2020.01.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.446.2019.1.HW
z 3 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2019 r. (data wpływu 4 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sposób płatności wskazany w opisie sprawy jest zgodny z art. 108a ust. 1a ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sposób płatności wskazany w opisie sprawy jest zgodny z art. 108a ust. 1a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka będzie nabywała usługi budowlane, które zostały wymienione w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.; dalej: Ustawa VAT) od czynnych, zarejestrowanych podatników podatku od towarów i usług. Wartości powyższych transakcji zawieranych przez Spółkę będą przekraczały wartość 15.000 zł brutto. Wystawione na Spółkę faktury dokumentujące nabycie tych usług będą wskazywały kwotę należności ogółem wyższą niż 15.000 zł.

W odniesieniu do wyżej wskazanych transakcji udokumentowanych wyżej wskazanymi fakturami mogą wystąpić sytuacje, w których organ egzekucyjny (np. komornik) dokona zajęcia komorniczego wierzytelności udokumentowanych tymi fakturami. W takim przypadku oznaczać to będzie, że Spółka zobowiązana będzie przekazywać środki pieniężne należne na podstawie wyżej wskazanych faktur na rachunek bankowy wskazany przez komornika.

Spółka będzie otrzymywała faktury od kontrahenta ze wskazaniem obowiązku zastosowania mechanizmu podzielonej płatności, zgodnie z art. 106a ust. 1 pkt 18a Ustawy VAT. Spółka w związku z obowiązkiem zastosowania mechanizmu podzielonej płatności chciałaby dokonywać płatności w poniższy sposób:

kwotę netto wskazaną na fakturze przekazywać na rachunek bankowy wskazany przez komornika,
kwotę podatku od towarów i usług wskazaną na fakturze przekazywać na rachunek VAT podatnika, który wykonał usługi na rzecz Spółki (dłużnika).

Przedmiotem zainteresowania Spółki nie jest ocena dopuszczalności wyżej wskazanego sposobu postępowania z przepisami prawa dotyczącymi postępowań egzekucyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sposób dokonania płatności wskazany w opisie zdarzenia przyszłego będzie prawidłowy na gruncie przepisów prawa podatkowego, zgodny z przepisami Ustawy VAT dotyczącymi mechanizmu podzielonej płatności, w szczególności z treścią przepisu art. 108a ust. 1a Ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, na gruncie prawa podatkowego postępowanie Spółki będzie prawidłowe, w szczególności zgodne z treścią przepisu art. 108a ust. 1a Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 108a ust. 1a Ustawy VAT, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Zgodnie natomiast z art. 108a ust. 2 Ustawy VAT, zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Z przepisów wskazanych powyżej wynika, iż mechanizm podzielonej płatności polega na dokonaniu zapłaty kwoty odpowiadającej kwocie podatku od towarów i usług na rachunek VAT, natomiast pozostała kwota odpowiadająca kwocie netto powinna zostać uiszczona na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo powinna zostać rozliczona w inny sposób.

Dodatkowo zgodnie z art. 108a ust. 5 Ustawy VAT, w przypadku gdy płatność zostanie dokonana w sposób określony w ust. 2 na rzecz podatnika innego niż wskazany na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, podatnik, na rzecz którego dokonano tej płatności, odpowiada solidarnie wraz z dostawcą tych towarów lub usługodawcą za nierozliczony przez dostawcę towarów lub usługodawcę podatek wynikający z tej dostawy towarów lub tego świadczenia usług do wysokości kwoty otrzymanej na rachunek VAT.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, iż solidarnie odpowiedzialny za podatek VAT staje się podatnik, który otrzymał płatność za fakturę, której nie wystawił. Jednakże powyższy przepis jednoznacznie wskazuje, iż solidarna odpowiedzialność ponoszona jest do „wysokości kwoty otrzymanej na rachunek VAT”. Oznacza to, iż ten przepis znajduje zastosowanie w przypadku gdy nabywca towarów i usług błędnie dokonuje płatności za fakturę wystawioną przez podatnika A, przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności, na rachunek bankowy oraz na rachunek VAT podatnika B. Nie dotyczy to sytuacji gdy kwota netto wskazana na fakturze przekazana zostaje na rachunek bankowy innego podatnika lub podmiotu, podczas gdy kwota podatku VAT wykazana na fakturze zostaje prawidłowo przekazana na rachunek VAT wystawcy faktury. Jednocześnie art. 108a ust. 2 Ustawy VAT, wskazuje, iż mechanizm podzielonej płatności w głównej mierze ma za zadanie zapewnić aby kwota odpowiadająca kwocie podatku VAT została przekazana na rachunek VAT, natomiast pozostała kwota wynikająca z faktury może zostać zapłacona w inny sposób, jak również może zostać rozliczona w inny sposób. Innym sposobem rozliczenia faktury jest np. potrącenie lub przekazanie tej kwoty na rachunek innego podmiotu ze względu na zawarte porozumienia bądź umowy cesji.

Zdaniem Spółki, sposób dokonania płatności przedstawiony przez Spółkę w opisie zdarzenia przyszłego jest prawidłowy i nie powoduje powstania ewentualnych negatywnych konsekwencji, które zostały zawarte przez ustawodawcę w Ustawie VAT, w szczególności ponoszenia solidarnej odpowiedzialności za podatek VAT czy ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego. W przedstawionym przez Spółkę sposobie rozliczenia płatności za fakturę kwota odpowiadająca kwocie podatku od towarów i usług jest przekazywana na rachunek VAT dostawcy usługi. W odniesieniu do pozostałej kwoty odpowiadającej kwocie netto wskazanej na fakturze ustawodawca nie dokonał żadnego zastrzeżenia wskazującego na konkretny obligatoryjny sposób zapłaty tej kwoty przy skorzystaniu z mechanizmu podzielonej płatności – w treści art. 108a ust. 2 pkt 2 Ustawy VAT czytamy: „albo jest rozliczana w inny sposób”. Tym samym dokonując przelewu środków pieniężnych w kwocie odpowiadającej kwocie netto na rachunek bankowy komornika Spółka korzysta z możliwości dokonania uregulowania kwoty netto w inny sposób, przy czym przekazanie kwoty odpowiadającej wartości podatku od towarów i usług na rachunek VAT dłużnika stanowi realizację obowiązku wynikającego z treści art. 108a ust. la w związku z treścią art. 108a ust. 2 pkt 1 Ustawy VAT. Tym samym dokonując przelewu środków pieniężnych w kwocie odpowiadającej kwocie podatku od towarów i usług na rachunek VAT należący do dłużnika oraz dokonując drugiego odrębnego przelewu kwoty odpowiadającej kwocie netto na rachunek bankowy komornika (rachunek niebędący rachunkiem VAT) Spółka postępuje na gruncie prawa podatkowego w sposób prawidłowy, w szczególności zgodnie z treścią przepisu art. 108a ust. 1a Ustawy VAT. Przedmiotem zainteresowania Spółki nie jest ocena prawidłowości wyżej wskazanego sposobu postępowania na gruncie przepisów prawa dotyczących postępowania egzekucyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwaną dalej ustawą, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Stosownie do art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751) przewiduje z dniem 1 listopada 2019 r. m.in. rozszerzenie katalogu towarów i usług, w stosunku do których obligatoryjne zastosowanie będzie miał mechanizm podzielonej płatności.

I tak, zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy, obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 19 pkt 2 ustawy Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292, z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka – będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – będzie nabywała usługi budowlane, które zostały wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, od czynnych, zarejestrowanych podatników podatku od towarów i usług. Wartości powyższych transakcji zawieranych przez Spółkę będą przekraczały wartość 15.000 zł brutto. Wystawione na Spółkę faktury dokumentujące nabycie tych usług będą wskazywały kwotę należności ogółem wyższą niż 15.000 zł.

W odniesieniu do wyżej wskazanych transakcji udokumentowanych wyżej wskazanymi fakturami mogą wystąpić sytuacje, w których organ egzekucyjny (np. komornik) dokona zajęcia komorniczego wierzytelności udokumentowanych tymi fakturami. W takim przypadku oznaczać to będzie, że Wnioskodawca zobowiązany będzie przekazywać środki pieniężne należne na podstawie wyżej wskazanych faktur na rachunek bankowy wskazany przez komornika.

kwotę netto wskazaną na fakturze przekazywać na rachunek bankowy wskazany przez komornika,
kwotę podatku od towarów i usług wskazaną na fakturze przekazywać na rachunek VAT podatnika, który wykonał usługi na rzecz Spółki (dłużnika).

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą ustalenia, czy sposób dokonania płatności wskazany w opisie sprawy będzie prawidłowy na gruncie przepisów prawa podatkowego, zgodny z przepisami ustawy dotyczącymi mechanizmu podzielonej płatności, w szczególności z treścią przepisu art. 108a ust. 1a ustawy.

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy.

Podkreślenia wymaga fakt, że zapis art. 108a ust. 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł, i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy.

Jednocześnie będzie funkcjonował dobrowolny system podzielonej płatności na pozostałe towary i usługi, który został wprowadzony ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 62, z późn. zm.).

Jak wynika ze złożonego wniosku, Spółka będzie nabywała usługi budowlane, które zostały wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, od czynnych, zarejestrowanych podatników podatku od towarów i usług. Wartości powyższych transakcji zawieranych przez Wnioskodawcę będą przekraczały każdorazowo wartość 15.000 zł brutto. Wystawione na Spółkę faktury dokumentujące nabycie tych usług będą wskazywały kwotę należności ogółem wyższą niż 15.000 zł. Przy czym, w odniesieniu do ww. transakcji udokumentowanych wyżej wskazanymi fakturami mogą wystąpić sytuacje, w których organ egzekucyjny (np. komornik) dokona zajęcia komorniczego wierzytelności udokumentowanych tymi fakturami. W takim przypadku oznaczać to będzie, że Spółka zobowiązana będzie przekazywać środki pieniężne należne na podstawie wyżej wskazanych faktur na rachunek bankowy wskazany przez komornika.

Biorąc pod uwagę opis analizowanej sprawy oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące metody podzielonej płatności, które weszły w życie z dniem 1 listopada 2019 r. stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie w sytuacji, gdy Spółka otrzyma od komornika tytuł egzekucyjny dotyczący zajęcia wierzytelności Usługodawcy dotyczący zakupu usługi, udokumentowany prawidłowo wystawioną fakturą – Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonywania płatności za nabywane towary i usługi metodą podzielonej płatności, o której mowa w art. 108a ust. 1a ustawy.

Wskazać bowiem należy, że obowiązek zapłaty w podzielonej płatności nie dotyczy płatności z tytułu zajętej przez organ egzekucyjny (np. komornika) wierzytelności, nawet jeżeli wierzytelność ta dotyczy sprzedaży, do której zastosowanie ma obligatoryjna podzielona płatność. W takiej sytuacji dokonywana na rzecz organu egzekucyjnego płatność nie stanowi zapłaty za nabyte towary lub usługi. W tym przypadku, w miejsce obowiązku zapłaty kontrahentowi za nabyte towary lub usługi, wstępuje nowy tytuł płatności, czyli realizacja egzekucji z zajętej wierzytelności. Stąd w takiej sytuacji podatnik (nabywca) nie będzie miał obowiązku zapłaty w mechanizmie podzielonej płatności. Mamy w tym przypadku do czynienia ze szczególnym charakterem relacji prawnej, który decyduje o braku zastosowania metody podzielonej płatności przez nabywcę w płatnościach na rzecz organu egzekucyjnego.

Spółka w tej sytuacji nie powinna płacić w podzielonej płatności, ponieważ dokonując zapłaty z tytułu zajętej wierzytelności nie dokonuje płatności kwoty należności wynikającej z faktury za nabyte usługi od Usługodawcy.

Tym samym stwierdzić należy, że w przypadku zakupu towaru lub usługi od danego Usługodawcy podlegających od dnia 1 listopada 2019 r. obligatoryjnej płatności w ramach metody podzielonej płatności, w sytuacji otrzymania od organu egzekucyjnego (np. komornika) tytułu egzekucyjnego dotyczącego zajęcia wierzytelności Usługodawcy wynikającej z ww. faktury – Spółka nie będzie zobowiązana dokonać płatności na rachunek bankowy organu egzekucyjnego z zastosowaniem metody podzielonej płatności, o której mowa w art. 108a ust. 1a ustawy.

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie Spółka nie będzie zobowiązana dokonać płatności na rachunek bankowy komornika z zastosowaniem metody podzielonej płatności, o której mowa w art. 108a ust. 1a ustawy.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało je uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin