Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.42.2019.2.MŁ
z 24 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedsięwzięcia pn.: (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedsięwzięcia pn.: (…). Dnia 17 grudnia 2019 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie opisu sprawy oraz stosowne pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„(…)” ustanowiony przez Radę Ministrów Uchwałą Nr (…) z dnia (…) oraz Uchwałą Nr (…) z dnia (…) przewiduje szereg działań zmierzających do wyeliminowania substancji zawierających azbest ze środowiska.

Gmina i Miasto (…) zamierza realizować przedsięwzięcie pn.: (…). Program (…) polegał będzie na odbiorze wyrobów azbestowych od zainteresowanych mieszkańców i ich wywozie na składowisko odpadów niebezpiecznych. Mieszkańcy będą składać dwa rodzaje wniosków:

1. wniosek na odbiór zgromadzonego azbestu, jego transport i przekazanie na składowisko odpadów niebezpiecznych,
2. wniosek na demontaż, transport i przekazanie na składowisko odpadów niebezpiecznych.
   
   

Obie usługi wykonywać będzie wyspecjalizowana firma wyłoniona w przetargu.

Firma określi w ofercie jednostkową cenę za odbiór 1 kg azbestu oraz za demontaż i odbiór. Gmina zwróciła się z wnioskiem do (…) o przyznanie pomocy finansowej na realizację przedsięwzięcia.

W kosztach projektu Gmina ujęła podatek od towarów i usług jako koszt kwalifikowany w całości. Realizacja przedsięwzięcia ma służyć społeczności lokalnej, polepszyć stan środowiska, mieszkańcy za udział w przedsięwzięciu nie będą ponosić opłat.

Zadanie zostanie zrealizowane w ramach działalności statutowej Gminy, jest ono zadaniem publicznym nałożonym odrębnymi przepisami, wykonywanym w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez Gminę (art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym) i nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu czynności wykonywanych m.in. na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, dzierżawy i sprzedaży działek, usług dostarczania wody i odbioru ścieków.

Czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych nie są związane w żaden sposób z przedmiotowym przedsięwzięciem.

Dotacja, o którą wnioskuje Gmina zgodnie ze złożonym wnioskiem przeznaczona zostanie na: demontaż, pakowanie, transport i unieszkodliwianie azbestu z nieruchomości należących do osób fizycznych. Realizacja poszczególnych zadań odbywać się będzie na podstawie wniosków składanych przez mieszkańców gminy do burmistrza. Gmina sfinansuje ww. prace własnymi środkami oraz środkami z uzyskanej dotacji w odniesieniu do obiektów należących do osób fizycznych, posiadających prawo do nich. Mieszkańcy, którzy zakwalifikują się do programu usuwania azbestu nie będą obciążani żadnymi kosztami i nie będą dokonywać żadnych wpłat na rzecz Gminy. Dodatkowo Gmina nie będzie zawierała z nimi żadnych umów w tym zakresie. W odniesieniu do rozliczeń, Gmina na mocy umowy z wykonawcą otrzyma od niego fakturę VAT z tytułu realizacji usługi usunięcia azbestu z lokalnych nieruchomości, z której zobowiązanie ureguluje środkami własnymi i środkami z dotacji.

Z uzupełnienia do wniosku z dnia 11 grudnia 2019 r. wynika, że:

Ad. 1

Gmina będzie pokrywała wydatki za wykonanie usługi odbioru, transportu i unieszkodliwiania azbestu oraz demontażu, transportu i unieszkodliwiania azbestu. Firma wyłoniona w przetargu będzie przekazywała odpady azbestowe na składowisko odpadów niebezpiecznych.

Ad. 2

Gmina otrzyma dofinansowanie od (…).

Ad. 3

Gmina na realizację zadania przeznacza kwotę 100.000 zł z tego dofinansowanie 70% czyli 70.000 zł, środki własne 30.000 zł. Wysokość dofinansowania będzie uzależniona od ilości odbieranego lub demontowanego azbestu. Kwota na realizację zadnia nie przekroczy kwoty 100.000 zł. Dotacja jest niezależna od ilości uczestników biorących udział w zadaniu. Azbest będzie odbierany od mieszkańców na podstawie wniosków przez nich złożonych wg kolejności zgłoszeń do wysokości środków przeznaczonych na realizację zadania. Jeżeli utylizacja 1 kg azbestu będzie kosztowała 1,00 złoty wówczas ze środków dotacji zostanie pokryte 0,70 zł, a ze środków własnych gminy 0,30 zł i zutylizowanych zostanie 100.000 kg. Analogicznie jeżeli utylizacja 1 kg azbestu będzie kosztowała 2,00 złote wówczas ze środków dotacji zostanie pokryte 1,40 zł, a ze środków własnych gminy 0,60 zł i zutylizowanych zostanie 50.000 kg. Mieszkańcy od których będą odbierane wyroby azbestowe nie będą ponosili żadnych opłat.

Ad. 4

Rozliczenie nastąpi po zakończeniu zadania, jednorazowo, bez rozliczania częściowego w trakcie jego trwania. Gmina jako Dotacjobiorca ma obowiązek rozliczenia się z otrzymanej dotacji u Dotującego czyli z (…).

Ad. 5

Wypłata dotacji nastąpi po zrealizowaniu zadania w postaci refundacji poniesionych wydatków. W związku z tym Gmina otrzyma środki proporcjonalnie do wysokości poniesionych wydatków, nie więcej niż 70.000 zł. Środki pieniężne zostaną przekazane po rozliczeniu zadania.

Ad. 6

Gmina nie może przeznaczyć środków na inny cel.

Ad. 7

Realizacja zadania jest uzależniona od otrzymania dotacji, gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania nie realizowałaby zadania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina i Miasto (…) ma możliwość odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją przedsięwzięcia pn.: (…), jeżeli mieszkańcy nie będą ponosili żadnych opłat z tytułu realizacji zadania?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obniżenie kwoty podatku lub zwrot różnicy podatku należnego uzależnione jest od zakresu w jakim nabywane towary i usługi związane są ze sprzedażą opodatkowaną. W przedmiotowej sprawie związek ze sprzedażą opodatkowaną nie zachodzi. Tym samym nie jest spełniony warunek dający Gminie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z ww. przedsięwzięciem.

Analizując przedstawiony stan faktyczny i prawny (…) stoi na stanowisku, że przedmiotowe przedsięwzięcie ani w czasie realizacji, ani po jego zakończeniu nie będzie związane z czynnościami opodatkowanymi i Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT ponieważ zakupione usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem – zdaniem Wnioskodawcy – podatek od towarów i usług VAT będzie kosztem przedsięwzięcia, ponieważ nie można odliczyć podatku VAT i przy ubieganiu się dotację ze środków (…) będzie kosztem kwalifikowanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

• ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (pkt 1),
• wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (pkt 3).
  
  

Na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Gmina) zamierza realizować przedsięwzięcie pn.: (…). Program (…) polegał będzie na odbiorze wyrobów azbestowych od zainteresowanych mieszkańców i ich wywozie na składowisko odpadów niebezpiecznych. Mieszkańcy będą składać dwa rodzaje wniosków:

1. wniosek na odbiór zgromadzonego azbestu, jego transport i przekazanie na składowisko odpadów niebezpiecznych,
2. wniosek na demontaż, transport i przekazanie na składowisko odpadów niebezpiecznych.
   
   

Obie usługi wykonywać będzie wyspecjalizowana firma wyłoniona w przetargu. Firma określi w ofercie jednostkową cenę za odbiór 1 kg azbestu oraz za demontaż odbiór. Gmina zwróciła się z wnioskiem do (…) o przyznanie pomocy finansowej na realizację przedsięwzięcia. Realizacja przedsięwzięcia ma służyć społeczności lokalnej, polepszyć stan środowiska, mieszkańcy za udział w przedsięwzięciu nie będą ponosić opłat. Zadanie zostanie zrealizowane w ramach działalności statutowej Gminy, jest ono zadaniem publicznym nałożonym odrębnymi przepisami, wykonywanym w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez Gminę (art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym) i nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu czynności wykonywanych m.in. na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, dzierżawy i sprzedaży działek, usług dostarczania wody i odbioru ścieków. Czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych nie są zawiązane w żaden sposób z przedmiotowym przedsięwzięciem. Dotacja, o którą wnioskuje Gmina zgodnie ze złożonym wnioskiem przeznaczona zostanie na: demontaż, pakowanie, transport i unieszkodliwianie azbestu z nieruchomości należących do osób fizycznych. Realizacja poszczególnych zadań odbywać się będzie na podstawie wniosków składanych przez mieszkańców gminy do burmistrza. Gmina sfinansuje ww. prace własnymi środkami oraz środkami z uzyskanej dotacji w odniesieniu do obiektów należących do osób fizycznych, posiadających prawo do nich. Mieszkańcy, którzy zakwalifikują się do programu usuwania azbestu nie będą obciążani żadnymi kosztami i nie będą dokonywać żadnych wpłat na rzecz Gminy. Dodatkowo Gmina nie będzie zawierała z nimi żadnych umów w tym zakresie. W odniesieniu do rozliczeń, Gmina na mocy umowy z wykonawcą otrzyma od niego fakturę VAT z tytułu realizacji usługi usunięcia azbestu z lokalnych nieruchomości, z której zobowiązanie ureguluje środkami własnymi i środkami z dotacji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją przedsięwzięcia pn.: (…), w sytuacji kiedy mieszkańcy nie będą ponosili żadnych opłat z tytułu realizacji zadania.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie będzie występował. W analizowanym przypadku – jak wskazał Wnioskodawca – zadanie zostanie zrealizowane w ramach działalności statutowej Gminy, jest ono zadaniem publicznym nałożonym odrębnymi przepisami, wykonywanym w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez Gminę (art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym) i nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej. Ponadto z wniosku wynika, że przedmiotowe przedsięwzięcie ani w czasie realizacji, ani po jego zakończeniu nie będzie związane z czynnościami opodatkowanymi.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z realizacją zadania pn.: (…) Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będzie spełniona – wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. poniesione wydatki w celu realizacji ww. zadania nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Ponadto tutejszy organ informuje, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego, w szczególności na stwierdzeniu, że zadanie zostanie zrealizowane w ramach działalności statutowej Gminy, jest ono zadaniem publicznym nałożonym odrębnymi przepisami, wykonywanym w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez Gminę (art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym) i nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja nie zawiera analizy kwestii, czy wskazane w opisie sprawy dofinansowanie stanowi wynagrodzenie lub bezpośrednią dopłatę do ceny usługi podlegającą opodatkowaniu. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.