INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11.08.2011 r. (data wpływu 22.08.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 27.10.2011 r. (data nadania 28.10.2011 r., data wpływu 02.11.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 18.10.2011 r. Nr IPPB4/415-654/11-2/MP (data nadania 18.10.2011 r., data doręczenia 24.10.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sporządzenia korekt deklaracji PIT-4 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.08.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego rozliczenia zobowiązań pracowników oraz byłych pracowników, którym płatnik nieprawidłowo pobrał składki na ubezpieczenia społeczne w latach 2003, 2004, 2006 i 2007 oraz sporządzenia korekt deklaracji PIT-4.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 18.10.2011 r. Nr IPPB4/415-654/11-2/MP (data nadania 18.10.2011 r., data doręczenia 24.10.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 27.10.2011 r. (data nadania 28.10.2011 r., data wpływu 02.11.2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Bank zatrudnia pracowników na umowę o pracę. Z tytułu łączącego z pracownikami stosunku pracy zobowiązany jest jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych potrącać zaliczki na podatek dochodowy i wpłacać je na rachunek właściwego urzędu skarbowego oraz jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, potrącać stosowne składki ubezpieczeniowe i wpłacać je na rachunek Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS). W wyniku wewnętrznych czynności sprawdzających ZUS stwierdził, iż w indywidualnych przypadkach w poprzednich latach podatkowych Bank uiścił zaniżone składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe od pracowników. ZUS poinformował pisemnie Bank o stwierdzonych nieprawidłowościach, zobowiązując jednocześnie do uiszczenia zaległych składek wraz z odsetkami. Nieprawidłowości zostały stwierdzone w latach 2003, 2004, 2006 oraz 2007, w których płatnicy podatku zobowiązani byli do sporządzania miesięcznych deklaracji PIT-4. Stwierdzone nieprawidłowości w wysokości odprowadzonych do ZUS składek od wynagrodzeń dotyczyły pracowników, którzy zostali zatrudnieni w Banku w trakcie roku kalendarzowego, a u poprzedniego pracodawcy wysokość podstawy naliczania składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe przekroczyła — według ich oświadczeń — próg, powyżej którego nie pobiera się już składek z tego tytułu. Bank na podstawie oświadczeń otrzymanych od nowozatrudnionych pracowników, iż suma składek na ubezpieczenie pobranych przez poprzedniego pracodawcę przekroczyła powyższy limit odstępował od poboru składek w trakcie roku, w którym rozpoczęli oni pracę w Banku, rozpoczynając pobieranie składek dopiero od następnego roku podatkowego. W rzeczywistości jednak — jak wynika z pism otrzymanych od ZUS — w niektórych przypadkach nie została osiągnięta kwota limitu pozwalającego na odstąpienie od naliczania składek ubezpieczeniowych. Różnice wynikały z osiągania przez te osoby fizyczne u poprzedniego pracodawcy elementów wynagrodzenia nie wliczanych do podstawy naliczania składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe. W konsekwencji powyższego Bank został zobowiązany do uiszczenia na rzecz ZUS zaległych składek ubezpieczeniowych wraz z odsetkami.

Spośród osób fizycznych, których dotyczyły powyższe nieprawidłowości tylko część nadal pozostaje zatrudniona w Banku, pozostałej części tych osób nie łączy już stosunek pracy z Bankiem. W związku z powyższym osobom fizycznym, których dotyczy powyższa sytuacja, a które nadal są pracownikami Banku, zostały potrącone od bieżącego wynagrodzenia kwoty zaległych składek ubezpieczeniowych w określonej w piśmie ZUS wysokości wraz z odsetkami od tej części składki, która obciąża pracownika. Natomiast do osób, które nie są aktualnie pracownikami Banku, zostały wysłane pisma z informacją o konieczności zwrotu na rzecz Banku kwot składek w określonej wysokości wraz z odsetkami, w części obciążającej pracowników. Osoby te wpłaciły zaległe składki wraz z odsetkami na rachunek Banku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w odniesieniu do osób fizycznych, z którymi nadal łączy Bank stosunek pracy, Wnioskodawca obliczając zaliczkę na podatek za bieżący miesiąc od tych osób powinien odliczyć od dochodu wszystkie składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe potrącone od pracownika w bieżącym miesiącu, w tym również zaległe składki za historyczne okresy, bez odsetek z tytułu zaległości i niezależnie od roku, którego dotyczą zaległe składki...
2. Czy w odniesieniu do osób fizycznych, z którymi nadal łączy Bank stosunek pracy, Wnioskodawca sporządzając Informację PIT-11 zobowiązany jest wykazać łączną sumę potrąconych w danym roku podatkowym składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe, w tym również zaległych składek za historyczne okresy, bez odsetek z tytułu zaległości i niezależnie od roku, którego dotyczą zaległe składki...
3. Czy w odniesieniu do osób fizycznych, z którymi Banku nie łączy już stosunek pracy, Wnioskodawca zobowiązany jest sporządzić Informację PIT-11 wykazując w niej wyłącznie kwoty wpłaconych przez te osoby na rachunek Banku zaległych składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe, bez odsetek z tytułu zaległości i niezależnie od roku, którego dotyczą zaległe składki...
4. Czy w wyniku zaistniałego stanu faktycznego istnieje konieczność korekty przez Wnioskodawcę jako płatnika historycznych deklaracji PIT-4...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy obowiązku sporządzenia korekty deklaracji PIT-4 (pytanie Nr 4). Natomiast wniosek w zakresie prawidłowego rozliczenia zobowiązań pracowników (pytanie Nr 1 i 2) oraz w zakresie prawidłowego rozliczenia zobowiązań byłych pracowników (pytania Nr 3) zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 4)

W stanie prawnym obowiązującym do końca roku 2006 płatnicy podatku, o których mowa w art. 31 byli zobowiązani do sporządzania miesięcznych deklaracji PIT-4, w których wykazywane były łączne kwoty pobranych w danym miesiącu zaliczek na podatek. Obowiązek ten został zniesiony od dnia 1 stycznia 2007 r.

W związku z powyższym, w razie potrącenia w danym roku podatkowym od pracownika (bądź byłego pracownika) zaległych składek ubezpieczeniowych za rok 2006 bądź za lata wcześniejsze, istnieje niezgodność między wykazaną w PIT-4 łączną kwotą zaliczek na podatek za dany historyczny miesiąc, do których obliczenia wykorzystano faktycznie potrącone w przeszłości składki na ubezpieczenie społeczne, a łączną wysokością zaliczek na podatek, do których obliczenia należało wykorzystać kwoty składek na ubezpieczenie, które faktycznie powinny były być potrącone za ten okres rozliczeniowy. W ocenie Wnioskodawcy brak jest jednak podstaw prawnych, na mocy których Bank jako płatnik zobowiązany byłby do sporządzania korekty historycznych deklaracji PIT-4.

Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 2 updof, płatnik obliczając zaliczkę na podatek ustala dochód po odliczeniu potrąconych w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b updof. Oznacza to, że Bank jako płatnik podatku ma obowiązek obliczając wysokość zaliczki na podatek odliczyć od dochodu podatkowego pracownika za bieżący miesiąc kwotę wszystkich składek potrąconych od pracownika w bieżącym miesiącu, niezależnie od tego czy są to składki za bieżący miesiąc, czy też za okresy historyczne. W efekcie, skutki pobrania zaległych składek ubezpieczeniowych wystąpią w bieżącym a nie historycznym rozliczeniu podatkowym. Łączna kwota zaliczek na podatek wykazana w historycznych deklaracjach PIT-4 nie jest przez to kwotą nieprawidłową, gdyż składki na ubezpieczenie za te historyczne okresy nie zostały wówczas potrącone (brak więc podstaw do ujęcia tych dodatkowych składek w historycznych deklaracjach). Gdyby przepisy podatkowe nadal zobowiązywały płatników do sporządzania miesięcznych deklaracji PIT-4 to pobrane w danym miesiącu zaległe składki ubezpieczeniowe za historyczne okresy wpływałyby na kwotę zaliczki na podatek wykazaną w deklaracji za bieżący miesiąc, w którym potrącono zaległe składki.

Niezależnie od powyższego skutek potrącenia zaległych składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe w postaci niższej zaliczki na podatek zostanie uwzględniony w deklaracji rocznej PIT-4R sporządzanej przez Bank jako płatnika na podstawie art. 39 ust. 1 updof, za rok podatkowy, w którym faktycznie potrącono te zaległe składki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) (a w brzmieniu obowiązującym od 01 grudnia 2008 r. – o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a). Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. - płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 34 i 35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2, kwoty pobranych zaliczek na podatek, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklarację według ustalonego wzoru, która zawiera łączną sumę wypłat dokonanych w danym miesiącu z tytułów określonych w art. 31, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 1 oraz art. 35 ust. 1, kwotę potrąconego podatku dochodowego oraz kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne pobranej zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia i kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne odliczonej, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, a także kwotę podatku wpłaconego na rachunek urzędu skarbowego; jeśli pomiędzy kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji.

Przepis art. 38 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w latach 2004-2006 – wskazuje, iż płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklarację według ustalonego wzoru (PIT-4); jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji.

Natomiast od 01 stycznia 2007 r. przepis ten stanowi, iż płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33 - 35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R) (art. 38 ust. 1a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 2007 r.).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (w latach 2003-2006 – PIT-11/8B, od 01 stycznia 2007 r. – PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wskazuje się również dochody zwolnione od podatku dochodowego na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (zdanie wprowadzone przepisem obowiązującym od 01 stycznia 2009 r.).

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Zgodnie bowiem z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z przepisów tych wynika również, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Jednakże przepisy Ordynacji podatkowej przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych.

Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, że w wyniku wewnętrznych czynności sprawdzających ZUS stwierdził, iż w indywidualnych przypadkach w latach 2003, 2004, 2006 oraz 2007 Bank uiścił zaniżone składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe od pracowników. ZUS poinformował pisemnie Bank o stwierdzonych nieprawidłowościach, zobowiązując jednocześnie do uiszczenia zaległych składek wraz z odsetkami. Spośród osób fizycznych, których dotyczyły powyższe nieprawidłowości tylko część nadal pozostaje zatrudniona w Banku, pozostałej części tych osób nie łączy już stosunek pracy z Bankiem. W związku z powyższym osobom fizycznym, których dotyczy powyższa sytuacja, a które nadal są pracownikami Banku, zostały potrącone od bieżącego wynagrodzenia kwoty zaległych składek ubezpieczeniowych w określonej w piśmie ZUS wysokości wraz z odsetkami od tej części składki, która obciąża pracownika. Natomiast do osób, które nie są aktualnie pracownikami Banku, zostały wysłane pisma z informacją o konieczności zwrotu na rzecz Banku kwot składek w określonej wysokości wraz z odsetkami, w części obciążającej pracowników. Osoby te wpłaciły zaległe składki wraz z odsetkami na rachunek Banku.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne organ podatkowy stwierdza, że należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż zaistniała sytuacja nie upoważnia go do dokonania korekt wystawianych za lata 2003, 2004 i 2006 deklaracji PIT-4, bowiem wystawiane przez niego deklaracje sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika m.in. zaliczek na podatek dochodowy, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.