2020.02.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.42.2019.2.AS
z 14 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn.zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 22 października 2019 r. (data wpływu 2 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2020 r. (data wpływu 11 lutego 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 27 stycznia 2020 r. (doręczone 30 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z VAT transakcji zbycia Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z VAT transakcji zbycia Nieruchomości.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 lutego 2020 r. (data wpływu 11 lutego 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 27 stycznia 2020 r. (doręczone 30 stycznia 2020 r.).

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania
Panią A.
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania
Pana B.

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni rozpoczęła swoją działalność gospodarczą z dniem zarejestrowania swojej działalności gospodarczej tj. z dniem 5 maja 2015 r. W dniu 15 lutego 2019 r. Wnioskodawczyni sprzedała na rzecz B., prowadzącego działalność gospodarczą (dalej Nabywca), nieruchomość składającą się z działki nr (…) o powierzchni 0,0251 ha, położonej w (…). Wnioskodawczyni była jedynym właścicielem sprzedanej nieruchomości. Działka nr ... na dzień sprzedaży była zabudowana murowanym trzykondygnacyjnym budynkiem, o powierzchni użytkowej 565,23m(2) - dalej zwanym Budynkiem. Działka nr ... zlokalizowana jest na terenie, na którym nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na dzień dokonywania sprzedaży, Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej, na mocy wyroku z dnia …. r. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła do swojego majątku osobistego, na podstawie postanowienia Sądu o podziale majątku wspólnego z dnia (…) roku.

Na dzień zawarcia umowy sprzedaży część Budynku, o powierzchni łącznej 150 m(2), była przedmiotem najmu, w oparciu o zawartą dnia 27 grudnia 2018 roku umowę najmu. Najemca na dzień sprzedaży tej nieruchomości prowadził w wynajmowanej części Budynku lokal gastronomiczny. Najem był opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Na mocy art. 678 Kodeksu cywilnego, Nabywca nieruchomości wstąpił w stosunek najmu na miejsce Wnioskodawczyni. Do sprzedaży nieruchomości zostało zastosowane zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawy VAT). Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży nieruchomości w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni prowadziła w Budynku hotel, w ramach swojej indywidualnej działalności gospodarczej, z wyłączeniem tej części Budynku, która była objęta przedmiotem umowy najmu (zawartej dnia 27 grudnia 2018 roku). Nabywca na dzień zakupu nieruchomości pozostawał w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. Nabywca zakupił tę nieruchomość w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest prowadzenie zakładu kamieniarskiego.

Wnioskodawczyni zobowiązała się do wydania Nabywcy nieruchomości dokumentów dotyczących przedmiotu sprzedaży tj.: umowę najmu wymienioną powyżej, pozwolenie na budowę i użytkowanie, książkę obiektu, protokoły przeglądów. W związku z zawartą umową sprzedaży nieruchomości:

Wnioskodawczyni nie przeniosła na Nabywcę oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwę hotelu);
Wnioskodawczyni nie przeniosła na Nabywcę praw i obowiązków z umów, związanych z prowadzonym przez Wnioskodawczynię hotelem (przedsiębiorstwem),
Wnioskodawczyni nie przeniosła na Nabywcę wierzytelności i zobowiązań związanych z prowadzonym hotelem,
Wnioskodawczyni nie wydała Nabywcy tajemnicy hotelu (spisanej wiedzy w zakresie prowadzenia hotelu)
Wnioskodawczyni nie wydała Nabywcy ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w postaci usług hotelarskich,
nie doszło do przejścia pracowników Wnioskodawczyni na Nabywcę nieruchomości. Wnioskodawczyni rozwiązała umowy o pracę z pracownikami zatrudnionymi w hotelu, przed dniem sprzedaży nieruchomości.

Działka nr (...) na dzień sprzedaży była zabudowana wyłącznie Budynkiem. Z jednej strony Budynku, wzdłuż ściany Budynku znajdował się wybrukowany pas terenu, o szerokości około 3 m - zlokalizowany był na nim śmietnik na użytek hotelu. Wnioskodawczyni do stycznia 2019 roku prowadziła działalność hotelarską w Budynku. Przed dokonaniem sprzedaży nieruchomości, zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej w Budynku. Wnioskodawczyni rozwiązała umowy handlowe, które obowiązywały w związku z prowadzoną działalnością hotelarską, w szczególności na dostawy prądu, wody, odprowadzanie ścieków. Na wniosek Wnioskodawczyni, Marszałek Województwa uchylił decyzję wydaną na rzecz Wnioskodawczyni w zakresie zaszeregowania hotelu i wykreślił budynek z rejestru obiektów hotelarskich, z dniem 29 kwietnia 2019 r. Nabywca nabył nieruchomość z zamiarem wykorzystania jej w prowadzonej działalności gospodarczej. Nabywca nie kontynuuje prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności hotelarskiej w Budynku. Nabywca wynajmuje komercyjnie powierzchnię Budynku podmiotom trzecim, w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawczyni w dniu 14 lutego 2019 roku sprzedała Nabywcy Budynku wyposażenie hotelu. Sprzedaż wyposażenia podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni tego samego dnia wystawiła fakturę VAT z tego tytułu na rzecz Nabywcy. Transakcja sprzedaży obejmowała wyłącznie nieruchomość zabudowaną Budynkiem powyżej opisanym, która nie spełniała definicji przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Sprzedana nieruchomość, nawet po uwzględnieniu sprzedanego wyposażenia, nie stanowiła zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, zdolnego do kontynuowania działalności gospodarczej w zakresie usług hotelarskich. Wnioskodawczyni nie przeniosła na Nabywcę wszystkich składników swojego przedsiębiorstwa, warunkujących możliwość kontynuowania działalności przedsiębiorstwa w postaci hotelu.

Nie doszło również do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 2 pkt 27e w zw. z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie stanowi zespół składników majątkowych, który po włączeniu do majątku nabywcy i dodatkowo podjęciu określonych działań (np. zawarciu umów najmu, zatrudnieniu pracowników do obsługi działalności) będzie mógł funkcjonować jako niezależny zakład (dział, wydział itp.). Nabywca nie kontynuuje działalności hotelarskiej w Budynku.

Odnosząc się do okoliczności nabycia przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię, należy wskazać, że nieruchomość została nabyta w 1999 roku, przez Wnioskodawcę, jej męża i osobę trzecią, na współwłasność. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła udział wynoszący 1/2 we współwłasności nieruchomości, na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej. Zgodnie z pierwotną treścią aktu notarialnego, Wnioskodawczyni nie była wymieniona jako nabywca. W 1999 roku dokonano sprostowania aktu notarialnego nabycia nieruchomości, które potwierdziło prawo Wnioskodawczyni do tej nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedający nie wystawił faktury VAT. Wnioskodawczyni w związku z nabyciem nieruchomości w 1999 roku nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Sprzedaż nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni nastąpiła z majątku prywatnego osoby fizycznej. Nieruchomość została nabyta w celach niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni oraz jej męża. Budynek posadowiony na nieruchomości nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej po jego nabyciu.

W dniu 22 czerwca 2001 roku, Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła od współwłaściciela tej nieruchomości udział wynoszący 1/2 części we współwłasności nieruchomości. Sprzedaż udziału w nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedający nie wystawił faktury VAT. Wnioskodawczyni w związku z nabyciem udziału w nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Udział we współwłasności nieruchomości został nabyty w celach niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni oraz jej męża.

Wnioskodawczyni wraz z mężem, będąc jedynymi właścicielami nieruchomości, wykonali prace budowlano-adaptacyjne Budynku. Zmieniono przeznaczenie Budynku na obiekt użytkowy. Po zakończeniu tych prac, w 2005 roku właściciele otrzymali pozwolenie na użytkowanie budynku. Wydatki poniesione w tym zakresie stanowiły nakłady na ulepszenie i przekraczały 30% wartości początkowej obiektu. W związku z poniesionymi wydatkami Wnioskodawczyni oraz mężowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT. Budynek został on oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Poszczególne części Budynku, w różnych okresach czasu, zostały oddane w najem, w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W sumie cała powierzchnia użytkowa Budynku była przedmiotem najmu, poprzez zawieranie kolejnych umów najmu przez męża Wnioskodawczyni, dotyczących poszczególnych części Budynku. W dniu 20 maja 2004 r. Wnioskodawczyni i jej mąż zawarli z najemcą umowę najmu lokalu użytkowego. Przedmiotem najmu była część powierzchni Budynku. Przedmiotem najmu były pomieszczenia na I kondygnacji i pomieszczenia w piwnicy, w sumie o powierzchni 310 m(2). Najem podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wynajmujący wystawiali faktury tytułem najmu. Na mocy aneksu z dnia 10 grudnia 2005 r. stroną wynajmującą został wyłącznie mąż Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie ma wiedzy, kiedy umowa została rozwiązana. Umowa trwała co najmniej do miesiąca stycznia 2008 r., kiedy zawarto ostatni aneks do tej umowy. A zatem w stosunku do powierzchni Budynku, dotyczącej piwnicy i I kondygnacji, do oddania do użytkowania w ramach wykonania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT doszło w miesiącu maju 2004 r. W dniu 7 stycznia 2005 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł z najemcą umowę najmu lokalu użytkowego, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotem najmu była część powierzchni Budynku. Przedmiotem najmu były pomieszczenia na poddaszu, w sumie o powierzchni 153 m(2). Najem podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wystawcą faktury był mąż Wnioskodawczyni. Umowa została rozwiązana i pomieszczenia zwrócone 12 września 2005 r. A zatem w stosunku do powierzchni budynku, dotyczącej poddasza, do oddania do użytkowania w ramach wykonania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT doszło w miesiącu styczniu 2005 roku.

W dniu 1 września 2005 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł z najemcą umowę najmu lokalu użytkowego, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotem najmu była część powierzchni Budynku. Przedmiotem najmu były pomieszczenia na I kondygnacji i II kondygnacji, w sumie o powierzchni 314 m(2). Najem podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wystawcą faktury był mąż Wnioskodawczyni. Umowa została rozwiązana i pomieszczenia zwrócone 1 września 2006 r. A zatem w stosunku do powierzchni Budynku, dotyczącej II kondygnacji, do oddania do użytkowania w ramach wykonania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT doszło w miesiącu wrześniu 2005 roku.

W dniu 12 października 2006 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł z najemcą umowę najmu lokalu użytkowego, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotem najmu była część powierzchni Budynku. Przedmiotem najmu były pomieszczenia na tzw. poddaszu o powierzchni 153 m(2). Najem podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wystawcą faktury był mąż Wnioskodawczyni. Umowa została rozwiązana i pomieszczenia zwrócone 2 listopada 2010 r. W dniu 15 lutego 2007 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł z najemcą umowę najmu lokalu użytkowego, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotem najmu była część powierzchni Budynku. Przedmiotem najmu były pomieszczenia na tzw. wysokim parterze o powierzchni 151,1 m(2). Najem podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wystawcą faktury był mąż Wnioskodawczyni. Umowa została rozwiązana dnia 10 listopada 2011 r. A zatem w stosunku do powierzchni budynku, dotyczącej tzw. wysokiego parteru, do oddania do użytkowania w ramach wykonania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT doszło w miesiącu lutym 2007 roku.

W dniu 9 listopada 2009 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł z najemcą umowę najmu lokalu użytkowego, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotem najmu była część powierzchni Budynku. Przedmiotem najmu były pomieszczenia w piwnicy o łącznej powierzchni 149 m(2). Najem podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wystawcą faktury był mąż Wnioskodawczyni. Umowa została rozwiązana dnia 30 września 2010 r. W dniu 17 marca 2010 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł z najemcą umowę najmu lokalu użytkowego, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotem najmu była część powierzchni Budynku. Przedmiotem najmu były pomieszczenie na parterze o powierzchni 148 m(2). Najem podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wystawcą faktury był mąż Wnioskodawczyni. Umowa została rozwiązana dnia 31 października 2010 r. A zatem w stosunku do powierzchni budynku, dotyczącej parteru, do oddania do użytkowania w ramach wykonania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT doszło w miesiącu marcu 2010 roku. W dniu 22 października 2010 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł z najemcą umowę najmu lokalu użytkowego, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotem najmu była część powierzchni Budynku. Przedmiotem najmu były pomieszczenia w piwnicy o łącznej powierzchni 149 m(2). Najem podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wystawcą faktury był mąż Wnioskodawczyni. Umowa została rozwiązana dnia 30 kwietnia 2013 r.

W dniu 2 listopada 2010 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł z najemcą umowę najmu lokalu mieszkalnego nr …, o powierzchni 22 m(2). Najem nie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Umowa została rozwiązana 31 grudnia 2010 r.

W dniu 2 listopada 2010 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł z najemcą umowę najmu lokalu mieszkalnego nr …, o powierzchni 18 m(2). Najem nie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Umowa została zawarta na okres trzech miesięcy.

W dniu 18 listopada 2010 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł z najemcą umowę najmu lokalu użytkowego, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotem najmu była część powierzchni Budynku. Przedmiotem najmu było pomieszczenie na parterze o powierzchni 148 m(2). Najem podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wystawcą faktury był mąż Wnioskodawczyni. Umowa została rozwiązana dnia 15 czerwca 2011 r.

W dniu 17 czerwca 2011 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł z najemcą umowę najmu lokalu użytkowego, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotem najmu była część powierzchni Budynku. Przedmiotem najmu były pomieszczenie na parterze o powierzchni 148 m(2). Najem podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wystawcą faktury był mąż Wnioskodawczyni. Umowa została zawarta na czas określony do dnia 30 czerwca 2016 r.

Po rozwiązaniu umowy najmu, tą część budynku mąż Wnioskodawczyni wykorzystywał na prowadzenie własnej działalności gastronomicznej (Sport Pub). Ta działalność gastronomiczna została następnie kontynuowana przez Wnioskodawcę, od 2017 roku do połowy 2018 roku. W 2006 roku mąż Wnioskodawczyni wprowadził nieruchomość do środków trwałych, po czym wycofał z końcem 2013 roku. Przez okres amortyzacji (w latach 2006-2013) dokonywane były kolejne nakłady, które zwiększały wartość środka trwałego, ale nie przekroczyły 30% wartości początkowej. W dniu 22 lutego 2013 roku zostało wydane pozwolenie na budowę i zmianę sposobu użytkowania dwóch kondygnacji na pokoje hotelowe, decyzja ta nie wymagała pozwolenia na użytkowanie. Prace budowlane w zakresie zaadoptowania powierzchni budynku na potrzeby prowadzenia działalności hotelarskiej zostały ukończone w lipcu 2013 roku. Poczynione nakłady nie przekroczyły 30% wartości początkowej środka trwałego. Po tym okresie nie były dokonywane żadne nakłady na nieruchomość. Następnie Budynek był wykorzystywany do prowadzenia działalności hotelarskiej przez męża Wnioskodawczyni. Pokoje na dwóch kondygnacjach były oddawane klientom hotelu do używania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Mąż Wnioskodawczyni wykorzystywał Budynek do prowadzenia własnej działalności gospodarczej, zajmując część powierzchni Budynku, która nie była przedmiotem najmu, od 2006 roku do lutego 2017 roku. Wnioskodawczyni rozpoczęła wykorzystywanie części powierzchni Budynku do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej od maja 2015 roku. W 2016 roku doszło do sądowego podziału wspólnego majątku małżeńskiego. Prawo własności do całej nieruchomości zostało przyznane Wnioskodawczyni. Po dokonanym podziale majątku, Wnioskodawczyni w 2016 roku wprowadziła nieruchomość do swojej działalności gospodarczej, do ewidencji środków trwałych i amortyzowała do chwili sprzedaży. Wnioskodawczyni kontynuowała działalność hotelową w Budynku. Od momentu zakończenia w 2005 roku prac budowlano- adaptacyjnych w Budynku, w ramach których wartość ulepszeń przekroczyła 30% wartości początkowej, Wnioskodawczyni nakładów na nieruchomość już nie poniosła do dnia sprzedaży nieruchomości. Sprzedana nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę oraz jej męża wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z powyżej przedstawionym opisem, poszczególne części Budynku były oddawane do użytkowania w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT (umów najmu), na przestrzeni kilku lat, poczynając od 2004 roku. W miesiącu marcu 2010 roku doszło do zawarcia umowy najmu parteru, jako ostatniej części Budynku, która nie była wcześniej wynajęta. Dlatego też, w marcu 2010 roku cały Budynek był już oddany w użytkowanie, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (najem). W związku z tym, między oddaniem do użytkowania Budynku w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (najmem), a sprzedażą nieruchomości na rzecz Nabywcy, upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Mąż Wnioskodawczyni rozpoczął użytkowanie Budynku na potrzeby własne (własnej działalności gospodarczej) w 2006 roku, kiedy to wprowadził nieruchomość do środków trwałych, i rozpoczął amortyzację. W związku z czym, między rozpoczęciem użytkowania Budynku na potrzeby własne męża Wnioskodawczyni, a sprzedażą nieruchomości na rzecz Nabywcy, upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Podobnie, między rozpoczęciem użytkowania Budynku na potrzeby własne Wnioskodawczyni w 2016 roku, a sprzedażą nieruchomości na rzecz Nabywcy, upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Nabywca nieruchomości wykorzystuje nieruchomość do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym, sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości była zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
Czy w zaistniałym stanie faktycznym, transakcja sprzedaży nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone numerem 1, tj. w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie pytania numer 2 dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zaistniałym stanie faktycznym, sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości była zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawczyni, transakcja sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie była wyłączona z zakresu opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jako dostawa przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Dostawa nieruchomości stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W wyjątkowych okolicznościach dostawa nieruchomości może zostać uznana za czynność niepodlegającą opodatkowaniu, tj. w przypadku spełnienia przesłanek kwalifikacji nieruchomości (będącej przedmiotem dostawy), jako przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy ocenie czy nieruchomość powinna być uznana za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej powyżej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Wymienione warunki nie zostały spełnione w przedstawionym stanie faktycznym. Nabywca nieruchomości nie kontynuuje działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę. Nabywca nie miał możliwości kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji, ponieważ:

Wnioskodawczyni nie przeniosła na Nabywcę oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwę hotelu);
Wnioskodawczyni nie przeniosła na Nabywcę praw i obowiązków z umów, związanych z prowadzonym przez Wnioskodawczynię hotelem (przedsiębiorstwem),
Wnioskodawczyni nie przeniosła na Nabywcę wierzytelności i zobowiązań związanych z prowadzonym hotelem,
Wnioskodawczyni nie wydała Nabywcy tajemnic hotelu (spisanej wiedzy w zakresie prowadzenia hotelu),
Wnioskodawczyni nie wydała Nabywcy ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w postaci usług hotelarskich,
nie doszło do przejścia pracowników Wnioskodawczyni na Nabywcę nieruchomości. Tym samym, do sprzedaży nieruchomości opisanej we wniosku, nie miał zastosowania art. 6 pkt 1 cyt. ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzanie towarami jak właściciel (...).

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy).

Zarówno w treści ustawy VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy VAT. Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy). Warunkiem zastosowania ww. zwolnienia jest zatem wykorzystywanie towaru wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku oraz brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia towaru. Obie te przesłanki muszą być spełnione łącznie. Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT. W wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że "zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub ustawy VAT, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku, a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał. Tym samym w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT. W niniejszej sprawie, przedmiotowe zwolnienie nie znajdzie zastosowania, chociażby dlatego, że nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę i jej męża, wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy VAT - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd stwierdził w nim, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT".

Według art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni (zarejestrowany czynny podatnik VAT) sprzedała nieruchomość zabudowaną trzykondygnacyjnym budynkiem. Na budynek zostały poniesione nakłady przekraczające 30 % wartości początkowej.

Po zakończeniu tych prac, Budynek został oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Poszczególne części Budynku, w różnych okresach czasu, zostały oddane w najem, w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W sumie cała powierzchnia Budynku była przedmiotem najmu, w wyniku zawierania kolejnych umów najmu przez męża Wnioskodawczyni, dotyczących poszczególnych części Budynku. W marcu 2010 ostatnia część Budynku została oddana w najem. Z tą datą można przyjąć, że cały Budynek był użytkowany w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Między oddaniem do użytkowania budynku w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, a dostawą Nieruchomości na rzecz Nabywcy, upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W 2006 roku mąż Wnioskodawczyni wprowadził nieruchomość do środków trwałych, i rozpoczął amortyzację. Od 2006 roku do dnia sprzedaży nieruchomości, ponoszone kolejne nakłady nie przekroczyły 30% wartości początkowej. Między rozpoczęciem użytkowania Budynku na potrzeby własne męża Wnioskodawczyni, a sprzedażą nieruchomości na rzecz Nabywcy, upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W 2016 roku doszło do sądowego podziału wspólnego majątku małżeńskiego. Prawo własności do całej nieruchomości został przyznane Wnioskodawczyni. Po dokonanym podziale majątku, Wnioskodawczyni w 2016 roku wprowadziła nieruchomość do swojej działalności gospodarczej, do ewidencji środków trwałych i amortyzowała do chwili sprzedaży. Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów na ulepszenia. Między rozpoczęciem użytkowania Budynku na potrzeby własne Wnioskodawczyni w 2016 roku, a sprzedażą nieruchomości na rzecz Nabywcy, upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Zdaniem Wnioskodawczyni, treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług potwierdza, że sprzedaż nieruchomości podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. art. 29a ust. 8 ustawy VAT. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolniona będzie dostawa Budynku, gdyż ma status zasiedlonego w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Zdaniem Wnioskodawczyni, status ten uzyskał w związku z oddaniem go do użytkowania po jego ulepszeniu w 2006 roku. Pierwsze zasiedlenie miało miejsce w 2006 r., gdyż w tym roku mąż Wnioskodawczyni rozpoczął użytkowanie Budynku na potrzeby własne, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle art. 29a ust. 8 ustawy zwolniona będzie również dostawa gruntu związanego z Budynkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. (…)

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, również zbycie prawa użytkowania wieczystego stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy , w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2019 r.), przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia. TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. C-308/16 Kozuba Premium Selection przyznał rację spółce uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE.

Trybunał potwierdził, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – ponieważ w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku. Przy czym, TSUE jednakowo traktuje pierwsze zasiedlenie po wybudowaniu obiektu, jak i po jego ulepszeniu. W obu przypadkach Trybunał twierdzi, że do pierwszego zasiedlenia wystarczy rozpoczęcie jego użytkowania.

W świetle powyższych rozstrzygnięć należy więc przyjąć, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadku doszło do korzystania z budynku.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 15 lutego 2019 r. Wnioskodawczyni sprzedała na rzecz Nabywcy, prowadzącego działalność gospodarczą nieruchomość, której była jedynym właścicielem. Działka na dzień sprzedaży była zabudowana murowanym trzykondygnacyjnym Budynkiem. Działka zlokalizowana jest na terenie, na którym nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na dzień dokonywania sprzedaży Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła do swojego majątku osobistego na podstawie postanowienia Sądu o podziale majątku wspólnego w 2016 r. W 2016 r. Wnioskodawczyni wprowadziła Nieruchomość do swojej działalności gospodarczej i amortyzowała do chwili sprzedaży. Wnioskodawczyni kontynuowała działalność hotelową w Budynku. Przed dokonaniem sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej w Budynku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości była zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Decydując dla rozstrzygnięcia, czy w przedmiotowej sprawie dla opisanej dostawy zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową jest rozstrzygnięcie kwestii, czy i kiedy względem opisanego Budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analiza informacji zawartych w stanie faktycznym w świetle przywołanych regulacji prawnych pozwala na stwierdzenie, że w odniesieniu Budynku znajdującego się na działce nr (...), miało miejsce pierwsze zasiedlenie. W stosunku do Budynku ponoszono nakłady, które w 2005 r. przekroczyły 30% wartości początkowej. Poszczególne części Budynku były oddawane do użytkowania przez męża Wnioskodawczyni w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT (umów najmu) na przestrzeni kilku lat, poczynając od 2004 r. Ostatnią część Budynku oddano w najem w 2010 r. W 2010 r. cała powierzchnia Budynku była już wynajęta.

W 2006 r. mąż Wnioskodawczyni rozpoczął użytkowanie Budynku na prowadzenie własnej działalności gospodarczej – gastronomicznej, później hotelarskiej, wprowadził nieruchomość do środków trwałych i amortyzował. Przez okres amortyzacji w latach 2006-2013 dokonywane były kolejne nakłady, ale nie przekroczyły 30% wartości początkowej Budynku. W 2013 r. prowadzono prace budowlane w zakresie zaadaptowania powierzchni budynku na potrzeby działalności hotelarskiej, ale poczynione nakłady również nie przekroczyły 30% wartości początkowej środka trwałego. Wnioskodawczyni rozpoczęła wykorzystywanie części powierzchni Budynku do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej od maja 2015 r. W 2016 roku wprowadziła nieruchomość do swojej działalności gospodarczej i amortyzowała do chwili sprzedaży. Wnioskodawczyni kontynuowała działalność hotelową w Budynku. Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na ulepszenia Nieruchomości. Sprzedaż Budynku nastąpiła w lutym 2019 r.

A zatem, przy sprzedaży przedmiotowego Budynku zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ pomiędzy pierwszym zasiedleniem Budynku a jego dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. W świetle powyższego dostawa gruntu , na którym znajduje się ww. Budynek, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy również korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, dostawa Nieruchomości, tj. Budynku położonego na działce nr ... korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29 ust. 8 ustawy, z możliwością wyboru przez Strony opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności uznanie, czy transakcja zbycia nieruchomości była wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin