INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 2 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2008 r. rozpoczęła Pani działalność gospodarczą w zakresie usług biurowych dla firm. Świadczyła Pani usługi dla przedsiębiorców oraz osób fizycznych, polegające głównie na wypełnianiu wniosków do PUP, sporządzaniu list płac oraz deklaracji na potrzeby ZUS i GUS. Od 1 stycznia 2010 r. zrezygnowała Pani ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Po otrzymaniu z Ministerstwa Finansów certyfikatu księgowego, w ramach prowadzonego biura rachunkowego świadczy Pani wyłącznie usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU z 2008 r. 69.20.23.0 – „usługi w zakresie księgowości”. Nie świadczy Pani usług doradztwa podatkowego ani nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Zmieniła Pani charakter pracy z usług biurowych na rachunkowe i podjęła się prowadzenia księgowości małych i średnich przedsiębiorców, co potwierdzają umowy o kompleksowe prowadzenie księgowości podpisywane z podatnikami (klientami). Do głównych zadań prowadzonego biura rachunkowego należą:

• prowadzenie i przechowywanie dokumentacji księgowej i podatkowej – zgodnie z aktualną formą opodatkowania Zleceniodawcy (podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji VAT, ewidencji VAT, ewidencji wynagrodzeń, ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencji wyposażenia oraz innych ewidencji jeśli taki obowiązek wynika z przepisów prawa podatkowego przeznaczonych do ewidencjonowania osiągniętych przychodów i kosztów oraz faktur sprzedaży i zakupu VAT w ramach prowadzonej przez Zleceniodawcę działalności gospodarczej),
• sporządzanie na podstawie dowodów księgowych wprowadzonych do rejestrów VAT deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług,
• obliczanie (rozliczanie) na podstawie dowodów księgowych zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców i ich pracowników oraz sporządzanie stosownych informacji (deklaracji podatkowych),
• podpisywanie i składanie deklaracji i informacji w imieniu przedsiębiorców w urzędach skarbowych,
• obliczanie i rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz sporządzanie i przekazywanie drogą elektroniczna deklaracji i raportów na potrzeby ZUS,
• sporządzanie listy płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników oraz kat osobowych pracowników,
• branie udziału w postępowaniach kontrolnych, prowadzonych przez organy kontroli w siedzibie biura rachunkowego, dotyczących okresu prowadzenia przez biuro kompleksowej obsługi księgowej Zleceniodawców i odnoszących się wyłącznie do czynności wykonywanych przez biuro w ramach zawartych umów,
• przechowywanie dokumentacji księgowej i podatkowej w siedzibie biura rachunkowego, zgodnie z zawarta umową o kompleksowe prowadzenie księgowości.

Nie bierze Pani udziału w postępowaniach kontrolnych zlecanych jako odrębne, jednorazowe zlecenia obejmujące czynności i okres wykraczające poza zawartą umowę na kompleksową obsługę księgową lub zlecane przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej oraz podmioty gospodarcze, których Pani nie obsługuje. Prowadzona działalność obejmuje jedynie prowadzenie księgowości firm, które podejmują współpracę z Pani biurem rachunkowym . W 2011 r. nie przekroczy Pani obrotów w wysokości 150.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prowadząc biuro podatkowe świadczące usługi księgowe, mieszczące się w grupowaniu PKWiU 69.20.23.0 – „usługi w zakresie księgowości” i jednocześnie nie świadcząc usług doradztwa podatkowego ani innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług oraz spełniając warunek z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy łącznie w 20011 r. kwoty 150.000 zł bez kwoty podatku), od dnia 1 stycznia 2012 r. ma Pani prawo złożyć aktualizację VAT-R i wybrać powrót do zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług...

Pani zdaniem, w chwili obecnej prowadzi usługi księgowe, mieszczące się w grupowaniu PKWiU z 2008 r. 69.20.23.0 – „usługi w zakresie księgowości”. Tym samym:

• nie świadczy Pani i świadczyła usług doradztwa podatkowego ani żadnych innych usług w zakresie doradztwa, porad prawnych, sporządzania i podpisywania deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia nie będącego elementem kompleksowej usługi w zakresie księgowości,
• nie bierze Pani udziału w postępowaniach kontrolnych zlecanych jako odrębne, jednorazowe zlecenia obejmujące czynności i okres wykraczające poza zawarta umowę na kompleksową obsługę księgową lub zlecane przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej oraz podmioty gospodarcze z którymi nie została zawarta umowa,
• nie wykonuje Pani innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług,
• wartość sprzedaży w 2011 r. bez kwoty podatku nie przekroczy 150.000 zł,
• nie posiada Pani uprawnień do zawodowego wykonywania czynności doradztwa podatkowego.

W świetle czynności wykonywanych przez Panią w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz istniejących przepisów, dających czynnym podatnikom podatku VAT możliwość powrotu do zwolnienia od podatku od towarów i usług oraz po spełnieniu wszystkich warunków związanych z powrotem do zwolnienia od podatku VAT, uważa Pani, iż ma prawo do złożenia od 1 stycznia 2012 r. zgłoszenia aktualizacyjnego VAT-R i skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 11 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Art. 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.(…)

Jak wynika z ust. 11 ww. artykułu, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:

1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu,
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;

3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Powołane rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), które straciło moc z dniem 1 kwietnia 20011 r. tj. z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 10 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332).

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 ze zm.) obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

• w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż prowadzi Pani biuro rachunkowe. Jest Pani zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Nie posiada Pani uprawnień doradcy podatkowego i nie prowadzi usług doradczych. Zamierza Pani od 1 stycznia 2012 r. skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT. Wartość sprzedaży nie przekroczy w 2011 r. kwoty 150.000 zł.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż skoro osiągnięty obrót nie przekroczy łącznie w roku 2011 kwoty 150.000 zł, a Pani – jak wskazano we wniosku - nie prowadzi usług doradczych, to od stycznia 2012 r. przysługuje Pani prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy.

Końcowo należy zauważyć, iż brak uprawnień do wykonywania usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie przesądza o faktycznym charakterze wykonywanych usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.