Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.499.2019.2.KP
z 2 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku nadanego za pośrednictwem Poczty Polskiej dnia 18 października 2019 r. (data wpływu 21 października 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26 listopada 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 10 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu nr 0114-KDIP1-3.4012.499.2019.1.KP z dnia 26 listopada 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 4 grudnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni założyła działalność w miesiącu lutym 2019 r. i dochód do końca roku nie przekroczy kwoty stosownie wyliczonej do wartości 200.000 zł. Brak jest przesłanek dla przekroczenia kwoty 200 tys. zł. w roku przyszłym.

Rodzaj prowadzonych przez Wnioskodawczynię usług to:

• pełnienie obowiązków inspektora nadzoru inwestorskiego,
  

• opracowywanie Programów Funkcjonalno-Użytkowych, na podstawie których Inwestor przeprowadza postępowanie na realizację zadania w formule „zaprojektuj i wybuduj”,
  

• opracowywanie dokumentacji projektowych tj. projektów budowlanych, wykonawczych, organizacji robót, przedmiarów robót i kosztorysów inwestorskich.
  
  
  

Stosownie do pełnionych usług Wnioskodawczyni przyjęła kod PKD:

• główny - 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne,
  

• dodatkowy - 71.12.Z, 71.11.Z, 73.11.Z, 74.10.Z:
  
  • (71.12.Z - Działalność w zakresie architektury),
    
  • (73.11.Z - Działalność agencji reklamowych),
    
  • (74.10.Z - Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania).
    
  
  

Przypisane do świadczonych usług PKD posiada w opisie słowo „doradztwo” co stanowi wyjątek dla możliwości skorzystania ze szczególnych procedur dotyczących drobnych przedsiębiorców - Art. 113 dot. zwolnienia od podatku sprzedaży dokonywanych przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200,000 zł.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że świadczy usługi w zakresie:

1. pełnienie nadzoru inwestorskiego,
2. opracowywanie dokumentacji projektowej,
3. opracowywanie Programów Funkcjonalno-Użytkowych.
   
   

W przeświadczeniu Wnioskodawczyni żadna z powyższych czynności nie jest doradztwem. Przy zakładaniu działalności gospodarczej Wnioskodawczyni swoje usługi zakwalifikowała do grupy 71.12.Z „Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne”. Wnioskodawczyni przewidywała, że usługi, które wykonuje nie przekroczą kwoty 200.000 zł. Zatem Wnioskodawczyni uznała, że powinna zgłosić do urzędu Skarbowego swoją działalność jako podatnik VAT „bierny”. Przy zgłoszeniu stwierdzono, że każda czynność wykonywana z tej grupy jest doradztwem i zatem Wnioskodawczyni jest płatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku świadczonych usług: pełnienie inspektora nadzoru inwestorskiego, opracowywanie Programów Funkcjonalno-Użytkowych, opracowywanie dokumentacji projektowych Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać z przywileju zapisanego w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 10 grudnia 2019 r.):

W ocenie Wnioskodawczyni świadczone usługi nie są doradztwem i może korzystać z art. 113 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
      
   − jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   
   

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z ust. 9 cyt. artykułu, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do treści art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie,
   
   

Zatem, jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego w tym związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego Słownika, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni założyła działalność w miesiącu lutym 2019 r. i dochód do końca roku nie przekroczy kwoty stosownie wyliczonej do wartości 200.000 zł. Brak jest przesłanek dla przekroczenia kwoty 200 tys. zł. w roku przyszłym. Rodzaj prowadzonych przez Wnioskodawczynię usług to: pełnienie obowiązków inspektora nadzoru inwestorskiego, opracowywanie Programów Funkcjonalno-Użytkowych na podstawie których Inwestor przeprowadza postępowanie na realizację zadania w formule „zaprojektuj i wybuduj”, opracowywanie dokumentacji projektowych tj. projektów budowlanych, wykonawczych, organizacji robót, przedmiarów robót i kosztorysów inwestorskich. Stosownie do pełnionych usług Wnioskodawczyni przyjęła kod PKD: główny - 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne, dodatkowy - 71.12.Z, 71.11.Z, 73.11.Z, 74.10.Z: (71.12.Z - Działalność w zakresie architektury), (73.11.Z - Działalność agencji reklamowych), (74.10.Z - Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania). W przeświadczeniu Wnioskodawczyni żadna z powyższych czynności nie jest doradztwem. Przy zakładaniu działalności gospodarczej Wnioskodawczyni swoje usługi zakwalifikowała do grupy 71.12.Z „Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne”. Wnioskodawczyni przewidywała, że usługi, które wykonuje nie przekroczą kwoty 200.000 zł. Zatem Wnioskodawczyni uznała, że powinna zgłosić do urzędu Skarbowego swoją działalność jako podatnik VAT zwolniony. Przy zgłoszeniu stwierdzono, że każda czynność wykonywana z tej grupy jest doradztwem i zatem Wnioskodawczyni jest płatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy w przypadku świadczonych usług: pełnienie inspektora nadzoru inwestorskiego, opracowywanie Programów Funkcjonalno-Użytkowych, opracowywanie dokumentacji projektowych będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza treści wniosku oraz cytowanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej faktycznie wykonuje wyłącznie czynności w zakresie opisanym we wniosku (tj. pełnienie inspektora nadzoru inwestorskiego, opracowywanie Programów Funkcjonalno-Użytkowych, opracowywanie dokumentacji projektowych) i czynności te nie obejmują usług w zakresie doradztwa, a wartość sprzedaży nie przekroczy w 2019 r. kwoty 200.000 zł, przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 113 ust. 9 ustawy, jak również sprzedaż nie przekroczy w latach następnych kwoty 200.000 zł, to Wnioskodawczyni będzie miała prawo korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. W momencie, gdy w obecnym roku wartość sprzedaży przekroczy w proporcji kwotę 200.000 zł lub w latach następnych przekroczy 200.000 zł lub też gdy Wnioskodawczyni zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy straci prawo do omawianego zwolnienia podmiotowego.

Zatem w świetle przedstawionej sytuacji, Wnioskodawczyni będzie miała prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług do wysokości sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy z uwzględnieniem art. 113 ust. 9, pomimo wskazanego przedmiotu działalności w PKD 71.12.Z.

Jednakże stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zatem należy wskazać, że skoro Wnioskodawczyni jest obecnie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, to może ponownie skorzystać z tego zwolnienia, przy uwzględnieniu warunków wynikających z ww. art. 113 ust. 11 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.