Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPB-1-3/4510-659/16-11/PC
z 12 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z pózn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 18 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 67/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 sierpnia 2019 r. sygn. akt II FSK 3128/17, wniosku z 23 czerwca 2016 r. który wpłynął do BKIP w Lesznie 27 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 lipca 2016 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących kosztu nabycia elementów rusztowań i szalunków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 27 czerwca 2016 r. do BKIP w Lesznie (data wpływu do tut. BKIP 13 lipca 2016 r.), wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących kosztu nabycia elementów rusztowań i szalunków.

W dniu 26 września 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB-1-3/4510-659/16-1/PC, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna z 26 września 2016 r. została skutecznie doręczona 29 września 2016 r. Pismem z 29 września 2016 r. (data wpływu 19 października 2016 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z 9 listopada 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-659/16-2/PC odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona 14 listopada 2016 r. Pismem z 29 listopada 2016 r. (data wpływu 20 grudnia 2016 r.), wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, pismem z 19 stycznia 2017 r. Znak: IBPB-1-3/4510-659/16-3/PC udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 18 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 67/17 uchylił zaskarżoną interpretację.

Od ww. wyroku Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 7 sierpnia 2019 r. sygn. akt II FSK 3128/17 oddalił skargę kasacyjną. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 18 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 67/17 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 13 listopada 2019 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej zwana również: „Wnioskodawcą”) świadczy usługi związane z wynajmem wyposażenia budowlanego, w tym rusztowań i szalunków budowlanych. W tym celu, nabywa od dostawców poszczególne elementy rusztowań i szalunków budowlanych (ale nie całe komplety), których wartość wynosi z reguły od kilkudziesięciu do kilkuset złotych i tylko w wyjątkowych przypadkach przekracza 3.500 złotych. Całkowita wartość nabywanego jednorazowo wyposażenia (jako suma poszczególnych elementów) wynosi z reguły od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy złotych.

Spółka przyjmując powyższe wyposażenie do magazynu dzierżaw, stanowiącego część systemu wspomagającego zarządzanie przedsiębiorstwem i zintegrowanego z systemem finansowo-księgowym, dzieli przyjęcie sprzętu na poszczególne, pojedyncze elementy rusztowań i szalunków zgodnie ze specyfikacją odnotowaną na fakturze zakupu, bowiem tylko takie postępowanie jest w stanie zapewnić Spółce możliwość zarządzania wydzierżawianym sprzętem w sposób elastyczny i jednocześnie transparentny, zarówno dla Spółki jak i dla jej klientów.

Spółka wydzierżawia swoim klientom za umówiony łączny czynsz określoną ilość pojedynczych elementów rusztowań i szalunków w dowolnych, oczekiwanych przez klienta ilościach i konfiguracjach pozwalających jednak osiągnąć klientowi oczekiwaną przez niego konstrukcję rusztowań. Spółka nie wydzierżawia jednak rusztowania jako kompletnej konstrukcji, albowiem za każdym razem w zależności od potrzeb danego klienta składa się ona z różnej ilości poszczególnych elementów.

Po zakończeniu umowy, wydzierżawiane elementy są zwracane do Wnioskodawcy. Wnioskodawca przyjmuje poszczególne elementy na magazyn oraz wydzierżawia je na rzecz innego klienta w innych konfiguracjach (w zakresie ilości poszczególnych elementów), w zależności od potrzeb i zamówienia danego klienta.

Zgodnie z umową, przedmiot najmu stanowi określona ilość pojedynczych elementów rusztowań i szalunków wyspecyfikowanych w protokole zdawczo-odbiorczym, a nie komplety szalunków lub tym bardziej jako jedno kompletne rusztowanie. Wartość poszczególnych elementów rusztowań i szalunków nie przewyższa 3.500 zł netto, natomiast wartość całości elementów wydzierżawianych przekracza powyższą kwotę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym stanie faktycznym (winno być „zdarzeniu przyszłym”) Spółka ma prawo:

1. jednorazowo uznać za koszt uzyskania przychodu koszt nabycia wyposażenia w postaci pojedynczych elementów rusztowań i szalunków o wartości jednostkowej poniżej 3.500 zł netto, uznawanych jako wyposażenie niskocenne?
2. zaliczyć pojedyncze elementy rusztowań i szalunków o wartości jednostkowej poniżej 3.500 złotych netto jako środki trwałe niepodlegające amortyzacji uwzględniając w miesiącu oddania ich do używania ich wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych albo zaliczyć pojedyncze elementy rusztowań i szalunków o wartości jednostkowej poniżej 3.500 zł netto jako środki trwałe podlegające amortyzacji i dokonać jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym, na podstawie art. 16f ust. 3 ww. ustawy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ww. ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodu są odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia zakupionych środków trwałych dokonywane zgodnie z art. 16a - 16m. Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. urządzenia i inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 zwane środkami trwałymi.

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 16d ust. 1 tej ustawy).

Z kolei w myśl art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3,500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h- 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z powyższych unormowań wynika, że podatnik nabywając lub wytwarzając składnik majątku o cechach środka trwałego, którego wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł (jest równa lub niższa), dla celów podatkowych może:

1. nie zaliczyć go do podlegających amortyzacji środków trwałych, odnosząc w miesiącu oddania ich do używania jego wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów,
2. zaliczyć go do podlegających amortyzacji środków trwałych, ujmując go w stosownej ewidencji środków trwałych po czym dokonać jednorazowej amortyzacji lub dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej zgodnie z zasadami określonymi w art. 16h - 16m.
   
   

Zaznaczyć także należy, że zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego stanu faktycznego (winno być „zdarzenia przyszłego”) można przyjąć założenie, że poszczególne elementy rusztowań i szalunków nie mogą stanowić środka trwałego, gdyż każde z osobna nie jest zdatne do samodzielnego wykorzystania (nie jest zdatne do użytku). Nabywane elementy rusztowań i szalunków nie mogą również spełniać ustawowej definicji środka trwałego jako gotowe zestawy rusztowań bądź szalunków, albowiem Wnioskodawca spełni warunek kompletności i zdatności do użycia każdorazowo i indywidualnie pod potrzeby danego klienta, dopiero w momencie realizacji umowy dzierżawy, której przedmiotem nie będą kompletne zestawy elementów rusztowań i szalunków lecz ich pojedyncze elementy. Podkreślić należy, że rusztowanie jest konstrukcją budowlaną tymczasową służącą do wielokrotnego użytku (nie dłuższego niż 1 rok) składająca się z wielu elementów.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy uzasadnione jest przyjęcie, że wydatki na nabycie elementów rusztowań i szalunków, jako elementów niekompletnych i niezdatnych do samodzielnego wykorzystania, a także nieprzekraczających wartości 3.500 zł nie stanowią kosztu nabycia środków trwałych i zgodnie z treścią art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie ich poniesienia.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie m.in. w treści interpretacji indywidualnej wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 grudnia 2012 r. (ITPB1/415-990/12/GR).

W ocenie Wnioskodawcy, możliwa jest także odmienna interpretacja, zgodnie z którą pojedyncze elementy rusztowań i szalunków nabywane przez Wnioskodawcę, a następnie wydzierżawiane w takiej postaci na rzecz podmiotów trzecich stanowią środki trwałe, tj. elementy kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. Wynika to z faktu, że każdy - pojedynczy element rusztowania/szalunku nadaje się do wykorzystania jako substrat rusztowania i to właśnie takie pojedyncze elementy są przedmiotem dzierżawy. Ponadto, teoretycznie możliwe jest także wydzierżawienie tylko jednego elementu rusztowania/szalunku, o ile podmiot wydzierżawiający będzie miał taką potrzebę. Istotne przy tym jest, że pojedyncze elementy wydzierżawiane przez Wnioskodawcę mogą być wykorzystane przy konstrukcji rusztowań w połączeniu z elementami niepochodzącymi od Wnioskodawcy, albowiem są one kompatybilne z pojedynczymi elementami innych dostawców tego typu materiałów.

Dodatkowo należy podkreślić, że ewentualne uznawanie dopiero kompletu elementów za środek trwały powoduje, że nie spełnia on warunku przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok, albowiem w tym okresie zazwyczaj tego typu zestawy ulegają dekompletacji na skutek zagubienia, kradzieży lub zużycia.

W związku z powyższym według Wnioskodawcy będzie miał możliwość:

1. zaliczyć pojedyncze elementy rusztowań i szalunków o wartości jednostkowej poniżej 3.500 zł netto, jako środki trwałe niepodlegające amortyzacji uwzględniając w miesiącu oddania ich do używania ich wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów,
2. zaliczyć pojedyncze elementy rusztowań i szalunków o wartości jednostkowej poniżej 3.500 zł netto jako środki trwałe podlegające amortyzacji i dokonać jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym.
   
   

Potwierdzeniem stanowiska uzasadniającego możliwość zakwalifikowania pojedynczych elementów rusztowań i szalunków jako środków trwałych i zastosowania opisanych powyżej metod amortyzacji, jest m.in. treść uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 16 czerwca 2014 r. (sygn. akt III SA/Wa 2079/13), zgodnie z którym pojedynczy element szalunku może być kompletny i wartościowy dla kontrahenta, gdyż posiada wszelkie walory techniczne do właściwego wykorzystania na budowie, a także może być używany wraz z elementami szalunków innych firm, ponieważ te elementy są kompatybilne. Nie można zatem podzielić poglądu organów, że pojedynczy element szalunku z osobna nie stanowi urządzenia kompletnego i zdatnego do użytku, gdyż w określonych, indywidualnych sytuacjach, jeśli jest to zgodne z potrzebami budowlanymi zamawiających, to stanowi on element niezbędnej konstrukcji budowlanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.