Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.527.2019.2.SJ
z 28 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2020 r. (data nadania 12 lutego 2020 r., data wpływu 18 lutego 2020 r.) na wezwanie nr 0114-KDIP2-2.4010.527.2019.1.SJ z dnia 27 stycznia 2020 r. (data nadania 27 stycznia 2020 r., data odbioru 5 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji nabywanego prawa do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych w części dotyczącej:

• możliwości amortyzacji tego prawa – jest prawidłowe;

• ustalenia wartości początkowej – jest prawidłowe;
  

• okresu amortyzacji prawa – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji nabywanego prawa do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności (…) S.A. (zwanej dalej Spółką) jest działalność w zakresie płatnej telewizji satelitarnej, czyli nadawanie sygnału telewizyjnego dla klientów indywidualnych za pomocą nadajników satelitarnych. W swojej ofercie programowej Spółka posiada między innymi kanały o tematyce sportowej, w ramach których nadaje transmisje i retransmisje różnego rodzaju wydarzeń sportowych – przykładowo meczów piłkarskich (zarówno polskiej zawodowej ligi piłki nożnej, jak również lig zagranicznych), walki bokserskie, etc.

Spółka nabywa prawa zarówno do transmisji jednorazowych wydarzeń (walka bokserska), jak i prawa do transmisji wydarzeń sportowych w całym sezonie.

Umowy dotyczące nabycia praw do transmisji wydarzeń sportowych rozgrywanych sezonowo (przykładowo wszystkich meczów piłkarskich w sezonie) mogą dotyczyć zarówno jednego sezonu, jak i kilku sezonów jednocześnie – przykładowo prawa do transmisji 3 sezonów meczów ligi piłkarskiej. Niniejszy wniosek dotyczy wydarzeń sportowych rozgrywanych w sezonach, do których prawa Spółka nabywa za klika sezonów z góry.

W przypadku, gdy umowa dotyczy nabycia praw do emisji wydarzeń sportowych do kilku sezonów, płatności za te prawa mogą być określone w następujący sposób:

1. wynagrodzenie określone jest w jednej łącznej kwocie za wszystkie sezony (czasami z wyszczególnionymi płatnościami częściowymi w okresie obowiązywania umowy) – z możliwością zmniejszenia wynagrodzenia, jeżeli nie odbędą się wszystkie wydarzenia zaplanowane w danym sezonie,
2. wynagrodzenie określone jest odrębnie za poszczególne sezony (czasami z wyszczególnieniem częściowych płatności w trakcie sezonu) – z możliwością zmniejszenia wynagrodzenia, jeżeli nie odbędą się wszystkie wydarzenia zaplanowane w danym sezonie,
3. wynagrodzenie określone jest odrębnie za każde wydarzenie sportowe w ramach sezonu – przykładowo za każdy mecz.
   
   

W sytuacji gdy Spółka nabywa prawa do licencji na transmisje wydarzeń sportowych – przykładowo – na kilka sezonów, to w zależności od zapisów umowy ma prawo:

1. do transmisji lub retransmisji wydarzeń sportowych do końca ostatniego sezonu (lub 30 dni po jego zakończeniu) do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych rozegranych we wszystkich sezonach, których dotyczyła umowa.
   Przykładowo, w przypadku gdy umowa jest zawarta na 3 sezony to Spółka może transmitować i retransmitować do końca trwania umowy wydarzenia sportowe zarówno z pierwszego sezonu, jak i ostatniego. Tym samym niektóre wydarzenia sportowe (mecze) Spółka może transmitować przez 3 lata-sezony (przykładowo mecz pierwszego sezonu), a inne tylko przez 30 dni (ostatni mecz ostatniego sezonu, na który umowa została zawarta)
   

lub 

2. do transmisji i retransmisji każdego wydarzenia sportowego (meczu) przez określony czas (przykładowo 30 dni) licząc od dnia odbycia się tego wydarzenia.
   
   

Nabywane licencje Spółka wykorzystuje w prowadzonej działalności w dwojaki sposób:

1. w drodze emisji (transmisji lub retransmisji) wydarzeń sportowych we własnych kanałach telewizyjnych,

lub

2. w drodze udzielenia sublicencji na transmisje i retransmisje niektórych wydarzeń sportowych w kanałach telewizyjnych innych nadawców telewizyjnych najczęściej w Polsce, ale zdarzają się przypadki sublicencji udzielanych do podmiotów zagranicznych.
   
   

W przypadku gdy okres, na jaki zawarto umowę, przekracza 24 miesiące, Spółka zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od licencji na prawa do wydarzeń sportowych do 24 miesięcy zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z dnia 12 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.) Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego o następujące informacje.

Odpowiadając na zadane w wezwaniu pytania należy wskazać, że zawierane przez Spółkę umowy posługują się sformułowaniem „Praw” lub „Praw Medialnych” – tj. posługują się liczbą mnogą, przy czym pojęcie praw nie odnosi się do wydarzenia czy do sezonu, lecz do zakresu uprawnień, które przysługują Spółce na podstawie umowy.

Spółka nie nabywa bowiem jednego uprawnienia (prawa), lecz cały konglomerat praw do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych (we wniosku określony jako prawo do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych) – użycie liczby mnogiej wynika więc z faktu, że Spółka nabywa prawo do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych na różnych polach eksploatacji.

Przykładowo prawo to obejmuje:

• prawo do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych w ramach przekazu satelitarnego, przekazu kablowego, przekazu linearnego jak i nielineamego, etc.,
• wykorzystania fragmentów wydarzeń sportowych w Magazynach (programach informacyjnych) lub w ramach Highlights (skrótów wydarzeń sportowych),
• archiwizacji nagrań wydarzeń sportowych,
• udzielania dalszych sublicencji,
• modyfikowania nagrań, dokonywania skrótów, etc.
  
  

Jednocześnie umowy zawarte przez Spółkę nie wyodrębniają wynagrodzenia za każde z uprawnień, które Spółce przysługuje w stosunku do zarejestrowanych wydarzeń sportowych.

Z punktu widzenia przedmiotu umowy Spółka nabywa więc jedno prawo, na które składa się szereg uprawnień, przysługujących Spółce do wszystkich wydarzeń sportowych we wszystkich sezonach, na które została zawarta umowa z podmiotem, któremu te prawa przysługują. W umowach wskazuje się bowiem, że przedmiotem umowy są Prawa (rozumiany jako zespół – konglomerat – uprawnień, czy pól eksploatacji) udzielone Licencjodawcy na podstawie zawartej umowy w okresie na jaki umowa została zawarta z ograniczeniem do terytorium Polski.

Skoro zatem Spółka zgodnie z powyższym doprecyzowaniem nabywa jedno prawo do emisji wydarzeń sportowych – niezależnie od tego jak wielu sezonów ono dotyczy – to nie ma znaczenia sposób określenia wynagrodzenia – tj. czy wynagrodzenie to jest określone w jednej kwocie, czy też jest ono określone odrębnie dla każdego sezonu, czy odrębnie dla każdego wydarzenia sportowego – w praktyce występować może każda z tych sytuacji, w zależności od okoliczności (tzn. treści umowy licencyjnej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nabyte przez Spółkę i opisane przez Spółkę w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) na kilka sezonów prawo do transmitowania i retransmitowania wydarzeń sportowych jest prawem podlegającym amortyzacji niezależnie od tego, jak długo Spółka ma prawo do transmisji poszczególnych wydarzeń sportowych nabytych w ramach tej licencji i niezależnie od tego, w jaki sposób zostało określone przez strony wynagrodzenie za prawo do transmisji wydarzeń sportowych rozgrywanych sezonowo?
2. Czy w przypadku gdy umowę zawarto na okres kilku sezonów, to wartością początkową dla potrzeb amortyzacji jest kwota będąca wynagrodzeniem za prawo do transmisji i retransmisji wszystkich wydarzeń sportowych we wszystkich sezonach, na które została zawarta umowa (powiększone ewentualnie o koszty związane z licencją naliczone do dnia wprowadzenia licencji do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych)?
3. Czy w przypadku gdy okres, na który zawarto umowę licencyjną na prawa do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych jest dłuższy niż 24 miesiące, to Spółka może amortyzować prawa do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych przez okres 24 miesięcy?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółki:

1. nabyte przez Spółkę i opisane przez Spółkę w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) na kilka sezonów prawo do transmitowania i retransmitowania wydarzeń sportowych jest prawem podlegającym amortyzacji niezależnie od tego, jak długo Spółka ma prawo do transmisji poszczególnych wydarzeń sportowych nabytych w ramach tej licencji i niezależnie od tego, w jaki sposób zostało określone przez strony wynagrodzenie za prawo do transmisji wydarzeń sportowych rozgrywanych sezonowo,
2. w przypadku gdy umowę zawarto na okres kilku sezonów, to wartością początkową dla potrzeb amortyzacji jest kwota będąca wynagrodzeniem za prawo do transmisji i retransmisji wszystkich wydarzeń sportowych we wszystkich sezonach, na które została zawarta umowa,
3. w przypadku gdy okres, na który zawarto umowę licencyjną na prawa do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych jest dłuższy niż 24 miesiące, to Spółka może amortyzować prawa do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych przez okres 24 miesięcy.
   
   

Ad. 1) Zakres praw podlegających amortyzacji

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”) kosztem uzyskania przychodów w przypadku wartości niematerialnych i prawnych są odpisy amortyzacyjne, uregulowane w przepisach art. 16a-16m. Z kolei art. 16b ust. 1 pkt 4 i pkt 5 stanowi, że amortyzacji podlegają nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy.

Tak więc amortyzacji podlegają prawa pokrewne w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i licencje do nich, o ile przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok.

Zgodnie z art. 94 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.; dalej: „prawo autorskie”), prawem pokrewnym jest między innymi prawo do wideogramu, rozumianego jako pierwsze utrwalenie sekwencji ruchomych obrazów, z dźwiękiem lub bez, niezależnie od tego, czy stanowi ono utwór audiowizualny.

W wyroku WSA w Warszawie z dnia 25 lipca 2018 roku (sygn. akt III SA/Wa 3049/17 – wyrok prawomocny), Sąd uznał prawa do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych za wideogram. Co prawda wyrok ten zapadł na gruncie przepisów dotyczących pobierania podatku źródłowego do wypłacanych należności za tego rodzaju prawa podmiotom zagranicznym, jednak potwierdza on, że prawa do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych są prawami pokrewnymi do wideogramów.

W konsekwencji oznacza to, że w przypadku gdy nabyte przez Spółkę prawo do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych Spółka może używać przez okres dłuższy niż rok, to będzie ono stanowiło podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną.

Konieczne jest więc ustalenie, czy nabywane przez Spółkę prawa mogą być przez nią użytkowane przez okres dłuższy niż rok.

W ocenie Spółki nie powinno budzić wątpliwości, że w każdym, opisanym w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) przypadku, przedmiotem licencji jest nabycie praw do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych w okresie, na który licencja została zawarta – o ile poszczególne wydarzenia sportowe Spółka może transmitować i retransmitować przez okres obowiązywania umowy – czyli wszystkie sezony, na które zawarto umowę. W konsekwencji pierwsze wydarzenia sportowe (mecze) Spółka będzie użytkować przez okres wszystkich sezonów, zaś ostatnie mecze będą transmitowane jedynie przez okres ok. miesiąca, gdyż będą one odbywały się pod koniec sezonu).

W ocenie Spółki także w sytuacji gdy prawo do transmisji każdego wydarzenia sportowego (meczu) w każdym sezonie przysługuje przez określony czas po pierwszej transmisji tego wydarzenia – przykładowo przez okres 30 dni – nie należy każdego wydarzenia sportowego (meczu) traktować jako osobnego prawa dla potrzeb amortyzacji, lecz jako jedno prawo majątkowe należy traktować prawa do transmisji i retransmisji wszystkich wydarzeń sportowych we wszystkich sezonach, na które umowa została zawarta. Z punktu widzenia prawnego i ekonomicznego celem Spółki jest nabycie praw do transmisji i retransmisji wszystkich wydarzeń sportowych (meczy) we wszystkich sezonach, na które umowa została zawarta, a nie praw do poszczególnych meczy. Spółka zgadza się w umowach z niektórymi kontrahentami na ograniczenie okresu, przez który może wykorzystywać prawa do poszczególnego wydarzenia sportowego, gdyż transmisje wydarzeń sportowych (w odróżnieniu od filmów i seriali) szybko tracą na aktualności i ich retransmisje nie są tak atrakcyjne jak transmisja w czasie rzeczywistym (nie oznacza to bynajmniej, że Spółka nie retransmituje wydarzeń sportowych). Nie zmienia to jednak faktu, że celem Spółki jest nabycie praw do wszystkich wydarzeń sportowych (meczy) we wszystkich sezonach, na które Spółka nabyła prawa, a w konsekwencji z ekonomicznego i prawnego punktu widzenia to prawo do transmisji i retransmisji wszystkich wydarzeń sportowych – traktowane jako jedno prawo – jest przedmiotem jej nabycia.

Ponadto, dla uznania co jest przedmiotem nabycia, nie ma znaczenia, w jaki sposób strony umowy licencyjnej określiły wynagrodzenie za prawa do transmisji wydarzeń sportowych, a w szczególności, czy wynagrodzenie to zostało określone w jednej kwocie (ewentualnie rozłożonej na raty) za cały okres licencji (kilka sezonów), czy też wynagrodzenie to zostało określone za poszczególne sezony odrębnie, czy też za poszczególne wydarzenia sportowe (mecze) – o ile prawa do nadawania wszystkich wydarzeń sportowych (meczy) przysługują Spółce w całym okresie, na który została zawarta umowa - przykładowo bez względu na sposób ustalenia wynagrodzenie prawo do retransmisji całości lub części pierwszego meczu w pierwszym sezonie przysługuje do końca ostatniego sezonu, na który została zawarta umowa licencyjna.

Sposób określenia wynagrodzenia nie ma bowiem znaczenia dla określenia co jest przedmiotem umowy licencyjnej z jeszcze jednego powodu. Mianowicie, jeżeli Spółka zawarła umowę od razu na kilka sezonów, to jej celem było nabycie prawa do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych w całym tym okresie, niezależnie od sposobu płatności. Potwierdzają to przedstawiciele doktryny – przykładowo komentarz do Kodeksu cywilnego (Agata Kozioł), w którym stwierdzono, że „w doktrynie prawa cywilnego podkreśla się, że sposób zapłaty ceny w umowie sprzedaży na raty nie czyni ze świadczenia kupującego świadczenia okresowego, ponieważ poszczególne kwoty składają się na określoną z góry wartość, zaś kupujący może uiścić całą należność jednorazowo, w efekcie ratalny sposób uiszczenia ceny nie stoi na przeszkodzie przejściu prawa własności jeszcze przed spełnieniem świadczenia”.

Powyższe stanowisko przytaczane jest w interpretacjach indywidualnych. Jak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji o sygnaturze 0111-KDIB1-1.4010.95.2019.1.BS, iż „można stwierdzić, że w przypadku rozłożenia płatności na raty do „nabycia” przedmiotu dochodzi w dacie zawarcia Umowy (przeniesienia lub licencjonowania), a kolejne raty stanowią wyłącznie techniczne przedłużenie i podzielenie płatności. Tym samym rozłożenie płatności na raty, nawet jeżeli wystawia się za nie odrębne faktury, nie przekreśla zasadności amortyzacji”.

Reasumując powyższe, należy uznać, że przedmiotem licencji jest prawo do transmisji i retransmisji wszystkich wydarzeń sportowych we wszystkich sezonach objętych umową, niezależnie od sposobu określenia wynagrodzenia i niezależnie, czy każde wydarzenie sportowe Spółka może retransmitować do końca ostatniego sezonu, czy też przez określony czas po transmisji tego wydarzenia.

Ad. 2) Podstawa amortyzacji

Sposób ustalenia wartości początkowej podstawy amortyzacji reguluje art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym w razie odpłatnego nabycia wartość początkową stanowi cena nabycia (powiększona o poniesione do dnia wprowadzenia do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych koszty).

Jak wskazano powyżej, w ocenie Spółki, przedmiotem nabycia w każdym z opisanych w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) przypadków jest nabycie praw do transmisji wszystkich wydarzeń sportowych (meczy) we wszystkich sezonach, na które umowa została zawarta. W konsekwencji jako koszt nabycia tych praw Spółka powinna przyjąć wynagrodzenie za wszystkie wydarzenia sportowe we wszystkich sezonach, na który umowa została zawarta, bez względu na to w jaki sposób strony umowy określiły to wynagrodzenie – tj. bez względu na to, czy wynagrodzenie to zostało określone w jednej kwocie w stosunku do wszystkich wydarzeń sportowych we wszystkich sezonach, odrębnie dla każdego sezonu, czy też odrębnie dla każdego meczu.

Cenę nabycia tych praw oczywiście należy powiększyć o koszty poniesione przed ujęciem tych praw w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych.

Ad. 3) Okres amortyzacji

Zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”) – z wyjątkami niemającymi znaczenia w przypadkach opisanych w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) – okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych nie może być krótszy niż 24 miesiące. Jednocześnie art. 16m ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że jeżeli wynikający z umowy okres używania praw majątkowych, o których mowa w art. 16m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT jest krótszy od okresu 24 miesięcy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy. Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku programów telewizyjnych ustawodawca określił minimalny okres amortyzacji na 24 miesiące, chyba że umowa na wynikający z umowy okres użytkowania tych praw jest krótszy niż 24 miesiące – w takim przypadku okres amortyzacyjny jest równy wynikającemu z umowy okresowi użytkowania.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „programu telewizyjnego”, pojęcie „programu telewizyjnego” należy definiować zgodnie z potocznym (słownikowym) rozumieniem tego sformowania. Za słownikowym definiowaniem pojęć użytych w ustawach podatkowych, które to pojęcia nie są definiowane przez same ustawy podatkowe, opowiada się także orzecznictwo sądów administracyjnych, w którym podnosi się, iż „w procesie stosowania prawa, w myśl generalnych zasad wykładni, szczególnie podstawowej wykładni językowej, należy dać pierwszeństwo interpretacji wynikającej ze znaczenia słów języka etnicznego” (wyrok NSA z dnia 11 marca 2000 roku, sygn. akt I SA/Wr 3177/99 oraz wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 października 2009 roku, sygn. akt III SA/Gd 315/09).

W konsekwencji zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) pojęcie „programu telewizyjnego” ma wiele znaczeń, wśród których z telewizją wiążą się następujące definicje:

1. „audycja radiowa albo telewizyjna, też: spis takich audycji nadawanych w danym dniu lub tygodniu,
2. zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych nadawanych przez daną rozgłośnię na stałej częstotliwości”.
   
   

Z kolei pod pojęciem „audycji” należy rozumieć – zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) należy rozumieć „pozycję w programie radiowym lub telewizyjnym”.

Mając na uwadze przytoczone wyżej definicje słowa „program telewizyjny”, programem telewizyjnym jest audycja telewizyjna, a więc również transmisja lub retransmisja wydarzenia sportowego (meczu), jako pozycja w programie telewizyjnym.

W konsekwencji powyższego, licencje do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych (meczy) należy amortyzować zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 2 w związku z ustępem 2 ustawy o CIT, a więc przez okres nie krótszy niż 24 miesiące, chyba, że chyba wynikający z umowy okres użytkowania tych praw jest krótszy niż 24 miesiące – w takim przypadku okres amortyzacyjny jest równy wynikającemu z umowy okresowi użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 1

Organ w pełni podziela stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabyte przez Spółkę na kilka sezonów prawo do transmitowania i retransmitowania wydarzeń sportowych jest prawem podlegającym amortyzacji niezależnie od tego, jak długo Spółka ma prawo do transmisji poszczególnych wydarzeń sportowych nabytych w ramach tej licencji i niezależnie od tego, w jaki sposób zostało określone przez strony wynagrodzenie za prawo do transmisji wydarzeń sportowych rozgrywanych sezonowo.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Odpowiedź na pytanie nr 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16b ust. 1 updop, podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na potrzeby umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 updop odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nabywa prawa do transmisji wydarzeń sportowych (jednorazowych lub w całym sezonie). Spółka nabywa prawo do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych na różnych polach eksploatacji. Spółka nabywa więc jedno prawo, na które składa się szereg uprawnień, przysługujących Spółce do wszystkich wydarzeń sportowych we wszystkich sezonach, na które została zawarta umowa z podmiotem, któremu te prawa przysługują.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy przedstawionym w pytaniu nr 2 jest sposób ustalenia wartości początkowej dla potrzeb amortyzacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy umowę zawarto na okres kilku sezonów, to wartością początkową dla potrzeb amortyzacji jest kwota będąca wynagrodzeniem za prawo do transmisji i retransmisji wszystkich wydarzeń sportowych we wszystkich sezonach, na które została zawarta umowa.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, od której to wartości dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, uważa się – stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 – z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Za cenę nabycia uważa się natomiast, w myśl art. 16g ust. 3 updop, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Powyższy przepis nie pozostawia zatem wątpliwości, że wartością początkową wartości niematerialnych i prawnych jest przede wszystkim cena nabycia. Cena nabycia może być powiększona o ewentualne koszty związane z zakupem, pod warunkiem, że są naliczone do dnia przekazania wartości niematerialnej i prawnej do używania.

Ponadto, stosownie do art. 16g ust. 14 updop, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Ustalony przez strony umowy sposób zapłaty nie ma zatem znaczenia dla amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej, a w szczególności dla ustalenia wartości początkowej, poza sytuacjami, w których wynagrodzenie uzależnione jest od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę.

Wnioskodawca wskazał, że wynagrodzenie może być określane w różny sposób: w jednej łącznej kwocie za wszystkie sezony, odrębnie za poszczególne sezony, odrębnie za każde wydarzenie sportowe w ramach sezonu (przykładowo za każdy mecz). Z wniosku nie wynika przy tym, aby wynagrodzenie bądź jakakolwiek jego część była uzależniona od wysokości przychodów z tej licencji uzyskanych przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze wyżej przywołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, należy wskazać, że za wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa we wniosku, należy uznać cenę nabycia wynikającą z umowy. Nie ma przy tym znaczenia sposób uiszczania tego wynagrodzenia.

Zauważyć również należy, że, jak wynika z przywołanego art. 16g ust. 3 updop, co do zasady wydatki naliczone do dnia oddania licencji do użytkowania, które powodują, że nabyta licencja nadaje się do gospodarczego wykorzystania, powinny zwiększać jej wartość początkową.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku gdy umowę zawarto na okres kilku sezonów, to wartością początkową dla potrzeb amortyzacji jest kwota będąca wynagrodzeniem za prawo do transmisji i retransmisji wszystkich wydarzeń sportowych we wszystkich sezonach, na które została zawarta umowa (powiększone o ewentualne koszty związane z licencją naliczone do dnia wprowadzenia do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych), należy zatem uznać za prawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 3

Organ w pełni podziela stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku, gdy okres, na który zawarto umowę licencyjną na prawa do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych jest dłuższy niż 24 miesiące, to Spółka może amortyzować prawa do transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych przez okres 24 miesięcy.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.