Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.535.2019.3.AG
z 27 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 12 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lutego 2020 r. (data nadania 24 lutego 2020 r., data wpływu 26 lutego 2020 r.) na wezwanie z dnia 10 lutego 2020 r. Nr 0114-KDIP2-2.4010.535.2019.2.AG, 0114-KDIP1-1.4012.702.2019.4.KOM (data nadania 10 lutego 2020 r., data odbioru 17 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania art. 12 ust. 4i oraz art. 15d ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w sytuacji dokonania przez Wnioskodawcę przelewu środków na rachunek nieznajdujący się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania art. 12 ust. 4i oraz art. 15d ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w sytuacji dokonania przez Wnioskodawcę przelewu środków na rachunek nieznajdujący się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(…) Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Bank”) jest osobą prawną, polską spółką kapitałową, zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca jest bankiem prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2187, z późn. zm.; dalej: „Prawo bankowe”). Działalność Banku podlega nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego.

Bank działa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Przedmiotem działalności Banku jest m.in. prowadzenie rachunków bankowych, udzielanie kredytów, udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych, emitowanie bankowych papierów wartościowych, przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych, udzielanie pożyczek pieniężnych.

W przypadku zawarcia z klientem (dalej: „Kredytobiorca”) umowy kredytu bankowego, umowy pożyczki lub innej formy udzielenia finansowania (dalej razem jako: „udzielenie finansowania”), Bank dokonuje przelewu środków na uzgodniony z Kredytobiorcą rachunek. Mogą zdarzyć się sytuacje, kiedy rachunek ten będzie należał do innego podmiotu niż Kredytobiorca (dalej: „właściciel rachunku”), a wypłata środków stanowić będzie jednocześnie zapłatę z tytułu transakcji realizowanej pomiędzy Kredytobiorcą a właścicielem rachunku (dostawcą/usługodawcą). Tym samym Kredytobiorca, jako strona zobowiązana do zapłaty z tytułu umowy zawartej z właścicielem rachunku, po przelaniu środków przez Bank na wskazany rachunek bankowy, nie będzie zobligowany do wykonania kolejnego przelewu w celu uiszczenia opłaty za dostawę towarów/świadczenie usług.

W opisanych sytuacjach właściciel rachunku, na który zostanie dokonany przelew środków, co do zasady, będzie podmiotem zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług, jako podatnik VAT czynny.

Bank nie może wykluczyć przypadków, gdy podany przez Kredytobiorcę rachunek bankowy nie będzie zgłoszony do wykazu, o którym jest mowa w art. 96b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018, poz. 2174 z późn. zm.; dalej: „ustawa o VAT”).

Pomiędzy Bankiem a właścicielem rachunku nie będzie zawartej żadnej umowy, która obligowałaby Bank do pobrania od Kredytobiorcy środków w celu dokonania zapłaty za towary lub usługi dostarczone przez właściciela rachunku.

Umowa o udzielenie finansowania zawarta pomiędzy Bankiem a Kredytobiorcą nie będzie obejmowała obowiązku pobrania od Kredytobiorcy środków w celu dokonania zapłaty za towary lub usługi dostarczone przez właściciela rachunku. Tym samym Bank pełni wyłącznie rolę płatnika z tytułu dyspozycji złożonej przez Kredytobiorcę co do zapłaty na rachunek właściciela rachunku wskazanego, przez Kredytobiorcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji dokonania przez Wnioskodawcę, w ramach wykonania udzielenia finansowania, przelewu środków na wskazany przez Kredytobiorcę rachunek, nieznajdujący się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT, w stosunku do Wnioskodawcy zastosowanie znajdą przepisy art. 12 ust. 4i, art. 15d ust. 1 i 2 ustawy o CIT oraz art. 117ba ustawy Ordynacja podatkowa?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w części dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. art. 12 ust. 4i oraz art. 15d ust. 1 i 2 ww. ustawy. W zakresie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, tj. art. 117ba tej ustawy, wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji dokonania przez niego, w ramach wykonania udzielenia finansowania, przelewu środków na wskazany przez Kredytobiorcę rachunek, nieznajdujący się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT, w stosunku do Wnioskodawcy nie znajdą zastosowania przepisy art. 12 ust. 4i, art. 15d ust. 1 i 2 ustawy o CIT oraz art. 117ba ustawy Ordynacja podatkowa.

Stosownie do art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r., Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów (dalej także „biała lista”):

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.
   
   

W ust. 3 tego artykułu wskazany został zakres danych, które podlegają zgłoszeniu do wykazu. Wśród wymienionych tam informacji znajdują się między innymi numery rozliczeniowych rachunków bankowych prowadzonych dla danego podmiotu.

Podstawowym celem wprowadzenia powyższej regulacji jest uszczelnienie systemu podatku od towarów i usług oraz zminimalizowanie ryzyka nieświadomego udziału podatników w karuzelach VAT. Aby jeszcze lepiej osiągnąć określony cel, ustawodawca zdecydował również o wprowadzeniu zmian do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 poz. 865 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 poz. 1387 z późn. zm.; dalej: „ustawa o PIT”) oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.; dalej: „Ordynacja podatkowa”).

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2020 roku art. 15d ustawy o CIT, podatnicy nie będą mogli zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.
   
   

Analogiczna regulacja wprowadzona została do ustawy o PIT w art. 22p ust. 1 i 2.

Zgodnie natomiast z obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. art. 12 ust. 4i ustawy o CIT, „w przypadku gdy podatnik, który na podstawie umowy zawartej z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny albo nabywcą towarów lub usługobiorcą jest obowiązany do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, dokona zapłaty tej należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, u podatnika ustala się przychód w dniu zlecenia przelewu. Przychód ten ustala się w takiej wysokości, w jakiej płatność została dokonana na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Analogiczna regulacja wprowadzona została do ustawy o PIT w art. 14 ust. 2h.

Jak natomiast stanowi obowiązujący od 1 stycznia 2020 r. art. 117ba § 1 Ordynacji podatkowej, podatnik VAT, na rzecz którego dokonano dostawy towarów lub świadczenia usług, odpowiada solidarnie całym swoim majątkiem wraz z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, za jego zaległości podatkowe w części podatku od towarów i usług proporcjonalnie przypadającej na tę dostawę towarów lub to świadczenie usług, jeżeli zapłata należności za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, zostanie dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, a z odrębnych przepisów wynika obowiązek dokonania zapłaty za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Wskazane powyżej konsekwencje, przewidziane w ustawie o CIT, ustawie o PIT oraz Ordynacji podatkowej, nie mają zastosowania do podmiotów, które po dokonaniu zapłaty należności przelewem na rachunek inny wskazany na białej liście, złożą zawiadomienie o takim przelewie do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Dodatkowo warto wskazać, że ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.; dalej: „Prawo przedsiębiorców”) w art. 19 stanowi, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.
   
   

W celu określenia, czy w odniesieniu do Banku znajdą zastosowanie wskazane wyżej regulacje, należy przede wszystkim poddać analizie charakter stosunków prawnych łączących Bank i Kredytobiorcę oraz Kredytobiorcę i właściciela rachunku.

W pierwszej kolejności w ocenie Wnioskodawcy należy wskazać, że wypłata środków finansowych w ramach udzielenia finansowania nie powinna podlegać przepisom dotyczącym białej listy. Wynika to z faktu, iż wypłata takich środków, co do zasady, nie stanowi zapłaty za transakcję. Jest to wyłącznie udostępnienie Kredytobiorcy środków finansowych przez Bank. Co do zasady, środki te mogą być dopiero w kolejnym etapie wykorzystane przez Kredytobiorcę do zapłaty za nabyte towaru lub usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, natura relacji pomiędzy Bankiem a Kredytobiorcą nie ulega zmianie również w sytuacji, w której Bank wypłaca środki bezpośrednio na rachunek właściciela rachunku. W relacji pomiędzy Bankiem a Kredytobiorcą, jest to nadal wypłata środków w ramach udzielonego finansowania. Pomiędzy Bankiem a Kredytobiorcą nie dochodzi do transakcji, w ramach której Bank nabywa od Kredytobiorcy jakikolwiek towar lub usługę.

Odmiennie natomiast należy rozpatrywać transakcję dostawy towarów lub świadczenia usług zawartą pomiędzy Kredytobiorcą a właścicielem rachunku. W takim bowiem przypadku, jeśli spełnione są przesłanki wynikające z powołanego wyżej art. 19 Prawa przedsiębiorców, analizowane regulacje dotyczące białej listy powinny być stosowane do wskazanej transakcji. Oznacza to jednak, iż podmiotem zobowiązanym do przestrzegania przepisów w zakresie białej listy powinien być Kredytobiorca, tj. ten podmiot, który jest faktyczną stroną transakcji i który nabywa towar lub usługę. Bank w tej relacji jest wyłącznie finansującym. Bank nie jest stroną transakcji pomiędzy Kredytobiorcą (nabywcą) a właścicielem rachunku (dostawcą).

Tym samym, podmiotem zobowiązanym do zapłaty za dostawę towarów lub świadczenie usług jest wyłącznie Kredytobiorca (jako nabywca). W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, to również Kredytobiorca zobowiązany będzie zadbać o to, aby zapłata za transakcję została dokonana na rachunek wskazany na białej liście. Konsekwentnie, jeżeli płatność zostanie dokonana na rachunek spoza białej listy, to również Kredytobiorca powinien złożyć ewentualne zawiadomienie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o dokonaniu płatności na rachunek spoza białej listy. W przypadku braku takiego zawiadomienia, to w stosunku do Kredytobiorcy zastosowanie znajdą regulacje wynikające z art. 15d ustawy o CIT, art. 22p ustawy o PIT oraz art. 117ba ustawy Ordynacja podatkowa.

Na powyższą konkluzję nie powinien wpływać fakt, że środki przewidziane w umowie udzielania finansowanie (której celem jest sfinansowanie nabycia przez Kredytobiorcę określonych towarów lub usług) przelewane są przez Bank bezpośrednio na rachunek przedsiębiorcy, który dokonuje dostawy na rzecz Kredytobiorcy. W takiej sytuacji bowiem Bank dokonuje jedynie technicznej czynności przekazania środków (przelewu), które zgodnie z umową, zostały oddane do dyspozycji Kredytobiorcy.

W tym miejscu warto dodatkowo przywołać przepis art. 12 ust. 4i ustawy o CIT oraz art. 117ba § 2 Ordynacji podatkowej, w których zostało wskazane, że analogiczne obowiązki, jak w przypadku podmiotów będących stronami transakcji, ciążą również na podatniku, który na podstawie umowy zawartej z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny albo nabywcą towarów lub usługobiorcą jest obowiązany do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe regulacje także nie powinny mieć zastosowania w odniesieniu do Banku. W analizowanym zdarzeniu przyszłym brak będzie bowiem umowy zobowiązującej Bank do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług potwierdzone fakturą i przekazania jej w całości albo w części dostawcy towarów.

Bank wskazuje, iż pomiędzy Bankiem a właścicielem rachunku nie będzie żadnej umowy, która obligowałaby Bank do pobrania od Kredytobiorcy środków w celu dokonania zapłaty za towary lub usługi właściciela rachunku.

Taka umowa nie będzie również funkcjonowała pomiędzy Kredytobiorcą a Bankiem. W opisanej sytuacji Kredytobiorca nie dysponuje środkami, które Bank mógłby pobrać i przekazać dalej. Co więcej, przywołane brzmienie przepisu implikuje istnienie dwóch niezależnych od siebie transakcji, polegających na:

1. pobraniu środków przez Bank od kredytobiorcy oraz
2. przekazaniu tych środków właścicielowi rachunku.
   
   

Bezsprzecznie taka sytuacja nie wystąpi w rozpatrywanej sprawie, gdyż dojdzie tylko do jednego przelewu – z rachunku Banku na wskazany przez Kredytobiorcę rachunek (tj. rachunek właściciela rachunku). W tej sytuacji nie dochodzi do pobrania i przekazania środków (dwóch niezależnych od siebie transakcji). Wypłata środków następuje w wykonaniu umowy udzielenia finansowania i nie ma charakteru pobrania oraz przekazania. Rolą Banku w tym przypadku jest bowiem udzielenie finansowania, a nie byciem pośrednikiem w przekazywaniu płatności.

Podsumowując, biorąc pod uwagę całość przedstawionych rozważań, w ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji wypłaty środków w ramach udzielenia finansowania Kredytobiorcy, do Banku nie powinny znaleźć zastosowanie przepisy art. 12 ust. 4i, art. 15d ust. 1 i 2 ustawy o CIT oraz art. 117 ba ustawy Ordynacja podatkowa.

Bank nie jest stroną transakcji dostawy towarów/świadczenia usług pomiędzy Kredytobiorcą a właścicielem rachunku. Bank nie jest również zobligowany do pobrania i przekazania środków w ramach transakcji pomiędzy Kredytobiorcą a właścicielem rachunku. Jeżeli do transakcji pomiędzy Kredytobiorcą a właścicielem rachunku będą miały zastosowanie regulacje w zakresie białej listy, to Kredytobiorca (nabywca), jako dokonujący zapłaty z wykorzystaniem finansowania otrzymanego od Banku, powinien podjąć stosowane działania w celu uwzględnienia wymogów związanych z białą listą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. art. 15d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „updop”) – wprowadzonym art. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 780), podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. poz. 646) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W art. 15d ust. 2 updop wskazano, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

– w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo Przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Powyżej wskazane przepisy art. 15d ust. 1 i ust. 2 zostały znowelizowane na mocy art. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1018, dalej jako: „ustawa nowelizująca”) i zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy nowelizującej weszły w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.

I tak, art. 15d ust. 1 updop otrzymał brzmienie:

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.
   
   

Z kolei znowelizowany art. 15d ust. 2 updop stanowi, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

– w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Przepisów art. 15d ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu (art. 15d ust. 4 updop).

Jednocześnie, zgodnie z art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.; dalej: „ustawa o VAT”), Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.
   
   

W myśl art. 96b ust. 2 ww. ustawy, wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.

Przepisy art. 15d ust. 1 pkt 2 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., dotyczą sankcji w postaci utraty możliwości zaliczenia do kosztów wydatków przez podatników, którzy dokonają płatności (powyżej 15.000 zł) na rachunek spoza wykazu w sytuacji, gdy dostawa towarów lub świadczenie usług są potwierdzone fakturą i zostały dokonane przez podatników VAT czynnych.

Wskazać zatem należy, że sytuacja wymieniona w art. 15d ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi odrębną kategorię niż te wymienione w pkt 2 tych przepisów. Jak wskazano powyżej sytuacja wymieniona w pkt 2 skierowana jest do płatności dokonywanych na rzecz dostawcy lub usługodawcy będącym podatnikiem VAT czynnym. W takim przypadku płatność powinna być zawsze dokonana na rachunek zawarty w wykazie. Dokonanie płatności w tej sytuacji na rachunek płatniczy, który nie jest zawarty w wykazie będzie traktowane jako działanie niezgodne z wprowadzonymi przepisami i oznaczać będzie zastosowanie przewidzianych sankcji. W przypadku dokonania przelewu na rachunek, który na dzień zlecenia przelewu nie znajduje się w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział możliwość zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 15d ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. złożenia zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Na mocy nowych przepisów wprowadzono odrębną regulację dla zlecenia przelewu związanego m.in. z tzw. factoringiem i umów podobnych. Na mocy tego rodzaju umów następuje przekazywanie praw do dokonania zlecenia przelewu związanych z fakturami wystawianymi przez dostawcę towarów lub usług innemu podmiotowi będącego wierzycielem innego stosunku prawnego. Potrzeba takiej regulacji wynika z faktu, że w takiej sytuacji zlecenie przelewu jest dokonywane na rachunek innego podmiotu niż dostawca usługi lub towaru, co nie powinno powodować negatywnych skutków dla dłużnika, o ile przelew jest przekazywany na rachunek tego innego podmiotu, który jest uwidoczniony w wykazie.

W sposób szczególny została uregulowana sytuacja, w której podmiot trzeci (np. w związku z umową factoringu, cesji wierzytelności, przelewu lub umowy podobnej) dokonałby zapłaty dostawcy (usługodawcy) na rachunek, który nie figuruje w wykazie. Pozostawienie tej sytuacji bez szczególnych regulacji dawałoby możliwość obchodzenia wprowadzanych przepisów.

W związku z powyższym, do updop wprowadzono nowy przepis art. 12 ust. 4i, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, który na podstawie umowy zawartej z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny albo nabywcą towarów lub usługobiorcą jest obowiązany do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, dokona zapłaty tej należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, u podatnika ustala się przychód w dniu zlecenia przelewu. Przychód ten ustala się w takiej wysokości, w jakiej płatność została dokonana na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 4j updop, nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 4i, jeżeli płatność dokonana przez podatnika:

1. wynika z transakcji innej niż określona w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.
   
   

Powyższy przepis wyłącza skutki w postaci konieczności rozpoznania u podatnika przychodu, w sytuacji gdy płatność będzie wynikała z transakcji innej niż określona w art. 19 ustawy – Prawo przedsiębiorców lub zostanie dokonana na inny rachunek niż zawarty w wykazie, pod warunkiem że podatnik złoży w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu zawiadomienie o tym rachunku do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury. Wzór zawiadomienia wraz z podstawowymi informacjami, które powinny być w nim zawarte, zostały określone w art. 117ba § 4 i 5 Ordynacji podatkowej. Wprowadzenie takiego przepisu zrównuje sytuację osób trzecich z pozostałymi kontrahentami, którzy zgodnie z projektowanymi przepisami będą mogli zaliczyć wydatki do kosztów uzyskania przychodu mimo dokonania zapłaty na rachunek, który nie figuruje w wykazie, jeżeli zawiadomią o tym rachunku naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy art. 12 ust. 4i i 4j oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r

Zgodnie z opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca w przypadku zawarcia z Kredytobiorcą umowy kredytu bankowego, pożyczki lub innej formy udzielenia finansowania, dokonuje przelewu środków na uzgodniony z Kredytobiorcą rachunek. Mogą zdarzyć się sytuacje, kiedy rachunek ten będzie należał do innego podmiotu niż Kredytobiorca, a wypłata środków przez Wnioskodawcę stanowić będzie jednocześnie zapłatę z tytułu transakcji realizowanej pomiędzy Kredytobiorcą a właścicielem rachunku (dostawcą/usługodawcą). Tym samym, Kredytobiorca, jako strona zobowiązana do zapłaty z tytułu umowy zawartej z właścicielem rachunku, po przelaniu środków przez Wnioskodawcę na wskazany rachunek bankowy, nie będzie zobligowany do wykonania kolejnego przelewu w celu uiszczenia opłaty za dostawę towarów/świadczenie usług. Wnioskodawca nie może wykluczyć przypadków, gdy podany przez Kredytobiorcę rachunek bankowy nie będzie zgłoszony do wykazu, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przypadku dokonania przez Wnioskodawcę przelewu środków na wskazany przez Kredytobiorcę rachunek bankowy nieznajdujący się w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT, w stosunku do Wnioskodawcy znajdą zastosowanie przepisy art. 12 ust. 4i oraz art. 15d ust. 1 i 2 updop.

Jak wyjaśniono powyżej, omawiane przepisy mają zastosowanie w przypadku, gdy płatność z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług dokonana jest przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT. Jak wynika natomiast z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, wypłata przez Wnioskodawcę środków na wskazany przez Kredytobiorcę rachunek, mogący nie znajdować się w powyższym wykazie, będzie stanowić zapłatę z tytułu transakcji realizowanej pomiędzy Kredytobiorcą a dostawcą/usługodawcą. Kredytobiorca, po przelaniu środków przez Wnioskodawcę, nie będzie natomiast dokonywać kolejnego przelewu w celu uiszczenia opłaty za towary bądź usługi. Wypłatę środków przez Wnioskodawcę należy zatem uznać za płatność z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, o której mowa w przywołanych powyżej przepisach.

W związku z powyższym, dokonany przez Wnioskodawcę przelew na rachunek nieznajdujący się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT spowoduje, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do zastosowania art. 12 ust. 4i w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 updop. Należy bowiem podkreślić, że to Wnioskodawca, a nie Kredytobiorca, dokonuje przedmiotowych płatności związanych z dostawą towarów/świadczeniem usług, na rachunek nieznajdujący się w wykazie. Omawiane regulacje nie znajdą zastosowania dopiero w przypadku złożenia, w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu, zawiadomienia (o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej) o rachunku, na który dokonywany jest przelew, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w sytuacji dokonania przez Wnioskodawcę, w ramach wykonania udzielenia finansowania, przelewu środków na wskazany przez Kredytobiorcę rachunek, nieznajdujący się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT, w stosunku do Wnioskodawcy nie znajdą zastosowania przepisy art. 12 ust. 4i oraz art. 15d ust. 1 i 2 updop, jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.