Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.712.2019.1.SM
z 14 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2019 r. (data wpływu 21 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z wystawieniem i otrzymaniem faktur korygujących, w których kontrahent dokona zmiany opodatkowania wykonanych czynności na rzecz Wnioskodawcy z tzw. „odwrotnego obciążania” na zasady ogólne w zakresie:

• objętym pytaniem nr 1 – jest prawidłowe;

• objętym pytaniem nr 2 – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z wystawieniem i otrzymaniem faktur korygujących, w których kontrahent dokona zmiany opodatkowania wykonanych czynności na rzecz Wnioskodawcy z tzw. „odwrotnego obciążania” na zasady ogólne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca był stroną umów zawartych w …2016 r. oraz w …2017 r. „o wykonanie robót budowlano-montażowych-drogowych”.

Przedmiotem umowy z 2016 r. było zlecenie Podwykonawcy (inna spółka akcyjna) prac polegających na ustawieniu barier ochronnych stalowych w związku z realizacją inwestycji pod nazwą „…”, na wskazanym odcinku o długości ok. 16,900 km. Szczegółowy zakres prac i terminy (harmonogram) ich wykonania oznaczono w załączniku do umowy. Ustalono w umowie szacunkowe wynagrodzenie Podwykonawcy, zaznaczając, że do tego wynagrodzenia zostanie doliczony należny podatek VAT w wysokości obowiązującej w dniu wystawienia faktury. Podstawę do ustalenia wynagrodzenia końcowego stanowić mają ceny jednostkowe określone w załączniku do umowy.

Ostateczna wysokość wynagrodzenia za przedmiot umowy zostanie ustalona przy uwzględnieniu wskazanej podstawy i zakresu robót, wykonanego zgodnie ze specyfikacją techniczną i dokumentacją projektową (obmiar robót). Ceny jednostkowe obejmują wszelkie koszty realizacji umowy, w tym robocizny, urządzeń i materiałów, niezbędne do prawidłowego wykonania przedmiotu umowy. Ceny jednostkowe (wskazane w załączniku nr … do umowy) pozostają stałe przez cały okres jej obowiązywania.

Podwykonawca zobowiązał się do użycia własnych materiałów (tzw. „wyroby”) i urządzeń. Zobowiązał się też do przedstawienia ich do akceptacji Wykonawcy oraz listy proponowanych dostawców wyrobów. Na wniosek Podwykonawcy jego materiał, który zostanie zaakceptowany przez Personel Zamawiającego, Wykonawca zobowiązuje się sprzedać Zamawiającemu (którym jest Skarb Państwa – …).

W aneksie z …2017 r. do umowy postanowiono, iż to ostatnie sformułowanie zostanie zastąpione następującym: „Na wniosek Podwykonawcy Wykonawca zobowiązuje się wykonać płatność częściową za wykonane prace budowlano-montażowe polegające na skompletowaniu zaakceptowanych przez Nadzór Zamawiającego systemów barier stalowych ochronnych. Strony ustalają, że do czasu montażu barier ochronnych na placu budowy Podwykonawca, po skompletowaniu elementów systemów barier, dostarczy je w miejsce wskazane przez Wykonawcę. Wykonawca dokona odbioru skompletowanych elementów barier ochronnych w terminie 14 dni od daty zgłoszenia gotowości do ich odbioru, stanowiącym podstawę do wystawienia faktury przejściowej. Podstawą do wystawienia przez Podwykonawcę faktury przejściowej za odebrane przez Wykonawcę elementy barier ochronnych będzie certyfikat płatności”.

Dodać należy, iż w aneksie nr … z …2016 r. i nr … (b/d) zmieniono wysokość szacunkowego wynagrodzenia należnego Podwykonawcy.

W umowie zawartej w dn. …2017 r., w której jako lider Konsorcjum występuje inna Spółka, a Wnioskodawca jako Partner Konsorcjum, natomiast Podwykonawcą pozostaje ta sama Spółka co w wyżej opisanej umowie, jej przedmiotem jest zlecenie Podwykonawcy do wykonania prac polegających na „kompleksowym wykonaniu barier drogowych i mostowych, wraz z dostawą niezbędnych materiałów, w związku z realizacją inwestycji” dotyczącej projektu i budowy drogi ekspresowej …, na wskazanym odcinku, o długości ok. 25,1 km.

Za wykonanie przedmiotu umowy ustalono wynagrodzenie Podwykonawcy szacunkowe netto. Jego podstawę stanowią ceny jednostkowe określone w załączniku do umowy. Ostateczna wysokość wynagrodzenia będzie ustalona przy uwzględnieniu takiej podstawy oraz zakresu robót, wykonanego zgodnie ze Specyfikacją Techniczną i Dokumentacją Projektową, potwierdzonego przez Zamawiającego (Skarb Państwa) na podstawie obmiaru robót.

Ceny jednostkowe obejmują wszelkie koszty realizacji umowy, w tym robocizny, urządzeń i materiałów i innych czynników cenotwórczych (nawet jeśli nie zostały one wyraźnie wymienione w umowie) niezbędnych do prawidłowego wykonania Przedmiotu Umowy. Jednostkowe ceny wskazane w załączniku nr 1 do umowy pozostają stałe przez cały okres jej obowiązywania. Podatek od towarów i usług zostanie odprowadzony w sposób oraz w wysokości zgodnej z obowiązującymi przepisami.

Podwykonawca zobowiązał się do użycia do wykonania Przedmiotu Umowy własnych materiałów i urządzeń (zwanych wyrobami). Podwykonawca ma obowiązek przedstawić do akceptacji Wykonawcy wyroby przeznaczone do wbudowania oraz listę proponowanych dostawców wyrobów.

W przypadku umowy „nr …” Podwykonawca wystawił na Wnioskodawcę niniejszego wniosku o interpretację fakturę VAT, w której wskazał jako nazwę towaru: „…”, „…”, „…” oraz tzw. „…”, opisując ich typy przypisanymi do nich symbolami. Do wszystkich tych barier zastosował stawkę 23% VAT.

Wnioskodawca uznał, iż skoro przedmiotem umowy jest „…” na drodze ekspresowej, to ma tu miejsce świadczenie czynności objętej symbolem PKWiU 42.11.20.0, wskazanej w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług. A skoro tak, to ma do nich zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia i nie mogą być opodatkowane na zasadach ogólnych. W związku z tym na wezwanie Wnioskodawcy Podwykonawca wystawił do powyższej czynności fakturę korygującą z ….2017 r. z adnotacją „odwrotne obciążenie” oraz korektą VAT do 0%.

Wnioskodawca wskazuje, iż na wniosek tego Podwykonawcy zostały wydane interpretacje indywidualne o nr 0115-KDIT1-3.4012.304.2017.1.BJ z 17.08.2017 r. oraz nr 0115-KDIT1-3.4012.338.2018.1.JC z 09.08.2018 r. Skargę na tę drugą interpretację oddalił WSA w … wyrokiem z …

W pierwszej interpretacji uznano stanowisko Podwykonawcy w kwestii stosowanych zasad opodatkowania VAT za prawidłowe, skoro: „(...) Spółka jest czynnym podatnikiem VAT (nie jest zwolniony podmiotowo), – usługobiorca Spółki jest czynnym podatnikiem VAT (nie jest zwolniony podmiotowo), – Spółka działa jako podwykonawca (tj. nie na rzecz inwestora), a – Spółka wykonuje roboty budowlane sklasyfikowane według PKWiU 42.11.20.0, to należy stwierdzić, przy rozliczaniu podatku należnego będzie miał zastosowanie mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia. Oznacza to, że Spółka nie będzie zobowiązana do rozliczania podatku należnego z tytułu wykonanych usług i wykazywania kwot podatku w wystawianych fakturach. W tym bowiem przypadku do rozliczenia podatku zobowiązany będzie zleceniodawca Spółki.

W sytuacji jednak, gdy ww. roboty budowlane będą przez Spółkę wykonywane bezpośrednio na rzecz inwestora, w tym właściciela obiektów budowlanych, (tzn. umowa na wykonanie robót będzie zawarta pomiędzy Spółką, a inwestorem jako zleceniodawcą), do rozliczenia podatku i wykazania go w wystawianych fakturach zobowiązana będzie Spółka, na zasadach ogólnych. „W wydanej na kolejny wniosek Podwykonawcy interpretacji indywidualnej nr 0115-KDIT1-3.4012.338.2018.1.JC z 09.08.2018 r. wskazano, iż „(...) wydana na rzecz Wnioskodawcy interpretacja, na którą powołano się w złożonym wniosku (znak 0115-KDIT1-3.4012.304.2017.1.BJ), dotyczyła odmiennej sytuacji, tj. przypadku, w którym nie korzystano z opcji wskazanej w części umowy „materiały i urządzenia” (wskazane rozstrzygnięcie nie dotyczyło takiego przypadku). W rezultacie, wydana na rzecz Wnioskodawcy interpretacja dotyczyła zindywidualizowanego przypadku prawnopodatkowego odbiegającego od istoty zapytania (żądania) Wnioskodawcy przedstawionego w niniejszej sprawie (zapytanie związane z ww. opcją „materiały i urządzenia”).

Organ interpretacyjny stwierdził (s. 20), iż: „W stanach faktycznych oznaczonych we wniosku (do tej drugiej interpretacji) okoliczności w opisie sprawy wskazują, że mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, na które składa się dostawa barier wraz z montażem – w związku z wykonywaniem przez Wnioskodawcę Umów. Przedmiotem zawartej umowy jest wykonanie usługi budowlanej, gdzie umowy zawierają z reguły wynagrodzenie szacunkowe obliczone na podstawie cen jednostkowych (zawierające wszelkie koszty realizacji Umowy, w tym robocizny, urządzeń i materiałów; jednostkowe ceny pozostają stałe przez cały czas obowiązywania umowy (...)”.

I dalej, na s. 21 Organ wskazuje: „Całokształt okoliczności faktycznych jakie towarzyszą realizacji czynności wykonywanych przez Spółkę wskazuje że przedmiotem świadczenia w związku z podpisywanymi Umowami, nie jest świadczenie kompleksowej usługi montażu barier. Oznacza to, że w przypadku dostawy barier sklasyfikowanych przez Wnioskodawcę w grupie PKWIU 25.11.23.0, mamy do czynienia z odrębną dostawą towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy. W konsekwencji do wskazanej sprzedaży nie ma zastosowania mechanizm „odwrotnego obciążenia”, który odnosi się wyłącznie do świadczenia usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT. W związku z powyższym Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego w części związanej z wydaniem barier wg zasad tzw. odwróconego podatku VAT jako element usługi budowlanej”.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że może zostać obarczony obowiązkiem uwzględnienia korekty faktur wystawionych w stosunku do niego przez Podwykonawcę, czego podstawy mogą wynikać z opisanej wyżej interpretacji indywidualnej, którą potwierdza wskazany wyżej wyrok WSA w …

Przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest wobec powyższego wyjaśnienie prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, iż – w przypadku wystawienia w stosunku do niego korekt faktur z „odwrotnego obciążenia”, na tzw. zasady ogólne (z 23% VAT), to Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do korekty odliczonego oraz naliczonego podatku w trybie dokonanego już „odwrotnego obciążenia”. Dokonanie opisanej tu korekty tego podatku w razie wystawienia na jego rzecz faktur korygujących do opisanych wyżej czynności stanowić będzie zdarzenie przyszłe w stosunku do opisanego powyżej, zaistniałego, dotychczasowego stanu sprawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zasadnym i uprawnionym będzie dokonanie przez Wnioskodawcę korekty podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach wystawionych przez Podwykonawcę na zasadach tzw. „odwrotnego obciążenia” w razie wystawienia przezeń korekty tych faktur, poprzez wykazanie w nich podatku od towarów i usług na tzw. zasadach ogólnych, ze stawką 23%?
2. W którym miesiącu Wnioskodawca powinien dokonać odliczenia podatku naliczonego w następstwie wystawienia i doręczenia przez Podwykonawcę skorygowanych faktur, o jakich mowa w pytaniu nr 1?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1) i 2)

Zdaniem Wnioskodawcy – przysługuje mu prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur korygujących w deklaracji podatkowej za okres, w którym u Podwykonawcy powstał obowiązek podatkowy i nie wcześniej jak za okres, w którym otrzyma te skorygowane faktury. Przyjmuje się bowiem, że do takich faktur korygujących stosuje się ogólne zasady odliczenia, które są unormowane w przepisach art. 86 ust. 10, 10b i 19a ustawy o podatku od towarów i usług.

Cytowane w niniejszym wniosku interpretacje indywidualne oraz wyrok WSA w … dotyczyły Podwykonawcy w stosunku do Wnioskodawcy niniejszego wniosku oraz czynności z opisanych wyżej umów (ściśle: umowa z lipca 2016 r.) zawieranych z Wnioskodawcą. Skoro zatem Organ interpretacyjny i WSA w … wskazał Podwykonawcy na obowiązek opodatkowania czynności udokumentowanych dotychczasowymi fakturami na zasadach ogólnych, a nie w trybie „odwrotnego obciążenia”, to dokonanie przezeń korekt faktur i ich właściwe rozliczenie, zarówno przez Podwykonawcę jak też Wnioskodawcę wymaga m.in. uwzględnienia właściwego momentu odliczenia wykazanego w fakturach korygujących podatku naliczonego w następstwie wystawienia faktur korygujących na Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy o podatku od towarów i usług: w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia. Tu wskazać należy, zdaniem Wnioskodawcy, iż w grę wchodzi art. 29a ust. 14 ustawy, stanowiący, iż przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna. Za taki przypadek należy właśnie uznać wystawienie faktur dokumentujących „odwrotne obciążenie”, jeżeli w to miejsce winny być zastosowane ogólne zasady dokumentowania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Reasumując, skoro z interpretacji indywidualnej wydanej Podwykonawcy wynika, że zachodzi u niego obowiązek wystawienia faktur dokumentujących dokonane czynności (opisane w niniejszym wniosku) na zasadach ogólnych, a nie w trybie „odwrotnego obciążenia”, to u Wnioskodawcy – w następstwie otrzymania faktur korygujących do „zasad ogólnych” naliczony już podatek z tych faktur w trybie „odwrotnego obciążenia” stanowi u niego ponownie podatek naliczony, podlegający rozliczeniu w trybie wskazanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i nie wcześniej jak za okres, w którym otrzyma skorygowane faktury. Zaś za okresy pierwotnie objęte fakturami z „odwrotnym obciążeniem” powinien skorygować odpowiednio rozliczenie podatku, poprzez tzw. „wyzerowanie” kwoty podatku należnego oraz naliczonego (w odniesieniu do transakcji dokumentowanych tymi uprzednio wystawionymi, a później skorygowanymi fakturami).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych związanych z wystawieniem i otrzymaniem faktur korygujących, w których kontrahent dokona zmiany opodatkowania wykonanych czynności na rzecz Wnioskodawcy z tzw. „odwrotnego obciążania” na zasady ogólne w zakresie:

• objętym pytaniem nr 1 – jest prawidłowe,

• objętym pytaniem nr 2 – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez towary – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W tym miejscu należy wyjaśnić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy, ale i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024), dalej „ustawa zmieniająca z dnia 1 grudnia 2016 r.”, którą ustawodawca wprowadził szereg zmian w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług. Zmiany te dotyczyły m.in. sposobu rozliczania podatku w przypadku świadczenia usług budowlanych.

Z kolei, w myśl art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751), dalej „ustawa zmieniająca z dnia 9 sierpnia 2019 r.”, z dniem 1 listopada 2019 r. w art. 17 w ust. 1 uchylono pkt 7 i 8 oraz uchylono ust. 1c-1h.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 października 2019 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 października 2019 r.).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 października 2019 r., w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zatem powyższy przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 października 2019 r., wprowadził mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona była usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą był podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie była zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą był podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym – zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – mechanizm ten miał zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczył te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazywało, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagały rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego, nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 października 2019 r., świadczonych przez podwykonawcę, był odpowiedzialny za rozliczenie podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem było świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegały opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany był przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymywał fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Według art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Stosownie do brzmienia art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Według art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 tej ustawy. W treści tej regulacji ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

I tak, w myśl art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy m.in.:

• transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku (pkt 2);
  

• wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności (pkt 7).
  
  

W świetle natomiast art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik może zrealizować w terminach określonych w przepisach art. 86 ust. 10 i następne ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 86 ust. 10i ustawy, w przypadku uwzględnienia przez podatnika kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, w terminie późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. b i pkt 3, podatnik może odpowiednio zwiększyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w odniesieniu do którego nie upłynął jeszcze termin do złożenia deklaracji podatkowej.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Według art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Jeżeli podatnik w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów oraz świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10 i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od końca roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego – art. 86 ust. 13a ustawy.

Z kolei, stosownie do art. 86 ust. 19a ustawy, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur i faktur korygujących zawarte zostały w art. 106a-106q ustawy.

Według art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Dane które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w pkt 12-14 wymieniono:

• stawkę podatku (pkt 12),
  

• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),
  

• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14).
  
  

Ponadto, w art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 października 2019 r., wskazano, że faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Jak stanowi art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 października 2019 r., faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Na mocy art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Z kolei z art. 106i ust. 2 ustawy, wynika, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Art. 106i ust. 7 ustawy stanowi, że faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

–podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy – faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

W myśl art. 106j ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

1. powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
2. może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.
   
   

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Fakturę korygującą wystawia się więc m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych tak, aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Należy przy tym zauważyć, że prawo wystawienia faktury korygującej przysługuje wyłącznie sprzedawcy i dotyczy sytuacji, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturą.

Odnośnie okresu, za jaki należy dokonać obniżenia podstawy opodatkowania w związku z otrzymaniem faktur korygujących wystawionych do faktur dotyczących transakcji rozliczanych w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, wskazać należy, że moment ujęcia korekty w deklaracji uzależniony jest od przyczyny korekty.

I tak, faktura korygująca w stosunku do faktury pierwotnej może być wystawiona:

• w przypadku gdy dostawa towaru lub usług została nieprawidłowo zafakturowana (np. błędna cena lub ilość towarów, błędna stawka),
  

• z powodu zdarzenia powodującego konieczność korekty, które zaistniało po dokonaniu dostawy towaru lub usług (np. zwrot towaru, zwrot zaliczki).
  
  

W związku z powyższym, uzasadnionym jest stwierdzenie, że sposób rozliczenia faktur korygujących uzależniony jest od okoliczności powodujących konieczność skorygowania faktur dokumentujących dostawę towarów, czy też świadczenie usług w tych pozycjach. W przypadku bowiem gdy przyczyna powodująca konieczność dokonania korekty istniała już chwili wystawienia faktury pierwotnej (np. błąd, pomyłka, przeoczenie) wówczas korekty w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy. Natomiast w sytuacji, gdy przyczyna uzasadniająca dokonanie korekty zaistnieje w terminie późniejszym niż wystawiona została faktura, której korekta ma dotyczyć, wówczas korekty tej nie trzeba uwzględniać w okresie, w którym ujęto fakturę pierwotną.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) – jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Stosownie do art. 81 § 2 ww. ustawy – skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

W przedmiotowej sprawie, w sytuacji, gdy kontrahent Spółki wystawi i doręczy Wnioskodawcy faktury korygujące, w których dokona zmiany opodatkowania wykonanych na rzecz Wnioskodawcy czynności, z tzw. „odwrotnego obciążania” na zasady ogólne, należy wskazać, że przyczyna powodująca konieczność dokonania korekty istniała już w chwili wystawienia faktury pierwotnej.

Tym samym konieczne będzie rozliczenie faktury korygującej w deklaracji VAT złożonej za okres, w którym została rozliczona faktura pierwotna. Korekty „in minus” należy dokonać zarówno po stronie podatku należnego, jak i naliczonego.

W związku z powyższym oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku, należało uznać je za prawidłowe.

Z kolei, odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących okresu, za jaki należy dokonać odliczenia podatku naliczonego w następstwie wystawienia i doręczenia przez Podwykonawcę skorygowanych faktur, należy zauważyć, że kwestia rozliczania przez nabywcę podatku VAT z faktur korygujących zwiększających wartość należności i kwot podatku naliczonego nie została w ustawie odrębnie uregulowana. Wobec braku regulacji szczególnej dotyczącej ujęcia przez nabywcę faktury korygującej „in plus”, należy stosować zasadę ogólną, wyrażoną w powołanym art. 86 ust. 10, ust. 10b ustawy.

Podatnik dokonujący odliczenia podatku powinien mieć na uwadze moment obowiązku podatkowego u dostawcy z tytułu dokonania sprzedaży towarów lub usług, a także moment otrzymania faktury z tytułu ich nabycia.

Zatem, o ile podstawą prawa do odliczenia podatku naliczonego jest data powstania obowiązku podatkowego, to dopiero w okresie otrzymania przez Wnioskodawcę faktury korygującej, będzie miał on możliwość realizacji tego prawa.

Biorąc pod uwagę treść art. 86 ust. 10 i ust. 10b ustawy, należy wskazać, że w sytuacji opisanej we wniosku prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury korygującej będzie przysługiwało Wnioskodawcy w deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca otrzyma fakturę korygującą, z uwzględnieniem zasad wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy – pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Odnosząc się natomiast do art. 86 ust. 19a ustawy, należy zauważyć, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie będzie miał zastosowania, bowiem pierwotne faktury wystawione przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy dokumentują świadczenie czynności z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, a więc wystawione faktury nie zawierają kwot podatku należnego. Z uwagi na powyższe, w przedmiotowej sprawie nie miałby zastosowania art. 29a ust. 13 i ust. 14 ustawy, do których odnosi się art. 86 ust. 19a ustawy.

W związku z powyższym oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.