Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.13.2019.3.BS/AM
z 24 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2019 r. (data wpływu 8 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 16 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 2 stycznia 2020 r. znak sprawy 0114 KDIP4 1.4012.13.2019.2.BS (skutecznie doręczone 10 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki gruntowej zabudowanej należącej do majątku prywatnego Sprzedających oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez Nabywcę tej nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki gruntowej zabudowanej należącej do majątku prywatnego Sprzedających oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez Nabywcę tej nieruchomości.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 16 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 2 stycznia 2020 r. znak sprawy 0114 KDIP4-1.4012.13.2019.2.BS (skutecznie doręczone 10 stycznia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, (dalej: „Wnioskodawca” lub „Kupujący”) jest spółką należącą do grupy realizującej przedsięwzięcia deweloperskie - głównie mieszkaniowe. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z E.K. i Z.S. (dalej - łącznie zwanych: „Sprzedającymi”) umowę sprzedaży, której przedmiotem będzie przeniesienie przez Sprzedających na Kupującego prawa własności zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer ewid. B z obrębu (…), o powierzchni 2.840 m², położonej w (…), dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (…) - dalej jako „Nieruchomość”. Sprzedający są współwłaścicielami Nieruchomości w udziałach wynoszących po 1/2 części. Nieruchomość nie jest przedmiotem umowy najmu, umowy dzierżawy, użyczenia ani dożywocia, ani także innej umowy ograniczającej sposób rozporządzania Nieruchomościami oraz są w wyłącznym posiadaniu Sprzedających. Kupujący zamierza nabyć Nieruchomości w celu realizacji na nich oraz na sąsiednich nieruchomościach (stanowiących działki gruntu nr A, B, C, D oraz E z tego samego obrębu) wielolokalowej inwestycji mieszkaniowej („Planowana inwestycja”). Na dzień składania niniejszego wniosku Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, jednak przed zawarciem transakcji Wnioskodawca zamierza zarejestrować się w tym charakterze. Sprzedający nabyli udziały w prawie własności Nieruchomości: E.K. - na podstawie postanowienia sądu z dnia 19 lipca 2018 r. o nabyciu spadku. Z. S. - na podstawie postanowienia sądu z dnia 17 października 1997 r. oraz z dnia 29 czerwca 2005 r. o nabyciu spadku. Na wniosek podmiotu działającego na zlecenie grupy Zarząd (…) wydał w dniu 4 lutego 2019 r. decyzję nr (…) dla działek G, A oraz części działek B i F, i w dniu 16 lipca 2019 r. - decyzję nr (…) dla działek C, D, E oraz części działek F i B, ustalające warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji budynku zamieszkania zbiorowego z usługami w części parteru z częściowym podpiwniczeniem, parkingiem nadziemnym i urządzeniami infrastruktury technicznej. Uzyskanie decyzji WZ nie wymagało uzyskania zgody Sprzedających. Sprzedający nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Sprzedający nie podejmowali żadnych działań w celu zawarcia planowanej transakcji, w szczególności nie zamieszczali ogłoszeń sprzedaży, ani nie przygotowywali Nieruchomości do sprzedaży – inicjatywa, w tym zakresie pochodziła od grupy N, do której należy Wnioskodawca - Sprzedający jedynie przystali na ofertę złożoną im przez przedstawicieli grupy. Sprzedający nie udzielali także Kupującemu, ani innym podmiotom z grupy żadnych pozwoleń, zgód, ani pełnomocnictw mających na celu realizację planowanej inwestycji.

Ponadto w piśmie z dnia 16 stycznia 2020 r., Wnioskodawca uzupełnił informacje zawarte we wniosku wskazując, że:

1. Na Nieruchomości znajduje się nieużywany budynek mieszkalny i budynki gospodarcze.
2. Sprzedający w ostatnim czasie nie wykorzystywali Nieruchomości.
3. Nieruchomość nie była (i nie będzie) wykorzystywana przez Sprzedających do celów działalności gospodarczej, w tym nie była udostępniana odpłatnie innym podmiotom na zasadzie użyczenia, najmu, dzierżawy, etc.
4. Sprzedający nie udzielali żadnych pełnomocnictw w związku z planowaną transakcją.
5. Wnioskodawca planuje wykorzystywać Nieruchomość wyłączenie w celu wykonania czynności opodatkowanych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 16 stycznia 2020 r.):

Czy planowana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu i w związku z tym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 16 stycznia 2020 r.):

W ocenie Wnioskodawcy planowana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają m.in.: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów (...) rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z powyższych przepisów wynika zatem, że dostawa nieruchomości gruntowej zabudowanej stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Aby jednak doszło do uznania dalej czynności za opodatkowaną na gruncie przepisów ustawy o VAT, dokonujący tej czynności musi występować w ramach tej transakcji w charakterze podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT:

1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
   
   

Jak powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie i doktrynie, aby transakcja podlegała opodatkowaniu VAT podatnik musi działać w takim charakterze, natomiast nawet podatnik dokonujący transakcji prywatnie nie działa w charakterze podatnika VAT i taka transakcja nie podlega VAT (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 16 października 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 540/18).

Ustalenie, czy dana czynność zostaje podjęta w ramach zarządu majątkiem osobistym, czy też nosi znamiona wykonywania jej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej również była wielokrotnie przedmiotem analizy sądów. Na szczególną uwagę zasługuje w tym zakresie wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE stwierdził, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347, str. 1 z późn. zm ), kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 112 należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. TSUE wskazał jedynie przykładowo okoliczności, które mogą świadczyć o tym, że dana osoba sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika podatku VAT, a podział nieruchomości w celu uzyskania lepszej ceny, liczba transakcji, odstępy pomiędzy transakcjami i wysokość osiągniętych przychodów, nie są decydujące i nie są czynnościami, które same z siebie wykraczałyby poza zarząd majątkiem prywatnym”. Jak zatem zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 45/18 „To, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku VAT wymaga bowiem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec (por. wyroki NSA z dnia: 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07; 22 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1323/12; 14 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 319/13; 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 781/13; 27 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 774/13 i 8 lipca 2015 r., sygn. akt I FSK 729/14). W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego po wspomnianym wyżej wyroku TSUE przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym (por. wyroki NSA z dnia: 9 października 2014 r., sygn. akt I FSK 2145/13; 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 1859/13; 11 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 716/14 i 29 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 636/15)”. W stanie faktycznym stanowiącym element opisywanego zdarzenia przyszłego, według najlepszej wiedzy Kupującego, Sprzedający nie podjęli żadnej aktywności w celu doprowadzenia do zawarcia planowanej transakcji, w szczególności w żaden sposób nie dokonywali przygotowań Nieruchomości do sprzedaży - zarówno w sferze faktycznej, jak i prawnej - zarówno samodzielnie, jak również przez pełnomocnika. Jednocześnie według wiedzy Kupującego, do czasu zawarcia planowanej transakcji Sprzedający takiej aktywności nie będą podejmować. Udziały w prawie własności przedmiotowych Nieruchomości stanowią składnik majątku prywatnego Sprzedających. Rozporządzenie tym majątkiem bez podjęcia aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami oraz bez angażowania środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców powoduje, że Sprzedający nie będą działali w ramach tej transakcji w charakterze podatników, a tym samym transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu, gdyż Sprzedający nie będzie w ramach tej transakcji występował w charakterze podatnika, w związku z czym Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do doliczenia podatku naliczonego wynikającego z transakcji. W przypadku jednak, gdyby okazało się, że transakcja będzie podlegała opodatkowaniu, wówczas Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia będzie jednak otrzymanie od Sprzedającego faktury, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy.

Wnioskodawca zamierza bowiem wykorzystać nabywaną nieruchomość wyłącznie do czynności opodatkowanych, w związku z czym zajdą okoliczności, o których mowa w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność) (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny).

Zgodnie zaś z art. 199 ustawy Kodeks cywilny, do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 cytowanego Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli, na podstawie art. 199 ww. Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza, to że dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że jest spółką należącą do grupy realizującej przedsięwzięcia deweloperskie - głównie mieszkaniowe. Wnioskodawca zamierza zawrzeć ze Sprzedającymi umowę sprzedaży, której przedmiotem będzie przeniesienie przez Sprzedających na Kupującego prawa własności zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer ewid. B (Nieruchomość). Sprzedający są współwłaścicielami Nieruchomości w udziałach wynoszących po 1/2 części. Nieruchomość nie jest przedmiotem umowy najmu, umowy dzierżawy, użyczenia ani dożywocia, ani także innej umowy ograniczającej sposób rozporządzania Nieruchomościami oraz jest w wyłącznym posiadaniu Sprzedających.

Kupujący zamierza nabyć Nieruchomości w celu realizacji na nich oraz na sąsiednich nieruchomościach (stanowiących działki gruntu nr A, B, C, D oraz E z tego samego obrębu) wielolokalowej inwestycji mieszkaniowej (Planowana inwestycja). Na dzień składania niniejszego wniosku Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, jednak przed zawarciem transakcji Wnioskodawca zamierza zarejestrować się w tym charakterze. Sprzedający nabyli udziały w prawie własności Nieruchomości na podstawie postanowienia sądu o nabyciu spadku. Sprzedający nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Sprzedający nie podejmowali żadnych działań w celu zawarcia planowanej transakcji, w szczególności nie zamieszczali ogłoszeń sprzedaży, ani nie przygotowywali Nieruchomości do sprzedaży - inicjatywa w tym zakresie pochodziła od grupy, do której należy Wnioskodawca - Sprzedający jedynie przystali na ofertę złożoną im przez przedstawicieli grupy. Sprzedający nie udzielali także Kupującemu, ani innym podmiotom z grupy żadnych pozwoleń, zgód, ani pełnomocnictw mających na celu realizację planowanej inwestycji.

Na Nieruchomości znajduje się nieużywany budynek mieszkalny i budynki gospodarcze. Sprzedający w ostatnim czasie nie wykorzystywali Nieruchomości. Nieruchomość nie była (i nie będzie) wykorzystywana przez Sprzedających do celów działalności gospodarczej, w tym nie była udostępniana odpłatnie innym podmiotom na zasadzie użyczenia, najmu, dzierżawy, etc. Sprzedający nie udzielali żadnych pełnomocnictw w związku z planowaną transakcją. Wnioskodawca planuje wykorzystywać Nieruchomość wyłączenie w celu wykonania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy planowana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu i w związku z tym, czy nabędzie prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo i odnosząc je do opisu sprawy, należy stwierdzić, że dostawa na rzecz Wnioskodawcy działki gruntowej nr ew. B, zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi, stanowiąca majątek prywatny osób fizycznych na zasadzie współwłasności, nie będzie dokonywana przez Sprzedających w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Sprzedający dla tej dostawy nie będą podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki, które wskazywałyby na działalność Sprzedających zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Sprzedający nie prowadzą działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Sprzedający przed planowaną dostawą Nieruchomości nie prowadzili również działań o charakterze marketingowym lub innych działań prowadzących do podniesienia atrakcyjności Nieruchomości dla potencjalnych nabywców.

Sprzedający nabyli udziały w prawie własności Nieruchomości na podstawie postanowień sądu o nabyciu spadku. Sprzedający nie podejmowali żadnych działań w celu zawarcia planowanej transakcji, w szczególności nie zamieszczali ogłoszeń sprzedaży, ani nie przygotowywali Nieruchomości do sprzedaży. Nieruchomość nie była (i nie będzie) wykorzystywana przez Sprzedających do celów działalności gospodarczej, w tym nie była udostępniana odpłatnie innym podmiotom na zasadzie użyczenia, najmu, dzierżawy itp. Sprzedający jedynie zaakceptowali złożoną im ofertę zakupu. Sprzedający nie udzielali także Kupującemu, ani innym podmiotom z grupy żadnych pozwoleń, zgód, ani pełnomocnictw mających na celu realizację planowanej inwestycji.

Należy zatem uznać, że Sprzedający w zakresie przedmiotowej Nieruchomości nie prowadzili działań, które mogą powodować konieczność opodatkowania planowanej dostawy podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, Sprzedający dokonując sprzedaży działki zabudowanej nr ew. B, (na której posadowiony jest budynek mieszkalny i budynki gospodarcze) nie będą działać w charakterze podatników podatku VAT, a dostawy tej Nieruchomości nie można uznać za przeprowadzoną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Sprzedaż ta nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Dokonaną przez Sprzedających dostawę Nieruchomości należy zaliczyć do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedający w rozpatrywanym przypadku będą korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W analizowanej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony.

Wnioskodawca wskazał, że na moment nabycia Nieruchomości będzie zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym oraz zakupiona Nieruchomość będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Jednakże, z okoliczności sprawy (analizy transakcji sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości), wynika, że dostawa ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Skoro zatem, transakcja dostawy Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystąpi podatek należny, który dla Kupującego (Wnioskodawcy) mógłby stanowić podatek VAT naliczony podlegający odliczeniu.

W konsekwencji, ponieważ transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu, Wnioskodawca jako nabywca Nieruchomości nie nabędzie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Tym samym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana interpretacja stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla Sprzedających.

Zaznacza się także, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.