2020.02.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.621.2019.3.AM
z 7 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2019 r. (data wpływu 31 października 2019 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 10 stycznia 2020 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.621.2019.2.AM (skutecznie doręczone dnia 19 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą i Kontrahentami przychodów i kosztów związanych z organizacją Imprezy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą i Kontrahentami przychodów i kosztów związanych z organizacją Imprezy.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 10 stycznia 2020 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.621.2019.2.AM (skutecznie doręczone dnia 19 stycznia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. organizowanie oraz zarządzanie biegami sportowymi, w tym biegami (…), co do zasady na terenie Polski, jak również za granicą (dalej: „Impreza”, „Bieg”).

Imprezy mają na celu popularyzowanie sportu i biegów jako naturalnych form spędzania wolnego czasu na świeżym powietrzu, współzawodnictwo sportowe, promowanie zdrowego stylu życia oraz integrację pokoleń.

W celu uczestnictwa w Biegu, każdy zainteresowany uczestnictwem zawodnik dokonywał/dokonuje/będzie dokonywał rejestracji pod linkiem wskazanym na stronie www (lub innej dedykowanej stronie www), a następnie w terminie wskazanym w regulaminie Imprezy wnosił/wnosi/będzie wnosił opłatę startową na rzecz Spółki. Uiszczenie opłaty startowej za ww. pakiet uprawniało/uprawnia/będzie uprawniało do wzięcia udziału w Imprezie.

Każdy uczestnik Biegu mógł/może/będzie mógł wnieść opłatę startową w następujący sposób:

Przelewem bankowym bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki lub
Poprzez płatności elektroniczne za pomocą tzw. operatorów płatności ((…) itp.).

Jak wspomniano powyżej, uiszczenie opłaty startowej jest warunkiem koniecznym do wzięcia udziału oraz zapisaniu danego uczestnika Biegu.

Przeprowadzenie każdej Imprezy wymaga przeprowadzenia wielu, zróżnicowanych czynności. Do wyżej wymienionych należy zaliczyć m.in. zaprojektowanie trasy biegu, zakup i ustawienie przeszkód, wykonanie toru biegu, zakup materiałów, organizację wyżywienia i napojów dla wolontariuszy, zakup i dystrybucję pakietów startowych dla zawodników (zawierających m.in. koszulkę, zwrotny na mecie chip umożliwiający pomiar czasu, pamiątkowy medal, napoje, gadżety), organizację i pobór płatności za udział w biegu przez zawodników, całościową obsługę logistyczną i transportową Imprezy, organizację obszernych i aktywnych akcji promocyjnych, organizowanie treningów przedbiegowych dla zawodników, organizację pomocy medycznej, służb porządkowych, obsługi strażackiej i ratowniczej, obsługi technicznej, usług ochrony, a także uzyskanie odpowiednich dokumentów oraz prowadzenia negocjacji i podpisania umów z kontrahentami. Dodatkowe trudności w odniesieniu do ww. czynności powstają w momencie organizacji przez Wnioskodawcę Imprez za granicą z uwagi m.in. na barierę językową, nieznajomość zwyczajów handlowych czy lokalnych przepisów prawa.

Z uwagi na powyższe, tj. znaczne obłożenie czasowe, bardzo wysokie koszty, trudności natury technicznej i organizacyjnej oraz specyficzny know-how niezbędny do przeprowadzenia każdej Imprezy, szczególnie poza granicami kraju, Spółka podejmuje współpracę z podmiotem/podmiotami zewnętrznym (dalej: „Kontrahent/Kontrahenci”), zawierając stosowną umowę wspólnego przedsięwzięcia (dalej: „Umowa”).

Umowy są/będą zawierane z Kontrahentem/Kontrahentami w celu organizacji imprez sportowych poza granicami kraju, przykładowo w Szwecji czy Czechach. Kontrahentami są/będą co do zasady podmioty mające siedzibę poza granicami Polski (zazwyczaj w miejscach odbycia się Biegów, tj. przykładowo w Szwecji lub Czechach).

W Umowie strony ustaliły/ustalą, iż współdziałają ze sobą w celu wspólnej organizacji i przeprowadzenia Biegu, zachowując całkowitą prawną i ekonomiczną, a także podatkową niezależność. Zgodnie z unormowaniami Umowy, każdy z uczestników realizuje część wspólnego projektu, zaś skoordynowane wspólne działania ukierunkowane są wyłącznie na osiągnięcie ww. celu. Jednocześnie żadna ze stron nie traktuje drugiej strony jak podwykonawcy oraz nie zleca świadczenia określonych usług lub dostawy towarów w zamian za wynagrodzenie. Strony zawarły w Umowie zakres obowiązków przypadających na każdego z uczestników przedsięwzięcia. Każda ze stron Umowy zobowiązana jest/będzie do nabycia określonych towarów i usług w swoim imieniu i na swoją rzecz („Część kosztowa”), pozyskania środków zewnętrznych, w tym opłat od zawodników („Część przychodowa”), a następnie wykorzystania nabytych towarów i usług w celu organizacji i przeprowadzenia Biegu.

Strony ustaliły/ustalą w Umowie, iż działają na zasadzie wspólnego przedsięwzięcia nieposiadającego odrębnej podmiotowości prawnej oraz zobowiązują się do uczestniczenia w przychodach i kosztach Imprezy w określonych proporcjach (wskazana powyżej Część kosztowa i Część przychodowa każdego podmiotu), np. w proporcji 50/50. Co więcej, strony ustaliły w Umowie, iż po każdej zakończonej Imprezie wspólnie dokonają rozliczenia poniesionej Części kosztowej oraz uzyskanej Części przychodowej każdej ze stron (w celu m.in. prawidłowego rozliczenia ich podatku dochodowego od osób prawnych) bez dodatkowego wynagrodzenia, dokonując odpowiednich transferów pieniężnych.

Ponadto w piśmie z dnia 27 stycznia 2020 r., Wnioskodawca uzupełnił informacje zawarte we wniosku odpowiadając na pytania Organu:

Na pytanie Organu: „Czy Kontrahenci (Kontrahent) są/będą podatnikami prowadzącymi działalność gospodarczą, czy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Kontrahenci (Kontrahent) są/będą podatnikami prowadzącymi działalność gospodarczą. Nie będą to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.”
Na pytanie Organu: „Na czym dokładnie polega całkowita prawna i ekonomiczna, a także podatkowa niezależność stron umowy wspólnego przedsięwzięcia i w czym ona się przejawia w zakresie podatku od towarów i usług?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Prawna, ekonomiczna i podatkowa niezależność stron umowy wspólnego przedsięwzięcia, polega na tym, iż jak zostało wskazane w stanie faktycznym wysłanego wniosku, każdy z uczestników realizuje swoją część wspólnego projektu, żadna ze stron nie traktuje drugiej strony jak podwykonawcy oraz nie zleca świadczenia określonych usług lub dostawy towarów w zamian za wynagrodzenie. Strony nie udzielają sobie wzajemnie pożyczek, nie są wzajemnymi udziałowcami lub podmiotami powiązanymi, każda ze stron we własnym zakresie (i najczęściej zgodnie ze swoim ustawodawstwem) rozlicza podatki, uiszcza własne zobowiązania, podpisuje we własnym imieniu umowy, posiada odrębną osobowość prawną (nie jest np. oddziałem Spółki). W podatku od towarów i usług przejawia się więc tym, iż nie będą występowały pomiędzy Kontrahentem/Kontrahentami a Spółką nabycia/sprzedaże towarów lub usług, brak stosunku podległości, podwykonawstwa czy powiązań o charakterze rodzinnym, kapitałowym lub osobowym.”
Na pytanie Organu: „Czy do rozliczenia części przychodowej w ramach wspólnego przedsięwzięcia dochodzi po opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy towarów i świadczenia usług, czy przed ich opodatkowaniem?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Rozliczenie zarówno Części przychodowej jak i kosztowej, jak zostało wskazane we wniosku, ma odbywać się po zakończonej Imprezie, a więc po otrzymaniu wpłat i należności od kontrahentów i otrzymania faktur od dostawców, a więc po opodatkowaniu VAT dostawy towarów i świadczenia usług. Rozliczenie to ma bowiem służyć właściwemu ujęciu przychodów i kosztów dla celów podatku dochodowego jak i ocenie rentowności Imprez/lmprezy.”
Na pytanie Organu: „Na czyją rzecz będą wykonywane świadczenia przez Kontrahenta/Kontrahentów uczestniczących w projekcie, czy na rzecz Wnioskodawcy, czy na rzecz uczestników Imprezy?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Kontrahent/Kontrahenci będą świadczyli usługi jedynie na rzecz uczestników Imprezy, Spółka i Kontrahenci nie będą świadczyli na swoją rzecz usług/nie będą dostarczali towarów na swoją rzecz.”
Na pytanie Organu: „Kto jest bezpośrednim beneficjentem świadczeń wykonywanych przez Kontrahenta/Kontrahentów w związku z realizacją czynności w ramach przedstawionego wspólnego przedsięwzięcia?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Bezpośrednim beneficjentem świadczeń wykonywanych przez Kontrahenta/Kontrahentów w związku z realizacją czynności w ramach wspólnego przedsięwzięcia będą uczestnicy Imprez.”
Na pytanie Organu: „Przed kim Kontrahent/Kontrahenci ponoszą odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie świadczeń, do których wykonania są zobowiązani w ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia?”

Wnioskodawca odpowiedział: „Każdy z Kontrahentów oraz Spółka odpowiadają za należyte wykonanie własnych zobowiązań, nie są zobowiązani wobec siebie i nie dzielą się ryzykiem drugiej strony.”
Na pytanie Organu: „Jakie dokładnie usługi będą wykonywane przez Kontrahenta/Kontrahentów w ramach obowiązków przypadających w ramach wspólnego przedsięwzięcia?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Zakres usług wykonywanych przez Kontrahenta/Kontrahentów jest uzależniony każdorazowo od wielu zmiennych czynników, takich jak miejsce odbywania się Imprez, wielkość przedsiębiorstwa Kontrahenta, możliwości i zasoby ludzkie oraz finansowe. Zarówno Kontrahenci jak i Spółka będą odpowiedzialni za sprzedaż na terenie swojego kraju czy własne rozliczenia podatkowe.”
Na pytanie Organu: „Jakie dokładnie usługi będą wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach obowiązków przypadających w ramach wspólnego przedsięwzięcia?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Tożsamo jak powyżej, także zakres usług wykonywanych przez Wnioskodawcę będzie się zmieniał w zależności od ww. czynników. Spółka będzie zajmowała się sprzedażą na terenie kraju, ściąganiem należności i regulowaniem własnych zobowiązań.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy końcowe rozliczenie (podział) przychodów i kosztów Imprezy pomiędzy Spółkę oraz Kontrahenta/Kontrahentów podlega/będzie podlegało opodatkowaniu VAT w świetle postanowień ustawy o VAT?
Czy Spółka i Kontrahent/Kontrahenci mają/będą mieli prawo do rozliczenia (podziału) przychodów i kosztów każdej Imprezy pomiędzy sobą za pomocą not uznaniowych i obciążeniowych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Końcowe rozliczenie (podział) przychodów i kosztów Imprezy pomiędzy Spółkę oraz Kontrahenta/Kontrahentów nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT w świetle postanowień ustawy o VAT.
Spółka i Kontrahent/Kontrahenci mają/będą mieli prawo do rozliczenia (podziału) przychodów i kosztów każdej Imprezy pomiędzy sobą za pomocą not uznaniowych i obciążeniowych.

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Z kolei na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT „przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)”, natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT „przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...)”.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, którą „dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży ”.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, Spółka pragnie zaznaczyć, iż nie każdy transfer wartości pieniężnych (niezależnie od tego czy dochodzi do fizycznego przeniesienia środków pieniężnych czy nie) może zostać uznany za zapłatę (obrót) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, podlegający opodatkowaniu VAT. W rzeczywistości, transfer wartości pieniężnych pomiędzy Spółką a Kontrahentem/Kontrahentami nie może zostać uznany za obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, podlegający opodatkowaniu VAT, gdyż w praktyce transfery te są transferami związanymi jedynie z rozliczeniami finansowymi (końcowymi) dokonywanymi pomiędzy Stronami na zasadach uzgodnionych w Umowie. W opinii Spółki wskazane transfery, będące w istocie rozliczeniami poniesionych kosztów oraz przychodów we wspólnym przedsięwzięciu w żadnym razie nie stanowią zapłaty (obrotu) w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Spółka pragnie podkreślić, iż opisany mechanizm podziału kosztów i przychodów nie wiąże się z przekazywaniem władztwa ekonomicznego nad jakimikolwiek towarami pomiędzy Spółką a Kontrahentem/Kontrahentami. Podział taki nie może także zostać uznany za świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Należy zauważyć, iż rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia (tu: Impreza), nie mogą być per se traktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z wielokrotnie potwierdzanym przez sądy administracyjne poglądem, okolicznością, która w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT decyduje o opodatkowaniu jest odpłatność za świadczoną usługę, którą należy rozumieć jako wynagrodzenie należne za dane świadczenie. Jest ono najczęściej określane umową pomiędzy stronami transakcji i stanowi skutek określonego przysporzenia. W przedstawionym stanie faktycznym zaś, mamy jedynie do czynienia z proporcjonalnym obciążeniem kosztami oraz proporcjonalnym przyznaniem przysporzenia uzyskanym przez uczestników wspólnego przedsięwzięcia - stosownie do udziału określonego w Umowie.

W opinii Spółki, strony Umowy nie dokonywały/nie dokonują dostawy towarów ani świadczenia usług na swoją rzecz. W opisywanym modelu współpracy, jedynymi odbiorcami towarów i usług nabywanych przez strony Umowy są odbiorcy zewnętrzni (zawodnicy i inne podmioty), nie zaś strony Umowy, pomiędzy którymi nie dochodziło/nie dochodzi do przeniesienia władztwa nad towarami ani do świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Zdaniem Spółki, w momencie technicznej czynności przeniesienia na proporcjonalnej części kosztów i przychodów całego przedsięwzięcia (Imprezy), brak jest takiego stosunku prawnego, z którego wynikałaby wzajemność świadczenia Spółki na rzecz Kontrahenta/Kontrahentów i vice versa.

Mechanizm rozliczeń realizacji przedsięwzięcia ustalony przez Strony, stanowi typowy dla konstrukcji konsorcjum podział zysku pomiędzy podmiotami w nim uczestniczącymi. Mając na uwadze, że kwota będąca podziałem zysku pomiędzy podmiotami - Spółką oraz Kontrahentem/Kontrahentami - nie odnosi się/nie będzie odnosiła się do żadnych wykonanych przez poszczególne Strony usług, natomiast będzie stanowiła wyłącznie transfer (alokację) części przychodów i kosztów, który przysługuje Stronom zgodnie z ustalonym w Umowie udziałem w zysku - w ocenie Wnioskodawcy, za prawidłowe należy uznać udokumentowanie otrzymanego przychodu notą księgową (co dalej wskazuje Wnioskodawca).

Spółka dokonując (głównie dla celów finansowo-księgowych oraz podatku dochodowego od osób prawnych) rozliczeń kosztów oraz przychodów, związanych z organizacją Imprez, nie świadczy wzajemnej usługi na rzecz Kontrahenta/Kontrahentów, a jedynie dokonuje umownie określonego obowiązku rozdziału kosztów i przychodów całego przedsięwzięcia. Spółka nie pozostaje jednak wierzycielem Kontrahenta/Kontrahentów z tytułu dokonania technicznej czynności rozdziału kosztów i przychodów, za którą to czynność nie zostało przewidziane żadne wynagrodzenie. Rozdział ten w odpowiednich proporcjach wynika z mocy samej Umowy, nie zaś jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. W opisanym stanie faktycznym Umowa nie stanowi także stosunku prawnego, w którym podział przychodów i kosztów pomiędzy podmioty zaangażowane we wspólne przedsięwzięcie stanowiłby wynagrodzenie za dostarczane na rzecz Spółki i Kontrahenta/Kontrahentów przez jej dostawców (partnerów) towary i usługi. Nie istnieje zatem w opisanym w stanie faktycznym modelu wspólnego przedsięwzięcia możliwość zakwalifikowania uzyskiwanych kosztów i przychodów jako ceny wyrażonej w pieniądzu za jakąkolwiek dostawę towarów i świadczenie usług.

Powyższe stanowisko zostało wielokrotnie potwierdzane przed organy podatkowe jak i ugruntowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 czerwca 2014 r. o sygn. I FSK 1108/13, potwierdzając stanowisko podatnika oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, uznał, iż „sposób podziału kosztów i przychodów, jak również rozliczenia międzyokresowe, dokonywane w obrębie Konsorcjum nie wiążą się z żadnym przekazywaniem władztwa ekonomicznego nad towarami, jak również nie stanowią świadczenia usług. (...)

W praktyce życia gospodarczego funkcjonuje wiele modeli konsorcjów, w których różnie organizowane są rozliczenia ze Zleceniodawcą oraz zewnętrznymi kontrahentami, ponoszenie kosztów związanych z realizacją projektu czy wewnętrznych rozliczeń (przychodów i kosztów) pomiędzy członkami konsorcjum.

Sporne natomiast rozliczenia nie wiążą się z żadnymi konkretnymi dostawami i usługami, a realizowane są jedynie w celu podziału przychodów i kosztów oraz rozliczeń międzyokresowych Konsorcjum pomiędzy poszczególnych Partnerów Konsorcjum, według ich udziału w Konsorcjum, wyłącznie aby umożliwić Partnerom prawidłowe rozliczenie ich podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce oraz w kraju siedziby każdego z tych podmiotów.

Partner, otrzymując przychód od Lidera Konsorcjum, nie otrzymuje w istocie żadnego świadczenia od Lidera, lecz odbiera należne mu od Zamawiającego wynagrodzenie, które tylko dla pewnego usprawnienia relacji pomiędzy Partnerami Konsorcjum a Zamawiającym, dokonywane jest poprzez Lidera Konsorcjum.

Podobnie rzecz się ma z podziałem kosztów na poszczególnych Partnerów Konsorcjum.”

Analogiczne stanowisko zajmowały Wojewódzkie Sądy Administracyjne, a także Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia:

6 kwietnia 2018 r. o sygn. I FSK 961/16,
8 lutego 2018 r. o sygn. I FSK 546/16,
8 czerwca 2017 r. o sygn. I FSK 1839/15,
8 grudnia 2015 r. o sygn. I FSK 1373/14,
29 października 2015 r. o sygn. I FSK 1352/14,
12 czerwca 2013 r., sygn. I FSK 1128/12,
4 czerwca 2014 r. sygn. I FSK 1012/13,

w analogicznych sprawach dotyczących partnerów wspólnych przedsięwzięć (konsorcjów).

W powyższych wyrokach NSA potwierdzał stanowisko podatnika oraz sądów I instancji, iż „zasadnie Sąd I instancji dokonał analizy, czy opisany wyżej, jako druga sytuacja, podział kosztów i przychodów przez Lidera Konsorcjum, który najpierw „skupia na sobie” powstałe koszty i przychody można zakwalifikować do odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi na brak w tych relacjach elementu przekazania władztwa ekonomicznego nad towarem pomiędzy Liderem a Członkami Konsorcjum, z góry można wyeliminować tezę o odpłatnej dostawie towarów.

Poszukując natomiast w opisanych działaniach elementu odpłatnego świadczenia usług, które co do zasady następuje wtedy, gdy nie mamy do czynienia z dostawą towarów, należy odnaleźć w tych relacjach świadczenia, za które należałoby się wynagrodzenie. Skarżąca otrzymując przychód od Lidera Konsorcjum nie otrzymuje w istocie żadnego świadczenia od Lidera, lecz odbiera należne jej od Zamawiającego wynagrodzenie (odpowiada, zgodnie z umową przed Zamawiającym a nie Liderem Konsorcjum za wykonanie Projektu), które tylko dla pewnego usprawnienia relacji pomiędzy Partnerami Konsorcjum a Zamawiającym, dokonywane jest poprzez Lidera Konsorcjum.”

Jak zostało wskazane, powyższe stanowisko jest także potwierdzane również w najnowszych stanowiskach organów podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 30 maja 2016 r. o sygn. 1061-IPTPP2.4512.93.2016.3.JS, iż „rozliczenie przychodów odpowiadające udziałowi stron w Konsorcjum, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani też świadczenia usług w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy. Zatem, czynności te nie podlegają opodatkowaniu VAT i nie powinny być dokumentowane fakturami, lecz innym dowodem księgowym, np. notą księgową”.

Tożsamo uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 2 czerwca 2016 r. o sygn. IBPP2/4512-192/16/WN: „zaprezentowany (...) sposób podziału przychodów/zysków, dokonywany w obrębie Konsorcjum nie wiąże się z żadnym przekazywaniem władztwa ekonomicznego nad towarami, jak również nie stanowią świadczenia usług. Powyższe prowadzi do konkluzji, że rozliczenie zysków w warunkach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o interpretację, nie jest czynnością opodatkowaną VAT, czego konsekwencją jest brak konieczności dokumentowania jej fakturą VAT. ”

W analogiczny sposób stanowisko podatnika potwierdził m.in.:

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 21 kwietnia 2016 r. o sygn. ITPP2/4512-163/16/AK.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 10 maja 2016 r. o sygn. ILPP2/443-1152/14/16-S/MN.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 sierpnia 2016 r. o sygn. IPPP1/4512-497/16-2/JL.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 16 stycznia 2018 r. o sygn. 0112-KD1L1-1.4012.624.2017.1.AK.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2018 r. o sygn. IPPP3/4512-990/15-5/S/ISZ.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 13 marca 2018 r. o sygn. 0112-KDIL1-1.4012.35.2018.1.MW.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2018 r. o sygn. 0112-KDIL2-1.4012.452.2018.1.AS.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2018 r. o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.595.2018.1.AZ.

Warto również zwrócić uwagę w tej kwestii na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie Empresa de Desenvolvimento Mineiro SGPS SA (EDM), C-71/01, EU:C:2004:243, zgodnie z którym czynności wykonywane przez członków konsorcjum, na podstawie postanowień umowy tworzącej to konsorcjum oraz odpowiadające części przypisanej każdemu z nich w tej umowie, nie stanowią dostawy towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 2 pkt 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG; Dz. Urz. UE z dnia 13 czerwca 1977r. Nr L 145, s. 1; obecnie art. 2 ust. 1 lit. a) i c) dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej; Dz. Urz. UE z dnia 11 grudnia 2006 r., Nr L 347, s. 1 i nast.), ani też w konsekwencji czynności opodatkowanej na podstawie tej dyrektywy.

Mając na uwadze powyższe rozważania, stanowisko organów podatkowych oraz ugruntowanej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, Spółka stoi na stanowisku, iż końcowe rozliczenie (podział) przychodów i kosztów Imprezy pomiędzy Spółkę oraz Kontrahenta/Kontrahentów nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT w świetle postanowień ustawy o VAT.

Ad 2

Zgodnie z art. 2a pkt 31 ustawy o VAT, poprzez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku.

Mając na uwadze argumentację zawartą w punkcie pierwszym niniejszego wniosku, pomiędzy Spółką a Kontrahentem/Kontrahentami w przypadku rozliczeń przychodów i kosztów Imprezy, nie dochodzi do dostawy towarów lub świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT. Wobec powyższego, wskazane czynności powinny być dokumentowane jedynie poprzez inne dokumenty księgowe, np. noty księgowe (obciążeniowe lub uznaniowe), nie zaś za pomocą faktur VAT.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w powołanych wyżej interpretacjach potwierdzał stanowisko podatników w analogicznych sprawach, uznając iż „(...) podziału zysku między konsorcjantami (...) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym, np. notą księgową. W przypadku tym nie dojdzie bowiem do przeniesienia władztwa ekonomicznego nad towarami, ani do rzeczywistych świadczeń pomiędzy konsorcjantami. Nie można zidentyfikować korzyści o charakterze majątkowym, jakie w związku z takim rozliczeniem uzyskuje konsorcjant.” (powołana powyżej interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 listopada 2018 r. o sygn. 0111 KDIB3 2.4012.595.2018.1.AZ).

Podsumowując, Spółka i Kontrahent/Kontrahenci mają/będą mieli prawo do rozliczenia (podziału) przychodów i kosztów każdej Imprezy pomiędzy sobą za pomocą not uznaniowych i obciążeniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów
i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach działalności gospodarczej. W świetle powołanych przepisów przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie, które nie jest dostawą towarów, świadczone na rzecz innego podmiotu. Jednocześnie jak wynika z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem, odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku C-102/86 w sprawie Apple and Pear Development Council TSUE wskazał, że: „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Natomiast w wyroku C-16/93 Tolsma, Trybunał wskazał, że czynność: „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Zatem, za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi,

odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem, istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług –rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Stosownie do art. 17 ust. 1a ustawy, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, jeśli dokonał on nabycia usługi od dostawcy spoza terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

Zauważyć w tym miejscu należy, że umowa o współpracy nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 poz. 1145, z późn. zm.) – strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. W świetle tego przepisu należy zatem przyjąć, że zawarcie umowy o współpracy w ramach wspólnego przedsięwzięcia jest możliwe na podstawie ww. przepisu, w ramach tzw. swobody umów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. organizowanie oraz zarządzanie biegami sportowymi, w tym biegami (…), co do zasady na terenie Polski, jak również za granicą (Impreza, Bieg).

W celu uczestnictwa w Biegu, każdy zainteresowany uczestnictwem zawodnik dokonywał/dokonuje/będzie dokonywał rejestracji pod linkiem wskazanym na stronie www, (lub innej dedykowanej stronie www), a następnie w terminie wskazanym w regulaminie Imprezy wnosił/wnosi/będzie wnosił opłatę startową na rzecz Spółki. Uiszczenie opłaty startowej za ww. pakiet uprawniało/uprawnia/będzie uprawniało do wzięcia udziału w Imprezie.

Jak wspomniano powyżej, uiszczenie opłaty startowej jest warunkiem koniecznym do wzięcia udziału oraz zapisaniu danego uczestnika Biegu.

Z uwagi na powyższe, tj. znaczne obłożenie czasowe, bardzo wysokie koszty, trudności natury technicznej i organizacyjnej oraz specyficzny know-how niezbędny do przeprowadzenia każdej Imprezy, szczególnie poza granicami kraju, Spółka podejmuje współpracę z podmiotem/podmiotami zewnętrznym (Kontrahent/Kontrahenci), zawierając stosowną umowę wspólnego przedsięwzięcia (Umowa). Kontrahenci (Kontrahent) są/będą podatnikami prowadzącymi działalność gospodarczą. Nie będą to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Prawna, ekonomiczna i podatkowa niezależność stron umowy wspólnego przedsięwzięcia, polega na tym, iż każdy z uczestników realizuje swoją część wspólnego projektu, żadna ze stron nie traktuje drugiej strony jak podwykonawcy oraz nie zleca świadczenia określonych usług lub dostawy towarów w zamian za wynagrodzenie. Strony nie udzielają sobie wzajemnie pożyczek, nie są wzajemnymi udziałowcami lub podmiotami powiązanymi, każda ze stron we własnym zakresie (i najczęściej zgodnie ze swoim ustawodawstwem) rozlicza podatki, uiszcza własne zobowiązania, podpisuje we własnym imieniu umowy, posiada odrębną osobowość prawną (nie jest np. oddziałem Spółki). Nie będą występowały pomiędzy Kontrahentem/Kontrahentami a Spółką nabycia/sprzedaże towarów lub usług, brak stosunku podległości, podwykonawstwa, czy powiązań o charakterze rodzinnym, kapitałowym lub osobowym.

Rozliczenie zarówno Części przychodowej jak i kosztowej, ma odbywać się po zakończonej Imprezie, a więc po otrzymaniu wpłat i należności od kontrahentów i otrzymania faktur od dostawców, a więc po opodatkowaniu VAT dostawy towarów i świadczenia usług. Rozliczenie to ma bowiem służyć właściwemu ujęciu przychodów i kosztów dla celów podatku dochodowego jak i ocenie rentowności Imprez/lmprezy.

Kontrahent/Kontrahenci będą świadczyli usługi jedynie na rzecz uczestników Imprezy, Spółka i Kontrahenci nie będą świadczyli na swoją rzecz usług/nie będą dostarczali towarów na swoją rzecz.

Bezpośrednim beneficjentem świadczeń wykonywanych przez Kontrahenta/Kontrahentów w związku z realizacją czynności w ramach wspólnego przedsięwzięcia będą uczestnicy Imprez. Każdy z Kontrahentów oraz Spółka odpowiadają za należyte wykonanie własnych zobowiązań, nie są zobowiązani wobec siebie i nie dzielą się ryzykiem drugiej strony.

Zakres usług wykonywanych przez Kontrahenta/Kontrahentów jest uzależniony każdorazowo od wielu zmiennych czynników, takich jak miejsce odbywania się Imprez, wielkość przedsiębiorstwa Kontrahenta, możliwości i zasoby ludzkie oraz finansowe m.in. Spółka będzie zajmowała się sprzedażą na terenie kraju, ściąganiem należności i regulowaniem własnych zobowiązań. Zarówno Kontrahenci jak i Spółka będą odpowiedzialni za sprzedaż na terenie swojego kraju, czy własne rozliczenia podatkowe.

Ad 1

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy końcowe rozliczenie (podział) przychodów i kosztów Imprezy pomiędzy Spółkę oraz Kontrahenta/Kontrahentów podlega/będzie podlegało opodatkowaniu VAT w świetle postanowień ustawy o VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że rozliczenie będące przedmiotem wniosku pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Aby mówić o dostawie towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy musi nastąpić czynność polegająca na przeniesieniu prawa do rozporządzania (dysponowania) towarem jak właściciel, co wiąże się z możliwością faktycznego dysponowania rzeczą przez nabywcę. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika natomiast aby pomiędzy Stronami Umowy doszło do przekazania ekonomicznego władztwa nad towarami. Jednocześnie rozliczenia przychodów i kosztów dotyczących organizacji Imprezy nie spełniają przesłanek pozwalających uznać je za świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy.

Jak wcześniej wskazano, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. W niniejszej sprawie elementy powyższe nie występują.

W tym miejscu należy odnieść się także do istoty wspólnego przedsięwzięcia. Co do zasady wspólne przedsięwzięcie zrzesza co najmniej dwa podmioty na określony czas, w konkretnym celu. Jest to wspólne działanie w celu realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na zakres przedmiotowy lub finansowy przekracza możliwości jednego podmiotu. Umowa taka zawarta między podmiotami z reguły wiąże je na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, dla którego została zawarta. Podmioty zawierające porozumienie zachowują niezależność w swoich dotychczasowych działaniach, a w działaniach związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia działają razem.

Zatem w sytuacjach, w których przedmiotem umowy stron jest wspólna realizacja określonego celu, można przyjąć, że w zakresie działań każdej ze stron, wynikających z ich obowiązków umownych, nie dochodzi do wzajemnego odpłatnego świadczenia usług. Należy podkreślić, że w tego rodzaju przypadkach obie strony umowy osiągają zamierzone cele, z tym że osiągnięcie tych celów nie jest bezpośrednio związane ze świadczeniem drugiej strony umowy.

Jak wskazano w treści wniosku ww. umowy wspólnego przedsięwzięcia są/będą zawierane z Kontrahentem/Kontrahentami w celu organizacji imprez sportowych poza granicami kraju, przykładowo w Szwecji czy Czechach. Kontrahentami są/będą co do zasady podmioty mające siedzibę poza granicami Polski (zazwyczaj w miejscach odbycia się Biegów, tj. przykładowo w Szwecji lub Czechach).

W niniejszej sprawie pomiędzy Wnioskodawcą i Kontrahentami, z którymi realizuje wspólne przedsięwzięcie brak jest świadczenia wzajemnego, w zamian za wykonanie którego wypłacane jest wynagrodzenie. Osiągnięcie wspólnego celu jakim jest realizacja Imprezy (Biegu), przez Kontrahentów Wnioskodawcy, z którymi współpracuje Wnioskodawca poza granicami Polski nie wiąże się ze świadczeniem usług przez tych Kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy. Ani Wnioskodawca ani Kontrahenci nie są bezpośrednim beneficjentem podejmowanych przez siebie działań. Wnioskodawca oraz Kontrahenci zawarli Umowę, której przedmiotem jest wspólna organizacja Imprezy (Biegu).

Jak wskazał Wnioskodawca Strony na podstawie zawartej umowy zobowiązują się do uczestniczenia w przychodach i kosztach Imprezy w określonych proporcjach (wskazana powyżej Część kosztowa i Część przychodowa każdego podmiotu), np. w proporcji 50/50. Co więcej, strony ustaliły w Umowie, iż po każdej zakończonej Imprezie wspólnie dokonają rozliczenia poniesionej Części kosztowej oraz uzyskanej Części przychodowej każdej ze stron (w celu m.in. prawidłowego rozliczenia ich podatku dochodowego od osób prawnych) bez dodatkowego wynagrodzenia, dokonując odpowiednich transferów pieniężnych. Rozliczenie zarówno Części przychodowej jak i kosztowej, ma odbywać się po zakończonej Imprezie, a więc po otrzymaniu wpłat i należności od kontrahentów i otrzymania faktur od dostawców, a więc po opodatkowaniu VAT dostawy towarów i świadczenia usług. Rozliczenie to ma bowiem służyć właściwemu ujęciu przychodów i kosztów dla celów podatku dochodowego jak i ocenie rentowności Imprez/lmprezy.

Kwoty otrzymane przez Kontrahentów nie stanowią zatem wynagrodzenia za dostarczenie towarów lub wykonanie usług. Końcowymi i bezpośrednimi odbiorcami (beneficjentami) czynności wykonywanych przez Kontrahentów są uczestnicy Imprezy.

W konsekwencji, skoro kwoty przydzielone i przekazywane Kontrahentom nie wiążą się z otrzymaniem przez Wnioskodawcę świadczenia wzajemnego w postaci dostawy towarów czy świadczenia usług, nie jest spełniona przesłanka istnienia związku pomiędzy przekazaniem przez Wnioskodawcę określonej kwoty pieniężnej a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że przekazanie tych kwot podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że skoro w okolicznościach niniejszej sprawy nie dochodzi do świadczenia usług w rozumieniu ustawy, to tym samym w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do nabycia usług przez Wnioskodawcę, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług również w ramach importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy.

Zatem, rozliczenia dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą i Kontrahentem/Kontrahentami w związku z realizacją Imprezy nie stanowią wynagrodzenia za dostawy towarów ani świadczenia usług, o których mowa w art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu w świetle postanowień ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wnioskodawca ma także wątpliwości, czy Spółka i Kontrahent/Kontrahenci mają/będą mieli prawo do rozliczenia (podziału) przychodów i kosztów każdej Imprezy pomiędzy sobą za pomocą not uznaniowych i obciążeniowych.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Natomiast, w myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

‒ jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Przenosząc powyższe przepisy na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że skoro jak, wykazano powyżej, Strony umowy (tj. Wnioskodawca i Kontrahent/Kontrahenci) uczestniczące w tym samym przedsięwzięciu nie dokonują dostawy towarów ani świadczenia usług należy uznać, że w takim przypadku Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej podział przychodów i kosztów dotyczących tego przedsięwzięcia.

Zatem czynności będące przedmiotem wniosku mogą być dokumentowane na podstawie innych dokumentów księgowych, w tym chociażby not obciążeniowych/uznaniowych.

Należy jednak zaznaczyć, że nota obciążeniowa/uznaniowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów, brak jest jednakże przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług do takiego sposobu dokumentowania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie pytań nr 1 i 2 wniosku. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, którego dotyczy pytanie nr 3 wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Jak stanowi art. 14f § 2 Ordynacji podatkowa w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Przedmiotowy wniosek dotyczy 1 stanu faktycznego i 2 zdarzeń przyszłych w podatku od towarów i usług oraz 1 zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, należna opłata powinna wynieść 160 zł, natomiast Wnioskodawca w dniu 29 października 2019 r. dokonał wpłaty w wysokości 320 zł tytułem opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku tym, kwota 160 zł jest wpłatą nienależną, zatem stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa i podlega zwrotowi według dyspozycji pełnomocnika Wnioskodawcy na rachunek bankowy wskazany we wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin