Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.865.2019.2.RG
z 26 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2019 r. (data wpływu) uzupełnionego pismem z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku obliczenia i uiszczenia za dłużnika jako podatnika podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości w drodze egzekucji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku obliczenia i uiszczenia za dłużnika jako podatnika podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości w drodze egzekucji.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu) o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania i przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Będąc Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w … Wnioskodawczyni prowadzi zgodnie z wnioskiem wierzyciela egzekucję z nieruchomości dłużnika …, zam… (NIP: …), dla której Sąd Rejonowy w …. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW ….

Zainteresowana przedstawia następujące informacje o nieruchomości:

Wg księgi wieczystej - dz. nr 1 o pow. 2 2392 ha, sposób korzystania: Br - grunty rolne zabudowane.

Oznaczenie wg ewidencji gruntów i budynków: dz. nr 1/1 - Lzr-RIVa grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych o pow. 1,6592 ha, Br-RIVa grunty rolne zabudowane o pow. 0,5800 ha, działka zabudowana budynkami: 201 Teren działki nr 1/1 … nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Wg zapisów ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy … ww. działka oznaczona jako ZP - teren zieleni parkowej, park zabytkowy w strefie ścisłej ochrony konserwatorskiej.

Dla ww. terenu Rada Gminy nie podjęła uchwały obejmującej ten obszar rewitalizacją. Dłużnik nabył nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży, akt notarialny z dnia 29-04-2016 r., którą nabył od osoby, która była właścicielem nieruchomości na podstawie umowy darowizny z 01-06-2006 r.

Dłużnik figuruje w bazie Regon jako prowadzący działalność gospodarczą od 02-05-2008 r., działalność została zawieszona 29-04-2019 r.

Podczas oględzin z biegłą, która została powołana do wyceny nieruchomości ustalono, że na przedmiotowej działce znajdują się pozostałości po murowanym pałacu wzniesionym na przełomie XVIII/XIX wieku, który przebudowany został na początku XX wieku, w którym były lokale mieszkalne. Pałac zniszczony został w pożarze w latach 80-tych XX wieku i od tej pory nie jest użytkowany, nie został odbudowany. Na dzień dzisiejszy pozostała tylko część wieży oraz częściowo mury obwodowe. Na działce znajduje się również niewielki budynek prawdopodobnie hydroforni z lat 80-tych XX wieku, który wybudowany został w technologii tradycyjnej murowanej. Pałac z zabudową folwarczną i parkiem w granicach działki nr 1 (działka 1 podzielona została m.in: na działkę nr 1/1, która stanowi przedmiot opracowania) wpisany został do rejestru zabytków przez Urząd Wojewódzki …, Wydział Kultury i Sztuki Wojewódzki Konserwator Zabytków z dniem … 1989 r., pod numerem ….

Pozostała część działki stanowi park typu swobodnego z drugiej połowy XIX wieku. Masyw zieleni parkowej widoczny jest z dużej odległości ze wszystkich dróg dojazdowych do …. Wśród drzew opuszczonego parku przeważają dęby zlokalizowane głównie na jego obrzeżach. Po południowej stronie znajduje się centralnie ukształtowana polana parkowa Teren działki jest zarośnięty, zakrzaczony i wymaga uporządkowania.

Podstawowe sieci infrastruktury technicznej znajdują się w zasięgu działki. Działka jest częściowo ogrodzona.

Biegła wyceniając przedmiotową nieruchomość dokonała analizy transakcji sprzedaży nieruchomości niezabudowanych przeznaczonych pod tereny zieleni, w związku z nietypowym przeznaczeniem nieruchomości oraz jej stanem zagospodarowania, który zawiera ruiny pałacu nieprzedstawiające wartości rynkowej. Za jednostkę porównawczą biegła przyjęła 1 m² powierzchni gruntu.

W związku z tym, że na przedmiotowej działce znajdują się pozostałości po murowanym pałacu (część wieży oraz częściowo mury obwodowe) należy stwierdzić, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy Prawo budowlane nie stanowi on budynku.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć: - budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. - budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. - obiekt małej architektury:
2. budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty oraz dach;
3. budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolnostojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
4. Przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.
   
   

W tej sytuacji z takim obiektem nie mamy do czynienia. Zdaniem organu egzekucyjnego pozostałości po pałacu nie są budynkiem, obiektem małej architektury czy budowlą.

Z uwagi na szereg wątpliwości dotyczących tego co należy rozumieć przez pojęcie budowla (rozstrzyganych w interpretacjach indywidualnych, czy wyrokach sądów administracyjnych) komornik wskazuje na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 grudnia 2013 r. (ITPP1/443-910/13/AP), w której wskazano m.in., że „należy ustalić czy częściowo lub całkowicie zniszczony budynek spełnia nadal warunki definicji zawartej w ustawie Prawo budowlane. Z powyższego przepisu wynika, iż ograniczenia dotyczą w szczególności budynków, które są nimi, jeśli są obiektem budowlanym, który jest trwale związany z gruntem i jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Z kolei do budowli definicja nie odnosi się do stanu technicznego tychże obiektów. Niemniej jednak należy uznać, iż w przypadku, gdy analizowany obiekt ewidentnie nie nadaje się do eksploatacji, to nie spełnia on cech budynku, czy też budowli, w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Należy przyjąć, że obiekty takie nie spełniają swojej pierwotnej funkcji, do której były przeznaczone. W konsekwencji powyższego sprzedaż działki, na której znajdują się ruiny budynków należy traktować jako sprzedaż nieruchomości niezabudowanej.

Tak też nieruchomość została wyceniona przez biegłą, czyli jako nieruchomość niezabudowana, oznaczona wg Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego symbolem ZP - teren zieleni parkowej, park zabytkowy w strefie ścisłej ochrony konserwatorskiej.

Z ustaleń poczynionych podczas oględzin (w tym w rozmowie z osobą mieszkającą w pobliżu nieruchomości) wynika, że dłużnik nabył nieruchomość w takim stanie faktycznym jaki jest obecnie, na nieruchomości nie były przeprowadzane żadne prace zmierzające do ulepszenia nieruchomości. Nieruchomość od spalenia nie jest użytkowana czy wynajmowana, z uwagi na jej stan techniczny. Pozostała część stanowiąca park to teren zarośnięty, zakrzaczony i wymaga uporządkowania.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 14 lutego 2020 r. Zainteresowana wskazała:

Na pytanie Organu „W związku z tym, że w opisie sprawy Wnioskodawczyni opisuje działkę nr 1/1 oraz wskazała także na działkę 1 (która podzielona została m.in. na działkę 1/1) należy jednoznacznie wskazać, która działka lub które działki będzie/będą przedmiotem sprzedaży licytacyjnej (należy podać numer/numery)?” Wnioskodawczyni odpowiedziała: przedmiotem licytacji będzie działka nr 1/1.

Na pytanie Organu „Czy dostawa przez Wnioskodawczynię nieruchomości w trybie egzekucji już nastąpiła czy będzie dopiero miała miejsce? Należy wskazać dokładną datę dokonania dostawy. Jeżeli podanie dokładnej daty sprzedaży licytacyjnej nie jest możliwe, to należy wskazać czy ta sprzedaż nastąpi do 31 marca 2020 r. czy po 31 marca 2020 r. ” Wnioskodawczyni odpowiedziała: dostawa nieruchomości w trybie egzekucji będzie miała miejsce i nastąpi po 31-03-2020 r.

Na pytanie Organu „Czy Wnioskodawczyni w związku dostawą nieruchomości w drodze egzekucji występowała z wnioskiem o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług? Jeśli tak, to proszę wskazać datę złożenia wniosku oraz zakres tego wniosku.” Wnioskodawczyni odpowiedziała: Komornik nie występował z wnioskiem o wydanie WIS, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

Na pytanie Organu „Czy dłużnik jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?” Wnioskodawczyni odpowiedziała: zgodnie z oświadczeniem dłużnika nie prowadzi działalności gospodarczej, po sprawdzeniu płatnika VAT: … NIP: … nie jest płatnikiem VAT - dane pobrane z portalu: https://pfr.mf.gov.pl.

Na pytanie Organu „W jaki sposób, do jakich celów, dłużnik wykorzystywał działkę/działki?” Wnioskodawczyni odpowiedziała: działka nie jest użytkowana od wielu lat z uwagi na jej stan.

Na pytanie Organu „Czy działka/działki niezabudowane wykorzystywane były przez dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług? Jeżeli tak, należy wskazać podstawę prawną zwolnienia.” Wnioskodawczyni odpowiedziała: zgodnie z oświadczeniem dłużnika nie wykorzystywał on działki na cele jakiejkolwiek działalności.

Na pytanie Organu „Czy w związku z nabyciem przedmiotowej/przedmiotowych nieruchomości, dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony?” Wnioskodawczyni odpowiedziała: dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, dłużnik nabył nieruchomość jako osoba fizyczna do majątku osobistego i nie była wykorzystywana do działalności czynnego podatnika VAT.

Na pytanie Organu „Czy nabycie opisanej/opisanych we wniosku nieruchomości przez dłużnika nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i czy czynność ta była udokumentowana fakturą VAT z wykazanym podatkiem VAT (należy wskazać, czy była to czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług, czy zwolniona od tego podatku)?” Wnioskodawczyni odpowiedziała: zgodnie z oświadczeniem dłużnika nabycie nieruchomości nie nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym nie była również wystawiona faktura VAT.

Na pytanie Organu „W związku ze wskazaniem, że „podstawowe sieci infrastruktury technicznej znajdują się w zasięgu działki” należy wskazać:

1. o jakich sieciach infrastruktury technicznej jest mowa we wniosku? Należy je wymienić.
2. czy ww. podstawowe sieci infrastruktury technicznej doprowadzone są do działki/działek czy do granicy działki/działek będącej przedmiotem sprzedaży? Należy wskazać do której działki/działek (należy podać numer).
3. czy ww. sieci infrastruktury technicznej są własnością dłużnika?
4. czy przedmiotowe sieci infrastruktury technicznej będą również przedmiotem dostawy licytacyjnej? Jeżeli tak, należy wymienić, które z nich będą przedmiotem dostawy.”

Wnioskodawczyni odpowiedziała: podstawowe sieci infrastruktury technicznej znajdują się w zasięgu działki, czyli znajdują się nie na samej działce, tylko w pobliżu i jest ewentualna możliwość ich podłączenia, dotyczy to wody, prądu i kanalizacji, nie są własnością dłużnika i nie będą przedmiotem dostawy.

Na pytanie Organu „Ze względu na wskazanie w opisie sprawy, że „Działka jest częściowo ogrodzona” należy wskazać czy przedmiotowa informacja dotyczy działki mającej być przedmiotem dostawy w trybie egzekucji?” Wnioskodawczyni odpowiedziała: ogrodzona częściowo jest działka, która będzie przedmiotem licytacji.

Na pytanie Organu „Na której działce położony jest budynek hydroforni?” Wnioskodawczyni odpowiedziała: budynek hydroforni położony jest na działce nr 1/1, która będzie przedmiotem licytacji,

Na pytanie Organu „Jeżeli budynek hydroforni położony jest na działce, która będzie przedmiotem sprzedaży licytacyjnej, należy wskazać, czy budynek ten spełnia definicję budynku w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane?” Wnioskodawczyni odpowiedziała: budynek hydroforni spełnia definicje budynku w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy Prawo budowlane.

Na pytanie Organu „W przypadku wskazania, że sieci infrastruktury technicznej oraz budynek hydroforni położone są na działce mającej być przedmiotem sprzedaży licytacyjnej, to należy wskazać, jaki jest symbol PKOB, nazwa grupowania oraz wyszczególnienie budynku hydroforni, sieci infrastruktury technicznej, wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.)?” Wnioskodawczyni odpowiedziała: komornik nie posiada informacji jaki jest symbol PKOB dla budynku hydroforni, informacji takiej nie posiada również Starostwo Powiatowe w ….

Na pytania Organu „Jeżeli znajdujące się na działce mającej być przedmiotem sprzedaży licytacyjnej obiekty stanowią budynek i budowle, to należy wskazać, czy nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020, poz. 106)(…)” i „Jeżeli miało miejsce pierwsze zasiedlenie budynku i budowli, to należy wskazać, kiedy?”, Wnioskodawczyni odpowiedziała: pierwsze zasiedlenie budynku hydroforni miało miejsce prawdopodobnie przed pożarem w latach 80-tych XX wieku, pozostałości po pałacu nie są budynkiem, obiektem małej architektury czy budowlą.

Na pytanie Organu „Kiedy nastąpiło zajęcie do używania budynku hydroforni, o którym mowa we wniosku? Należy wskazać dokładną datę.” Wnioskodawczyni odpowiedziała: komornik nie zna daty zajęcia budynku hydroforni do używania.

Na pytanie Organu „Jeżeli na działce/działkach mającej/mających być przedmiotem sprzedaży licytacyjnej znajdują się budynki/budowle, to należy wskazać czy w odniesieniu do tych budynków/budowli dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie – w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?” Wnioskodawczyni odpowiedziała: zgodnie z oświadczeniem dłużnika, nie ponosił on żadnych wydatków na ulepszenie.

Na pytanie Organu „Jeżeli Wnioskodawczyni nie posiada informacji, o których mowa w ww. pytaniach, które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 9-10a ustawy o podatku od towarów i usług, prosimy o wskazanie, czy ten brak informacji jest wynikiem podjętych przez Wnioskodawcę udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużnika?” Wnioskodawczyni odpowiedziała: Komornik uzyskał powyższe informacje od dłużnika, który złożył stosowne oświadczenie oraz z operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłą, komornik skierował również zapytanie do właściwego Urzędu Skarbowego w trybie art. 761 kpc, odpowiedź ta nie przyniosła jednak oczekiwanych informacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy komornik w razie skutecznej licytacji przedmiotowej nieruchomości (jej sprzedaży osobie, która wylicytuje najwyższą cenę) dokonujący sprzedaży w świetle art. 18 powołanej wyżej ustawy dostawy towaru obowiązany będzie do obliczenia i uiszczenia za dłużnika jako podatnika podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), w świetle opisanego powyżej stanu faktycznego komornik nie będzie obowiązany do obliczenia i uiszczenia za dłużnika podatku VAT od sprzedaży w trybie licytacji sądowej nieruchomości dłużnika z uwagi na następujące okoliczności:

• art. 43.1.2 - nie będzie miał zastosowania, gdyż dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej zwolnionej od podatku,
  

• art. 43.1.10 - nie będzie miał zastosowania, gdyż: wg organ egzekucyjny nie zna dokładnej daty pierwszego zasiedlenia budynku hydroforni;
  

• art. 43.1.10a w zw. z art. 7a będzie miał zastosowanie, gdyż:
  • ad a) dłużnik oświadczył, że nie przysługiwało mu przy nabyciu nieruchomości prawo do odliczenia podatku VAT, nabył nieruchomość do majątku osobistego, nie wykorzystywał jej do działalności czynnego podatnika VAT
    
  • ad b) dłużnik oświadczył, że (oraz wynika to z oględzin i stanu nieruchomości) nie ponosił żadnych wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których miałby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106) – zwanej dalej „ustawą” – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą, istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy komornik dokonujący sprzedaży w świetle art. 18 powołanej wyżej ustawy dostawy towaru obowiązany będzie do obliczenia i uiszczenia za dłużnika jako podatnika podatku VAT.

Aby ustalić czy Wnioskodawca, jako komornik sądowy, będzie zobowiązany do opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, należy dokonać analizy, czy dłużnik w okolicznościach opisanych we wniosku będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy - Dłużnik nabył nieruchomość jako osoba fizyczna do majątku osobistego i nie była wykorzystywana do działalności czynnego podatnika VAT. Zgodnie z oświadczeniem dłużnika nie wykorzystywał on działki na cele jakiejkolwiek działalności, a nabycie nieruchomości nie nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym nie była również wystawiona faktura VAT. Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ponadto działka nie jest użytkowana od wielu lat z uwagi na jej stan.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie nie można uznać dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług, w związku ze sprzedażą nieruchomości zabudowanej w drodze licytacji komorniczej, gdyż brak jest przesłanek wskazujących na to, że dłużnik w odniesieniu do sprzedaży ww. nieruchomości, stanowiącej jego majątek prywatny, działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy.

W świetle powyższego dłużnikowi w związku ze sprzedażą nieruchomości zabudowanej, nie można przypisać aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, przedstawiony opis sprawy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że opisana transakcja sprzedaży w drodze licytacji komorniczej opisanej we wniosku nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy bowiem stwierdzić, że transakcja ta nie będzie objęta przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności i ich zakres, wskazuje, że jest to działanie należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. VAT. Sprzedaż powyższej nieruchomości będzie sprzedażą majątku osobistego, do którego unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem Wnioskodawca (Komornik Sądowy) nie będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług od dokonanej sprzedaży licytacyjnej opisanej we wniosku nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy, mimo, iż Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny, ale na podstawie odmiennej argumentacji, uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.