Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.16.2020.1.AG
z 5 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2019 r. (data wpływu 8 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach podatkowych całej wartości nabywanych samochodów testowych niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych w przypadku ich późniejszej sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach podatkowych całej wartości nabywanych samochodów testowych niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych w przypadku ich późniejszej sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej jako „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą jako dealer samochodowy. W ramach prowadzonej działalności sprzedaje nowe jak i używane samochody, prowadzi także serwis samochodowy. Samochody znajdujące się w ofercie Spółki sprzedawane są zarówno klientom indywidualnym nieprowadzącym działalności gospodarczej jak i firmom. Część samochodów osobowych nabywanych przez Spółkę przeznaczonych jest jako samochody służące do jazd próbnych dla przyszłych klientów (dalej jako „Samochody testowe”). Samochody testowe docelowo są od początku zakupu wystawiane na sprzedaż i z założenia mają być używane w Spółce krócej niż rok. W związku z powyższym Spółka nie uwzględnia nabywanych samochodów testowych w ewidencji środków trwałych. W księgach Spółki nabyte pojazdy stanowią towar. W Spółce występują dwa rodzaje Samochodów testowych. Pierwszym rodzajem Samochodów testowych są pojazdy które służą wyłącznie do jazd z klientami Spółki, pracownicy Spółki nie wykorzystują tych pojazdów do jazd służbowych czy też prywatnych. Spółka zgłasza powyższe samochody w urzędzie skarbowym jako pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej i prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.). Od powyższych samochodów Spółka odlicza 100% kwoty podatku VAT od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją Samochodów testowych. Drugim rodzajem Samochodów testowych są pojazdy przy eksploatacji których możliwe jest także używanie ich do celów prywatnych pracowników. Spółka nie zgłasza takich pojazdów w urzędzie skarbowym oraz nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku VAT. W związku z powyższym w stosunku do tych samochodów Spółce przysługuje odliczenie jedynie 50% podatku VAT. W zależności od modelu Samochodu testowego jego wartość może przekraczać kwotę 150 tysięcy złotych. Z uwagi na fakt, iż Samochody testowe uczestniczą w ruchu ulicznym, Spółka dokonuje ich rejestracji i ubezpieczenia.

Spółka planuje w przyszłości wprowadzić politykę, zgodnie z którą jeżeli dany Samochód testowy nie zostanie sprzedany przed upływem 12 miesięcy od jego nabycia wówczas traci walor pojazdu służącego do jazd testowych i zostaje przeniesiony do magazynu samochodów używanych służących wyłącznie do odsprzedaży. Samochód taki oczekuje na nabywcę. Nie wykonuje on jazd służbowych służących działalności Spółki. Ewentualne przejazdy takiego samochodu wynikają z konieczności dokonania niezbędnego serwisu, konserwacji lub tzw. jazdy próbnej dokonanej przez klienta przed nabyciem tego wybranego pojazdu. W zależności od tego jak szybko znajdzie się nabywca, samochód przeniesiony do magazynu samochodów używanych może tam przebywać kilka, kilkanaście czy nawet kilkadziesiąt miesięcy, zatem łączny czas od nabycia Samochodu testowego do jego sprzedaży przekroczyć może 12 miesięcy (rok).

Z uwagi na fakt, iż po upływie niecałego roku od nabycia samochodu testowego przestaje on spełniać rolę samochodu testowego i staje się jedynie towarem do odsprzedaży, Spółka nie będzie wprowadzać takich samochodów na stan środków trwałych. W ewidencji księgowej nadal będą one widnieć jako towary – pierwotnie w magazynie samochodów nowych, a przed upływem 12 miesięcy przeniesione zostaną do magazynu samochodów używanych.

W związku z powyższym, w momencie sprzedaży opisywanych pojazdów Spółka będzie uwzględniać w kosztach podatkowych całą wartość pierwotnego nabycia samochodu. Od dnia 1 stycznia 2019 roku ustawodawca w ustawie z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej jako „Ustawa”) wprowadził częściowe ograniczenie w możliwości uwzględnienia kosztów podatkowych związanych z samochodami osobowymi, w tym także rozliczania kosztów przy sprzedaży samochodów osobowych. Powyższe spowodowało powstanie wątpliwości w zakresie ustalenia wielkości kosztów nabycia Samochodów testowych rozliczanych w momencie ich sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisywanej sytuacji Spółka powinna uwzględniać nabywane Samochody testowe w ewidencji środków trwałych w momencie upływu roku od ich nabycia mimo przeniesienia ich do magazynu samochodów używanych i wystawienia do sprzedaży?
2. Czy przy sprzedaży Samochodów testowych, które zostaną przeniesione do magazynu używanych samochodów przed upływem 12 miesięcy od ich nabycia Spółka może w kosztach podatkowych ująć całą wartość nabycia samochodu niezależnie od wartości samochodu?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Zdaniem Spółki, opisywane Samochody testowe nie stanowią środków trwałych firmy, na co wskazuje poniższa analiza.

Zgodnie z treścią art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm.; dalej: „Ustawa”) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc składnik majątku zalicza się do środków trwałych jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1. stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
2. został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
3. jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,
5. składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
   
   

Stosownie do regulacji art. 16d ust. 2 Ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 Ustawy.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, nabywane Samochody testowe z założenia mają zostać sprzedane przed upływem jednego roku kalendarzowego. Oznacza to, że w momencie zakupu nie spełniają one warunku do uznania ich za środki trwałe w rozumieniu przepisów Ustawy. Zatem Spółka postępować będzie właściwie nie wprowadzając powyższych pojazdów na stan środków trwałych. Natomiast w przypadku gdy Samochód testowy nie zostanie sprzedany przed upływem 12 miesięcy od jego nabycia Spółka dokonuje zmiany jego przeznaczenia. Samochody takie bowiem zgodnie z planowaną polityką wewnętrzną przestają być wykorzystywane jako samochody testowe, stają się natomiast samochodami, których przeznaczeniem jest wyłącznie dalsza sprzedaż. Fizycznie samochody nie będą wykonywać żadnych przejazdów służbowych i będą oczekiwać w miejscu zmagazynowania na zakup przez klienta. Samochody takie dokonywać będą sporadycznych przejazdów, nie będą to jednak czynności związane z typowym wykorzystywaniem samochodu służącego do jazdy testowej, tj. zapoznania się klienta z danym modelem. Z uwagi na powyższe należy przyjąć, iż opisywany pojazd pomimo, iż od jego nabycia upłynie już okres przekraczający jeden rok nadal nie spełniać będzie warunków do uznania go za środek trwały. Należy bowiem zauważyć, iż nie jest on wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, stanowić on będzie bowiem dla Spółki towar przechowywany w magazynie samochodów używanych. Zatem reasumując, skoro opisywane Samochody testowe nie będą spełniać warunków uznania ich za środki trwałe w rozumieniu przepisów art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka nie będzie zobowiązana do zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych nawet jeżeli okres od ich nabycia przekroczył jeden rok.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, przy sprzedaży opisywanych Samochodów testowych możliwe będzie uwzględnienie całego kosztu ich nabycia.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 Ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

Zgodnie z powyższą zasadą ogólną w przypadku sprzedaży towaru co do zasady kosztem uzyskania przychodu jest wartość jaką podatnik poniósł na nabycie tego towaru.

Jednocześnie należy zauważyć, iż w stosunku do samochodów osobowych o których mowa w art. 4a pkt 9a Ustawy ustawodawca przewiduje szereg ograniczeń w rozliczaniu kosztów. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy nie uznaje się za koszt uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

1. 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. poz. 317, 1356 i 2348),
2. 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.
   
   

Dodatkowo zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 5i Ustawy kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio samochodu osobowego będącego środkiem trwałym są wydatki na jego nabycie, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, w części nieprzekraczającej odpowiednio kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 4, po pomniejszeniu tych wydatków o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Treść powyższych przepisów w prezentowanym kształcie została ustalona na podstawie nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jaka weszła w życie w dniu 1 stycznia 2019 roku. Odnosi się ona do samochodów, których wartość początkowa przekracza limity opisane w art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy, tj. odpowiednio 225 tysięcy złotych dla samochodów spalinowych elektrycznych oraz 150 tysięcy złotych dla samochodów spalinowych.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z analizą zaprezentowaną w punkcie pierwszym stanowiska własnego opisywane samochody nie stanowią i nigdy nie stanowiły środków trwałych Spółki z uwagi na fakt nie spełnienia w stosunku do nich dyspozycji przepisu art. 16a ust. 1 Ustawy. Natomiast prezentowane powyżej ograniczenia w rozliczaniu kosztów dotyczą wyłącznie samochodów osobowych, które stanowią środek trwały podatnika. Zatem nie ulega wątpliwości, iż w przypadku sprzedaży opisywanych Samochodów testowych Spółka będzie mogła ująć w swoich kosztach uzyskania przychodu całą wartość nabycia sprzedawanego samochodu niezależnie od tego czy jego wartość samochodu przekracza 150 tysięcy złotych czy też nie przekracza takiej kwoty. Reasumując, przy sprzedaży opisywanych samochodów Spółka zaliczy w podatkowe koszty uzyskania przychodu całość wydatków poniesionych na ich nabycie bez konieczności stosowania limitu o którym mowa w art. 16 ust. 5i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy podkreślić, że od 1 stycznia 2018 r. obowiązuje nowe brzmienie art. 15 ust. 1 Ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe nie miało jednak wpływu na rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.