Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.641.2019.1.KK
z 3 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2019 r. (data wpływu 12 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W lipcu 2008 r. Wnioskodawca przeszedł operację wszczepienia mechanicznej zastawki aortalnej serca. Ze względu na tworzące się na wszczepionych sztucznych implantach skrzepy krwi, które mogą albo zablokować ruchome płatki zastawki (zastawka przestaje działać), bądź mogą wędrować z krwioobiegiem do dowolnej części ciała, powodując niedotlenienie organu, w którym się taki skrzep zatrzyma, co grozi co najmniej ciężkimi powikłaniami lub śmiercią, pacjenci, którzy mają wszczepioną sztuczną zastawkę, muszą zażywać do końca swych dni leki antyzakrzepowe. Leki te trzeba precyzyjnie dozować, aby tzw. wskaźnik INR określający pośrednio czas krzepnięcia krwi utrzymywał się w ściśle określonych granicach. Zwykle to przedział dla zastawek aortalnych INR=2-3. Zdrowy człowiek ma INR=0,8-1,2. Przekroczenie wskaźnika INR może skutkować wylewem i niemożnością zatamowania krwawienia. Zbyt niski INR może być przyczyną zatoru. Dawkę lekarstwa trzeba dostosowywać na bieżąco do uzyskanych pomiarów wskaźnika INR. Wskaźnik może się wahać w szerokich granicach w zależności od stosowanej diety, przyjmowania innych medykamentów, stanu zdrowia czy poziomu stresu. By móc świadomie dozować ilość antykoagulantów trzeba znać aktualny poziom wskaźnika INR. Służą do tego specjalizowane urządzenia, których obsługa jest zbliżona do szerzej znanych glukometrów dla cukrzyków. Samo urządzenie jest drogie. Stosowane do pomiaru paski kosztują w granicach 380-450 zł za opakowanie zawierające 24 paski i jeden chip kalibrujący. Przydatność pasków do zastosowania to ok. 1 rok przy dobrym przechowywaniu. Ani urządzenie, ani paski nie są refundowane przez NFZ. Osoby po takiej operacji otrzymują orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Orzeczenia o niepełnosprawności z dnia 13 grudnia 2010 r. (punkt 5) jest spójne z przepisem art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącym, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może w przyszłości odliczać od dochodu, na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i załączonych dokumentów, koszt pasków testowych do pomiaru krzepliwości krwi?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapisy w orzeczeniu o przyznaniu stopnia niepełnosprawności, a w szczególności punkt 5 wskazań, dają podstawę do odliczenia od dochodu zakupu pasków testowych do pomiaru INR, zgodnie z przepisem art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń, narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Wnioskodawca do tej pory nie odliczał kosztów zakupu pasków i liczył na zmiany w zakresie refundacji leków i pomocy medycznych w ramach NFZ. Przy rosnących kosztach utrzymania, pogarszaniem się stanu zdrowia, wydatkowaniem coraz większych kwot na lekarstwa, każda zaoszczędzona złotówka ma dla Wnioskodawcy sens. Posługiwanie się paskami testowymi jest dla Wnioskodawcy (osoby niepełnosprawnej) niezmiernie istotnym elementem życia i namiastką komfortu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot, wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 13a ustawy o podatku chodowym od osób fizycznych, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z treści wniosku wynika, że w lipcu 2008 r. Wnioskodawca przeszedł operację wszczepienia mechanicznej zastawki aortalnej serca. Ze względu na tworzące się na wszczepionych sztucznych implantach skrzepy krwi, które mogą albo zablokować ruchome płatki zastawki (zastawka przestaje działać), bądź mogą wędrować z kwioobiegiem do dowolnej części ciała powodując niedotlenienie organu, w którym się taki skrzep zatrzyma, co grozi co najmniej ciężkimi powikłaniami lub śmiercią, pacjenci, którzy mają wszczepioną sztuczną zastawkę, muszą zażywać do końca swych dni leki antyzakrzepowe. Leki te trzeba precyzyjnie dozować, aby tzw. wskaźnik INR określający pośrednio czas krzepnięcia krwi utrzymywał się w ściśle określonych granicach. Przekroczenie wskaźnika INR może skutkować wylewem i niemożnością zatamowania krwawienia. Zbyt niski INR może być przyczyną zatoru. Dawkę lekarstwa trzeba dostosowywać na bieżąco do uzyskanych pomiarów wskaźnika INR. Wskaźnik może się wahać w szerokich granicach w zależności od stosowanej diety, przyjmowania innych medykamentów, stanu zdrowia czy poziomu stresu. By móc świadomie dozować ilość antykoagulantów trzeba znać aktualny poziom wskaźnika INR. Służą do tego specjalizowane urządzenia, których obsługa jest zbliżona do szerzej znanych glukometrów dla cukrzyków. Stosowane do pomiaru paski kosztują w granicach 380-450 zł za opakowanie zawierające 24 paski i jeden chip kalibrujący. Przydatność pasków do zastosowania to ok. 1 rok przy dobrym przechowywaniu. Ani urządzenie, ani paski nie są refundowane przez NFZ. Osoby po takiej operacji otrzymują orzeczenie o stopniu niepełnosprawności.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Podkreślić należy, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej. W związku z tym, każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia.

Mając na względzie obowiązujące przepisy, a w szczególności art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiające wykonywanie czynności życiowych” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone indywidualne właściwości korespondujące z rodzajem danej niepełnosprawności.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności, pozostawać musi ścisły związek,
  

• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
  

• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatek za zakup pasków do mierzenia krzepliwości krwi, pozostających w bezpośrednim związku z rodzajem niepełnosprawności i ułatwiających Wnioskodawcy wykonywanie czynności życiowych, stanowi wydatek, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wskazanych we wniosku wydatków, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 26 ust. 7b, ust. 7d i ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te podlegają odliczeniu w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z których wynika kto i kiedy poniósł wydatek, w jakiej wysokości i na jaki cel.

Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy ).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.