2020.02.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.544.2019.2.PJ
z 27 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 grudnia 2019 r. (data wpływu: 18 grudnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z 9 stycznia 2020 r. (data wpływu: 17 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej (działka nr 1) – jest nieprawidłowe,
w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości niezabudowanej (działka nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości (działki nr 1 i 2). Wniosek został uzupełniony pismem z 9 stycznia 2020 r, stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 3 stycznia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (sformułowany ostatecznie z uwzględnieniem uzupełnienia):

Wnioskodawczyni na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług jest zarejestrowanym od (...).1996 r. czynnym podatnikiem podatku VAT.

Nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży:

numer działki 1 - działka zabudowana - KW nr (...) - powierzchnia (...) ha, nieruchomość objęta księgą wieczystą nr (...) zabudowana jest budynkiem w trakcie realizacji.
numer działki 2 - działka niezabudowana - KW nr (...) - powierzchnia (...) ha.

Zakup nieruchomości składającej się z dwóch działek: jedna zabudowana – stan surowy, druga niezabudowana. Zakup od spółki cywilnej na fakturę VAT dnia (...) 2009 r. VAT odliczony przez Wnioskodawczynię. Nieruchomość zakupiona w celu używania w działalności gospodarczej. Środek trwały nieamortyzowany. Od dnia zakupu do dnia sprzedaży nieruchomości nie modernizowano.

Zgodnie z Uchwałą nr (...) Rady Miejskiej w A. z dnia (...) 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów obejmujących fragmenty miasta A. działka nr 1 oraz działka numer 2 oznaczone są jako przeznaczenie terenów UH - tereny zabudowy usługowo-mieszkaniowej. Budynek o którym mowa w opisie stanu faktycznego na chwilę obecną nadal pozostaje w stanie surowym. Budynek mieszkalny nie zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Decyzja o warunkach zabudowy wygasła. Klasyfikacja PKOB - 1211 (w dniu zakupu).

W związku z wytworzeniem nieruchomości tj. zakupem (...) 2009 r. Faktura VAT (...) wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W odniesieniu do budynków lub budowli nie były ponoszone wydatki na ulepszenia w związku z tym Wnioskodawczyni nie dokonywała odliczenia wydatków. W okresie 2 lat poprzedzających planowaną sprzedaż nie były ponoszone wydatki przekraczające 30% wartości początkowej tych obiektów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przedsiębiorcy przy sprzedaży nieruchomości przysługuje zwolnienie przedmiotowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i wyroku TSUE sygn. C-308/16 z 16 listopada 2017 r.?

Według przedsiębiorcy zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT sprzedaż nieruchomości jest zwolniona ponieważ nie wystąpiły przesłanki zawarte w tym artykule.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług jest

w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej (działka nr 1) – jest nieprawidłowe,
w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości niezabudowanej (działka nr 2) – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 33 ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wskazać należy, że w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz akty wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji pojęcia budynek, budowle. Zatem należy posłużyć się pojęciami zawartymi w innych przepisach prawa.

Stosownie do treści art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 z późn. zm.), przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Natomiast przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego).

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, za wyjątkiem, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko, jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, do celów ust. 1 lit. a) „budynek” oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem. Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku (jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora) zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji (pkt 41 ww. wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 r.).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne. Natomiast jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przepisów wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni planuje sprzedaż nieruchomości w postaci dwóch działek: nr 1, która jest zabudowana budynkiem w trakcie realizacji - stan surowy - (PKOB – 1211) oraz niezabudowanej działki nr 2. Działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym przewidziano dla nich przeznaczenie pod tereny zabudowy handlowo-usługowej.

Działki zostały zakupione w celu wykorzystania w działalności gospodarczej, a od ich zakupu przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku, o który mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w stosunku do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Rozpatrując wskazane powyżej zagadnienie należy odrębnie analizować możliwość objęcia zwolnieniem poszczególnym działek, ponieważ działka nr 2 jest niezabudowana, natomiast na działce nr 1 posadowiony jest budynek.

W pierwszej kolejności należy przypomnieć, że w myśl powołanych przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, w szczególności zaś zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 w zw. z pkt 6 dostawą towarów jest zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Następnie należy rozważyć możliwość objęcia sprzedaży nieruchomości zwolnieniem przedmiotowym, których katalog zawarty został w art. 43 ustawy. Spośród wskazanych tam zwolnień sprzedaży działek niezabudowanych – a z takim mamy do czynienia w przypadku działki nr 2 – bezpośrednio odnosi się zwolnienie dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, o którym mówi ust. 1 pkt 9 tego przepisu.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy, w przypadku dostawy terenów niezabudowanych nie korzystają ze zwolnienia te tereny, które są przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Skoro dla niezabudowanej działki nr 2 mającej być przedmiotem sprzedaży istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określający przeznaczenie terenu pod zabudowę usługowo-mieszkaniową, to działka ta stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji, transakcja sprzedaży działki nr 2 nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że w stosunku do dostawy działki 2 nie znajdzie zastosowania przywołany przez Wnioskodawcę w stanowisku własnym art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem jak zostało to wyjaśnione stosuje się go w odniesieniu do dostawy budynków, budowli i ich części, a działka nr 2 – co jednoznacznie wynika z opisu sprawy – jest niezabudowana.

Rozpatrując z kolei możliwość zastosowania w stosunku do sprzedaży działki nr 2 zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, które ma charakter ogólny, tj. odnosi się do wszystkich dostaw niezależnie do ich przedmiotu, stwierdzić należy że transakcja sprzedaży działki nr 2 również nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Stosownie bowiem do regulacji zawartych w przywołanym przepisie, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z opisem stanu faktycznego w związku z wytworzeniem nieruchomości (obu działek) tj. zakupem (...) 2009 r. Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługiwało. Nie jest zatem spełniony jeden z warunków, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym działki nr 2 jest nieprawidłowe.

Przechodząc do kwestii objęcia zwolnieniem sprzedaży działki nr 1 należy przypomnieć, że w myśl powołanych przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy mieć jednocześnie na uwadze, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Tym samym oznacza to, że dla sprzedaży gruntu należy zastosować taką samą stawkę VAT jak dla sprzedaży prawa własności do budynków i budowli. W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy przewiduje zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części ustanawiając jednocześnie wyjątek odnoszący się do pierwszego zasiedlenia budynków, budowli lub ich części. Dlatego analizując możliwość objęcia planowanej sprzedaży działki nr 1 zwolnieniem z opodatkowania należy ocenić czy dostawa nie będzie wyłączona ze zwolnienia jako dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ani też jako dostawa dla której od pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku budynku posadowionego na działce nr 1, który nie został oddany do użytkowania („nadal pozostaje w stanie surowym”), nie doszło do pierwszego zasiedlenia.

W rozpatrywanej sprawie budynek posadowiony na działce nr 1, mimo że był przedmiotem dostawy na rzecz Wnioskodawczyni w celu używania w działalności gospodarczej, nigdy nie został oddany do użytkowania, czyli tym samym nie została spełniona przesłanka zawarta zarówno w przepisach Dyrektywy 112 jak i w art. 2 pkt 14 ustawy, a dotycząca oddania danego budynku do używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej danego podmiotu. Tym samym więc dostawa ww. budynku jako budynku, którego budowa nie została zakończona („w trakcie realizacji”) będzie odbywać się przed pierwszym zasiedleniem w rozumieniu ww. przepisów. W takiej sytuacji przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 nie będzie miał zastosowania, gdyż nie zostanie spełniony warunek upływu 2 lat od pierwszego zasiedlenia tego obiektu – przeciwnie jego dostawa będzie się odbywać przed pierwszym zasiedleniem. W konsekwencji dostawa budynku mieszkalnego nie zaliczającego się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie będzie korzystać ze zwolnienia wskazanego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z brakiem możliwości zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Aby dostawa mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu muszą być spełnione oba warunki określone w tym przepisie.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowego budynku. Tym samym dostawa nie spełnia warunku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i nie może korzystać ze zwolnienia ustanowionego tym przepisem.

Ta sama okoliczność (przysługiwanie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości) wyklucza możliwość objęcia dostawy dokonywanej przez Wnioskodawczynię w odniesieniu do działki nr 1 zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Wobec powyższego do planowanej sprzedaży działki nr 1 wraz z posadowionym na niej budynkiem nie znajdzie zastosowania żadne z obligatoryjnych zwolnień, o których mowa w ustawie o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym działki nr 1 jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin