Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.720.2019.1.PG
z 28 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2019 r. (data wpływu 29 grudnia 2019 r.) uzupełnionym w dniu 29 grudnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT sprzedaży Lokali oraz rejestracji Wnioskodawcy jako podatnik VAT czynny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT sprzedaży Lokali oraz rejestracji Wnioskodawcy jako podatnik VAT czynny. Wniosek uzupełniono w dniu 29 grudnia 2019 r. o załącznik do wniosku z dalszym uzasadnieniem stanowiska Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Dnia 31 lipca 2019 r. Wnioskodawca wraz z małżonką (wspólność majątkowa) dokonał zakupu nieruchomości, tj. czterech odrębnych lokali mieszkalnych w budynku kamienicy wraz ze związanymi z nimi udziałami w nieruchomości wspólnej (dalej „Lokale”, zwane dalej łącznie „Nieruchomość”). Zakup każdego Lokalu nastąpił na rynku wtórnym ze stawką zwolnioną VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Na moment zakupu przedmiotowej Nieruchomości Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej, miał jednak zamiar ją rozpocząć w zakresie obrotu nieruchomościami i nabyte Nieruchomości miały stanowić pierwszy przedmiot prowadzonej przez niego działalności. W związku z powyższym, Wnioskodawca uzyskał wpis do CEDIG dnia 12 sierpnia 2019 r. w zakresie między innymi (przeważająca działalność) kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z.). Zamiarem Wnioskodawcy jest bowiem wyremontowanie przedmiotowej Nieruchomości (tj. odrębnie każdego Lokalu) i jej sprzedaż. Od momentu zakupu Nieruchomości i rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje remontu poszczególnych Lokali wchodzących w skład Nieruchomości. Wszystkie wydatki ponoszone w związku z remontem Lokali udokumentowane są fakturami VAT (względnie rachunkami) wystawianymi na firmę Wnioskodawcy. Wnioskodawca do tej pory nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, gdyż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie prowadzi żadnej innej sprzedaży podlegającej opodatkowaniu VAT (zgodnie z art. 96 ust. 3-5 ustawy o VAT). Stąd Wnioskodawca nie odlicza także ewentualnego podatku VAT naliczonego w związku z prowadzonym remontem Nieruchomości. Wnioskodawca rozważa złożenie zgłoszenia rejestracyjnego do podatku VAT przed dokonaniem sprzedaży pierwszego Lokalu, o ile obowiązek rejestracji na podatnika VAT faktycznie powstanie (Wnioskodawca nie planuje dokonania wcześniej żadnej innej czynności opodatkowanej VAT) – wcześniejsza rejestracja na podatnika VAT nie miałaby uzasadnienia, gdyż Wnioskodawca nie wykazywałby w deklaracji żadnych kwot podatku VAT (ani należnego, ani naliczonego). Ponadto wcześniejsza rejestracja na podatnika VAT Wnioskodawcy prawdopodobnie wiązałaby się z tym, że po sześciu miesiącach od rejestracji urząd skarbowy dokonałby wykreślenia Wnioskodawcy z grona podatników VAT (zgodnie z art. 96 ust. 6, 8, 9a pkt 3 ustawy o VAT) – na moment rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca zakładał bowiem, że remont Lokali potrwa dłużej niż sześć miesięcy. Należy podkreślić, iż małżonka Wnioskodawcy nie działa i nie będzie działać w stosunku do przedmiotowej Nieruchomości w charakterze podatnika VAT.

Nieruchomość nie jest zaliczana do środków trwałych Wnioskodawcy, gdyż jest traktowana jako towar handlowy – zamiarem Wnioskodawcy od samego początku zakupu Nieruchomości jest jej dalsza odsprzedaż (tj. osobno dalsza odsprzedaż każdego Lokalu) w ramach prowadzonej działalności po dokonanym remoncie. Nieruchomość nie jest przedmiotem wynajmu ani w całości, ani w części oraz nie jest przewidziany jakikolwiek jej wynajem przed odsprzedażą (tj. po wykonanym remoncie). Nieruchomość (każdy Lokal) po wykonanym remoncie będzie odsprzedana bez zmiany jej przeznaczenia. Nie będzie to sprzedaż w ramach pierwszego zasiedlenia. Od pierwszego zasiedlenia minęły więcej niż dwa lata. Wszystkie Lokale są lokalami mieszkalnymi. Nakłady ponoszone na remont Lokali mogą przekroczyć 30% ich wartości początkowej (tj. w przypadku niektórych Lokali wartość remontu może przekroczyć 30% ich wartości początkowej, w przypadku innych Lokali wartość ta nie zostanie przekroczona). Przez wartość początkową danego Lokalu Wnioskodawca rozumie między innymi jego cenę zakupu, opłatę za pośrednictwo w zakupie Lokalu, opłaty notarialne, koszty sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca zamierza w przyszłości nabywać podobne lokale w celu dokonywania w nich remontów tak, aby końcowo dokonać ich sprzedaży. Zamiarem Wnioskodawcy jest, aby w stosunku do nabywanych w przyszłości lokali spełnione były takie same zasady, jak w przypadku obecnych Lokali, tj. kolejno zakup nieruchomości bez podatku VAT lub ze stawką zwolnioną na rynku wtórnym, nabyte nieruchomości będą stanowiły każdorazowo towar handlowy (a nie środek trwały) w działalności Wnioskodawcy, remont nieruchomości (wartość remontu może, ale nie musi przekroczyć 30% wartości początkowej) oraz dalsza sprzedaż nieruchomości (nie będzie to sprzedaż w ramach pierwszego zasiedlenia oraz między pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy planowana sprzedaż przedmiotowych Lokali będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 będzie twierdząca, czy Wnioskodawca nadal na moment sprzedaży Lokali nie będzie zobligowany do rejestracji jako podatnik VAT czynny z uwagi na fakt, że wykonywać będzie wyłącznie czynności zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Planowana sprzedaż przedmiotowych Lokali będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą o VAT.
2. Z uwagi na fakt, że odpowiedź na pytanie 1 jest twierdząca, Wnioskodawca nadal na moment sprzedaży Lokali nie będzie zobligowany do rejestracji jako podatnik VAT czynny z uwagi na fakt, że wykonywać będzie wyłącznie czynności zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.
   
   

Uzasadnienie Wnioskodawcy:

Pytanie 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomości spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istotnym zatem dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył przedmiotową Nieruchomość z zamiarem wykorzystania jej w swojej działalności gospodarczej. W tym celu uzyskał wpis do CEIDG wkrótce po zakupie Nieruchomości. Przeważająca działalność gospodarcza Wnioskodawcy wg kodów PKD to kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Od momentu uzyskania wpisu do CEIDG Wnioskodawca rozpoczął przygotowywania do remontu Nieruchomości tak, aby docelowo po przeprowadzonym remoncie dokonać ich sprzedaży. Nieruchomość nie jest zaliczana do środków trwałych Wnioskodawcy – traktowana jest przez niego jako towar handlowy ze względu na cel, z jakim została nabyta. Ponadto należy wskazać, iż małżonka Wnioskodawcy nie działa i nie będzie działać w charakterze podatnika VAT w stosunku do przedmiotowej Nieruchomości.

W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca w stosunku do dostawy Lokali działać będzie jako podatnik VAT.

Należy zatem rozstrzygnąć, z jaką stawką VAT nastąpi sprzedaż Lokali.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków. W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection Sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie, TSUE stwierdził, że artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Podsumowując ww. orzeczenie z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 należy wskazać, iż TSUE uznał, że pierwsze zasiedlenie nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. TSUE wyjaśnił w szczególności, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Zgodnie z treścią ww. orzeczenia TSUE art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy VAT sprzeciwia się uregulowaniom krajowym, które uzależniają zwolnienie z podatku VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Zatem w ślad za TSUE należałoby uznać, że użytkowanie budynku przez właściciela przez co najmniej dwa lata powinno być zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż powinna być zwolniona z VAT.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.; dalej jako: „ustawa o PIT”), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3, 9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

W rezultacie w przypadku opisywanych Lokali nie można mówić o ich ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (bez względu na wartość dokonanych wydatków), gdyż nie stanowią one u Wnioskodawcy środków trwałych, a wyłącznie towary handlowe, podlegające dalszej odsprzedaży.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystania ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu. Niemniej, jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, jest bezzasadne. Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o VAT, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, należy podkreślić, że przedmiotowe Lokale stanowią dla Wnioskodawcy towar handlowy przeznaczony do dalszej odsprzedaży. Tym samym skoro nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym, nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę na remont Lokali, bez względu na ich wartość, nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o PIT. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W konsekwencji powyższego dla dostawy przedmiotowych Lokali zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT gdyż planowana dostawa Lokali nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą Lokali minął okres dłuższy niż dwa lata.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że podobne stanowisko zostało wyrażone w innych interpretacjach indywidualnych wydanych przykładowo przez:

1. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 maja 2019 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4012.114.2019.1.AP,
2. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 marca 2017 r., sygn. 1462-IPPP2.4512.104.2017.1.MT,
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 października 2016 r., sygn. IBPP1/4512-544/16-2/ES,
4. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 lutego 2016 r., sygn. ILPP3/4512-1-232/15-4/AW.
   
   

Pytanie 2.

Biorąc pod uwagę fakt, że dostawa Lokali korzystać będzie ze zwolnienia w podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie zobligowany na moment dokonania ich dostawy do rejestracji na podatnika VAT czynnego.

Stosownie do art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie, dostawa Lokali, która będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stanowi przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie ma zatem charakteru transakcji pomocniczej. W świetle powyższego – odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu sprawy – stwierdzić należy, że zwolniony od podatku VAT obrót z tytułu dostawy poszczególnych Lokali mieszkalnych, jako transakcja związana z nieruchomościami, która nie ma charakteru czynności pomocniczych, wliczany jest do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Stąd w momencie przekroczenia limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca traci prawo do zwolnienia podmiotowego.

W tym miejscu rozstrzygnięcia wymaga kwestia powstania po stronie Wnioskodawcy ewentualnego obowiązku rejestracji dla celów podatku od towarów i usług z tytułu przekroczenia kwoty limitu oraz wynikających z tego obowiązków prowadzenia pełnej ewidencji oraz składania deklaracji/JPK dla celów podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy o VAT, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do art. 96 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.
   
   

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że bez względu na wartość sprzedaży Wnioskodawcy z tytułu dostawy przedmiotowych Lokali, mając na względzie powołany art. 96 ust. 3 – o ile Wnioskodawca nie będzie dokonywał innych niż zwolnione dostaw towarów czy świadczenia usług – nie ma obowiązku dokonania rejestracji dla celów rozliczania podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 listopada 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.579.2019.1.AB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT sprzedaży Lokali oraz rejestracji Wnioskodawcy jako podatnik VAT czynny. Natomiast pozostała część wniosku dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT sprzedaży w przyszłości nieruchomości została rozstrzygnięta postanowieniem o odmowie wszczęcia z dnia 28 lutego 2020 r., nr (…).

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.