Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.572.2019.2.EN
z 10 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2019 r., (data wpływu 10 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy od 1 stycznia 2020 r. Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki za nabywane towary lub usługi związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w przypadku:

• regulowania transakcji w systemie nettingowym (Etap 1) oraz
• regulowania transakcji w systemie nettingowym, z wykorzystaniem cash poolingu, w przypadku powstania salda ujemnego w systemie nettingowym (Etap 2)

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy od 1 stycznia 2020 r. Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki za nabywane towary lub usługi związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w przypadku:

• regulowania transakcji w systemie nettingowym (Etap 1) oraz
• regulowania transakcji w systemie nettingowym, z wykorzystaniem cash poolingu, w przypadku powstania salda ujemnego w systemie nettingowym (Etap 2).
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym - podatnikiem CIT, funkcjonującym w ramach międzynarodowej struktury podmiotów powiązanych - Grupy, (...) (dalej: „Grupa”). Wnioskodawca w ramach Grupy specjalizuje się w produkcji ... do produkcji tektury falistej (…).

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka reguluje swoje zobowiązania na rzecz kontrahentów, w tym również będącymi podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT (dalej: „Kontrahent”).

Spółka jest uczestnikiem grupowego systemu nettingowego (dalej również: „netting”) oraz grupowego systemu zarządzania płynnością finansową, tj. cash pooling. Cash pooling dla każdej waluty (w tym dla EUR, PLN, USD) jest prowadzony odrębnie.

W związku z grupowym systemem nettingowym jedna ze spółek z Grupy tj. X z siedzibą w Wielkiej Brytanii została wyznaczona jako tzw. centrum rozliczeniowe Nettingu (tzw. „netting centre”). X pełni również funkcję pool leadera (tzw. agenta) w ramach systemu cash poolingu. W przypadku cash poolingu prowadzonego w walucie PLN, pomiędzy X, a polskimi uczestnikami Wnioskodawca działa jako tzw. subagent.

Uczestnictwo Wnioskodawcy w powyższych systemach umożliwia z jednej strony uproszczenie wewnątrzgrupowych rozliczeń wzajemnych należności i zobowiązań, jak również powoduje ograniczenie kosztów finansowania, w tym również kosztów opłat bankowych.

Z udziałem systemu nettingowego, Spółka dokonuje rozliczeń swoich zobowiązań i należności w odniesieniu do Kontrahentów z Grupy, a następnie saldo Spółki z nettingu jest przeksięgowywane na techniczne konto w cash poolingu. Czynności te realizowane są w następujący sposób:

1. Etap 1: Spółka reguluje swoje zobowiązania oraz należności w ramach systemu wielostronnych kompensat wzajemnych (nettingu) - czyli bez transferu środków pieniężnych na rozliczeniowy rachunek bankowy Kontrahenta.

Procedura rozliczeń w ramach nettingu w Grupie wygląda zasadniczo następująco:

• Co miesiąc (w określonych przez Grupę terminach) Wnioskodawca pobiera ze swego systemu księgowego SAP plik z wykazem należności oraz plik z wykazem zobowiązań w odniesieniu do Kontrahentów z Grupy. Pobrane pliki zawierają istotne dane dotyczące transakcji, np. numer i data faktury, kwota netto, waluta, termin płatności. Następnie oba pliki są wczytywane do specjalnie dedykowanej dla nettingu Grupy platformy internetowej.
• W ramach systemu nettingowego następuje wielostronna kompensata wzajemnych zobowiązań i należności Wnioskodawcy w stosunku do Kontrahentów z Grupy, z którymi Wnioskodawca przeprowadza transakcje. Co to zasady termin płatności wynikający z faktur przypada w miesiącu, w którym dokonana jest kompensata (nie musi to byś natomiast dzień kompensaty).
• Strony kompensat wzajemnych (w tym Wnioskodawca) potwierdzają salda w systemie.
• W przypadku, kiedy kwota należności Wnioskodawcy jest niższa od kwoty zobowiązań będących przedmiotem wielostronnych kompensat, Wnioskodawca wykazuje saldo ujemne. Oznacza to, iż wszystkie zobowiązania, który były przedmiotem nettingu zostały uregulowane przez Wnioskodawcę, natomiast różnica pomiędzy kwotą zobowiązań oraz należności została odniesiona w poczet rachunku cash poolingowego, co oznacza, iż w tym zakresie Wnioskodawca zaciągnął dług w systemie cash poolingowym (Etap 2), aby mógł uregulować wszystkie zobowiązania na Etapie 1. W przeciwnym wypadku - tj. kiedy kwota należności Wnioskodawcy jest wyższa od jego zobowiązań w stosunku do Kontrahentów z Grupy - wykazuje on saldo dodatnie.
• Wnioskodawca pobiera z platformy internetowej pliki, które wczytuje do systemu SAP, co umożliwia zidentyfikowanie rozliczonych faktur, a tym samym - rozliczenie konkretnych transakcji w zakresie zobowiązań i należności w odniesieniu do Kontrahentów z Grupy w systemie księgowym. Wnioskodawca tym samym posiada dane umożliwiające identyfikację faktur rozliczonych w systemie nettingowym Grupy (dla każdej z walut oddzielnie), a także salda końcowego pozostającego po rozliczeniu w ramach nettingu.

2. Etap 2: Następnie ma miejsce automatyczne przeksięgowanie salda wynikającego z wielostronnych kompensat wzajemnych na rachunek cash poolingowy, który jest rachunkiem technicznym Wnioskodawcy, który prowadzony jest dla Wnioskodawcy w związku z uczestnictwem w systemie cash pooling (dalej: „rachunek cash poolingowy”). Rachunek cash poolingowy w istocie nie jest rozliczeniowym rachunkiem bankowym, lecz dedykowanym danej spółce z Grupy technicznym kontem rozliczeniowym, wykorzystywanym do wewnętrznych rozliczeń w ramach systemu cash pooling, na którym również mogą być księgowane salda z nettingu. Zatem w ciężar tego konta dopisywane jest zadłużenie - w przypadku, kiedy kompensowane zobowiązania Wnioskodawcy są wyższe od kompensowanych należności, tzn. kiedy w systemie nettingowym Wnioskodawca wykazał saldo ujemne, natomiast w przypadku, gdy należności Wnioskodawcy są wyższe od zobowiązań - na rachunku cash poolingowym Wnioskodawcy następuje odpowiednio dopisanie tej kwoty (salda dodatniego).

Co istotne, na analizowanym Etapie 2 dochodzi jedynie do przeksięgowania salda, które powstało w ramach systemu nettingowego, na dedykowane techniczne konto rozliczeniowe (rachunek cash poolingowy). Już w ramach Etapu 1, można uznać iż wszelkie zobowiązania, które zostały uwzględnione w nettingu wygasły, z uwagi na powstanie salda ujemnego w systemie cash poolingowym.

Przykładowo, jeśli w danym miesiącu Spółka posiada należność od Kontrahenta X z Grupy w wysokości 5 tys. EUR i zobowiązanie wobec niego w wysokości 40 tys. EUR, to tym samym w rezultacie kompensaty dokonanej w ramach nettingu z Etapu 1) po stronie Spółki pozostanie saldo ujemne w kwocie 35 tys. EUR, które zostanie automatycznie przeksięgowane na dedykowane techniczne konto rozliczeniowe w cash poolingu (w ramach Etapu 2) - tj. techniczne konto rozliczeniowe będzie obciążone tą kwotą. Obciążenie technicznego konta rozliczeniowego będzie miało wpływ na ustalenie wartości odsetek naliczonych przez X od salda technicznego konta rozliczeniowego (w zależności od salda tego konta, odsetki te będą należne Wnioskodawcy, bądź Wnioskodawca zostanie nimi obciążony).

W ramach nettingu, z wykorzystaniem rachunku cash poolingowego, Wnioskodawca może regulować między innymi następujące kategorie zobowiązań:

1. nabycie towarów lub usług, opodatkowanych podatkiem VAT na terytorium kraju (zakup krajowy, opodatkowany podatkiem VAT na zasadach ogólnych) od Kontrahentów z Grupy, będących zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Dostawy są Kontrahentami z Grupy mogącymi być podmiotami polskimi, jak i podmiotami zagranicznymi;
2. nabycie towarów i usług, które począwszy od 1 listopada 2019 r. są objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności od Kontrahentów z Grupy, będących zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Kontrahenci z Grupy mogą być podmiotami polskimi, jak i podmiotami zagranicznymi;
3. nabycie usług zwolnionych z podatku VAT od polskich podatników podatku VAT czynnych (np. refaktury usług opieki medycznej);
4. nabycie towarów i usług kwalifikowanych przez Wnioskodawcę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów albo import usług, Wnioskodawca chciałby wskazać, iż zagraniczny dostawca bądź usługodawca, może być zarejestrowany dla celów VAT w Polsce jako podatnik VAT czynny w związku z wykonywanymi przez siebie transakcjami na terytorium Polski (innymi niż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów bądź import usług);
5. nabycie towarów dla których, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT jest Wnioskodawca.
   
   

Powyższy katalog zobowiązań, nie jest katalogiem zamkniętym. Wnioskodawca, nie wyklucza również iż w przyszłości inne kategorie transakcji z Kontrahentami mogą być regulowane z wykorzystaniem wyżej opisanego systemu. Jednakże, zasady opisane w Etapie 1 i Etapie 2 pozostaną takie same.

Od 1 listopada 2019 r. w związku z dodaniem art. 108a ust. la ustawy o VAT na podstawie art. 1 pkt 20 lit. a ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019, poz. 1751), ustawodawca wprowadził do ustawy o VAT obowiązkowe zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności dla nabyć towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców. Dodatkowo, na podstawie art. 108a ust. 7 ustawy o VAT, wprowadzono sankcję w formie dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność w przypadku stwierdzenia, iż podatnik dokonał płatności pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Z kolei, na podstawie art. 3 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r., poz. 1018) oraz art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019, poz. 1751), zmianie uległo brzmienie art. 15d ustawy o CIT, w konsekwencji czego wprowadzono sankcję w postaci zakazu zaliczania do kosztów uzyskania podatkowych kosztu również w sytuacji, w której płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców została dokonana na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT lub została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. la ustawy o VAT, pomimo zawarcia na fakturze wyrazów "mechanizm podzielonej płatności".

Na podstawie art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych usług dodano art. 117ba Ordynacji podatkowej, który od 1 stycznia 2020 r. wprowadza również odpowiedzialną solidarność całym swoim majątkiem wraz z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, za jego zaległości podatkowe w części podatku od towarów i usług proporcjonalnie przypadającej na tę dostawę towarów lub to świadczenie usług, jeżeli zapłata należności za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a z odrębnych przepisów wynika obowiązek dokonania zapłaty za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Mając na uwadze powyżej opisany stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy powyższe przepisy będą miały zastosowanie do regulowania transakcji w ramach nettingu, z wykorzystaniem rachunku cash poolingowego.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy sankcja, o której mowa w art. 15d ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu ustawy o CIT od 1 stycznia 2020 r. będzie miała zastosowanie w przypadku regulowania transakcji w systemie nettingowym (Etap 1)?
2. Czy sankcja, o której mowa w art. 15d ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu ustawy o CIT od 1 stycznia 2020 r. będzie miała zastosowanie w przypadku regulowania transakcji w ramach systemu nettingowego, z wykorzystaniem cash poolingu, w przypadku powstania salda ujemnego w systemie nettingowym (Etap 2)?

(pytania oznaczone we wniosku nr 4 i 5)

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, sankcja, o której mowa w art. 15d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) w brzmieniu od 1 stycznia 2020 r. nie będzie miała zastosowania w przypadku regulowania transakcji w systemie nettingowym (Etap 1).

Od 1 stycznia 2020 r. nastąpi zmiana brzmienia art. 15d ustawy o CIT na podstawie ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r., poz. 1018), jak również ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019, poz. 1751).

Zgodnie ze znowelizowanym art. 15d ust. 1 ustawy o CIT, obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów (dalej: Wykaz VAT), o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów "mechanizm podzielonej płatności" zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. la tej ustawy.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 15d ust. 2 ustawy o CIT, przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.
   
   

Z kolei, zgodnie z art. 15d ust. 4 ustawy o CIT, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Zgodnie natomiast z art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Analiza powyższych przepisów wskazuje zatem, że począwszy od 1 stycznia 2020 r. podatnicy nie mają prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z transakcją, w której stroną są przedsiębiorcy, gdzie wartość transakcji przekracza limit 15.000 PLN, w części w jakiej płatność dotycząca takiej transakcji:

1. została dokonana poza rachunkiem płatniczym, lub
2. została dokonana na rachunek inny, niż podany w Wykazie VAT, gdy dostawa towarów lub świadczenie usług są potwierdzone fakturą i zostały dokonane przez podatników VAT czynnych. Wnioskodawca wskazuje, iż przepis ten odnosi się do rachunków rozliczeniowych, wskazanych w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub zgłoszeniu aktualizacyjnym i potwierdzonych przy wykorzystaniu STIR w rozumieniu art. 119zg pkt 6 Ordynacji podatkowej, o których mowa w art. 96b ust. 3 pkt 13 ustawy o VAT,
3. odnosząca się do faktury, posiadającej informację „mechanizm podzielonej płatności, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15.000 PLN (lub równowartość tej kwoty) i obejmuje swym zakresem towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, mimo obowiązku zapłaty z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności została dokonana w inny sposób.
   
   

Zatem spełnienie choćby jednego z powyższych warunków, oznaczać będzie de facto brak możliwości zaliczenia wydatków związanych z taką transakcją do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, uregulowanie zobowiązań grupowych w formie nettingu nie będzie spełniać żadnej przesłanki, wskazanej w art. 15d ust. 1 ustawy o CIT, w konsekwencji sankcja ta nie powinna być zastosowana. Wynika to z faktu, art. 15d ust. 1 ustawy o CIT, odnosi się do pojęcia „płatność”/„zapłata”, nie zaś do szerszego pojęcia „regulowania zobowiązań”, oznaczającego każdą dopuszczalną prawnie formę dokonania rozliczenia, której skutkiem jest wygaśnięcie zobowiązania. „Płatność”/„zapłata” jest jedynie jedną z prawnie dopuszczalnych metod regulowania zobowiązań (przykładowo, obok kompensaty, potrącenia, nettingu, przekazu czy umów barterowych), polegającą na regulowaniu zobowiązania w formie pieniężnej (przekazanie kwoty pieniężnej). Z uwagi na to, iż regulowanie zobowiązań w systemie nettingowym, w którym uczestniczy Wnioskodawca nie stanowią płatności, lecz opierają się na systemie wielostronnych kompensat, w związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, art. 15d ustawy o CIT nie powinien znaleźć zastosowania dla dokonywanych rozliczeń nettingowych w zakresie Etapu 1.

Za powyższym stanowiskiem przemawia fakt, że:

• w innych przepisach ustawy o CIT ustawodawca wyraźnie wskazuje, iż zapłata, potrącenie, czy kapitalizacja są różnymi formami regulowania zobowiązań (art. 15a ust. 7 ustawy o CIT: za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Art. 26 ust. 7 ustawy o CIT: wypłata, o której mowa w ust. 1, lac, 1c, 1d, 1m, 2c i 2e, oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek) - należy zatem domniemywać, iż tym samym zwrotom („płatność”) racjonalny ustawodawca przypisuje takie samo znaczenie w ramach jednego aktu prawnego,
  
• analogiczne stanowisko prezentują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych w kontekście art. 15d ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.; który również odnosił się do płatności, przykładowo interpretacje:
  
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 stycznia 2017 r., Znak: 1462-IPPB6.4510.617.2016.1.AM;
  • Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.219.2018.1.APA;
  • Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 września 2017 r., Znak:. 0114-KDIP2-2.4010.131.2017.1. JG;
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 grudnia 2016 r., Znak: 3063-ILPB2.4510.156.2016J.PS;
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 grudnia 2016, Znak: 2461-IBPB-l- 2.4510.881.2016.l.JP.
• potwierdzają to również poniższe definicje ustawowe i słownikowe (powołane pomocniczo, ze względu na brak ustawowej definicji „płatności”/„zapłaty” na potrzeby analizowanych przepisów):
  
  1. „transakcji” - na podstawie art. 119zg pkt 7 Ordynacji podatkowej (przepisy dotyczące systemu STIR), zgodnie z którą jest nią uznanie lub obciążenie rachunku podmiotu kwalifikowanego (rozumianego jako rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 Prawa bankowego, rachunek lokaty terminowej, rachunek członka SKOK lub rachunek VAT) na podstawie dyspozycji jego posiadacza lub osób trzecich);
  2. „zapłaty” - na podstawie definicji słownikowej (internetowy słownik języka polskiego PWN), zgodnie z którą słowo to oznacza „uiszczenie należności za coś”; w zestawieniu z całością użytych w analizowanych przepisach sformułowań (w ustawie o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.: płatność została dokonana bez pośrednictw a rachunku płatniczego lub została dokonana przelewem na rachunek inny [...], należy wysnuć wniosek, że w analizowanych przepisach jest mowa o pieniężnej formie regulowania zobowiązań, przy zastosowaniu rachunku bankowego o charakterze rozliczeniowym.
• stanowisko Wnioskodawcy odpowiada także uzasadnieniu do ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r., poz. 1018 z 31 maja 2019 r.), zgodnie z którym: W prowadzonej przez przedsiębiorców działalności gospodarczej regulowanie zobowiązań następuje również w innej formie niż zapłata na rachunek bankowy (kompensaty, potrącenia, płatność kartą kredytową lub płatniczą), oznacza to, że celem ustawodawcy było objęcie jedynie przypadków regulowania zobowiązań w formie płatności na rachunek bankowy, nie zaś wszelkich możliwych form regulowania zobowiązań.
  
  

W konsekwencji, z uwagi na to, iż w ramach nettingu dochodzi do wygaśnięcia wzajemnych zobowiązań i należności w Grupie poprzez dokonywanie wielostronnych kompensat, które nie można uznać za formę płatności za dokonywane dostawy bądź usługi, w konsekwencji sankcja wynikająca z art. 15d ust. 1 ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania do regulowania transakcji w zakresie Etapu 1 rozliczenia.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, sankcja o której mowa w art. 15d ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu ustawy o CIT od 1 stycznia 2020 r. nie będzie miała zastosowania w przypadku regulowania transakcji w ramach systemu nettingowego, z wykorzystaniem cash poolingu, w przypadku powstania salda ujemnego na rachunku nettingowym (Etap 2).

Podobnie, jak w przypadku powyższego uzasadnienia, Wnioskodawca chciałby wskazać, iż art. 15d ust. 1 ustawy o CIT będzie miał zastosowania w przypadku transakcji, za które dokonywana jest płatność. Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywanie płatności nie ma jednak miejsca w przypadku regulowania transakcji na Etapie 2, tj. po przeprowadzeniu już wielostronnych kompensat (Etap 1).

Pozostałe po wzajemnych kompensatach ujemne saldo rozliczeniowe w systemie nettingowym, zostaje przeksięgowane na rachunek cash poolingowy (Etap 2), które jest kontem technicznym dla potrzeb cash poolingu. Przeniesienia salda ujemnego na rachunek cash poolingowy oznacza również, iż z jednej strony wygasło zobowiązanie w stosunku do podmiotów Grupy za dokonane transakcje (w tym również, te dotyczące dostaw towarów i usług, objętych załącznikiem nr 15 do ustawy o VAT, jednocześnie Wnioskodawca zwiększył swoje zadłużenie w systemie cash poolingowym. Od tego zadłużenia, Wnioskodawca będzie uiszczał należne odsetki na rzecz Agenta. Innymi słowy, można uznać zatem, iż na Etapie 2, dochodzi jedynie do tzw. zaciągnięcia kredytu w ramach systemu cash pooling wobec uregulowania zobowiązania, które nie zostało pokryte należnościami Wnioskodawcy, które miały zostać uwzględnione w danym rozliczeniu nettingowym. W trakcie Etapu 2, Wnioskodawca zatem nie dokonuje już żadnych uregulowań w zakresie zobowiązania w stosunku do innych spółek z Grupy, bowiem całe zobowiązanie zostało uregulowane w ramach Etapu 1, natomiast powstałe saldo ujemne zostało „uregulowane” poprzez wzrost zadłużenia Wnioskodawcy w ramach systemu cash pooling.

Zatem, z uwagi na to, iż Etap 2 dotyczy jedynie przeksięgowania salda ujemnego Wnioskodawcy z systemu nettingowego na rachunek cash poolingowy - czyli de facto, zwiększenia zadłużenia Wnioskodawcy w systemie cash poolingu z uwagi na uregulowanie zobowiązań w nettingu, w części w której przekraczały one należności Wnioskodawcy, art. 15d ust. 1 ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania, z uwagi na brak dokonywania jakiejkolwiek płatności w Etapie 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienia się, że w pozostałym zakresie wniosku zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ……, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.