INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 1 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za pracę wypłacanego na rzecz projektanta - programisty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za pracę wypłacanego na rzecz projektanta - programisty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie tworzenia oprogramowania dla klientów zewnętrznych. W związku z prowadzoną działalnością Zainteresowany, na podstawie umowy o pracę zatrudnia pracownika na stanowisku projektant - programista.

Jak wynika z poczynionych przez Wnioskodawcę obserwacji - 80% czasu pracy pracownik poświęca na pisanie kodu źródłowego (tworzenie programu komputerowego), a pozostałe 20% czasu wykorzystuje na wykonywanie innych obowiązków pracowniczych, w szczególności kontakt z klientami. Tworzone przez pracownika oprogramowanie jest wynikiem jego samodzielnej działalności o twórczym charakterze. Umowa zawarta z zatrudnionym u Wnioskodawcy programistą nie reguluje kwestii przeniesienia autorskich praw majątkowych do tworzonych przez niego utworów, ani nie wskazuje jaka część określonego w umowie wynagrodzenia za pracę stanowi wynagrodzenie twórcy z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych, w związku z czym do całości wynagrodzenia pracownika, Zainteresowany jako płatnik, stosuje stawkę kosztów uzyskania przychodu wynikającą z zasad ogólnych, określonych w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aktualnie Wnioskodawca w porozumieniu z pracownikiem, planuje w drodze aneksu do umowy o pracę, wprowadzić system wynagradzania, w ramach którego zostanie procentowo rozgraniczona część wynagrodzenia za pracę obejmująca wynagrodzenia autorskie z tytułu nabycia przez pracodawcę, w trybie ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych, majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków służbowych oraz część wynagrodzenia za pracę obejmującą wynagrodzenia związanie z wykonywaniem innych obowiązków pracowniczych, niezwiązanych z tworzeniem utworów w rozumieniu ww. ustawy. Przy określaniu procentowej wielkości części wynagrodzenia autorskiego, Zainteresowany będzie brał pod uwagę rzeczywisty wkład pracy pracownika w tworzenie utworów w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych, a także prowadził ewidencję czasu pracy twórczej pracownika.

W rezultacie Wnioskodawca jako płatnik, zamierza zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do wynagrodzenia autorskiego pracownika. W stosunku do pozostałego wynagrodzenia z tytułu wykonywania przez pracowników pozostałych obowiązków pracowniczych Wnioskodawca ma zamiar stosować stawkę kosztów uzyskania przychodu wynikającą z zasad ogólnych, określonych w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako płatnik, może zastosować do wyodrębnionej części wynagrodzenia pracownika (80%), która stanowi wynagrodzenie programisty z tytułu rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do utworu tworzonego w ramach wykonywania umowy o pracę, 50% stawkę kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosując jednocześnie do pozostałej części wynagrodzenia za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych (20%) ogólną stawkę kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, na postawione powyżej pytanie należy odpowiedzieć twierdząco. Przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z prac pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, ustala się w wysokości 50% uzyskanego przychodu z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy.

Efektem pracy pracownika zatrudnionego u Wnioskodawcy jest utwór w rozumieniu przepisu art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4 lutego 1994 r. (Dz. U. 06.90.631 t. j.), który wskazuje, iż przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone: słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), przy czym zgodnie z przepisem art. 1 ust. 3 cyt. ustawy - utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

Z uwagi na to, że w umowie o pracę z pracownikiem Wnioskodawcy brak jest zapisów pozostawiających autorskie prawa majątkowe do stworzonych przez pracownika utworów przy twórcy - pracowniku, prawa te nabywa Zainteresowany, na co wskazuje przepis art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zgodnie z którym prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

W efekcie, wynagrodzenie wypłacane pracownikowi stanowi w całości honorarium za tworzenie programów komputerowych, których właścicielem w oparciu o treść umowy o pracę staje się pracodawca (Wnioskodawca). Stąd przy wypłacie tego wynagrodzenia za uzyskanie praw autorskich do wytworzonych przez pracownika w ramach obowiązków pracowniczych utworów - programów komputerowych Wnioskodawca uprawniony jest do stosowania zryczałtowanych 50% kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie, iż w przedmiotowej sprawie Zainteresowany w wyniku prowadzonego nad pracownikiem nadzoru oraz prowadzonej ewidencji czasu pracy jest w stanie precyzyjnie określić jaką część czasu pracy pracownik poświęca na działania twórcze, nie ma przeciwwskazań do określenia tych kwestii w umowie o pracę i zastosowania do tej części wynagrodzenia podwyższonych (50%) kosztów uzyskania przychodu. Nie budzi bowiem wątpliwości, iż w przypadku procentowego rozdzielenia tytułu wynagrodzenia, wskazana w umowie część wynagrodzenia stanowić będzie wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich tzw. honorarium autorskie.

Stanowisko to zaprezentowane zostało także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2001 r., sygn. akt SN/Sz 1966/99) oraz w treści interpretacji indywidualnych z zakresu prawa podatkowego (vide: interpretacja Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu Nr ZD/4060-26/07, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Nr ILPB1/415-865/09-S/AK, interpretacja Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie Nr 1472/DPC/415-38/06/PKO, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB2/415-416/09-2/AS2).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zostały wskazane źródła przychodów, którymi są między innymi: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przy czym koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy zostały ustalone w treści art. 22 ust. 2 powołanej ustawy i co do zasady określone są ryczałtowo (kwotowo) za wyjątkiem przewidzianym w art. 22 ust. 11 powołanej ustawy, gdzie przewidziano zastosowanie kosztów o wysokości faktycznie poniesionej.

Inaczej jednakże jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów (artystów) zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jak z powyższego wynika o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
2. plastyczne,
3. fotograficzne,
4. lutnicze,
5. wzornictwa przemysłowego,
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
7. muzyczne i słowno-muzyczne,
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim.

Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu, daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że jeżeli czynności o charakterze twórczym wykonywane są na podstawie umowy o pracę, z której wynika jaka część wynagrodzenia obejmuje pracę twórczą i jednocześnie jest niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to do przychodów osiągniętych z tego źródła powinny mieć zastosowanie podwyższone 50% koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% mogą być zastosowane tylko do tej części wypłaconego wynagrodzenia za pracę, która stanowi dla pracownika przychód z tytułu praw autorskich.

W przypadku wykonywania przez pracownika Wnioskodawcy innych prac, które nie mają autorskiego charakteru i nie skutkują przeniesieniem na zakład pracy majątkowych praw autorskich do powstałego utworu, wobec należnej za to części wynagrodzenia płatnik winien zastosować koszty uzyskania przychodów według zasad ogólnych.

Zauważyć również należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Departament Prawno-Legislacyjny w Warszawie.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w zakresie tworzenia oprogramowania dla klientów zewnętrznych, na podstawie umowy o pracę zatrudnia pracownika na stanowisku projektant - programista. Jak wynika z poczynionych przez Wnioskodawcę obserwacji - 80% czasu pracy pracownik poświęca na pisanie kodu źródłowego (tworzenie programu komputerowego), a pozostałe 20% czasu wykorzystuje na wykonywanie innych obowiązków pracowniczych, w szczególności kontakt z klientami. Tworzone przez pracownika oprogramowanie jest wynikiem jego samodzielnej działalności o twórczym charakterze. Zainteresowany w porozumieniu z pracownikiem, planuje w drodze aneksu do umowy o pracę, wprowadzić system wynagradzania, w ramach którego zostanie procentowo rozgraniczona część wynagrodzenia za pracę obejmująca wynagrodzenia autorskie z tytułu nabycia przez pracodawcę, w trybie ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych, majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków służbowych oraz część wynagrodzenia za pracę obejmująca wynagrodzenia związanie z wykonywaniem innych obowiązków pracowniczych, niezwiązanych z tworzeniem utworów w rozumieniu ww. ustawy. Przy określaniu procentowej wielkości części wynagrodzenia autorskiego, Zainteresowany będzie brał pod uwagę rzeczywisty wkład pracy pracownika w tworzenie utworów w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych, a także prowadził ewidencję czasu pracy twórczej pracownika.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

• praca wykonywana przez stronę tej umowy jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• strona umowy jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy,

do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Należy podkreślić, iż z treści zawartej przez Wnioskodawcę i pracownika umowy o pracę winno wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu.

Mając na uwadze wyżej przedstawione przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie Wnioskodawca jako płatnik będzie mógł zastosować do wyodrębnionej części wynagrodzenia pracownika (80%), która stanowi wynagrodzenie programisty z tytułu rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do utworu tworzonego w ramach wykonywania umowy o pracę, 50% stawkę kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosując jednocześnie do pozostałej części wynagrodzenia za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych (20%) ogólną stawkę kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z umowy o pracę będzie wynikać, iż pracownik jako twórca korzysta z praw autorskich lub rozporządza tymi prawami oraz w umowie będzie zawarte zróżnicowanie wynagrodzenia na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem pozostałych obowiązków pracowniczych, poprzez wprowadzenie sztywnego podziału wynagrodzenia na takie dwa składniki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Natomiast w nawiązaniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.