Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.665.2019.2.MJ
z 10 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego przy nabyciu lokali i ich wyposażenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego przy nabyciu lokali i ich wyposażenia.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 grudnia 209 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik w ramach działalności gospodarczej dokonał zakupu mieszkań (o wartości powyżej 15.000,00 zł) w celu wynajmu klientom. Zakup został dokonany od dewelopera i opodatkowany podatkiem VAT. Mieszkania zostały kupione z zamiarem wynajmu na cele użytkowe (sprzedaż opodatkowana) i takie oferty najmu (ogłoszenia) były przez Podatnika wystawiane. Jednakże, gdy nie będzie można znaleźć najemców na cele użytkowe, Podatnik nie wyklucza wynajęcia w późniejszym czasie mieszkań również na cele mieszkaniowe (sprzedaż zwolniona z VAT).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że mieszkania zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych dnia 31.08.2019 r. Wyposażenie mieszkań nie stanowi środka trwałego. Mieszkania, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł są zaliczane przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji. Wnioskodawca uznał, że przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych mieszkań oraz ich wyposażenia z uwagi na zamiar ich wynajęcia na cele użytkowe. Wnioskodawca odliczył podatek naliczony związany z zakupem mieszkań. Wnioskodawca odliczył podatek naliczony związany z zakupem wyposażenia mieszkań jako, że zakupił je z zamiarem wynajmowania na cele użytkowe. Wyposażenie przedmiotowych mieszkań nie sanowi środków trwałych i wartości niematerialnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł. Bezpośrednio po zakupie w mieszkaniach przeprowadzono roboty budowlane wykończeniowe i nie były one wynajmowane ani użytkowane w żaden sposób, a jednocześnie poszukiwano najemcy na cele użytkowe. Po bezskutecznym poszukiwaniu najemcy na cele użytkowe wyposażone mieszkania zostały wynajęte na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób w deklaracji VAT za styczeń 2020 r. dokonać korekty odliczonego w całości podatku naliczonego od zakupu mieszkań, który to zakup będzie związany z planowanym wynajmem na cele użytkowe, w sytuacji, gdy mieszkania zaplanowane do wynajmu na cele użytkowe zostaną wynajęte w danym roku naprzemiennie (np. w związku ze zmianą najemcy) na cele użytkowe i mieszkaniowe (z powodu nie znalezienia najemcy na cele użytkowe) oraz będą występować okresy, gdy mieszkania nie będą wynajmowane (np. między zakupem a pierwszym wynajmem lub w związku ze zmianą najemcy), ani wykorzystywane w inny sposób, a Podatnik w tym okresie poszukiwałby najemców mieszkań na cele użytkowe? Czy korekty te mogą być liczone w odniesieniu do miesięcy danego roku?

Przykład: Mieszkania zostały zakupione w sierpniu 2019 r. z zamysłem wynajmu na cele użytkowe i został od nich odliczony w całości podatek naliczony VAT od zakupu. Mieszkania będą wynajmowane w październiku 2019 r. na cele mieszkalne, w grudniu 2019 r. - na cele użytkowe, a w miesiącach wrzesień 2019 r. i listopad 2019 r. mieszkania nie będą wynajmowane, ani wykorzystywane w inny sposób i w okresach tych Podatnik będzie poszukiwał najemcy na cele użytkowe. W jaki sposób dokonać w styczniu 2020 r. korekty odliczonego w całości podatku naliczonego od zakupu mieszkań za 2019 r.?

2. W jaki sposób dokonać korekty odliczonego w całości podatku naliczonego od zakupu wyposażenia obejmującego towary o wartości jednostkowej do 15.000 zł, np. meble, sprzęt AGD, naczynia kuchenne, pościele, lampy, zasłony, karnisze do ww. mieszkań, w sytuacji, gdy mieszkania zaplanowane do wynajmu na cele użytkowe zostaną wynajęte w danym roku naprzemiennie (np. w związku ze zmianą najemcy) na cele użytkowe i mieszkaniowe (z powodu nie znalezienia najemcy na cele użytkowe) oraz będą występować okresy, gdy mieszkania nie będą wynajmowane (np. między zakupem a pierwszym wynajmem lub w związku ze zmianą najemcy), ani wykorzystywane w inny sposób, a Podatnik w tym okresie poszukiwałby najemców mieszkań na cele użytkowe? Czy korekty te mogą być liczone w odniesieniu do miesięcy danego roku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1.

Podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekt, o których mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług, a korekty te sporządzane rocznie będą mogły być rozliczane w odniesieniu do miesięcy danego roku (tj. kwota korekty rocznej zostanie rozliczona proporcjonalnie do miesięcy wynajmu na cel mieszkaniowy), przy czym miesiące poszukiwania najemcy na cele użytkowe (i jednocześnie nie wykorzystywania lokalu) uznane będą za miesiące związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych i nie będą one podlegać korekcie.

Ad 2.

Podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekt, o których mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług, w deklaracji za miesiąc zmiany przeznaczenia, przy czym za przeznaczenie wyposażenia wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, uznaje się wynajem mieszkań na cele mieszkaniowe, a za przeznaczenie wyposażenia wyłącznie do czynności, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, uznaje się wynajem mieszkań na cele użytkowe oraz okres, gdy mieszkania nie będą wynajmowane (i jednocześnie nie będą wykorzystywane na inne cele), a Podatnik poszukiwał będzie najemcy na cele użytkowe Korekty te będą mogły być dokonane proporcjonalnie do miesięcy danego przeznaczenia.

Podatnik nie będzie zobowiązany do dokonania ww. korekt, jeśli w okresie 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym zakupiono wyposażenie, mieszkania nie zostaną wynajęte na cele mieszkaniowe, tj. wystąpi najem na cele użytkowe lub mieszkania nie będą wynajmowane (i jednocześnie nie będą wykorzystywane na inne cele), a Podatnik poszukiwał będzie najemcy na cele użytkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy ust. 2 pkt 1 wskazanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z przywołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Kwestie odliczenia podatku naliczonego w przypadku towarów/usług wykorzystywanych zarówno do czynności opodatkowanych i czynności zwolnionych regulują zapisy zawarte w art. 90 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl ust. 2 przywołanego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Według ust. 3 ww. artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Stosownie do ust. 4 tego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Z ust. 5 tegoż artykułu wynika, że do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Jak stanowi ust. 8 wskazanego artykułu, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna. (art. 90 ust. 9 ustawy)

Zgodnie z ust. 9a przywołanego artykułu, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl ust. 10 tego artykułu, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Podatnik w ramach działalności gospodarczej dokonał zakupu mieszkań (o wartości powyżej 15.000,00 zł) w celu wynajmu klientom. Zakup został dokonany od dewelopera i opodatkowany podatkiem VAT. Mieszkania zostały kupione z zamiarem wynajmu na cele użytkowe (sprzedaż opodatkowana) i takie oferty najmu (ogłoszenia) były przez Podatnika wystawiane. Jednakże, gdy nie będzie można znaleźć najemców na cele użytkowe, Podatnik nie wyklucza wynajęcia w późniejszym czasie mieszkań również na cele mieszkaniowe (sprzedaż zwolniona z VAT).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczącą sposobu dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego przy nabyciu lokali i ich wyposażenia, w przypadku gdy lokale te zostaną wynajęte w danym roku naprzemiennie na cele użytkowe i mieszkaniowe oraz gdy nie będą wynajmowane.

W kontekście powyższego wskazać należy, że zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

I tak, stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl ust. 2 przywołanego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy.

Z ust. 4 tego artykułu wynika, że w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl ust. 5 tegoż artykułu, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Według ust. 6 ww. artykułu, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Zgodnie z brzmieniem ust. 7 tego artykułu, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do ust. 7a tegoż artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust, 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o ust. 7b ww. artykułu, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c przywołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Natomiast stosownie do art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Jednocześnie, na podstawie ust. 8 wskazanego artykułu, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji gdy lokale mieszkalne, nabyte przez Wnioskodawcę w celu najmu na cele użytkowe, przy nabyciu których Wnioskodawca odliczył pełną kwotę podatku naliczonego, bezpośrednio po nabyciu do czasu pierwszego wynajmu nie będą wykorzystywane w żaden sposób, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego. Brak obowiązku dokonania korekty dotyczy także ww. sytuacji w odniesieniu do odliczonego w całości podatku naliczonego przy nabyciu opisanego we wniosku ich wyposażenia (mebli, sprzętu AGD, naczyń kuchennych, pościeli, lamp, zasłon, karniszy).

Natomiast w sytuacji, gdy lokale te (wraz z wyposażeniem) będą naprzemiennie wynajmowane na cele mieszkalne i użytkowe Wnioskodawca zobowiązany będzie – zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy – do dokonywania stosownych korekt odliczonego podatku naliczonego (zmniejszającej lub zwiększającej kwotę podatku naliczonego) przy każdej zmianie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od danego towaru (lokalu). Korekty tej Wnioskodawca będzie zobowiązany dokonywać na zasadach określonych w art. 91 ust. 7a ww. ustawy.

Także w przypadku towarów stanowiących wyposażenie przedmiotowych lokali Wnioskodawca zobowiązany będzie – zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy – do dokonywania stosownych korekt odliczonego podatku na zasadach określonych w art. 91 ust. 7b i 7c tej ustawy.

Należy zaznaczyć, że skoro zmiana przeznaczenia przedmiotowych lokali wraz z wyposażeniem z zamiaru wykorzystania do czynności opodatkowanych podatkiem VAT na wykorzystanie do czynności zwolnionych oraz opodatkowanych tym podatkiem, nastąpiła w 2019 r., to pierwszej korekty Wnioskodawca winien dokonać w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku, w którym nastąpiła ta zmiana, tj. za miesiąc styczeń 2020 r.

Jakkolwiek Wnioskodawca prawidłowo ocenił, że w opisanej sytuacji wystąpi obowiązek dokonania korekty odliczonego w całości uprzednio podatku naliczonego, to należy zauważyć, że – wbrew stanowisku zawartemu we wniosku – ustawodawca nie przewidział w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług możliwości obliczenia kwoty ww. korekty na podstawie ilości miesięcy danego roku wykorzystywanych do działalności zwolnionej od podatku. Wobec powyższego stanowiska Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że rzeczywiście przedmiotowe lokale mieszkalne będą wykorzystywane na cele użytkowe, co znajdzie odzwierciedlenie w odpowiedniej dokumentacji. Oznacza to, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.