INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.) uzupełnionym w dniu 20 września 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2011 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 20 września 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zaklasyfikowanym według PKD 2007 w podklasach:

1. 64.99.Z Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych,
2. 66.21.Z Działalność związana z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat,
3. 82.11.Z Działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura.

Wnioskodawca będzie świadczył usługi sklasyfikowane odpowiednio według PKWiU 2008 w grupie:

1. 64.99.19.0 „Usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowane”,
2. 66.21.10.0 „Usługi związane z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat”,
3. 82.11.10.0 „Usługi związane z administracyjną obsługą biura”.

W ramach działalności sklasyfikowanej jako 64.99.Z (według PKD 2007) i 64.99.19.0 (według PKWiU 2008) Wnioskodawca na podstawie umowy bezwarunkowego przelewu wierzytelności (regulowanej przepisami art. 509 i n. Kodeksu cywilnego) będzie nabywał od poszkodowanych (osób fizycznych, osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej) wierzytelności przysługujące im wobec zakładów ubezpieczeń z tytułu szkód w mieniu (w szczególności w pojazdach) i dochodził dopłat odszkodowań od zakładów ubezpieczeń we własnym imieniu i na własne ryzyko (w postępowaniu likwidacyjnym przed zakładem ubezpieczeń, a w razie niespełnienia całego świadczenia przez zakład ubezpieczeń również przed sądem powszechnym). Wartość nominalna wierzytelności nie będzie możliwa do precyzyjnego określenia w chwili zawierania umowy przelewu wierzytelności, oszacowanie wartości nominalnej wierzytelności będzie możliwe jedynie w przybliżeniu. Nabywane wierzytelności będą zazwyczaj bezsporne co do zasady, ale sporne co do wysokości. Wysokość szkody, która implikuje wartość nominalną wierzytelności, ostatecznie, w wiążący sposób będzie ustalana przez sąd powszechny (zazwyczaj na podstawie dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy). Mechanizm działalności Wnioskodawcy będzie opierał się na następującym schemacie:

1. dochodzi do zdarzenia, z tytułu którego przez zakład ubezpieczeń wypłacane jest odszkodowanie (bezsporna część odszkodowania) z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej,
2. poszkodowany uważa, że wysokość odszkodowania została zaniżona, ale nie chce samodzielnie podejmować kroków mających na celu wyegzekwowanie pełnej należnej wysokości odszkodowania (gdyż w większości przypadków wiązałoby się to z koniecznością zainicjowania postępowania cywilnego przed sądem powszechnym) i ceduje wierzytelność z tego tytułu, na podstawie umowy przelewu wierzytelności, na Wnioskodawcę,
3. Wnioskodawca po nabyciu wierzytelności we własnym imieniu kieruje do zakładu ubezpieczeń wezwanie do zapłaty (wezwanie do dobrowolnego spełnienia świadczenia - dopłaty pozostałej należnej części odszkodowania), a w razie niezaspokojenia lub tylko częściowego zaspokojenia roszczeń Wnioskodawca we własnym imieniu dochodzi zapłaty na drodze postępowania cywilnego przed sądem powszechnym.

Poszkodowani będą otrzymywać wynagrodzenie wyłącznie przy zawarciu umowy cesji wierzytelności, a to czy i w jakim zakresie Wnioskodawcy uda się pozyskać od zakładu ubezpieczeń dopłatę odszkodowania nie będzie leżało w zakresie zainteresowania poszkodowanych. Roszczenia przysługujące pierwotnie poszkodowanym, a po zawarciu umowy przelewu wierzytelności przysługujące Wnioskodawcy wynikają ze zdarzeń rodzących odpowiedzialność cywilną na podstawie przepisów o odpowiedzialności z deliktu (art. 415 i n. Kodeksu cywilnego). Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń wynika z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartej pomiędzy osobą odpowiedzialną (zazwyczaj sprawcą) a zakładem ubezpieczeń. Wnioskodawca będzie skupiał się na nabywaniu wierzytelności związanych ze szkodami w pojazdach, zatem warto zaznaczyć, że zgodnie z przepisem art. 19. ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Z uzupełnienia wniosku wynika, że przelew wierzytelności nabywanych przez Wnioskodawcę będzie dokonywany w drodze umowy sprzedaży (stosownie do treści art. 510 K.c.).

Z kolei w ramach działalności sklasyfikowanej jako 66.21.Z (według PKD 2007) i 66.21.10.0 (według PKWiU 2008) Wnioskodawca będzie szacował roszczenia ubezpieczeniowe (oceniał zasadność roszczeń, obliczał szkodę) i dochodził roszczeń w imieniu klientów-poszkodowanych. Wnioskodawca w tym zakresie przede wszystkim będzie na zlecenie osób fizycznych szacował wysokość szkód (w szczególności szkód na osobie, regulowanych przez m.in. przepisy art. 444-446 Kodeksu cywilnego), W tym zakresie działalności, Wnioskodawca będzie zazwyczaj wykonywał następujące czynności:

• oszacowanie przybliżonej wysokości uszczerbku na zdrowiu związanego z uszkodzeniem ciała lub wywołaniem rozstroju zdrowia oraz związane z tym ustalenie możliwości uzyskania zadośćuczynienia za doznaną krzywdę,
• obliczenie kosztów poniesionych na zakup lekarstw oraz niezbędny sprzęt ortopedyczny i rehabilitacyjny,
• ustalenie przewidywanych kosztów opieki,
• ustalenie wysokości utraconych dochodów,
• w przypadku wypadku śmiertelnego, oszacowanie roszczeń przysługujących najbliższym członkom rodziny zmarłego na podstawie art. 446 par. 1-4 Kodeksu cywilnego,
• w przypadku wystąpienia szkody na mieniu oszacowanie wysokości tej szkody,
• udokumentowanie szkody - w szczególności pozyskiwanie niezbędnej dokumentacji prawniczej, medycznej, urzędowej oraz dokumentacji z zakładów pracy uwiarygodniającej powstanie szkody (w szczególności notatki urzędowej z miejsca zdarzenia sporządzonej przez Policję, aktu oskarżenia sporządzonego przez Prokuraturę, wyroku Sądu, wypisu ze szpitala, karty leczenia z zakładów opieki zdrowotnej, aktu zgonu, zaświadczenia o zameldowaniu, zaświadczenia o zarobkach itp.),
• oczekiwanie na wypłatę świadczenia odszkodowawczego z zakładów ubezpieczeń oraz wypłata świadczenia odszkodowawczego klientowi - poszkodowanemu, po potrąceniu wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy.

Natomiast w ramach działalności sklasyfikowanej jako 82.11.Z (według PKD 2007) i 82.11.10.0 (według PKWiU 2008) Wnioskodawca będzie świadczył usługi związane z codzienną administracyjną obsługą biura. Usługi te będą świadczone wyłącznie na rzecz przedsiębiorców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek prowadzić ewidencję przy zastosowaniu kasy rejestrującej...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku usług przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego w akapicie poświęconym działalności w zakresie 66.21.Z (według PKD 2007) i 66.21.10.0 (według PKWiU 2008) oraz w akapicie poświęconym działalności w zakresie 64.99.Z (według PKD 2007) i 64.99.19.0 (według PKWiU 2008), na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w zw. z poz. 23 załącznika do rozporządzenia, Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2012 r. jest zwolniony z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej z uwagi na fakt, że usługi te mieszczą się w zakresie pojęcia „Usługi finansowe i ubezpieczeniowe”. Z kolei usługi sklasyfikowane jako 82.11.Z (według PKD 2007) i 82.11.10.0 (według PKWiU 2008) Wnioskodawca będzie świadczył wyłącznie na rzecz przedsiębiorców, a zatem nie będzie miał obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej co najmniej do dnia 31 grudnia 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r., reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Jak stanowi § 2 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, do dnia 31 grudnia 2012 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Z dyspozycji tego przepisu wynika zatem, że do dnia 31 grudnia 2012 r., bez względu na wysokość obrotu i bez względu na to, czy podatnik stosuje już kasę do ewidencjonowania innych czynności – zwolniona z ewidencjonowania jest sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do tego rozporządzenia.

W poz. 23 ww. załącznika wymieniono objęte symbolem PKWiU¹⁾ 64-66 „Usługi finansowe i ubezpieczeniowe”.

Zgodnie z objaśnieniem 1) do tego załącznika, zastosowane symbole grupowań odpowiadają Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa, jak również przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że o ile świadczone przez Wnioskodawcę czynności polegające na nabyciu wierzytelności na podstawie umowy bezwarunkowego przelewu wierzytelności i szacowaniu roszczeń ubezpieczeniowych, sklasyfikowane będą odpowiednio w grupowaniu PKWiU z 2008 r. 64.99.19.0 „Usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowane” i grupowaniu 66.21.10.0 „Usługi związane z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat”, do dnia 31 grudnia 2012 r. korzystać one będą ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w zw. z poz. 23 załącznika do tego rozporządzenia.

Z kolei w stosunku do czynności związanych z codzienną administracyjną obsługą biura, wskazać należy, że - jak słusznie Wnioskodawca zauważył – usługi te nie będą podlegać obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, gdyż nie zostanie spełniona przesłanka z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług. Z wniosku nie wynika by usługi te były świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zaś Wnioskodawca wskazał, że czynności te będą wykonywane „wyłącznie na rzecz przedsiębiorców”.

Jednocześnie podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Pana we wniosku klasyfikacji towarów i usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowania wskazane w złożonym wniosku. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Końcowo wskazać należy, że pozostałe kwestie objęte przedmiotowym wnioskiem zostaną zawarte w odrębnych rozstrzygnięciach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.