania odpowiednio w składanych przez siebie deklaracjach VAT za okresy rozliczeniowe występujące po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa”.

W oparciu o powyższe, w ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania do faktury wystawionej przez Finansującego dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu oraz do ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT.

Ad 7.

W ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał prawo do wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania z przyczyn powstałych w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, do faktury wystawionej przez Finansującego dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu oraz do ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT.

Uzasadnienie

Mając na uwadze, że obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania w omawianym przypadku powstanie za okres wystawienia faktury korygującej, nie spowoduje to powstania zaległości u Wnioskodawcy 1. Obowiązek podatkowy powstanie bowiem już po stronie Wnioskodawcy 2.

Powyższe stanowisko Wnioskodawców potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora KIS z dnia 19 września 2017 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.383.2017.2.MGO, gdzie wskazano, że „skoro Spółka (...) jest nabywcą praw i obowiązków Spółki zbywającej, to obowiązek wystawienia faktur korygujących dokumentujących zmianę podstawy opodatkowania z powodu wystąpienia okoliczności nieistniejących przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa ciąży na nabywcy. Jednocześnie nabywca jest zobowiązany do dokonania zwiększenia lub zmniejszenia podstawy opodatkowania odpowiednio w składanych przez siebie deklaracjach VAT za okresy rozliczeniowe występujące po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa”.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawców, Wnioskodawca 2 będzie miał prawo do wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania do faktury wystawionej przez Wnioskodawcę 1, z przyczyn powstałych w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu oraz ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT.

Ad 8.

W ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał obowiązek wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu Przedsiębiorstwa faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania, z przyczyn powstałych przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, w odniesieniu do której faktura pierwotna była wystawiona przez Finansującego oraz ujęcia tej faktury korygującej wstecz w ewidencji VAT Korzystającego.

Uzasadnienie

W ocenie Wnioskodawców, korekta „in plus” (tj. powodująca zwiększenie podatku należnego wynikającego z faktury pierwotnej) wystawiona z przyczyn istniejących już w momencie wystawienia faktury pierwotnej przez Finansującego, powinna zostać ujęta za okres, za który została ujęta faktura pierwotna.

Mając jednak na uwadze fakt, że w przypadku zawarcia Umowy leasingu skutkującej przeniesieniem Przedsiębiorstwa na rzecz Korzystającego, dojdzie do sukcesji podatkowej w zakresie praw i obowiązków Wnioskodawcy 1 na gruncie Ustawy o VAT na rzecz Wnioskodawcy 2, to Korzystający będzie miał obowiązek wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury korygującej in plus, z przyczyn powstałych przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu (a tym samym dotyczącej sprzedaży, która miała miejsce przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu, gdzie faktura pierwotna była wystawiona przez Finansującego).

Powyższe stanowisko Wnioskodawców potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora KIS z dnia 19 września 2017 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.383.2017.2.MGO, gdzie wskazano, że „Odnosząc się natomiast do sytuacji, w której występuje obowiązek dokonania zwiększenia lub zmniejszenia podstawy opodatkowania dokonanej przez Spółkę zbywającą dostawy towarów lub świadczenia usług z przyczyn istniejących w dniu wystawienia faktury pierwotnej należy wskazać, że zarówno zwiększenie jak i zmniejszenie podstawy opodatkowania powinno nastąpić w okresie rozliczeniowym, w którym w stosunku do tych czynności powstał obowiązek podatkowy. Zatem jeżeli obowiązek podatkowy od dostawy towarów lub świadczenia usług powstał przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa Spółki zbywającej na nabywcę, to korekty należy uwzględnić w okresach rozliczeniowych występujących przed tym dniem.

W zakresie wystawienia faktur korygujących dokumentujących to zwiększenie lub zmniejszenie podstawy opodatkowania należy stwierdzić, że podmiotem zobowiązanym do wystawienia tych faktur korygujących (zarówno zwiększających jak i zmniejszających podstawę opodatkowania) jest nabywca praw i obowiązków Spółki zbywającej”.

Podsumowując należy stwierdzić, że to Korzystający będzie miał obowiązek wystawienia faktur korygujących zwiększających i zmniejszających podstawę opodatkowania, z przyczyn istniejących w dniu wystawienia faktury pierwotnej, dokonanych przez Finansującego dostaw towarów/świadczenia usług, zaś korektę wielkości podstawy opodatkowania Korzystający powinien ująć w okresie rozliczeniowym, w którym w stosunku do tych czynności powstał obowiązek podatkowy.

W oparciu o powyższe, w ocenie Wnioskodawców, Korzystający będzie miał obowiązek wystawienia w dniu lub po dniu leasingu Przedsiębiorstwa faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania, z przyczyn powstałych przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego, a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce przed dniem wydania przedmiotu umowy leasingu, w odniesieniu do której faktura pierwotna była wystawiona przez Finansującego oraz ujęcia tej faktury korygującej wstecz w ewidencji VAT Korzystającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

• prawa Korzystającego do odliczenia podatku naliczonego w trybie art. 86 ust. 11 ustawy z faktur otrzymanych przez Finansującego, w sytuacji gdy Finansujący nie odliczył podatku naliczonego z tych faktur, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej – jest prawidłowe;
• prawa Korzystającego do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupów dokonanych przez Finansującego, ale otrzymanych przez Korzystającego w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy – jest prawidłowe;
• prawa Korzystającego do wystawiania faktur sprzedażowych i rozpoznania podatku należnego dotyczących sprzedaży zrealizowanej przed momentem wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli obowiązek podatkowy powstanie po momencie wydania przedmiotu Umowy leasingu – jest prawidłowe;
• prawa Korzystającego do wystawienia noty korygującej do faktur dotyczących zakupów dokonanych w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli na fakturze od kontrahenta będą wskazane dane Finansującego – jest prawidłowe;
• prawa Finansującego lub Korzystającego do obniżenia podatku należnego w sytuacji, kiedy Finansujący przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu wystawi fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania VAT, a potwierdzenie otrzymania tej faktury korygującej przez kontrahenta otrzyma Korzystający w dniu albo po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu – jest prawidłowe;
• prawa Korzystającego do wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania do faktury wystawionej przez Finansującego dotyczącej sprzedaży, która miała miejsce jeszcze przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu oraz do ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji – jest prawidłowe;
• prawa Korzystającego do wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania do faktury wystawionej przez Finansującego, z przyczyn powstałych w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, dotyczącej sprzedaży, która miała miejsce przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu oraz ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT – jest prawidłowe;
• obowiązku Korzystającego do wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania, z przyczyn powstałych przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu, dotyczącej sprzedaży, która miała miejsce przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu do której faktura pierwotna była wystawiona przez Finansującego oraz ujęcia tej faktury korygującej wstecz w ewidencji VAT Korzystającego – jest nieprawidłowe.
  
  

Udzielając odpowiedzi na zadane przez Wnioskodawcę pytania oraz dokonując oceny stanowiska zawartego we wniosku, na wstępie należy zaznaczyć, że przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, regulują m.in. zagadnienie sukcesji podatkowej, tj. sytuację, w której dany podmiot (podatnik) wstępuje w prawa i obowiązki innego podatnika m.in. korzystając z praw nabytych przez inny podmiot (innego podatnika).

Wskazać należy, że następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa, jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Inaczej rzecz ujmując, należy sprawdzić, czy każde prawo, które przysługiwałoby danemu podmiotowi (podatnikowi) przysługuje – na podstawie przepisów o sukcesji prawnej – innemu podmiotowi (podatnikowi), będącemu tzw. „następcą prawnym” tego pierwszego podmiotu (podatnika).

Powyższe kwestie regulują przepisy działu III rozdziału 14 Ordynacji podatkowej. W regulacjach tych, zawarta jest pozycja podatkowoprawna dwóch kategorii podmiotów: następców prawnych oraz podmiotów przekształconych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Stosownie do art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Przy czym – na podstawie art. 93a § 2 Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   2. spółki kapitałowej;
2. (uchylony);
3. stowarzyszenia utworzonego w wyniku przekształcenia stowarzyszenia zwykłego.
   
   

Z powyższego wynika, że następstwo podatkowe związane jest przede wszystkim ze zdarzeniami prawnymi określonymi jako: przekształcenie, połączenie, podział osób prawnych bądź wniesienie do spółki niemającej osobowości prawnej. Należy zaznaczyć, że następstwo podatkowe stanowi odstępstwo od reguły powiązania praw i obowiązków podatkowych z bytem prawnym wyłącznie podatnika, jest wiec nietypową instytucją w prawie podatkowym. Z tychże względów, wszelkie tego rodzaju sytuacje, nawet dostatecznie uzasadnione ekonomicznie, muszą mieć wystarczającą podstawę prawną, aby móc wobec nich zastosować instytucję sukcesji podatkowej.

Jak wiadomo sukcesja podatkowa polega na przejęciu praw i obowiązków przez następcę prawnego lub podmiot przekształcony. Zatem z uwagi na fakt, że Ordynacja podatkowa – jak wskazano powyżej – wiąże sukcesję podatkową z łączeniem się przedsiębiorstw, przejęciem, przekształceniem, podziałem przez wydzielenie, należy stwierdzić, że nabycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, nie mieści się w żadnym z powyższych zdarzeń, dlatego nie występuje w tym przypadku sukcesja podatkowa. Zatem, w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy Ordynacji podatkowej, regulujące uprawnienia podmiotów wynikające z tzw. sukcesji podatkowej, w szczególności zawarte w art. 93-93e Ordynacji podatkowej, tj. sytuacja, w której dany podmiot (podatnik) korzysta z praw nabytych przez inny podmiot (innego podatnika).

W tym miejscu należy jednak wskazać, że stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z przepisem art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1145), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Art. 19 dyrektywy obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) stanowi, że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy opcja wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wymaga, aby w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany był jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. W konsekwencji, w takiej sytuacji dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej w zakresie podatku od towarów i usług – następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania tym podatkiem w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło.

Jak wskazano wcześniej, zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e Ordynacji podatkowej, zawierające katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, to jest sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Jednakże, jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, na gruncie tej ustawy istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych. Norma wynikająca z art. 6 pkt 1 ustawy stanowi bowiem lex specialis wobec rozwiązań zawartych w Ordynacji podatkowej. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo (jego zorganizowaną część) i nadal je prowadzi, może korzystać w zakresie podatku od towarów i usług z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Z treści wniosku wynika, że w przyszłości Finansujący zawrze z Korzystającym Umowę leasingu, na podstawie której Finansujący odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania zespół wszystkich istotnych i przenaszalnych składników materialnych i niematerialnych, przy pomocy których Finansujący prowadzi Działalność, obejmujący m.in. zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia Działalności w zakresie najmu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych posiadanych przez Finansującego. Przedsiębiorstwo oddawane Korzystającemu na podstawie Umowy będzie stanowić przedsiębiorstwo, a co najmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy. Wśród składników majątkowych wchodzących w skład Przedsiębiorstwa będą również aktywa niestanowiące środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych takie jak w szczególności wyposażenie, służące do prowadzenia Działalności Finansującego (m.in. regały, szafy, komputery), księgi i dokumenty związane z prowadzeniem Działalności czy też środki pieniężne zgromadzone w kasie i na rachunku Finansującego.

Mając powyższe na względzie, należy wskazać, że podatnik nabywający przedsiębiorstwo (zorganizowaną część przedsiębiorstwa) staje się następcą prawnym w podatku od towarów i usług zbywcy przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) niezależnie od następstwa określonego przepisami Ordynacji podatkowej. Tym samym dochodzi do sukcesji podatkowej, w wyniku której nabywca przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) jest beneficjentem czynności podatnika dokonującego zbycia.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy prawa, w okolicznościach niniejszej sprawy stwierdzić należy, że w związku z wydaniem przedmiotu Umowy leasingu (przedsiębiorstwa lub co najmniej zorganizowanej części przedsiębiorstwa) można mówić o sukcesji praw i obowiązków, polegającej na tym, że Korzystający wstąpi we wszelkie przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki przejętego przedsiębiorstwa w zakresie podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl przepisu art. 19a ust. 2 ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi (art. 19a ust. 3 ustawy).

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, o czym stanowi art. 19a ust. 4 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Należy zaznaczyć, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Stosownie do art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. (uchylona);
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. (uchylony);
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. (uchylony);
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.
   
   

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jak stanowi art. 86 ust. 10c ustawy, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
  
  

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Jak wskazano wyżej, dokumentem, który co do zasady stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego jest faktura.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Szczegółowe elementy, które powinna zawierać faktura, określa art. 106e ustawy.

I tak, według art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczanych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczanych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem

(…).

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Na podstawie art. 106i ust. 7 ustawy, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usług;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Stosownie do art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

‒ podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Jak wynika z art. 106k ust. 2 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Zgodnie z art. 106k ust. 3 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1. wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

Stosownie do art. 106k ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

O prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują, tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego (korekty), wyłącznie z powodu braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania. Niemniej jednak, opisane błędy powinny być skorygowane w ten sposób, aby faktura odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję pomiędzy prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi.

W ww. przepisie art. 106k ustawy, ustawodawca przewidział możliwość skorygowania pewnych danych otrzymanej faktury w drodze wystawienia noty korygującej.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy kontrahenci wystawiają przed dniem, w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury dotyczące zakupów dokonanych przez Finansującego związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem nie ma obowiązku wystawiania faktur korygujących lub not korygujących, bowiem faktury te zostały wystawione prawidłowo, gdyż ich adresatem jest Finansujący, który dokonał zakupów.

Z kolei w sytuacji, gdy zakupów związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem dokonuje Korzystający w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu i na fakturze od kontrahenta wskazane są dane Finansującego to należy mieć na względzie, że faktura powinna odzwierciedlać prawdziwy przebieg zdarzenia gospodarczego, czyli powinna dokumentować fakt nabycia określonych towarów lub usług przez określonego podatnika. Zatem w sytuacji, gdy Korzystający otrzyma fakturę, w której wszystkie dane na niej wskazane będą dotyczyć innego nabywcy (tj. Finansującego), taka faktura powinna zostać skorygowana np. poprzez wystawienie przez Korzystającego noty korygującej.

Jak wskazano wyżej, w analizowanej sprawie w związku z wydaniem przedmiotu Umowy leasingu (przedsiębiorstwa lub co najmniej zorganizowanej części przedsiębiorstwa) dojdzie do sukcesji praw i obowiązków, polegającej na tym, że Korzystający wstąpi we wszelkie przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki przejętego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) w zakresie podatku od towarów i usług.

Sukcesja ta obejmie więc także ww. prawo określone w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, o ile spełnione będą warunki formalne określone w art. 86 ust. 1 ustawy i nie zajdą negatywne przesłanki określone w art. 88 ustawy.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że skoro Korzystający jest nabywcą praw i obowiązków Finansującego, to Korzystającemu przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur otrzymanych przez Korzystającego w dniu lub po dniu zawarcia umowy leasingu z danymi Finansującego w przypadku, gdy faktury dokumentują dostawy i usługi nabyte przez Finansującego przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu – bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy. Korzystającemu przysługuje również prawo do odliczenia podatku z faktur zakupowych otrzymanych przez Finansującego przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeśli Finansujący nie odliczył wcześniej podatku naliczonego z tych faktur – na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy – bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy.

W odniesieniu natomiast do czynności składających się na dostawy towarów i usługi wykonywane w ramach działalności prowadzonej za pomocą Przedsiębiorstwa, realizowanych przed momentem wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli zakończenie tych transakcji (a tym samym powstanie obowiązku podatkowego w VAT) następuje po momencie wydania przedmiotu Umowy leasingu należy wskazać, że w takim przypadku – w związku z nabyciem przez Korzystającego praw i obowiązków Finansującego – zobowiązanym do wystawiania faktur sprzedażowych i rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu przejętej działalności Przedsiębiorstwa jest Korzystający.

Podsumowując:

Ad 1.

Korzystający ma/będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych (w trybie art. 86 ust. 11 ustawy) z faktur otrzymanych przez Finansującego przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu dotyczących zakupów dokonanych przez Finansującego, związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem, jeśli Finansujący nie odliczy wcześniej podatku naliczonego z tych faktur, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy.

Ad 2.

Korzystający ma/będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupów dokonanych przez Finansującego, związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem, ale otrzymanych już przez Korzystającego w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, bez konieczności wystawiania faktury korygującej bądź noty korygującej dane nabywcy.

Ad 3.

Korzystający ma/będzie miał obowiązek wystawienia faktur sprzedażowych i rozpoznania podatku należnego z tytułu czynności składających się na dostawy towarów i usługi wykonywane w ramach działalności prowadzonej za pomocą Przedsiębiorstwa, realizowanych przed momentem wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli zakończenie tych transakcji (a tym samym powstanie obowiązku podatkowego w VAT) nastąpi po momencie wydania przedmiotu Umowy leasingu.

Ad 4.

Korzystający ma/będzie miał prawo do wystawienia noty korygującej do faktur dotyczących zakupów związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem dokonanych przez Korzystającego w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, jeżeli na fakturze od kontrahenta będą wskazane dane Finansującego.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-4 jest prawidłowe.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29a ust. 13 ustawy).

Powyższy przepis art. 29a ust. 13 ustawy stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Ponadto, na podstawie art. 29a ust. 15 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.
   
   

Na mocy art. 29a ust. 16 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4.

Z przytoczonych uregulowań wynika zatem, że istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen.

Ponadto, jak wskazano wyżej, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest bowiem doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług.

W tym miejscu stwierdzić należy, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu ulega podwyższeniu.

I tak, korekta podwyższająca podatek należny w stosunku do sprzedaży pierwotnej może być dokonana:

• w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie kwoty podatku wykazanego w pierwotnej fakturze (np. niewłaściwa stawka podatku, błąd rachunkowy, zaniżenie wartości sprzedaży), lub
• z powodu innych przyczyn, np. podwyższenia ceny sprzedaży.
  
  

W pierwszym przypadku, który powoduje zaniżenie zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy w wyniku wykazania zbyt małego podatku należnego, sprzedawca poprawiając swój błąd poprzez wystawienie faktury korygującej, winien rozliczyć tę fakturę korygującą w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast w drugim przypadku, gdy faktura korygująca wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się na bieżąco i ujmuje w ewidencji oraz w deklaracji za bieżący okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy konieczność korekty wynika np. z błędnego podania w fakturze pierwotnej kwoty podatku należnego (przyczyna korekty istniała w momencie wystawienia faktury pierwotnej), wówczas korekta powinna być dokonana wstecz, tzn. należy rozliczyć fakturę korygującą w rozliczeniu za okres, w którym została rozliczona faktura pierwotna, w której zaniżono kwotę podatku należnego.

W przypadku, gdy faktura pierwotna dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usługi została wystawiona prawidłowo, tzn. w momencie wystawienia faktury pierwotnej nie istniały żadne przesłanki świadczące o ewentualnych pomyłkach (w cenie, stawce lub kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury), co oznacza, że zdarzenie tworzące obowiązek podatkowy zostało w sposób prawidłowy ujęte i rozliczone przez podatnika, to zdarzenie następujące po wystawieniu powyższej faktury pierwotnej (np. podwyższenie ceny dostawy lub usługi w wyniku podpisania aneksu do umowy), które ma wpływ na zwiększenie wartości podstawy opodatkowania i podatku należnego, nie powoduje powstania u podatnika obowiązku korygowania wcześniejszego rozliczenia. Zatem faktura korygująca powinna zostać rozliczona na bieżąco w deklaracji podatkowej za okres zaistnienia ww. zdarzenia skutkującego zwiększeniem podstawy opodatkowania i podatku.

Z kolei, w przypadku korekty powodującej zmniejszenie podstawy opodatkowania należy zauważyć, że w art. 29a ust. 13 ustawy, ustawodawca wprost uregulował sytuację, kiedy sprzedawca lub świadczący usługę podmiot powinien prawidłowo rozliczyć faktury korygujące obniżające podstawę opodatkowania, niezależnie od przyczyny jej wystawienia.

Odnosząc powyższe do analizowanej sprawy należy powtórzyć, że w związku z wydaniem przedmiotu Umowy leasingu przedsiębiorstwa lub co najmniej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, można mówić o sukcesji praw i obowiązków, polegającej na tym, że Korzystający wstąpi we wszelkie przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki przejętego przedsiębiorstwa w zakresie podatku od towarów i usług. Tym samym, do kategorii praw należy zakwalifikować uprawnienie podmiotu do skorygowania wykazanego uprzednio podatku należnego poprzez wystawienie faktury korygującej oraz dopełnienie warunków zawartych w przepisach art. 29a ust. 13-16 ustawy.

Zatem w sytuacji, gdy Finansujący przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu wystawia fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania VAT, a potwierdzenie otrzymania tej faktury korygującej przez kontrahenta otrzymuje Korzystający w dniu albo po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, to podmiotem uprawnionym do pomniejszenia podatku należnego wynikającego z takiej faktury korygującej jest Korzystający, a nie Finansujący, ponieważ moment zmniejszenia podatku należnego nastąpi w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu na rzecz Korzystającego.

Ponadto należy stwierdzić, że do wystawienia i ujęcia w rozliczeniach podatkowych korekt faktur sprzedażowych związanych z leasingowanym Przedsiębiorstwem zobowiązany jest Finansujący w zakresie faktur korygujących dotyczących sprzedaży, które zgodnie z przepisami ustawy powinny korygować rozliczenia VAT przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu. Natomiast w przypadku faktur korygujących, które zgodnie z przepisami powinny korygować rozliczenia podatku należnego w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu Korzystający jest zobowiązany do wystawienia i rozliczenia tych faktur korygujących.

Z okoliczności sprawy wynika, że faktury korygujące dotyczące sprzedaży związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem dokonanej przez Finansującego, która miała miejsce przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu mogą spowodować zmniejszenie podatku należnego wykazanego w fakturach pierwotnych oraz zwiększenie podatku należnego wykazanego w fakturach pierwotnych. W przypadku faktur korygujących zwiększających podatek należny przyczyny korekty mogą zaistnieć w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu lub przed tym dniem.

Zatem, w przypadku sprzedaży dokonanej przez Finansującego, a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, Korzystający ma prawo do wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania do faktury wystawionej przez Finansującego oraz do ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT, ponieważ moment zmniejszenia podatku należnego nastąpi w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu na rzecz Korzystającego.

Natomiast w przypadku faktury korygującej podwyższającej podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego kluczową rolę pełni przeanalizowanie sytuacji, czy podwyższenie ceny stanowi nową okoliczność, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej. W ocenie tutejszego organu, w przypadku gdy przyczyna korekty powstaje w terminie późniejszym, np. wystąpią nowe (zewnętrzne) okoliczności powodujące podwyższenie ceny po dostawie towarów, bądź wykonaniu usług i wystawieniu faktur dokumentujących te dostawy bądź usługi, korekta „in plus” powinna zostać ujęta w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, gdyż pierwotne faktury zostały wystawione poprawnie, tzn. nie były wynikiem błędu czy pomyłki ze strony wystawiającego faktury. Zatem w sytuacji konieczności wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania z przyczyn powstałych w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu do faktury wystawionej przez Finansującego dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego, a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, Korzystający jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania i ujęcia jej w swojej ewidencji VAT, ponieważ moment zwiększenia podstawy opodatkowania i podatku należnego nastąpi w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu na rzecz Korzystającego.

Inaczej jest w sytuacji, kiedy po wystawieniu faktury pierwotnej zaistnieją okoliczności pociągające za sobą konieczność wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego z przyczyn zależnych od sprzedawcy (błąd rachunkowy, zaniżenie obrotu, zmiana ceny). Wówczas fakturę korygującą należy rozliczyć tak jak fakturę pierwotną. Oznacza to w przedmiotowej sprawie, w sytuacji konieczności wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania z przyczyn powstałych przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego, a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, w odniesieniu do której faktura pierwotna była wystawiona przez Finansującego obowiązek wystawienia takiej faktury korygującej ciąży na Finansującym, gdyż obowiązek rozliczenia podatku należnego z takiej transakcji powstał u Finansującego, a taka sytuacja rodzi obowiązek skorygowania deklaracji za okres, kiedy powstał obowiązek podatkowy. Tym samym w takiej sytuacji Korzystający nie jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej i jej rozliczenia swojej ewidencji VAT.

Podsumowując:

Ad 5.

Korzystający ma/będzie miał prawo do obniżenia podatku należnego w sytuacji, kiedy Finansujący przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu wystawi fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania VAT, a potwierdzenie otrzymania tej faktury korygującej przez kontrahenta otrzyma Korzystający w dniu albo po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu.

Ad 6.

Korzystający ma/będzie miał prawo do wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania do faktury wystawionej przez Finansującego dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego, a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu oraz do ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT.

Ad 7.

Korzystający ma/będzie miał prawo do wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania z przyczyn powstałych w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu, do faktury wystawionej przez Finansującego dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego, a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu oraz do ujęcia tej faktury korygującej w swojej ewidencji VAT.

Ad 8.

Korzystający nie ma/nie będzie miał obowiązku wystawienia w dniu lub po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu Przedsiębiorstwa faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania, z przyczyn powstałych przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, dotyczącej sprzedaży dokonanej przez Finansującego, a związanej z leasingowanym Przedsiębiorstwem, która miała miejsce przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu, w odniesieniu do której faktura pierwotna była wystawiona przez Finansującego oraz ujęcia tej faktury korygującej wstecz w ewidencji VAT Korzystającego.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 5-7 jest prawidłowe, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 8 jest nieprawidłowe.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego co do zasady wydawane są w indywidualnych sprawach zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanego w przedmiotowym wniosku wyroków sądu tutejszy organ pragnie wyjaśnić, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów. art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.