Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.460.2019.1.ANK
z 9 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 listopada 2019 r. (data wpływu 20 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy powinny zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą,

• wypłacone po dniu 31 grudnia 2019 r. przez Spółki wynagrodzenia należne Dostawcom VAT, za świadczone przez nich usługi i dostawy towarów, na podstawie zawartych umów o świadczenie usług lub dostawę towarów, dokonane na rachunek wirtualny
• zapłacone przez Faktorów po dniu 31 grudnia 2019 r. wartości kosztów wynikających z faktur wystawionych przez Dostawców VAT, które następnie zostały spłacone przez Spółki poprzez zapłatę na rzecz Faktorów na podstawie zawartych umów faktoringowych, dokonane na rachunek wirtualny wskazany przez Faktorów,

-jeśli jednorazowa wartość transakcji w rozumieniu art. 19 pkt 2 Prawa Przedsiębiorców przekracza wartość 15 000 zł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy powinny zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą,

• wypłacone po dniu 31 grudnia 2019 r. przez Spółki wynagrodzenia należne Dostawcom VAT, za świadczone przez nich usługi i dostawy towarów, na podstawie zawartych umów o świadczenie usług lub dostawę towarów, dokonane na rachunek wirtualny
• zapłacone przez Faktorów po dniu 31 grudnia 2019 r. wartości kosztów wynikających z faktur wystawionych przez Dostawców VAT, które następnie zostały spłacone przez Spółki poprzez zapłatę na rzecz Faktorów na podstawie zawartych umów faktoringowych, dokonane na rachunek wirtualny wskazany przez Faktorów,

-jeśli jednorazowa wartość transakcji w rozumieniu art. 19 pkt 2 Prawa Przedsiębiorców przekracza wartość 15 000 zł.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  
  • Wnioskodawca
  
  
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  
  • PE S.A.
  • Spółka R
  • PEC Sp. z o.o.
  • PEO Sp. z o.o.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka reprezentująca PGK (dalej: „Spółka R”), oraz 6 spółek z grupy kapitałowej tj. PE S.A., EK Sp. z o.o., CI Sp. z o.o., PES Sp. z o.o., PEO Sp. z o.o., PEC Sp. z o.o. zawarły w dniu 23 sierpnia 2016 r., w formie aktu notarialnego na okres 5 lat podatkowych (od 1 grudnia 2016 r. do 30 listopada 2021 r.), umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej w rozumieniu art. 1a ustawy o CIT, pod nazwą PGK PE.

Umowa o utworzeniu PGK PE została zarejestrowana decyzją Naczelnika (…), odebraną przez spółkę reprezentującą PGK 28 września 2016 r.

PGK PE (dalej „PGK”, „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych reprezentowanym przez Spółkę R.

Zarówno Spółka R reprezentujący podmiot zainteresowany będący stroną postępowania, jak i pozostałe podmioty zainteresowane niebędące stroną postępowania (PE S.A., PEC Sp. z o.o., PEO Sp. z o.o.) - łącznie z PH zwane Spółkami - są zarejestrowane na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnicy VAT czynni.

Spółki prowadzą działalność gospodarczą polegającą przede wszystkim na:

1. nabywaniu od przedsiębiorstw energetycznych energii elektrycznej oraz usług dystrybucji energii elektrycznej w celu świadczenia na rzecz klientów kompleksowych usług sprzedaży i dystrybucji energii elektrycznej lub wyłącznie usługi dystrybucji energii (PE S.A.),
2. świadczeniu i nabywaniu usług budowlanych oraz budowlano-montażowych oraz wykonywaniu/modernizacji obiektów energetycznych (PE S.A., PEO Sp. z o.o.),
3. świadczeniu usług rachunkowych, księgowych, usług związanych z administracyjną obsługą biura (PEC Sp. z o.o. na rzecz pozostałych Spółek),
4. nabywaniu od podmiotów spoza grupy kapitałowej materiałów i towarów niezbędnych do własnej działalności oraz do prowadzenia działalności przez podmioty z grupy kapitałowej; nabyte materiały i towary są następnie odsprzedawane poszczególnym Spółkom zgodnie z zapotrzebowaniem (PH).
   
   

W praktyce zdarza się, że Spółki nabywają towary lub usługi na potrzeby prowadzonej działalności od podmiotów gospodarczych wykorzystujących usługę świadczoną przez banki zwaną systemami identyfikacji masowych płatności. Identyfikacja masowych płatności wykorzystuje tzw. rachunki wirtualne (dalej: „rachunki wirtualne”), które są generowane do rachunku bankowego danej instytucji np. firmy telekomunikacyjnej, przedsiębiorstwa energetycznego (dalej: „bankowy rachunek rozliczeniowy”). Bankowy rachunek rozliczeniowy to rachunek, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe („Prawo bankowe”). Usługa identyfikacji masowych płatności polega na tym, że każdy pojedynczy kontrahent sprzedawcy towaru lub usługi otrzymuje przypisany wyłącznie do niego niepowtarzalny numer rachunku, który to numer służy do dokonania zapłaty za towar lub usługę. Po dokonaniu przez kontrahenta sprzedawcy przelewu na tzw. rachunek wirtualny, środki pieniężne wpływają (i są księgowane przez bank) na bankowy rachunek rozliczeniowy, do którego te wirtualne numery są przyporządkowane.

Numer wirtualny stosowany jest w celu zautomatyzowania rozliczeń - użycie go przez wpłacającego powoduje, iż system sam rozpoznaje wszystkie parametry przelewu i dokonywane jest jego automatyczne księgowanie na rachunku bieżącym prowadzonym na rzecz sprzedawcy. Bank nie dokonuje fizycznych księgowań na rachunkach wirtualnych ani nie generuje dla nich wyciągów bankowych. Rachunki wirtualne przypisane do bankowych rachunków rozliczeniowych służą jedynie dokonywaniu automatycznego księgowania przez sprzedawców wpłat otrzymywanych od odbiorców, tj. do technicznej obsługi bankowego rachunku rozliczeniowego.

Poszczególne Spółki otrzymują od dostawców towarów i usług (głównie przedsiębiorstw energetycznych - dotyczy PE S.A. oraz telekomunikacyjnych - dotyczy wszystkich Spółek) indywidualne numery rachunków wirtualnych, na które wpłacają kwoty zobowiązań na podstawie otrzymanych faktur.

Spółki korzystają ponadto z usługi faktoringu (faktoring dotyczący zobowiązań Spółek), w ramach której podmiot świadczący usługę-instytucja finansowa (dalej „Faktor”) wykonuje na rzecz Spółek usługi polegające na finansowaniu zobowiązań Spółek, które polegają na uiszczeniu płatności na rzecz Dostawców Spółek na podstawie faktur otrzymanych przez Spółki. Następnie w ustalonym przez strony umowy faktoringowej terminie Spółki spłacają Faktorowi wierzytelność wynikającą z zapłaconych przez Faktorów faktur (dalej: „spłata wierzytelności zapłaconych przez Faktorów”) oraz płacą wynagrodzenie Faktorów skalkulowane w oparciu o wskazaną w umowie faktoringowej stopę procentową. Skutkiem, jaki wywołuje umowa faktoringu jest zmiana osoby wierzyciela. Zmiana ta dokonywana jest na podstawie przepisów zawartych w księdze trzeciej, Tytule IX, Dziale 1 - Zmiana wierzyciela Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz.U.2019.1145 („Kodeks Cywilny”). Zgodnie z art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu Cywilnego osoba trzecia, która spłaca wierzyciela, nabywa spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty jeżeli działa za zgodą dłużnika w celu wstąpienia w prawa wierzyciela; zgoda dłużnika powinna być pod nieważnością wyrażona na piśmie. Zatem zgodnie z umową faktoringową rozliczenia dokonywane pomiędzy stronami oparte będą na mechanizmie subrogacji z art. 518 Kodeksu Cywilnego, tj. wstąpieniu Faktora w miejsce zaspokojonego wierzyciela.

Jeśli Faktor korzysta z bankowej usługi identyfikacji masowych płatności w ramach współpracy ze Spółkami, Spółki uiszczają zobowiązania wynikające z umowy o świadczenie usługi faktoringowej na rachunek wirtualny wskazany przez Faktora.

Informujemy, że dostawcy towarów i usług wykorzystujący rachunki wirtualne w ramach współpracy ze Spółkami (dalej: „Dostawcy VAT”) oraz Faktorzy świadczący usługi faktoringowe na rzecz Spółek są podmiotami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni.

Zaznaczamy, że jednorazowa wartość transakcji udokumentowana fakturami otrzymanymi od Dostawców VAT niejednokrotnie przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty. Wydatki Wnioskodawcy związane z ww. zakupami stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy na podstawie art. 15 Ustawy o CIT.

Informujemy, że bankowe rachunki rozliczeniowe są zgłoszone w wykazie, o którym jest mowa w art. 96b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2018.2174 ze zm. - „Ustawa o VAT”) - wykaz zwany dalej „Białą Listą podatników VAT”. Natomiast numery rachunków wirtualnych jako nie będące bankowymi rachunkami rozliczeniowymi, nie zostały zgłoszone celem uwzględnienia na Białej Liście podatników VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy powinny zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, wypłacone po dniu 31 grudnia 2019 r. przez Spółki wynagrodzenia należne Dostawcom VAT za świadczone przez nich usługi i dostawy towarów, na podstawie zawartych umów o świadczenie usług lub dostawę towarów, dokonane na rachunek wirtualny, jeśli jednorazowa wartość transakcji w rozumieniu art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo Przedsiębiorców przekracza wartość 15 000 zł?
2. Czy powinny zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, zapłacone przez Faktorów po dniu 31 grudnia 2019 r. wartości kosztów wynikających z faktur wystawionych przez Dostawców VAT, które następnie zostały spłacone przez Spółki poprzez zapłatę na rzecz Faktorów na podstawie zawartych umów faktoringowych, dokonane na rachunek wirtualny wskazany przez Faktorów, jeśli jednorazowa wartość transakcji w rozumieniu art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo Przedsiębiorców przekracza wartość 15 000 zł?
   
   

Zdaniem Wnioskodawców:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższy przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• są definitywne, a więc bezzwrotne,
• pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• ich poniesienie miało na celu osiągnięcia przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,
• zostały właściwie udokumentowane.
  
  

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. art. 15d ust. 1 Ustawy o CIT - wprowadzonym art. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2016 r., poz. 780), podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz.U. poz. 646) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W art. 15d ust. 2 Ustawy o CIT wskazano, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego podatnicy:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

-w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo Przedsiębiorców (t.j. Dz.U z 2019 r. poz. 1292) – dalej: „Prawo Przedsiębiorców”- dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Powyższej wskazane przepisy art. 15d ust. 1 i ust. 2 Ustawy o CIT zostały znowelizowane na mocy art. 3 ustawy nowelizującej i zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy nowelizującej wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.

I tak art. 15d ust. 1 Ustawy o CIT otrzymuje brzmienie:

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo Przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.
   
   

Z kolei znowelizowany art. 15d ust. 2 Ustawy o CIT stanowi, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo Przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

-w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew.

Zgodnie z art. 96b ust. 1 Ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. - Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.
   
   

Natomiast art. 96b ust. 3 pkt 13 Ustawy o VAT określa, że zgłoszeniu do Białej Listy podatników VAT podlegają: numery rachunków rozliczeniowych, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której podmiot jest członkiem, otwartych w związku z prowadzoną przez członka działalnością gospodarczą - wskazanych w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub zgłoszeniu aktualizacyjnym i potwierdzonych przy wykorzystaniu STIR w rozumieniu art. 119zg pkt 6 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy art. 14 ust. 2h i 2i oraz art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 12 ust. 4i i 4j oraz art. 15d ust. 1,2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r.

Przepisów art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem 1 stycznia 2020 r. (art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Zatem, od dnia 1 stycznia 2017 r. przy transakcjach, w których stronami są przedsiębiorcy, obowiązuje limit 15 000 zł dla płatności gotówkowych, a transakcje powyżej wskazanej kwoty muszą być dokonywane za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli podatnik chce uniknąć konsekwencji w postaci utraty możliwości zaliczenia w podatku dochodowym od osób prawnych wydatku do kosztów uzyskania przychodów (art. 19 Prawa Przedsiębiorców).

Natomiast przepisy art. 15d ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT dotyczą sankcji w postaci utraty możliwości zaliczenia do kosztów wydatków przez podatników, którzy dokonają zapłaty (powyżej 15 000 zł) na rachunek spoza Białej Listy podatników VAT w sytuacji, gdy dostawa towarów lub świadczenie usług są potwierdzone fakturą i zostały dokonane przez podatników VAT czynnych.

Wskazać, zatem należy, że sytuacja wymieniona w art. 15d ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT stanowi odrębną kategorię niż te wymienione w pkt 2 tych przepisów. Jak wskazano powyżej sytuacja wymieniona w pkt 2 skierowana jest do płatności dokonywanych na rzecz dostawcy lub usługodawcy będącym podatnikiem VAT czynnym. W takim przypadku płatność powinna być zawsze dokonana na rachunek zawarty na Białej Liście podatników VAT. Dokonanie płatności w tej sytuacji na rachunek płatniczy, który nie jest zawarty na Białej Liście podatników VAT będzie traktowane jako działanie niezgodne z wprowadzonymi przepisami i oznaczać będzie zastosowanie przewidzianych sankcji.

Podsumowując powyższe, przepis art. 15d Ustawa o CIT od 1 stycznia 2020 r. zostanie rozszerzony i zgodnie z art. 15d ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT nie każda płatność przekraczająca kwotę 15 000 zł dokonana przelewem na rachunek bankowy będzie stanowić koszt uzyskania przychów.

W przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług potwierdzonych fakturą i dokonanych przez podatników VAT czynnych, aby móc zaliczyć płatność (przekraczającą 15 000 zł) do kosztów uzyskania przychodów niezbędnym będzie jej dokonanie na rachunek zawarty na dzień zlecenia przelewu na Białej Liście podatników VAT. W przypadku dokonania przelewu na rachunek, który na dzień zlecenia przelewu nie znajduje się na wspomnianej liście, ustawodawca przewidział możliwość zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 15d ust. 4 Ustawy o CIT, tj. złożenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Pojęcie rachunku płatniczego zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 659 ze zm.), zgodnie z którym rachunek płatniczy jest to rachunek prowadzony dla jednego lub większej liczby użytkowników służący do wykonywania transakcji płatniczych, przy czym przez rachunek płatniczy rozumie się także rachunek bankowy oraz rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jeżeli rachunki te służą do wykonywania transakcji płatniczych.

Rodzaje rachunków bankowych określone zostały w rozdziale 3 ustawy Prawo bankowe. Art. 49 ust. 1 pkt 1 Prawa bankowego stanowi, że jako rachunki bankowe należy rozumieć rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze oraz prowadzone dla nich na zasadach określonych w rozdziale 3a rachunki VAT.

Zgodnie z art. 96 ust. 3 pkt 13 Ustawy o VAT, nie ma obowiązku zgłaszania do Białej Listy podatników VAT rachunków wirtualnych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w uzasadnienie do ustawy nowelizującej (Druk 3301), gdzie wskazano, że w przypadku podmiotów, np. banków, które ze względu na specyfikę swojej działalności wykorzystują dla celów rozliczeń własnych związanych z zakupami i sprzedażą służących realizacji ich działalności tzw. rachunki techniczne, rachunki te nie stanowią rachunków rozliczeniowych w rozumieniu ustawy - Prawo bankowe i w związku z tym nie będą podlegały obowiązkowi ich zgłaszania celem zamieszczenia na Białej Liście podatników VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro Spółki będą regulowały płatności z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Dostawców VAT, na wskazany przez nich dedykowany dla wpłat Spółek rachunek wirtualny, który połączony jest z bankowym rachunkiem rozliczeniowym Dostawcy VAT, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 Prawa bankowego, to wydatek z tego tytułu nie będzie podlegał wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT, jeżeli rachunek rozliczeniowy (do którego przypisany jest rachunek wirtualny) znajdować się będzie w dniu zlecenia przelewu na Białej liście podatników VAT. Powyższe będzie miało zastosowanie oczywiście do wydatków spełniających wymogi art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, a jednocześnie nie objętych wyłączeniem w drodze art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Przedstawione stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w odpowiedzi Ministra Finansów z dnia 19 sierpnia 2019 r. na interpelację poselską nr 32747 z dnia 31 lipca 2019 r. dotyczącą rachunków wirtualnych, powierniczych i depozytowych sygnatura PT8.054.5.2019.WLI.451E, w której czytamy:

„Odnosząc się do przedstawionej w interpelacji kwestii rachunków wirtualnych wykorzystywanych przez podatników dostarczających towary i usługi na masową skalę jak operatorzy sieci komórkowych, czy dostawcy mediów należy wskazać, że rachunki te nie będą uwidaczniane w wykazie podatników VAT, gdyż nie są to rachunki rozliczeniowe w rozumieniu art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe. Wpłaty na rachunki wirtualne, które są przypisane do rachunku rozliczeniowego będą traktowane jak wpłaty na rachunek rozliczeniowy, który podlega zgłoszeniu do urzędu skarbowego. Natomiast same rachunki wirtualne nie będą podlegały obowiązkowi zgłaszania do urzędu skarbowego w celu ich zamieszczenia w wykazie”. 

Stanowisko zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawcy znajdziemy również w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego (sygnatura 0111-KDIB1-1.4010.330.2019.1.MF z 7 października 2019 r., sygnatura 0111-KDIB2-3 4010.216.2019.2.AD z 24 września 2019).

Podsumowując, zarówno w odniesieniu do pytania nr 1, jak i pytania nr 2 postawionego w niniejszym wniosku, nie ma uzasadnienia, by Wnioskodawca wyłączał z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, kwoty wypłacone po dniu 31 grudnia 2019 r. przez Spółki na rachunki wirtualne Dostawców VAT lub Faktorów (kwoty zapłat realizowanych przez Spółki tytułem płatności za faktury wystawione przez Dostawców VAT, w tym płatności na rzecz Faktorów, którzy uprzednio spłacili zobowiązania Spółek).

Podkreślić należy, że Spółki realizując przelew na rachunek wirtualny Dostawcy VAT lub Faktora, przelewają środki pieniężne de facto na bankowy rachunek rozliczeniowy Dostawcy VAT lub Faktora.

Rachunek wirtualny nie jest w rzeczywistości rachunkiem bankowym. To jedynie numer stosowany w celu zautomatyzowania rozliczeń - użycie go przez wpłacającego powoduje, iż system sam rozpoznaje wszystkie parametry przelewu i dokonywane jest jego automatyczne księgowanie na rachunku bieżącym prowadzonym na rzecz Dostawców VAT lub Faktora. Bank nie dokonuje fizycznych księgowań na rachunkach wirtualnych ani nie generuje dla nich wyciągów bankowych. Rachunki wirtualne przypisane do bankowych rachunków rozliczeniowych służą jedynie dokonywaniu automatycznego księgowania przez Dostawców VAT lub Faktora wpłat otrzymywanych od Spółek, przyspieszeniu weryfikacji wpłat widniejących na bankowym rachunku rozliczeniowym, czy uzgadniania sald tego rachunku. Rachunki wirtualne służą jedynie do technicznej obsługi bankowego rachunku rozliczeniowego.

Skoro wszelkie płatności dokonywane przez Spółki z wykorzystaniem rachunku wirtualnego trafiają w rzeczywistości na bankowy rachunek rozliczeniowy, który widnieje na Białej Liście podatników VAT, nie ma podstaw prawnych do wyłączania przez Wnioskodawcę z kosztów uzyskania przychodu wynagrodzenia wypłacanego przez Spółki na rachunki wirtualne Faktora czy Dostawców VAT. Podkreślamy, że art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą nie ma zastosowania w tej sytuacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawców w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.