Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.596.2019.1.ŚS
z 19 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., koszty Opłat licencyjnych za używanie Praw Własności Intelektualnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawców wynikające z zawartych Umów w związku z działalnością dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę, a tym samym nie będą one podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., koszty Opłat licencyjnych za używanie Praw Własności Intelektualnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawców wynikające z zawartych Umów w związku z działalnością dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę, a tym samym nie będą one podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2019 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., koszty Opłat licencyjnych za używanie Praw Własności Intelektualnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawców wynikające z zawartych Umów w związku z działalnością dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę, a tym samym nie będą one podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., koszty Opłat licencyjnych za używanie Praw Własności Intelektualnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawców wynikające z zawartych Umów w związku z działalnością dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę, a tym samym nie będą one podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), jednego ze światowych liderów w zakresie tworzenia oprogramowania do projektowania oraz wizualizacji 3D oraz zarządzania cyklem życia produktów.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dystrybucja produktów Grupy, w tym oprogramowań (dalej: „Produkty”) na rzecz użytkowników końcowych na terytorium Polski. Spółka prowadzi również działalność badawczo-rozwojową począwszy od zaprojektowania produktu do jego finalnej dystrybucji, a także działalność w zakresie wsparcia oraz utrzymania oprogramowania świadczoną na rzecz użytkowników końcowych.

W ramach Grupy funkcjonują spółki (podmioty powiązane z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”) będące właścicielami praw własności intelektualnej w stosunku do konkretnych Produktów Grupy.

W okresie obejmującym lata 2018 oraz 2019 podmioty powiązane były - oraz na moment sporządzenia niniejszego wniosku nadal są - właścicielami następujących praw własności intelektualnej (dalej: „Prawa Własności Intelektualnej”):

• oprogramowania lub inne usługi lub produkty Grupy, opatentowane lub nieopatentowane, w tym dokumentacja oraz wszelkie łatki (ang. patches) i modyfikacje, które licencjobiorca jest upoważniony do wprowadzania na rynek i dystrybucji zgodnie z zawartą umową (dalej: „Oprogramowanie”);
• patenty, tj. prawa do ochrony wynalazku technicznego (dalej: „Patenty”);
• znaki towarowe, tj. prawa Licencjodawcy do znaków i wszelkich innych nazw, oznaczeń, logo lub innych znaków towarowych i usługowych używanych przez Licencjodawców w związku z Produktami Grupy (dalej: „Znaki towarowe”).
  
  

Spółka zawarła z każdym z Licencjodawców umowę licencyjną oraz dystrybucyjną, na podstawie której została uprawniona do dystrybucji Produktów Grupy na terytorium Polski (dalej: „Umowy”). Na podstawie zawartych Umów, Licencjodawcy udzielili Spółce niewyłącznych i nieprzenaszalnych praw do używania Praw Własności Intelektualnej w celu:

• reprodukcji określonych Produktów Grupy;
• dystrybucji określonych Produktów Grupy bezpośrednio na rzecz odbiorców końcowych lub za pośrednictwem podmiotów trzecich;
• świadczenia usług wsparcia na rzecz użytkowników końcowych;
• udzielania sublicencji na rzecz podmiotów trzecich uprawniających do dalszej dystrybucji określonych Produktów Grupy;
• udzielania licencji na rzecz użytkowników końcowych uprawniających do korzystania z określonych Produktów Grupy.
  
  

Spółka wykorzystuje przyznane licencje w celu prowadzenia działalności dystrybucyjnej, głównie w ramach (i) działalności przedsprzedażowej, (ii) marketingu i sprzedaży oraz (iii) działalności posprzedażowej. W ramach funkcji przedsprzedażowej Spółka np. identyfikuje potencjalnych klientów, przeprowadza testy porównawcze, demonstruje funkcje oprogramowania oraz przedstawia propozycje sprzedaży i oferty cenowe. W zakresie marketingu i sprzedaży, Spółka zapewnia wsparcie przedsprzedażowe, tworzenie dokumentacji klienta, zgłaszanie zapotrzebowania na dostawę Produktów do klientów. Usługi posprzedażowe świadczone przez Spółkę obejmują m.in. wparcie aktualizacji, dystrybucji oraz wydawania nowych wersji Produktów, fachowe wsparcie techniczne oraz pomoc klientom związaną z instalacją i użytkowaniem Produktów.

Spółka wykorzystuje Znaki towarowe w ramach prowadzonej działalności dystrybucyjnej i marketingowej, w tym m.in. umieszcza Znaki towarowe na swojej stronie internetowej, w stopkach poczty elektronicznej oraz w biurze Spółki, na stoiskach Spółki podczas wydarzeń marketingowych oraz targów branżowych, podczas spotkań biznesowych i warsztatów w celu promocji produktów Grupy, a także na materiałach marketingowych.

Licencje udzielone Spółce przez Licencjodawców nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT oraz nie podlegają amortyzacji podatkowej na podstawie art. 16b ustawy o CIT.

Wynagrodzenie należne Spółce na podstawie Umów (dalej: „Opłaty licencyjne”) kalkulowane jest w oparciu o przychody z tytułu sprzedaży Produktów osiągnięte przez Spółkę. Wysokość Opłat licencyjnych podlega corocznej weryfikacji oraz w razie potrzeby podlega dostosowaniu do warunków rynkowych w celu zachowania zgodności z przepisami dotyczącymi cen transferowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., koszty Opłat licencyjnych za używanie Praw Własności Intelektualnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawców wynikające z zawartych Umów w związku z działalnością dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę, a tym samym nie będą one podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o CIT?
2. Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., koszty Opłat licencyjnych za używanie Praw Własności Intelektualnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawców wynikające z zawartych Umów w związku z działalnością dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę, a tym samym nie będą one podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o CIT?
   
   

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., koszty Opłat licencyjnych za używanie Praw Własności Intelektualnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawców wynikające z zawartych Umów w związku z działalnością dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę, a tym samym nie będą one podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o CIT.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., koszty Opłat licencyjnych za używanie Praw Własności Intelektualnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawców wynikające z zawartych Umów w związku z działalnością dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę, a tym samym nie będą one podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Natomiast zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że powyższa zmiana brzmienia przepisu art. 15e ust. 1 ustawy o CIT podyktowana była nowelizacją przepisów w zakresie cen transferowych (dodaniem do ustawy o CIT Rozdziału 1a).

Jednocześnie, zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT zarówno w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., jak i w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Mając na uwadze, że argumentacja przedstawiona przez Wnioskodawcę w dalszej części wniosku dotyczy zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca wskazuje, że argumentacja ta znajduje zastosowanie do stanowiska Wnioskodawcy wyrażonego w zakresie Pytania 1 (obejmującego stan prawny od 1 stycznia 2018 do 31 grudnia 2018 r.), jak i w zakresie Pytania 2 (obejmującego stan prawny od 1 stycznia 2019 r.).

Wnioskodawca zwraca uwagę, że ustawa o CIT ani inny akt prawny nie definiują pojęcia kosztów uzyskania przychodów „bezpośrednio związanych ze świadczeniem usług”. W ustawie o CIT znajdują się jedynie postanowienia dotyczące kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów. Na mocy art. 15 ust. 4 ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Z uwagi na fakt, że ustawodawca zdecydował się na użycie dwóch różnych terminów - „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami” oraz „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi” - zdaniem Wnioskodawcy nie powinno się ich utożsamiać przypisując im to samo znaczenie.

Podobne konkluzje zostały zaprezentowane również w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów do art. 15e ustawy o CIT opublikowanych 25 kwietnia 2018 r. (dalej: „Wyjaśnienia”). Ministerstwo Finansów uznało, że pojęcia „kosztów bezpośrednich uzyskania przychodów” i „kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem towarów” nie są tożsame i opowiedziało się za funkcjonalnym rozumieniem art. 15e ust. 11 ustawy o CIT:

„Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT - w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. - nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usług”.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wynikające z zawartych Umów powinny być uznane za koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a tym samym ograniczenie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT nie powinno znaleźć do nich zastosowania.

Na mocy zawartych Umów Wnioskodawca został uprawniony do używania Praw Własności Intelektualnej w celu dystrybucji określonych Produktów Grupy. Wnioskodawca uzyskał również prawo do świadczenia usług wsparcia w związku z dystrybucją Produktów Grupy, a także udzielania sublicencji uprawniających do dalszej dystrybucji oraz licencji uprawniających do korzystania z określonych Produktów Grupy.

Gdyby Wnioskodawca nie zawarł Umów z Licencjodawcami, prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności dystrybucyjnej Produktów Grupy na polskim rynku nie byłoby prawnie możliwe. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy między nabywanymi prawami a świadczonymi przez Spółkę usługami istnieje ścisły oraz bezpośredni związek.

W opinii Wnioskodawcy taki sam związek istnieje również pomiędzy świadczonymi przez Spółkę usługami, a Opłatami licencyjnymi w części przypadającej na używanie Znaków Towarowych Licencjodawców.

Należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, której produkty są powszechnie rozpoznawane w branży ze względu na swoją wysoką jakość i zaawansowanie techniczne. Biorąc pod uwagę aktualne (wysoce konkurencyjne) uwarunkowania rynkowe, możliwość posługiwania się Znakami Towarowymi pozwalającymi na zidentyfikowanie przez klienta produktu pochodzącego od Grupy, umożliwia Wnioskodawcy utrzymanie stabilnej pozycji na rynku usług IT oraz wpływa na zwiększanie sprzedaży Wnioskodawcy.

Prawna możliwość posługiwania się Znakami Towarowymi przez Wnioskodawcę przekłada się również na fakt osiągania zwiększonych przychodów ze sprzedaży. W sytuacji gdyby Wnioskodawca nie dysponował prawem korzystania ze Znaków Towarowych, sprzedaż Produktów oraz świadczenie usług na obecną skalę prawdopodobnie nie byłoby możliwe.

Zdaniem Wnioskodawcy, między kosztami ponoszonymi na Opłaty licencyjne za używanie Znaków Towarowych a świadczonymi przez Spółkę usługami występuje związek funkcjonalny w rozumieniu przedstawionym w Wyjaśnieniach Ministra Finansów.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że Znaki Towarowe są również wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności marketingowej (Znaki Towarowe są wykorzystywane na stoiskach Spółki podczas wydarzeń marketingowych oraz targów branżowych, podczas spotkań biznesowych i warsztatów w celu promocji produktów Grupy, a także na materiałach marketingowych). Pozbawienie możliwości korzystania ze Znaków Towarowych uniemożliwiłoby Wnioskodawcy czerpanie zysków z faktu dokonywania sprzedaży pod Znakami towarowymi rozpoznawalnymi w branży IT, w której działa Spółka. Okoliczność ta świadczy o występowaniu ekonomicznego powiązania między Znakami Towarowymi a usługami świadczonymi przez Wnioskodawcę.

Również w odniesieniu do usług okołosprzedażowych świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na doradztwie przy doborze produktów m.in. poprzez demonstrację funkcji oprogramowania, fakt posługiwania się Znakami Towarowymi stanowi dla kontrahentów swoistą gwarancję zapewnienia standardów obsługi klienta wypracowanych w ramach Grupy. Fakt, że kompleksowe świadczenie Wnioskodawcy sygnowane jest marką Grupy niewątpliwie przekłada się na osiąganie wyższych przychodów ze sprzedaży produktów.

Za bezpośrednim związkiem kosztów ponoszonych na Opłaty licencyjne ze świadczonymi usługami przemawia także sposób kalkulacji wynagrodzenia dla Licencjodawców tj. oparcie wysokości Opłat licencyjnych od całościowego przychodu ze sprzedaży produktów. Powiązanie kosztu Opłat licencyjnych z przychodem ze sprzedaży produktów, zdaniem Wnioskodawcy świadczy o tym, że między przedmiotowymi kosztami a świadczonymi przez Spółkę usługami zachodzi bezpośredni związek, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje dodatkowe oparcie w powołanych Wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów. W Wyjaśnieniach (na str. 2 i 3) wskazano na przykładowe sytuacje, w których znajdzie zastosowanie wyłączenie z art. 15e ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT. Jeden z podanych przez Ministerstwo Finansów przykładów odnosi się do sytuacji dystrybutora, który na podstawie zawartej umowy licencyjnej nabył prawo do wykorzystania znaków towarowych w celu dystrybucji zakupionych od podmiotów z grupy towarów na terenie Polski. W ocenie Wnioskodawcy, wskazany w Wyjaśnieniach przykład zastosowania wyłączenia z art. 15e ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT - jako odzwierciedlający sytuację Wnioskodawcy - dodatkowo potwierdza zasadność stanowiska Wnioskodawcy prezentowanego w niniejszym Wniosku.

Końcowo, należy także wskazać, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

• w interpretacji indywidualnej z 4 kwietnia 2019 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.66.2019.1.RK;
• w interpretacji indywidualnej z 18 grudnia 2018 r. Znak: KDIB1-1.4010.431.2018.1.NL;
• w interpretacji indywidualnej z 1 października Znak: 0111-KDIB2-1.4010.287.2018.1.BJ;
• w interpretacji indywidualnej z 3 sierpnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.294.2018.1.MDB;
• w interpretacji indywidualnej z 26 kwietnia 2018 r. Znak: 0114-KDIP2-3.4010.66.2018.1.PS.
  
  

Wnioskodawca wskazał, że powyżej powołane interpretacje odnoszą się również do sytuacji podatników prowadzących działalność dystrybucyjną nabywających od podmiotów powiązanych licencje na wykorzystanie praw własności intelektualnej dla celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty Opłat licencyjnych za używanie Praw Własności Intelektualnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawców wynikające z zawartych Umów w związku z działalnością dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę, a tym samym nie będą one podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o CIT zarówno w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., jak i w stanie prawnym od 1 stycznia 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego będzie różnił się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.