Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPP3/4513-48/15-3/20/S/RMA
z 6 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 września 2019 r. sygn. akt I GSK 269/17 (data zwrotu akt po prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy przez NSA – 12 grudnia 2019 r.) stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku nabywanego wyrobu z częściowo skażonym alkoholem etylowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku nabywanego wyrobu z częściowo skażonym alkoholem etylowym.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 3 września 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną nr IPPP3/4513-48/15-2/SM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku nabywanego wyrobu z częściowo skażonym alkoholem etylowym za nieprawidłowe.

W dniu 27 listopada 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.) została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację.

Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2016 r. sygn. akt V SA/Wa 4843/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.

Od ww. wyroku Skarżąca wniosła skargę kasacyjną z dnia 20 lutego 2017 r.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 września 2019 r. sygn. akt I GSK 269/17 uchylił wyrok WSA w Warszawie oraz zaskarżoną interpretację indywidualną.

W dniu 12 grudnia 2019 r. zwrócono akta sprawy tut. Organowi.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza nabywać na Węgrzech i zbywać na terytorium Polski wyrób stosowany w poligrafii, kosmetyce oraz chemii przemysłowej i gospodarczej. Sam wyrób jest również produkowany na terytorium Węgier. Surowcem do jego produkcji jest alkohol etylowy skażony częściowo jednym ze środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów prawa węgierskiego. Skład tego wyrobu jest następujący:

1. alkohol etylowy - 86,0-88,0 m/m%;
2. alkohol izopropylowy - 10,0-11,0 m/m%;
3. glikol propylenowy - 1,0-1,5 m/m%;
4. tert-Butanol - 1,0-1,5 m/m%.
   
   

Zgodnie z wydaną przez węgierskie organy podatkowe wiążącą informacją taryfową wyrób ten jest klasyfikowany do pozycji CN 3814 00 90. Jednakże Wnioskodawcy jest wiadome, że wyroby o analogicznym składzie są klasyfikowane przez polskie organy celne do pozycji 2207 20, jako pozostały wyrób alkoholowy skażony.

Wyrób o wskazanym wyżej składzie nie nadaje się do spożycia przez ludzi ze względu na jego częściowe skażenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy alkohol etylowy częściowo skażony metodami dopuszczonymi do skażenia na terytorium Węgier, zawarty w opisanym wyrobie, w odniesieniu do którego Wnioskodawca będzie posiadał wiążącą informację taryfową klasyfikującą go do pozycji 3814 00 90, będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego na terytorium Węgier i sprzedaży go na terytorium Polski?
2. Czy alkohol etylowy częściowo skażony metodami dopuszczonymi do skażenia na terytorium Węgier, zawarty w opisanym wyrobie, będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego na terytorium Węgier i sprzedaży go na terytorium Polski, w sytuacji, gdy polskie organy podatkowe dojdą do wniosku, że klasyfikacja dokonana w wiążącej informacji taryfowej wydanej przez węgierskie organy podatkowe jest niewłaściwa, zaś wyrób powinien zostać zaklasyfikowany do pozycji taryfy celnej CN 2207 20 jako pozostały wyrób alkoholowy skażony?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Alkohol etylowy zawarty w opisanym wyżej wyrobie będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w wypadku jego wewnątrzwspólnotowego nabycia na terytorium Węgier i jego sprzedaży na terytorium Polski. Taki wniosek jest uzasadniony następującymi argumentami. W myśl art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626, z późn. zm.; ustawa ta będzie powoływana jako ustawa o podatku akcyzowym), od podatku akcyzowego został zwolniony zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu. Z przytoczonego wyżej przepisu ustawy o podatku akcyzowym wynika, że od podatku akcyzowego jest zwolniony skażony częściowo alkohol etylowy, jeżeli zostaną spełnione trzy warunki określone w tym przepisie:

1. alkohol jest zawarty w wyrobie nabywanym wewnątrzwspólnotowo,
2. wyrób, w którym jest zawarty alkohol, nie jest przeznaczony do spożycia przez ludzi,
3. alkohol etylowy jest skażony jednym ze środków skażających dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego przez państwo członkowskie, z którego pochodzi wyrób.
   
   

Natomiast przywołany wyżej przepis ustawy o podatku akcyzowym nie wymaga dla zastosowania zwolnienia, by wyrób posiadał jakieś inne cechy, np. by nie był skażonym wyrobem alkoholowym, który jest zaliczany do pozycji CN 2207 20.

Jeśli wskazane wyżej warunki zostaną spełnione, alkohol zawarty w produkcie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi pozostaje zwolniony od podatku i nie podlega dalej przepisom ustawy o podatku akcyzowym. Żaden bowiem przepis nie przewiduje ponownego opodatkowania zwolnionego na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy skażonego częściowo alkoholu etylowego zawartego w produkcie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi. W konsekwencji, ani wewnątrzwspólnotowe nabycie, ani taż dalsza sprzedaż na terytorium Polski tego rodzaju produktu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na terytorium Polski.

Jak wskazano wyżej, przepis art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym nie wymaga dla zastosowania zwolnienia, by wyrób posiadał jakieś inne cechy, np. by nie był skażonym wyrobem alkoholowym, który jest zaliczany do pozycji CN 2207 20. Zatem nawet, gdyby wyrób akcyzowy sprowadzany przez wnioskodawcę z Węgier był klasyfikowany przez polskie organy celne do pozycji CN 2207 20, zawarty w nim skażony alkohol etylowy byłby zwolniony od podatku akcyzowego.

Jednak nawet wtedy, gdyby uznać, ze dla zwolnienia skażonego alkoholu etylowego zawartego w wyrobie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi konieczne jest spełnienie warunku, by wyrób nie był zaliczany do pozycji CN 2207 20, wniosek, iż wnioskodawca będzie zwolniony od podatku akcyzowego jest nadal prawidłowy. Jak wskazano wyżej, będzie on posiadał wiążącą informację taryfową wydaną przez węgierskie władze celne, iż nabywany wewnątrzwspólnotowo wyrób jest klasyfikowany do pozycji CN 3814 00 90. Taka informacja, która jest wydawana na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej, jest wiążąca dla organów innych państw członkowskich, a nie tylko dla organów państwa, w którym została wydana.

W konsekwencji, polskie organy celne musiałyby przyjąć, że nabyty przez wnioskodawcę wyrób jest zaliczany do pozycji CN 3814 00 90 Wspólnej Taryfy Celnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w związku z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 września 2019 r. sygn. akt I GSK 269/17.

Zgodnie z art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu.

Nabycie wewnątrzwspólnotowe, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy, to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r., poz. 1109), w przypadku zastosowania zwolnienia określonego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy przyjmuje się, że alkohol etylowy zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi nabywany wewnątrzwspólnotowo został skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwa członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu, jeśli wyroby te były przedmiotem legalnego obrotu handlowego w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej przed ich przywozem na terytorium kraju. Stosownie do § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia, dokumentami potwierdzającymi legalny obrót handlowy w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej wyrobami, o których mowa w ust. 1, są faktury lub inne dokumenty księgowe o równoważnej wartości dowodowej.

Z opisu przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza nabywać na Węgrzech i zbywać na terytorium Polski wyrób stosowany w poligrafii, kosmetyce oraz chemii przemysłowej i gospodarczej. Sam wyrób jest również produkowany na terytorium Węgier. Surowcem do jego produkcji jest alkohol etylowy skażony częściowo jednym ze środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów prawa węgierskiego. Skład tego wyrobu jest następujący:

1. alkohol etylowy - 86,0-88,0 m/m%;
2. alkohol izopropylowy - 10,0-11,0 m/m%;
3. glikol propylenowy - 1,0-1,5 m/m%;
4. tert-Butanol - 1,0-1,5 m/m%.
   
   

Zgodnie z wydaną przez węgierskie organy podatkowe wiążącą informacją taryfową wyrób ten jest klasyfikowany do pozycji CN 3814 00 90.

Wątpliwości Spółki dotyczą m.in. faktu, czy alkohol etylowy częściowo skażony metodami dopuszczonymi do skażenia na terytorium Węgier, zawarty w ww. wyrobie, w odniesieniu do którego Spółka będzie posiadać wiążącą informację taryfową klasyfikującą go do pozycji 3814 00 90, będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego na terytorium Węgier i sprzedaży go na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 ustawy, wiążąca informacja taryfowa, o której mowa w art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307, z późn. zm.), ma odpowiednio zastosowanie w obrocie wyrobami akcyzowymi i samochodami osobowymi na terytorium kraju oraz w ich nabyciu wewnątrzwspólnotowym, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz. UE L 253 z 11.10.1993, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3, z późn. zm.).

Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku wiążącej informacji taryfowej wydanej na podstawie zmiany w Nomenklaturze Scalonej, która nie została określona w niniejszej ustawie (art. 7b ust. 2 ustawy).

Zauważyć należy, że WIT jest prawnie wiążąca dla organów celnych na terenie całej UE w stosunku do jej posiadacza przez okres do sześciu lat, stając się tym samym, zarówno dla podmiotów jak i dla organów celnych, źródłem pewności prawnej co do klasyfikacji taryfowej danego towaru. Przy czym na uwadze należy mieć to, że na podstawie art. 12 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L Nr 302, str. 1, z późn. zm.), wiążąca informacja taryfowa jest ważna przez okres sześciu lat licząc od daty jej wydania i podlega unieważnieniu, jeżeli została wydana na podstawie podanych przez wnioskodawcę nieprawidłowych lub niekompletnych danych. Każda decyzja WIT w bazie systemu EBTI-3 posiada status „ważnej” aż do chwili, kiedy ten status zostanie zmieniony na jeden ze statusów „utraty ważności”.

Oznacza to, że stosownie do art. 12 ww. rozporządzenia Nr 2913/92, organ celny jest zobowiązany do przyjęcia klasyfikacji taryfowej danego towaru określonej w WIT, wydanej również przez inne państwo członkowskie. Jednak ochrona ta jest skuteczna jedynie w sytuacji, gdy podmiot, któremu udzielono WIT udowodni, w przypadku wątpliwości, że towar zgłoszony/nabyty wewnątrzwspólnotowo odpowiada pod każdym względem temu, który jest opisany w WIT, a sama informacja jest ważna, a więc nie upłynął czas, na jaki została wydana lub nie została unieważniona przez organy celne, z uwagi na podanie przez wnioskodawcę nieprawidłowych lub niekompletnych danych lub też z innych przyczyn określonych prawem.

Z art. 12 oraz art. 10 rozporządzenia Nr 2913/92, jak i związanym z nimi orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wyrok z dnia 15 września 2005 r. w sprawie C-495/03; z dnia 7 kwietnia 2011 r. w sprawie C-153/10) wynika, że WIT ma ograniczone znaczenie podmiotowe (wiąże organ w stosunku do podmiotu, na którego rzecz została wydana), przedmiotowe (wiąże organ w odniesieniu do towaru objętego informacją) oraz czasowe (wiąże organ w okresie obowiązywania informacji). Oznacza to, że WIT wywiera skutek jedynie w odniesieniu do jej posiadacza lub jego przedstawiciela i jedynie w odniesieniu do towarów, które są w niej wskazane, a co ważne w czasie jej obowiązywania. Innymi słowy WIT musi być wydana konkretnemu podmiotowi i nie ma zastosowania ani do towarów przed jej wydaniem, ani do towarów po upływie czasu jej obowiązywania. Nadto, posiadacz WIT może korzystać z niej tylko w odniesieniu do określonego towaru, jeżeli wykaże organom celnym, że istnieje całkowita zgodność między tym towarem a towarem opisanym w przedstawionej informacji.

Odnosząc powyższe rozważania do sytuacji przedstawionej w złożonym wniosku należy stwierdzić, że wewnątrzwspólnotowe nabycie alkoholu etylowego skażonego środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu, zawartego w opisanym wyrobie, dla którego Wnioskodawca będzie posiadał ważny WIT klasyfikujący go do pozycji 3814 00 90 i udowodni, że produkt nabywany wewnątrzwspólnotowo odpowiada pod każdym względem temu, który jest opisany w informacji, o czym mowa w art. 12 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92, będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego.

Przy tym wskazać należy, że w przypadku sprzedaży opisanego wyżej wyrobu na terytorium Polski obowiązek podatkowy powstaje z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego, natomiast sprzedaż produktu na terytorium kraju nie podlega opodatkowaniu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest zatem prawidłowe.

Wątpliwości budzi również fakt, czy alkohol etylowy częściowo skażony metodami dopuszczonymi do skażenia na terytorium Węgier, zawarty w opisanym wyrobie, będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego na terytorium Węgier i sprzedaży go na terytorium Polski w sytuacji, gdy polskie organy podatkowe dojdą do wniosku, że klasyfikacja dokonana w wiążącej informacji taryfowej wydanej przez węgierskie organy podatkowe jest niewłaściwa, zaś wyrób powinien zostać zaklasyfikowany do pozycji taryfy celnej CN 2207 20 jako pozostały wyrób alkoholowy skażony.

Jak już wskazano powyżej WIT jest prawnie wiążąca dla organów celnych na terenie całej UE w stosunku do jej posiadacza przez okres do sześciu lat, stając się tym samym, zarówno dla podmiotów jak i dla organów celnych, źródłem pewności prawnej co do klasyfikacji taryfowej danego towaru. Przy czym na uwadze należy mieć to, że na podstawie art. 12 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 wiążąca informacja taryfowa jest ważna przez okres sześciu lat licząc od daty jej wydania i podlega unieważnieniu, jeżeli została wydana na podstawie podanych przez wnioskodawcę nieprawidłowych lub niekompletnych danych.

Każda decyzja WIT w bazie systemu EBTI-3 posiada status „ważnej” aż do chwili, kiedy ten status zostanie zmieniony na jeden ze statusów „utraty ważności”. Katalog przesłanek utraty ważności wiążącej informacji taryfowej zawiera art. 12 ust. 5 pkt a) Kodeksu celnego. Zgodnie z tym przepisem wiążąca informacja taryfowa traci ważność m.in. wtedy, gdy zostanie cofnięta lub zmieniona zgodnie z art. 9 tego Kodeksu.

Przepisy Kodeksu celnego i przepisy wykonawcze do Kodeksu celnego nie przewidują możliwości zmiany decyzji WIT.

Na podstawie jednak art. 27 ust. 5 dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz. Urz. UE L Nr 316, str. 21, z późn. zm.), jeżeli państwo członkowskie stwierdzi, że produkt objęty zwolnieniem od podatku w myśl art. 27 ust. 1 lit. a) lub b) powoduje wystąpienie wypadków uchylania się, omijania lub naruszania przepisów podatkowych, może ono odmówić przyznania zwolnienia lub wycofać już przyznane zwolnienie. Państwo członkowskie niezwłocznie zawiadomi o takim fakcie Komisję. Komisja przekaże odpowiednie informacje innym państwom członkowskim w terminie jednego miesiąca od dnia ich otrzymania. Następnie, zgodnie z procedurą określoną w art. 43 dyrektywy 2008/118/WE podjęta zostanie ostateczna decyzja.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy. W nawiązaniu do przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego wypada więc zauważyć, że w załączniku nr 1, zawierającym wykaz wyrobów akcyzowych, brak jest wyrobu o kodzie CN 3814 00 90. Tak więc towary o tym kodzie nie są wyrobami akcyzowymi, podlegającymi opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a na moment wydawania interpretacji strona posiadała WIT z tym kodem.

Z kolei w myśl art. 92 ustawy, do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie.

Do alkoholu etylowego, zgodnie z art. 93 ustawy, zalicza się:

1. wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet, jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
2. wyroby objęte pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości;
3. napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.
   
   

Tak więc co do zasady alkohol etylowy o kodzie CN 2207 i 2208 będący składnikiem określonego wyrobu, tj. stanowiący część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Niemniej jednak w przewidzianych przez prawodawcę warunkach alkohol etylowy podlega zwolnieniu od tego podatku.

Stosownie do ww. art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu.

Powyższy przepis jest implementacją art. 27 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 92/83/EWG, zgodnie z którym Państwa Członkowskie zwalniają produkty objęte niniejszą dyrektywą z ujednoliconego podatku akcyzowego na warunkach, które zostaną przez nie określone w celu zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszania tych przepisów, gdy są one denaturowane zgodnie z wymogami każdego Państwa Członkowskiego i używane do wytwarzania jakiegokolwiek produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi.

Z art. 27 ust. 1 dyrektywy Rady 92/83/EWG wynika, że zwolnienie produktów objętych tym przepisem ma charakter obligatoryjny, a co za tym idzie taki charakter powinno mieć także zwolnienie przewidziane w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy. Oznacza to, że zasadą powinno być przyznanie zwolnienia, a wyjątkiem - jego odmowa. Przyznane państwom członkowskim uprawnienie do określenia warunków „w celu zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszania tych przepisów” nie może podważać bezwarunkowego charakteru obowiązku zwolnienia przewidzianego w tym przepisie.

Zasadniczym celem omawianego zwolnienia jest bowiem zneutralizowanie wpływu podatku akcyzowego na alkohol będący półproduktem wchodzącym w skład innych produktów handlowych lub przemysłowych. Taki pogląd wyraża też TSUE, według którego państwa członkowskie nie mają prawa ani możliwości ograniczania zwolnienia wynikającego z art. 27 ust. 1 dyrektywy Rady 92/83/EWG, w sytuacji gdy zastosowano prawidłową metodę denaturacji. TSUE wielokrotnie w swoim orzecznictwie wskazywał, że przesłanki określone przez państwo członkowskie w ramach przyznanego mu uprawnienia nie mogą wykraczać poza to, co niezbędne do osiągnięcia tego celu (wyroki TSUE: z dnia 19 kwietnia 2007 r. w sprawie C-63/06; z dnia 7 grudnia 2000 r. w sprawie C-482/98; z dnia 9 grudnia 2010 r. w sprawie C-163/09; postanowienie z dnia 3 grudnia 2014 r. w sprawie C-313/14).

Skorzystanie z omawianego zwolnienia wymaga, oprócz spełnienia wymogów formalnoprawnych, bezwzględnego spełnienia przez podatnika warunków materialnoprawnych, a ich naruszenie powinno prowadzić w każdym przypadku do utraty zwolnienia. Niemniej jednak, z uwagi na szczególną wagę omawianej regulacji (zneutralizowanie wpływu akcyzy na alkohol będący półproduktem wchodzącym w skład innych produktów handlowych lub przemysłowych), dokonywana wykładnia art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy powinna pozwolić na zrealizowanie celów, o jakich mowa w dyrektywie Rady 92/83/EWG. Z punktu widzenia ww. przepisów nie ma znaczenia ostateczny sposób zużycia alkoholu, który podlegał denaturacji zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 92/83/EWG, ale spełnienie ściśle określonych wymogów zwolnienia przewidzianego w tym przepisie, tj. wyrób akcyzowy, który ma skorzystać ze zwolnienia, musi być skażony zgodnie z wymogami państwa członkowskiego i używany do wytwarzania jakiegokolwiek produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi (wyroki TSUE: z dnia 7 grudnia 2000 r. w sprawie C-482/98 i z dnia 28 lutego 2019 r. w sprawie C-567/17). W art. 27 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 92/83/EWG prawodawca unijny uzależnia zwolnienie od tego, aby alkohol denaturowany zgodnie z wymogami państwa członkowskiego został użyty do wytworzenia „jakiegokolwiek” produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi. Zatem dla omawianego zwolnienia kluczowe znaczenie ma przeznaczenie wytworzonego produktu, a nie to, czy skład tego wyrobu będzie różnił się w zasadniczy sposób od alkoholu etylowego skażonego i nie będzie klasyfikowany do pozycji CN 2207 20.

Jak wskazano w opisie sprawy, wyrób o wskazanym we wniosku składzie nie nadaje się do spożycia przez ludzi ze względu na jego częściowe skażenie.

Tym samym alkohol etylowy częściowo skażony metodami dopuszczonymi do skażenia na terytorium Węgier, zawarty w opisanym wyrobie, będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego na terytorium Węgier i sprzedaży go na terytorium Polski również w sytuacji, gdy polskie organy podatkowe dojdą do wniosku, że klasyfikacja dokonana w wiążącej informacji taryfowej wydanej przez węgierskie organy podatkowe jest niewłaściwa, zaś wyrób powinien zostać zaklasyfikowany do pozycji taryfy celnej CN 2207 20 jako pozostały wyrób alkoholowy skażony.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania skarżonej interpretacji, tj. 3 września 2015 r.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.